Na een vlotte transfer zijn we eindelijk in het missiegebied aangekomen. "Pristina". We werden prima ontvangen door ons contingent en 's avonds werd er uitgebreid kennis gemaakt en informatie uitgewisseld.
Alles wat we aan info al hadden van de collega's die al ter plaatse waren, klopt als een bus.
Laat ons zeggen dat het een "Speciaal" land is, in volle ontwikkeling.
Het is hier nog uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar, al zijn de nachten toch al ferm friskes.
Ons hotel is niet direct de Hilton, maar slecht is het zeker niet. Het ontbijt is wat pover (en niet al te vers), maar in de stad kan je je buikje goed rond eten voor een zéér democratische prijs. Als je, alles inbegrepen, 10 euro hebt betaald, heb je al in de duurdere resto gegeten.
Binnen enkele dagen hoop ik bij een landgenoot te kunnen verblijven tot ik kan verder trekken naar Peja. Daar zal ik dan pas kunnen beginnen te zoeken naar een eigen woning. Dat zal iets voor na 25 november zijn.
Foto's en verdere informatie is voor ietske later. Groetjes en tot een volgende. Tung !!!
Deze zijn toch wel gekomen om het één en ander te regelen.
Elke dag valt er wel iets te doen.
Memo's maken is eigenlijk onnodig want na enkele dagen zijn ze zo onoverzichtelijk vol gekribbeld, dat je opnieuw moet beginnen.
Het is wel een grote luxe om informatie te kunnen bekomen van collega's die al ter plaatse zijn, of die net EOM (End of Mission) zijn.
De volgende weken zitten al goed volgeboekt met allerhande afspraken en verplichtingen, maar ik ga toch wat tijd reserveren om nog wat te genieten van de alledaagse dingen. Vanmiddag een ferme portie Belgische friet met stoofvlees naar binnen gewerkt. Mmhhh!!!
Genoeg calorietjes opslaan om de koude winter te kunnen trotseren.
Vroeg of laat moest het verlossende bericht in de mailbox vallen.
En ja, vandaag is het zover.Eindelijk een beslissing, and the winner is:
"Eulex Kosovo", als Advisor for KP ROSU. Regional Operations Support Unit.
Nu wennen aan het idee dat de valiezen moeten worden gepakt, nog een heleboel administratieve rompslomp door spartelen, en nog duizend en één zaken regelen. Maar dat hoort er nu éénmaal bij.
Omdat ik zo nu en dan een tijdje van huis ben om mijn boterham te verdienen in den vreemden, lijkt het me handig om via deze weg het thuisfront op de hoogte te houden. Dit onder de vorm van een dagboek, met de nodige foto's.
Nog even wachten op het verlossende telefoontje, en het avontuur kan beginnen.
Vanuit Peja ben je na een ritje van zes uur in Thessaloniki, Griekenland. Dus waarom niet eens een weekend doorbrengen in één van de grootste steden van Griekenland, genoemd naar de zus van Alexander de Grote. Meer dan 1 000 000 inwoners en alle kenmerken van een grootstad. Gelegen aan het water, maar geen strand te bespeuren. Wel een wandel dijk van meer dan 7 km. Best een goed plan meenemen om de geschiedkundige bezienswaardigheden in de vol gebouwde stad terug te vinden en een paar goede stapschoenen is ook geen overbodige luxe. 's Avonds komt de stad echt tot leven en valt er tot in de vroege uurtjes veel plezier te beleven. Een city trip waard !!!
Tot een volgende. Paul.
Thessaloniki
Zicht van op de citadel Idem Even een luchtje scheppen Alexander de Grote Even wegdromen !!!
Dat is mooi meegenomen. 
