Onze foto's vindt u op www.photobucket.com/compostela1
Voor deel 2, klik op "show albums"
Patrick en Dirk te voet van Mechelen naar Santiago de Compostela.
Vertrek op 23 maart 2012
28-04-2012
Dag 37: Flavignac - La Coquille (22 km)
Omdat we niet in Le Cars sliepen, zoals voorzien, konden we voor vandaag een iets kortere weg nemen naar La Coquille. 22 km in plaats van 27 km, het scheelt meer dan een uur. Na een halfuurtje wandelen bemerkte Ferdinant dat hij zijn gsm niet bijhad. Hij is dan teruggestapt, we zouden elkaar bij de aankomst weer zien. Zo ben ik vandaag nog een alleen gestapt en heb ik mijn mp3 spelertje nog eens kunnen opzetten. DE hele weg was asfalt maar toch mooie dennenbossen en licht glooiend terrein. Onderweg was ik een bakker binnengestapt en heb ik me een baguette gekocht. Deze was nog warm en ik heb hem helemaal opgegeten.Niet zo goed maar wel overheerlijk. In het volgende dorp ben ik dan weer een bakker binnengestapt om me een brood voor vanavond te kopen maar ondertussen is ook dat al ribbedebie. We slapen in een refuge waar hospitalero's aanwezig zijn. Een waals koppel die hier een week of twee verblijven en de pelgrims van alles voorzien. ZEmaken vanavond eten en voor het ontbijt wordt ook gezorgd. We krijgen zelfs brood mee voor morgenmiddag. Bij aankomst kreeg ik een pilsje, Heineken, normaal niet zo lekker maar het smaakte me goed.
Aangezien ik momenteel ergens over de 1000 km zit, denk ik toch want ik hou het niet echt bij, ga ik me straks een kleine fles Pastis kopen. Misschien kan ik zo de zon lokken?
"Avance sur ta route car elle n'existe que par ta marche"
Het duurde lang eer we buiten de stad Limoges waren. Als je niet meer gewend bent aan zulke steden, valt het je op dat het er stinkt van de uitlaatgassen. Gelukkig na een uurtje terug in de moie natuur met gezonde lucht. Natte weliswaar.
Toen we het stadje Aixe sur Vienne binnenstapten, zagen we welke schade de regen van de afgelopen dagen had veroorzaakt. De weg die we langs de rivier moesten volgen, was nu onzichtbaar door het water. We moesten een heel stuk over de gewone weg. Nadat we onze picknick hadden gegeten, moesten we weer langs verschillende bospaden die nu veranderd waren in kleine riviertjes. Gelukkig bleven we zelf gespaard van veel regen en kwamen we vrij droog aan in Flavignac. Hier kunnen we zelf wat koken en ik denk dat ik me spek met eitjes bak. Smakelijk.
Gisterenavond zijn we met z'n vieren lekker gaan eten. Voor 12,5 had je hier een voorgerecht a volonté, een hoofdschotel en dessert a vollonté. Aan mij heeft het restaurant alvas niet veel erdiend. Genevieve heeft besloten om vandaag een kinesist op te zoeken voor haar gezwollen voet. Waarschijnlijk tendinitis en ook zij zal vermoedelijk haar tocht voortijdig moeten beëindigen. De zoveelste op rij, het zijn er al heel wat. Meestal tendinitis aan de achillespees of aan het scheenbeen. Niets aan te doen, de gezondheid gaat voor en het is zeker geen zondagswandelingeske.
Wachten tot de regn voorbij is? Dan kan je nog lang wachten. Met het regenpak aan dan maar vertrekken, het kan niet anders. Saint Leonard verlaten is mooi. Enkele oude bruggen oversteken met daaronder een kolkende rivier. Dan de vallei uit via kleine weggetjes. Door de regen niet zo makkelijk maar moeilijk gaat ook.
Vanaf Feytiat zie je Limoges liggen.Een grote stad met weer een prachtige kathedraal. Daar aangekomen zijn we eerst een Ierse pub binnengestapt, om p te warmen natuurlijk. Maar ik kon de verleiding niet weerstaan en heb me een grote pint Guinness genomen. Die had ik vandaag zeker verdiend. Om 14:30 uur gingen we dan naar de kathedraal waar we een gratis rondleiding kregen van de gids. Patrick, de gids verjaarde een dag na mij, weer toeval? Na de rondleiding zijn we naar de supermarkt gegaan en dan naar de zusters Fransiscanen, waar we overnachten.
Al bij al nog een vrij leuke dag vandaag. Ferdinant, de Duitse pelgrim, heeft besloten om nog wat dagen mee te gaan. Hij doet maar een deel en gaat dan per trien weer naar huis om volgend jaar de rest te stappen. Ik moet alleen zien dat ik al die vreemde talen niet door elkaar sla...
Luc, je vertrek komt u wel heel dichtbij en ik heb niet altijd de kans om op internet te geraken. 1 mei zal er vlug zijn en dan kan jou tocht beginnen. Ik wens je alvast een mooie tocht met heel veel mooie ontmoetingen en ervaringen toe. Sommige dagen zijn minder leuk, dat is zo. Maar dan sta je opeens weer voor een verassing of een gebeuren dat je bijblijft waardoor je de mindere dagen vergeet. Geniet van je tocht en hopelijk kan je ze volbrengen. Ikzelf kom alvast naar de terugkomdag te Mechelen, op het einde van het jaar. Hopelijk zien we elkaar daar gezond en wel terug.
Dag 34: Chatelus le Marcheix - Saint Leonard de Noblat (29 km)
Eindelijk, een hele wandeling zonder regen. Vroeg vertrokken en in totaal weer vier herten gezien. Prachtige bossen en mooie maar steile bospaadjes die er, na de overvloedige regenval van de laatste dagen, slecht bij liggen. Maar toch, een mooie dag met op de middag een picknick aan een dorpskerkje. zo mogen er nog vele dagen volgen. We zitten nu in Saint Leonard de Noblat. Saint Leonard is de patroonheilige van de gevangenen. Je ziet, ik ben toch nog wat begaan met het werk (haha). Vanavond is er nog een nederlandse pelgrime aangekomen, Mirian. Zij is met een vrij gewone fiets vertrokken vanuit 's Hertogenbos. Toen ze hier aankwam, had ze taart bij. Ze viert vandaag haar verjaardag. Heerlijk, zo'n stukje taart. We zitten nu met z'n vieren in de gemeentelijke refuge. Hier zijn drie slaapkamers, douche, keuken en wc. Ook een wasmachine en een droogkast. Onze was is weeral gedaan en we zijn terug proper. Voor morgen voorspeld men weer veel regen. Zorgen voor later, straks gaan we eten in een restaurantje. A vollonté voor 12,5 . Die gaan niet veel verdienen aan mij...
Deze morgen was gelukkig alles terug droog en tegen half negen was ik op weg voor deze kleine etappe. Kort maar zwaar, de helft van de afstand ging steil omhoog naar ee bergtop van ongeveer 700 meter hoogte. Een heel mooi arkoers, langs modderige bospaadjes. Onderweg weer twee hertjes gezien. Gelukkig wat minder regen vandaag en voor het steile stuk kon de regenjas uit. Maar best want met de regenjas aan zweet je je kapot en wordt je al even nat. De allerlaatste kilometers gingen dan natuurlijk bergaf en al vlug kwam het dorp Chatelus in zicht, gelegen in een mooie vallei. Om een uur of één al aangekomen en goed op tijd om alles te laten drogen en terug op orde te brengen. Straks weeral ravioli met een baguette eten. Een makkelijke oplossing maar misschien niet veel variatie? Maar wat doe je als er geen winkels in de buurt zijn?
Acht uur gewandeld vandaag waarvan zeven uur in de regen en wind. Alles doornat en niet veel goesting om te genieten van de mooie natuur. Spijtig want het eerste uur was gewoon prachtig wandelen langs een rivier en bospaden. De rest was puur afzien. Met verkleumde vingers door de regen en de koude kon ik zelfs geen sigaret meer rollen. Op de middag vlug een brood gekocht en een koffie gaan drinken in een café. Gelukkig mochten we ons brood daar opeten en konden we ons wat verwarmen. Nadat we op ons verblijf waren, ik stap nog steeds met de duitse pelgrim, kwam er nog een oudere dame aan. Genévieve, een franse vrouw die de route vanuit Vézelay al ooi gelopen had met haar zoon maar onlangs is haar man overleden en is ze terug op stap. Een kranige dame van rond de zeventig. Respect. Voor de rest gaat het beter, vandaag twee etappes gedaan in plaats van één, wel spijtig van de regen.
Nadat ik vanmorgen eindelijk even op internet kon, vertrok ik met een gerust hart en terug opgeladen richting Crozant. Na 15 km kom je in het dorpje Gargilesse. Hier komt de noordelijke en zuidelijke tak van de Via Lemovicensis weer samen en vanaf hier volgen de meeste pelgrims dezelfde route tot de frans-spaanse grens. Onderweg kwam ik ee duitse pelgrim tegen, Ferdinant. Ons tempo lag gelijk en samen hebben we deze etappe afgewerkt. Zo kon ik nog eens mijn duits oefenen. Ook kwamen we de pelgrim uit de Elzas tegen, de man die ik gezien had in Vézelay en er toen al drie dagen vastzat met een gezwollen voet. Het was een hertelijk weerzien en hij was nu aan de beterhand. De tijd vloog voorbij en al vlug waren we in Crozant. Hier is een oude kasteelruïne, boven op een berg en beneden loopt een mooie brede rivier. Geert en Jean zijn ook aangekomen en hebben de spaghetti voor vanavond bij. Nu eerst koken en dan lekker eten.
Vandaag weer een korte etappe. Ik houd me bewust aan mijn schema tot mijn blaar goed genezen is. De streek is nu volledig veranderd. Mooie bospaadjes en terug wat meet op en af. Veel leuker om te stappen. 's Morgens vertrek ik rond 7:30 uur. Op zo'n korte etappes ban ik dan makkelijk op de middag ter plaatse en kan ik een hele middag rusten en me bezig houden met mijn materiaal. Zo was het ook vandaag. Om half twaalf was ik ter plaatse en net toen ik binnen was, begon het te regenen. Geert en Jean, de twee pelgrims die ik 's avonds meestal terugzie, waren enkele uurtjes later en kletsnat.
We verblijven bij een leuk gastgezin. Hier kunnen we onze was nog eens laten doen. Ik had gisteren wel met de hand gewassen maar met de wasmachine ruikt alles toch terug frisser.
Het avondeten was overheerlijk Salade en gerookte hesp als voorgerecht, dan gebakken petatjes met gebraad, een kaasschotel en nog een stuk appeltaart met een tasje thee. Als je weet dat het bijna een maand geleden is dat ik nog deftige aardappelen gegeten heb, zal het je niet verwonderen dat het me heeft gesmaakt. Voor deze mensen was niets teveel en ik zal ze zeker extra bedanken door hen een postkaart te sturen als ik Compostela haal.
Gisterenavond kwamen er nog twee pelgrims aan in de refuge. Geert, een Belg en Jean een Fransman. Beiden zijn ze vanuit Vézelay vertrokken en lopen al een dikke week samen. De volgende dagen zal ik hen nog ontmoeten op de slaapplaatsen maar maandag doe ik een grotere etappe en zalik ze wellicht niet meer zien.
Het landschap wordt weer mooier. Ik denk dat we de graanschuur van Frankrijk eindelijk gaan verlaten. Terug meer bossen en mooie weilanden. Het weer is hiet nog steeds niet al te best en er wordt veel regen voorspeld. Het is raar, hoe meer zuidelijker we gaan, hoe slechter het weer.
Hier in Déols zitten we in een gite municipal Er is enkel een microgolfoven en een waterkoker ter beschikking. Op de koop toe is de enige winkel in het dorp gesloten. Dan maar zien wat we straks gaan eten.
Vanmorgen maar vertyrokken met het regenpak aan en het heeft zijn nut bewezen. Na een dik uur heb ik het dan kunnen uitdoen en de rest van de dag is het droog gebleven.
Een korte etappe vandaag, maar 18 km. Om half twaalf stond ik al in de refuge, net op tijd om boodschappen te doen. Vanmiddag spek met eitjes gegeten. De rest van de dag dient om te luieren en te rusten. Rust die ik broodnodig heb om mijn blaar te laten genezen. Alhoewel ik er alwat minder last van heb. De knie en de rug houden het momenteel ook. Ik loop wel met een knieband die de nodige steun geeft en erger moet voorkomen.
Amaai, met al die letsels. Zal ik Compostela wel halen? We zullen wel zien, elke dag meer is een dag dichter bij het doel.
Keizware dag vandaag. De hele weg wind op kop over veldwegen. Bijna nergens beschutting en af en toe nog een fikse bui. De modder blijft aan je schoenen plakken en je voeten wegen loodzwaar. Onderweg was ik een supermarkt binnengegaan en had ik eten gekocht omdat ik wist dat ik vanavond zelf iets moest klaarmaken. Mijn rugzak woog ook meer dan anders. Toen ik dan eindelijk op mjn bestemming kwam, bleek de slaapplaats een grote mobilhome te zijn. Op de raam hing een briefje waarop stond: Amis Pélerins, vous pouvez installer dans le mobilhome, a tout a 'l heure.
Binnen bleken er drie slaapkamers te zijn, een douche, een wc en een keuken. Kasten gevuld met levensmiddelen en in de ijskast zelfs enkele biertjes. Een waar paradijs voor deze vermoeide pelgrim.
Een saaie etappe vandaag. Enkel een mooi bos ter afwisseling maar voor de rest asfalt waar auto`s je met grote snelheid voorbij razen. Onderweg zag ik nog een koppel Italiaanse pelgrims. Waarschijnlijk zal ik ze vanavond terug ontmoeten. De refuge van Charost ligt boven een schooltje. Eigenlijk moet je de sleutel halen op de Mairie maar gelukkig heeft iemand van de schoolme binnengelaten. Om drie uur ben ik dan naar de Mairie gegaan om te betalen. Overnachten is hier bijna nooit gratis maar vannacht is het maar acht Euro. Voor een bed, keuken en douche valt dit weeral mee.
Toen ik vanmorgen om halfacht vertrok was de hemel bewolkt en waaide het fel. Dat voorspelde niet veel goeds. Sinds gisteren heb ik een blaar onder de voet en die zou ik vandaag allicht voelen. Alhoewel de wind me rond de oren blies, bleef het op enkele druppels na droog. Deze etappe heb ik in één keer doorgestapt. Rusten en dan terug vertrekken zou te veel pijn doen aan de voet. Het landschap blijft nog steeds vrij vlak.Vanmorgen ben ik de Loire overgestoken en ben nu in het departement van de Cher.
Slapen doe ik vannacht in een gite van de gemeente Baugy en momenteel ben ik alleen. Gisteren waren hier vijf pelgrims terwijl er maar vier bedden zijn. Heb dus weer geluk. De mevrouw die verantwoordelijk is voor de refuge heeft belooft me straks eten te brengen. Op zondag is hier niets open. Wat slaapplaatsen en eten betreft, ik kan het niet beter hebben.
De wind van gisteren bleef ook vandaag aanhouden. Een koude snijdende wind die nog krachtiger blies dan gisteren. Af en toe dacht ik dat ik van de weg zou afgeblazen worden. Gelukkig bleef het droog en scheen het zonnetje maar echt warm was het niet. De weg is nu wel heel goed bewegwijzerd, mislopen kan bijna niet meer.
Zoals elke grote stad zie je Bourges ook al vanop een kilometer of tien liggen. Na een stop om te eten en mijn blaar weer eens open te prikken, kon ik verder voor het laatste stuk. Eens daar aangekomen ging ik onmiddelijk naar de kathedraal. Heb er wat rondgekeken en dan naar het loket waar een dame zat voor mijn stempel. De dame was een boek aan het lezen en toen ik om een stempel vroeg, zei ze dat ik nog een halfuurtje moest wachten, ze had middagpauze. Alleen een stempel, vroeg ik. Ja, zei ze. Ik heb haar vriendelijk gezegd waar ze haar stempel kan steken (wel in 't vlaams) en ben weggegaan. Dan maar naar het toeristisch bureau waar ik de stempel onmiddelijk kreeg en nog een stadsplan om de weg te vinden naar mijn slaapplaats. Ik zit hier bij iemand die af en toe pelgrims ontvangt. Leuk huisje met alles erop en eraan. De vrouw moest nog even weg en ik zit hier dus alleen als wildvreemde in haar huis, enkel de kat knort naast mij. Wat een vertrouwen om zomaar iemand in huis te halen.
Straks nog wel voor avondeten zorgen, zal ne pizza worden of zoiets en dan mijn blaar wat laten rusten en verzorgen. Maar dat zal wel lukken.
Ps: ondertussen zouden er al foto's op de site moeten staan. Enkel even zoeken en op de link "foto's" klikken.
Vandaag de laatste lange etappe. De volgende weken kom ik normaal gezien niet meer boven de 30 km per dag. De weg van vandaag was weer lang en eenzaam. Gelukkig kan ik soms mijn mp3 speler opzetten, er is hier toch geen kat. Af en toe een klein dorpje waar je meestal niemand ziet. Een bakker of winkeltje moet je hier ook al niet zoeken. Gelukkig zijn er op mijn bestemming wat winkeltjes, bakkers en restaurants. Sebiet een winkel zoeken en waarschijnlijk weer spaghetti eten. Makkelijk, voedazaam en lekker. Morgenvroeg langs de bakker voor een heerlijke baguette en we kunnen weer verder tot morgenavond. Mijn slaapplaats voor morgenavond is geregeld maar of ik iets vind om te eten, dat is nog de vraag. Kan nog altijd mijn gevriesdroogd noodrantsoen eten als ik niets vind.
Het deed wel raar. Ria, Dirk en Pascal met de auto naar België, ik verder richting Compostela. Heel verleidelijk om mee in de auto te stappen. Maar ik wil wel verder op mijn weg naar Compostela. Rugzak aan, nog even wuiven en ieder een andere richting uit. Zo stap ik dus weer verder door het mooie franse landschap. Heuvel op, heuvel af, door bossen en velden. Het was vandaag wel een pittig parcours. Vanaf nu loop ik op de "Voie Historique de Vezelay" die loopt tot Saint Jean Pied de Port, de grens met Spanië. Voor elke etappe is er duidelijk plannetje met uitleg en de bewegwijzering zou voldoende moeten zijn. Gedaan dus met extra kilometers. En ja, vandaag ging het al prima, zonder problemen in Varzy geraakt.
Hier slaap ik in een veel te dure B&B maar er was niets anders. Vanaf morgen heb ik meer kans voor de gemeentelijke gites waar je een pak minder betaald.
Twee volle dagen rust. Tijd om even te bezinnen en even stil te staan bij het eerste gedeelte.
Het was niet altijd even leuk en soms zwaar. Slechte aanduidingen, lastige en tè lamge stukken, Dirk die noodgedwongen door een blesure moest afhaken.
Maar er waren ook vele mooie momenten en leuke ontmoetingen. De gastvrijheid van sommige mensen kent geen grenzen. Overal zijn we goed onthaald. De buitengewoon mooie natuur en de verschillende landschappen. Kortom, de moeite waard.
Vanaf nu zal het drukker worden op de weg naar Compostela. Ondertussen al wat kennis gemaakt met andere pelgrims. Zoals de twee nederlandse vrouwen die elk jaar twee etappes van een week doen en zo ooit Compostela willen halen.
Marcel' ook een nederlander die de oude route over Le Puy neemt, een fransman uit de Elzas die al drie dagen vast zit in Vezelay door een blesure en nog een paar anderen.
Op naar deel twee: Vezelay - St Pied de Port.
Bedankt nog eens voor jullie reakties tot hiertoe.
vanmorgen ging ik al om zes uur weg. Als ik Bessy sur Cure kon halen, heb ik een rustdag meer in Vezelay. Met veel tegenwind ging het over grote vlaktes en na een uurtje begon de regen. Ãn stevige bui, mijn paraplu heeft dienst gedaan. Na een kwartiertje was het over en kon ik droogwaaien. Even later bevond ik me tussen de druivenranken van de Bourgoniestreek met namen als Chablis. Van Troyes tot Vezelay is het lopen met aanwijzingen op een A4'tje. Zo ben ik nog maar eens verkeerd gelopen maar nu vond ik een grote baan en ben deze dan maar gevolgd. Gelukkig geen extra kilometers en Bessy sur Cure is gehaald.
Ik verblijf in een gite d' etappe waar verschillende kamers zijn. Momemteel ben ik nog alleen. Straks wordt mijn avondeten gebracht. Niet zo goedkoop vandaag maar met paasmaandag moet ik nemen wat ik vind. Misschien krijg ik wel een paaseitje?
Het avondeten viel heel goed mee en ik kreeg zelfs een gratis ontbijtje. Vandaag verliep de dag zoals vorige dagen. Verkeerd lopen en soms vloeken. Maar toch weer wat geluk gehad. Op een bepaald ogenblik zag ik de kathedraal van Vezelay en ben ik op kompas gelopen.
De kathedraal ligt op een berg en het laatste stuk is steil naar boven. Dan sta je opeens voor de imposante kathedraal en het raakt je wel.
Vezelay is de afsluiting van het eerste deel.
Slapen doe je hier in een pelgrimshuis met slaapzaaltjes. Vannacht lig ik met twee nederlanders, een fransman en er is nog een Belgisch koppel uit de buurt van Gent. Er is een keuken ter beschikking en vanavond heb ik nog maar eens spaghetti gemaakt.
Morgen en overmorgen rustdag.
Om het uur werd ik wakker door een waterpomp die opsprong en telkens veel lawaai maakte. Om vijf uur dan maar opgestaan en een uurtje later was ik op weg. De maan lachte naar mij maar een uurtje later kon ik genieten van een mooie zonsondergang. Het terrein blijft nog steeds vlak met af en toe een heuveltje. Gelukkig ben ik vandaag niet mis gelopen en kwam ik vlot in Saint Florentin. De kerk zat vol voor een huwelijksviering en het touristisch bureau was gesloten voor pasen. De hotels waren veel te duur voor mij. Dan maar verder richting Potigny waar een Maison de France is. En ja, ik had geluk. Onmiddelijk een kamer en douche op de gang, enkel geen eten wel een keukentje. In het dorpje zelw was een kleine kruidenier die open was en straks eet ik ravioli met een baguette.
Ben nog even langs de abdij geweest. Enorm groot en mooi maar geen brouwerij.
Ondertussen heb ik mijn wasje in de lavabo gedaan. Straks eten maken en vroeg naar bed. Die houten bank van gisteren was een beetje hard.
De grote stad Troyes verlaten en terug de juiste weg vinden bleek iets moeilijker dan gedacht. Maar met wat vragen lukte het. Dirk had sinds gisteren al wat pijn aan het scheenbeen en deze werd vandaag nog erger zodat hij bijna niet meer kon stappen. In Sommeval heeft Dirk dan besloten om te stoppen,geen gemakkelijke beslissing maar nodig om niet alles erger te maken. Als het scheenbeen ontstoken is,duurt het weken eer het genezen is. Vanavond komt mijn zus om Dirk op te halen. Vanavond ben ik dus alleen op weg naar Compostella,Vezelay ligt op 4 dagen stappen. Daar zal ik beslissen of ik doorga. In Vezelay neem ik een rustdag. Onze vrouwen en nu ook Dirk komen naar daar,er was al een B&B geboekt.
Slapen doe ik vannacht in een simpel wandelkotje op een houten bank. Er is wel een wc,verwarming en een kookplaat. Dat volstaat.
Na een sober ontbijt vertrokken we via het kanaal van de Haut Seine naar Troyes. Het kanaal is 44 km lang en we hebben er elke cm van gezien. Enkel de laatste 6 km waren gewone wegen.
Als je denkt dat de kathedraal van Troyes makkelijk te vinden is, vergeet dat maar. Drie kerken zijn we gepasseerd eer we de juiste hadden. Stempel halen, slaapplaats zoeken, eten en rusten. Meer fut zit er vandaag niet in.
Vandaag weer een lange etappe maar gelukkig een vrij vlakke. De kilometers vlogen voorbij en voor we het wisten waren we aan het kanaal van de Haute Seine. We liepen nog een uurtje langs deze waterweg tot we aan het dorpje Mery sur Seine waren. Op de kerktoren van dit dorp prijkt een groot beeld van Jeanne d'Arc. Hier verblijven we in een gite van de Marianist broeders. We kunnen hier zelf koken en morgenvroeg mogen we ontbijten bij hen thuis. Heel vriendelijke mensen. Voor de rest gaat alles zijn gewone gangetje, stilletjesaan worden we aan het ritme gewoon.
Nadat we in de mis nog een zegening ontvingen en daarna lekker ontbeten, was het al 9.30 uur voor we konden vertrekken. Aangezien het een korte etappe was kon het geen kwaad. Het terrein is terug vlakker en het stappen ging veel beter dan gisteren. Onderweg kregen we onze eerste regen, gelukkig maar enkele druppels. Sezanne kwam al vlug in zicht en in het dorp kwamen we een nederlandse pelgrim tegen die ons de weg wees naar onze slaapplaats. Daar aangekomen bleek dit een rusthuis te zijn. Hetzelfde waar Arnout Houben van man bijt hond ooit sliep op zijn weg naar Compostela. Een lieve zuster ontving ons en we kregen onze kamer. Ze zorgde nog voor soep, brood, een slaatje, een tafelbiertje en nadien nog koffie. Weeral met ons gat in de boter gevallen. In de namiddag zijn we nog een nieuwe pot confituur gaan kopen en in een cafeetje een Guinness gaan drinken. Met al dat eten en drinken zou je denken dat het een pleziertochtje is maar we kunnen jullie met zekerheid vertellen dat dit niet zo is. Het is op vele momenten zwaar en als de kans er is dat we even kunnen genieten, doen we dat.
Voordat de school begon, vertrokken we uit het dorpje Mardeuil. Aangezien we midden in het dal van Epernay zaten, moesten we er ook terug uit. Stevige klimmetjes tussen de druivengaarden. Stapje voor stapje en dat 's morgensvroeg. Na een half uurtje bergop konden we bijna niet meer. Hijgend en puffend, meter per meter klommen we uit het dal. Vandaag was voor ons beiden een zware dag. Vermoedelijk omdat het van op het begin van de wandeling al zo vermoeiend was en we al vlug op ons tandvlees zaten. Onderweg konden we toch nog genieten van de natuur. Hier staan de bomen al in bloei en we zien overal mooie bloemen. Vanavond slapen we in een klooster. Morgenvroeg naar de mis en na 't ontbijt terug op weg.
Toen de ochtendspits van Reims begon, maakten wij ons stilletjesaan uit de voeten om de Champagnestreek in te gaan. Gisteren avond nog kennis gemaakt met drie Belgische pelgrims die dezelfde route volgen. Hopelijk wordt dit geen probleem voor slaapplaatsen te vinden die al zo karig zijn. Of je moet veel geld hebben. Hoe dichter we Epernay naderden, hoe meer druivenranken we zagen. We passeerden gerenomeerde champagneboeren, vooral in het dorp Cumieres. Het is indrukwekkend om al die druivenvelden te zien en de champagneboeren zijn natuurlijk blij met het droge, zonnige weertje dat hier al weken stand houdt.
Onze route is licht gewijzigd en we zijn nu in een klein dorpje, Mardeuil. We overnachten in een schooltje maar moesten zelf zorgen voor eten. Onderweg in het laatste dorp was een supermarktje maar zoals veel hier in Frankrijk was het op maandag dicht. Zo ook de bakker in Mardeuil. Maar deze mensen zijn hier zo enorm gastvrij, ze hadden voor ons nog eten van op de middag en een paar frans broden. Een echte meevaller dus! Momenteel zit ik hier op het gemeentehuyis waar ik op de pc mocht en ben nu dus de berichten van de laatste drie dagen aan het typen. We kregen hier zelfs een boek speelkaarten als herinnnering aan ons bezoek in het dorp. Net kwam de burgemeester himself me een hand geven en wenste ons nog een goede tocht naar Compostela. Dat is pas gastvriendelijkheid.
Voor ons middagmaal elke dag kopen we 's morgens een baguette als we een bakker tegenkomen en hij dan nog open is. Konfituur kopen we om de zoveel dagen. Zo is het elke dag een picknick rond de middag. Maar het smaakt ons lekker.
Met ne goeie Leffe is 't gedaan maar niet getreurd, we zijn in het land van de Pastis.
Om 06:00 uur vertrokken we voor een lange etappe. Kilometers lange wegen door de Franse graanschuur die het al hard te verduren krijgt van de droogte. Het terrein blijft vrij vlak, af en toe een kuitenbijtertje. Onderweg hebben we onze eerste twee reeën gezien. De kathedraal van Reims zie je al van 20 km ver liggen en tijdens het stappen op stoffige en droge wegen komt ze niet echt dichterbij. Toen we dan toch in de voorsteden van Reims aankwamen, was de spoorwegbrug dicht , ook voor voetgangers en moesten we een ommetje maken van een kilometer of drie maken. Na ongeveer 44 kilometer stonden we dan toch aan de machtige kathedraal van Reims. We werden er ontvangen en kregen onze stempel. Onze langste etappe tot Vezelay zat er op. 't Was geen zondagswandelingeske en hopelijk verteren we dit goed.
Slapen doen we in het klooster. We zijn naar de wasserette geweest om onze was te doen. Echter vonden we niet goed hoe hier alles werkt en hoe we waspoeder konden nemen. Dan maar zonder waspoeder. Er komt toch niemand aan ons ruiken...
Gisteren toch een goede slaapplaats gevonden. Een vriendelijke mevrouw die voor ons nog eten maakte en we konden douchen. Slapen moest echter in een dubbel bed. De eerste keer dat ik met een man slaap. Maar Dirk was braaf. Alhoewel, soms zegt hij "chouke" tegen mij. De vrouw heeft de hele avond getatert, er was geen houden aan. Het was wel veel over hetzelfde maar ze zag haar familie niet veel en ze was blij dat ze wat kon praten. Ze had een paar maanden haar heup gebroken en liep nu met een heupprothese. Kranig en lief vrouwtje.
Het landschap is ondertussen helemaal veranderd, geen grote bossen meer maar weidse velden, allemaal landbouwgrond. Zo liepen we richting een heuvel terwijl mijn mp3 speler opstond. Toen we bovenkwamen blies de wind ons om de oren en in alle richtingen zag je een oceaan van groentinten. Op dat moment speelde op mijn mp3 speler het liedje van de film Titanic. Toeval? Wel heel speciaal en emotioneel.
Om 15:00 uur waren we op onze volgende bestemming. Hier is een gemeentelijke refuge voor pelgrims. Niet speciaal maar gewoon wat stapelbedden en douche. Straks even naar de winkel en eten, dan rusten en slapen. Morgen wordt een zware dag.
