Wielerveteraan Jos Devidts (55) zet alles naar zijn hand in Hensies en zegeviert, na Callenelle en Pommeroeul, voor derde achtereenvolgende keer in Henegouwen.
Seiz 2011, Hensies, za 5 maart, 3de wedstr,
ACH, cat. D, 56 deeln, 29ste pl.
Seizoen 2009: Ertvelde-Rieme, za 19 september, WAOD â cat F1 â 17° plaats
In het zonovergoten Rieme, gehucht van Ertvelde, deelgemeente van Evergem, mogen de 17 F1-renners nà het E-peleton vertrekken voor 15 ronden over een platte omloop met slechts vier bochten. Het tempo ligt zò laag dat de speeker ons, in naam van de politie, waarschuwt de koers stop te zetten als de achterstand op de Ees te groot wordt. De ene aanval volgt nu de andere op. Er ontstaan enkele barsten maar echt scheuren doet het niet. In de laatste ronde, terwijl ik nog aan het herstellen ben van een zwaar geleverd offensief, gaat Tas, onmiddellijk gevolgd door Boulard. Iedereen "kijkt" naar Karel Andries en er gebeurd niets. De twee zijn weg. De laatste km, met het oog op de derde plaats, rijd ik nog naar een vluchter, ga er over en val stil op 200 m van de meet. De aanstormende meute steekt me voorbij en ik eindig laatste van de wedstrijd. "Er is niets onherstelbaars gebeurd", filosofeert Françoise. "Morgen terug koers", zegt de vrouw van een Cibelploegmaat. Toch had ik, ondanks ik nog aan het uithijgen was, rapper moeten beslissen en naar het tweetal Tas-Boulard spurten.
Seizoen 2009: Poesele, 13 september, WAOD â cat F1 â 2° plaats
In het dorpje Poesele, deelgemeente Nevele, thuishaven van de Planckaerts en wijlen ex-wereldkampioen Rudi Dhaenens, moeten we 14 rondjes afwerken. Na een toer of drie geraken we met zeven vooruit. Behoudens een verbaal geweldadige uitbarsting van Roland Boulard aan het adres van François Coppens, omwille van een stom onschuldig stuurfoutje van François, is de verstandhouding in onze kopgroep goed. Ik neem me voor om niets te riskeren en de sprint af te wachten. Om de tijd te doden, visualiseer ik de finale in gedachten: als eerste de laatste bocht uitkomen en alles geven over de laatste 250 m. Altijd opnieuw herhaal ik dit scenario in mijn hoofd. Als het zover is en we de laatste bocht op 100 m naderen, hoor ik Boulard schakelen. Plots overvalt me een gevoel van onzekerheid. R. Boulard kan als eerste de bocht ingaan en ik in zijn wiel. Alhoewel ik op het recht stuk nog ietsjes goed kan maken wint Roland B. met een half wiel. "Proficiat Roland", zeg ik beleefd. Na de koers brengen we een bezoekje aan mijn kozijn Jozef Hunninck in het naburig dorpje Meigem.
Seizoen 2009: Sint-Gillis-Waas, 1 juli, WAOD â cat F1, 4° plaats
Op deze warme zomerdag starten de E en E+-renners eerst en daarna volgen de F1s. Een renner (Jan Van Wezenbeeck) gaat onmiddellijk voluit over een afstand van 500 m, trekt het peleton op één rijtje en valt dan stil. Jos Vermeylen zit vooraan en ontketent de tweede demarrage van de nog maar pas gestarte koers. Een afscheiding volgt. Alfons Van Raemdonck, Lucien Van Goethem, Wim Van Den Heuvel en ikzelf kunnen nog net de kloof overbruggen en aansluiten bij Jos V. Ik kijk om en stel een groot gat vast met de opdagende Belgisch Kampioen Karel Andries. Karel kan aansluiten en weg zijn we. We draaien perfect rond. Jos V. fietst 2 km/h vlugger aan de kop dan wij. Met zes koplopers die allemaal goed meewerken kan ik goed recupereren. Wim Van Den Heuvel doet behoorlijk zijn deel van het labeur in onze kopgroep en moet het na een tijdje opgeven en zich laten afzakken. De E en E+ cat zijn in zicht en Jos V. is duidelijk overtuigd hen in te halen. Langzaam maar zeker dichten we het verschil en het wordt één koers. Jos V. tracht tevergeefs weg te raken met Jan Van Hove. Het wordt een (gevaarlijke) massasprint. Ik rijd in de voorste linie die zich over de ganse breedte van de weg aftekent. Daarna versmalt het en ik voel een hand op mijn linkerbil afduwen. Krijg het even benauwd, krijg geen overzicht meer en fiets zo hard ik kan. Jos V. wint vòòr Alfons en ik eindig vierde.
Seizoen 2009: Roborst, 29 juni, WAOD â cat F1, 2° plaats
Gisteren in Roborst, was ik best tevreden met het verloop van de koers. Categorieën E, E+ en F1 reden samen. Heel in het begin zat ik achteraan en ben dan rap naar voren geschoven omdat ik wist dat het direct ging breken. Met Jef Deneef, de Belgisch Kampioen E-cat Hilaire Heye en enkele aanklampers hebben we het gat kunnen maken. Helmuth is nog kunnen terugkomen omdat de E's niet echt hebben meegewerkt. Jef heeft enkele keren langer dan normaal krachtig aan de kop gesleurd zodat Helmuth het ook liet zitten en we met vieren overbleven: Deneef, Hilaire Heye, ikzelf en een E-renner. Op dat ogenblik was mijn koers al geslaagd. Mijn onderrug begon zich ook al te laten voelen. Met enkele rekbewegingen op de fiets terwijl ik in het wiel zat, ging het al iets beter. Gedachten kwamen in mijn hoofd over Lochristi en wat mij te doen stond tegenover Jef Deneef. Had ik hem en de kampioen moeten laten rijden ? Toen hij bij het ingaan van de laatste ronde aan de kop versnelde nam ik spontaan zijn wiel. Terug gedachten van twijfel. Toen heb ik Jef gevraagd wat we gingen doen. Heb goed mijn werk gedaan in ons vierkoppig groepje. Die andere E-renner (Van Den Bossche Harmel denk ik) kon een tijdje niet overnemen. Hij verzekerde om niet mee te sprinten. De laatste 500 m reed ik aan de kop. Jef en Heye staken me voorbij en namen allebei de zege respectievelijk in de F1- en de E-categorie. Ik eindigde voldaan tweede in de F1-cat.
Sponsor Achiel De Witte van Cibel-Cebon heeft graag dat er zoveel mogelijk Cibelrenners deelnemen aan zijn tweedaagse die hij heeft georganiseerd met aankomst en vertrek vòòr zijn deur in Elversele. Ik moet er starten in de tweede avondkoers bij de cat +40-40 voor 10 ronden van 5 km met telkens een straffe helling van 250 m lang. Met jonge renners erbij, rijden we rond met een gemiddelde van bijn 40 km/h. Kan het tempo goed aan. Bovendien voel ik telkens dat ik gemakkelijker op die helling rijd dan andere renners. Een 100 m grote afscheiding van een vijftal renners, brengt een lichte ongerustheid teweeg in de gelederen. Het gat is vlug gedicht. Ik houd me wijselijk kalm en kijk de kat uit boom. Ik weet trouwens niet - ken hier weinig renners en zit in een te straffe categorie - hoe fel ze straks misschien zullen tekeer gaan. Na nog een beklimming ben ik in een kopgroep van vier. Mooi gaatje, lossen niet vlot af en worden ingehaald. Peter Van Impe (winnaar) zou nu alleen vooruitrijden - heb ik na de koers vernomen - voor de rest van de wedstrijd. Ondertussen rijdt alles terug samen. Het langgerokken peleton rijdt naar de meet en ik zit in tweede positie. Nog vijfde van de ganse koers en vijfde van de categorie 40+.
Seizoen 2009: wielerwedstrijd Lommel - Kerkhoven, 23 juni
Het Limburgse Lommel, deelgemeente Kerkhoven, geboortedorp van Theo Coudhyzer, F2-renner en organisator van deze koers, ligt in het noordoosten van ons landje en paalt aan de provincie Antwerpen en Nederland. Naar horen zeggen, een koers waar de zon altijd van de partij is. Ander landschap, ander volkje, andere sfeer, een beetje op reis gaan en licht zenuwachtig geconcentreerd met de gedachte hoe het nu weer ging aflopen ... . Weinig F1-renners, bijgevolg samen koersen met E en E+. De wereld is klein, ja ik weet het een cliché, parkeren ons in een weide, naast ons staat ... Jan Tutenel, bijna een gebuur van ons. Jan heeft een rugnr van E+. Ik leg hem uit dat er weinig zullen zijn en dat De Leersnijder er nu niet is enz ... .
De koers begint met een 500 m lange demarrage van Jan T. Het houdt niet op: Jan Van Hove, Jos Vermeylen demarreren om beurt. Ik hou me in zesde, zevende positie, vang alle versnellingen mooi op en blijf zeer aandachtig. Ik voel dat ik telkens even uit mijn adem kom na elke krachtige uitval van die toppers. Reden te meer om me gedeisd te houden en reserve te bewaren voor als het echt nodig is een gat te dichten waarvoor ik mijn uiterste krachten moet aanspreken. Niemand raakt weg, ik neem ook geen initiatief en blijf mijn positie behouden. De vele bochten zijn gemakkelijk te nemen. Nog vier van de tien ronden. Reniers vertrekt onopvallend langs de linkerkant van de weg, niemand schijnt er erg in te hebben en hij neemt 100 m, blijft op 200 m rijden. De twee Jan's en Jos V. zijn de initiatiefnemers, zonder resultaat.
Ondertussen krijg ik enkele verwijten van Jan Van Hove. Waarschijnlijk geraakt hij zelf gefrustreerd omdat de koers niet openbreekt. Straks klacht indienen, gaat het door mijn hoofd. Toch hebben de intimidaties van Jan VH hun effect op mijn gemoed en ik laat me even afzakken. Van op de achtergrond zie ik renners vooraan een klein verschil maken. Ik besef dat ik achteraan op een slechte positie fiets maar stel mezelf gerust bij de gedachte dat Felix Luyten, achter mij en Jan T., vóór mij, het initiatief wel zouden nemen om dat kleine verschil op te vangen. Niemand bougeerde en de renners vooraan vergrootten hun voorsprong. Op dat ogenblik dacht ik er niet aan, maar na de koers vernam ik dat Jan T. gewoon bleef zitten omdat er geen E+-renners mee vooraan waren. Ondertussen waren ze weg, waaronder twee F1's. Tutenel wint de sprint van de E+ en ik ben tweede van de F1's in het peleton.
Drie fouten gemaakt: Laten afzakken naar achter, psychologisch laten intimideren door Jan Vh en vertrouwd op Felix en Jan T. (denkfout).
