Onze foto's vindt u op www.photobucket.com/compostela1
Voor deel 2, klik op "show albums"
Patrick en Dirk te voet van Mechelen naar Santiago de Compostela.
Vertrek op 23 maart 2012
30-03-2012
Dag 8: Rocroi - Signy l'Abaye (33 km)
Gisteren vergeten, in Rocroi hadden ze Leffe Amber van 't vat...
vandaag vroeg vertrokken en daardoor vlug op onze bestemming. Wel zwaar en heuvelachtig maar mooie landschappen. Momenteel een koffie aan het drinken en even genieten. We zijn hier bij iemand van het klooster die voor ons een goedkope slaapplaats wil zoeken. Anders slapen we vandaag wel ergens in een stal. Voor morgen en overmorgen is onze slaapplaats geregeld zo hoeven we ons geen zorgen te maken.
Voor de rest is alles nog in orde met ons. We moeten enkel zien dat we onze dagelijkse rust kunnen hebben om te recupereren.
Vanmorgen weer om 7 uur vertrokken. De eerste 8 km liepen we via een Ravel, steeds lichtjes stijgend. Nadat we Oignies hadden gepasseerd, kwamen we in een groot bos, het Foret dominicales. Eerst nog op brede boswegen maar dan smalle, holle wegen en bospaadjes. Hier hebben we onze buggy moeten achterlaten na bandenpech. Afscheid van een trouwe vriend. Al was hij voor de rest nog in goede staat, de wegen waren zo slecht dat het niet meer ging. Zo hebben we vandaag bijna de hele dag door de bossen geploeterd. Net voor Rocroi stond ook nog een richtingaanwijzing verkeerd met als gevolg nog 2 km extra. In Rocroi direct naar het toeristisch bureau voor onze stempel en dan naar ons verblijf dat we gisteren hadden gereserveerd. De volgende dagen worden ook zwaar. Normaal doe je Rocroi-Reims in 4 dagen, wij gaan voor 3 dagen. Als alles goed gaat zijn we zondag in Reims.
Doordat we gisteren al een stuk van onze etappe hadden afgelegd, moesten we vandaag maar een kleine 20 km stappen. Het landschap is veranderd en het gaat serieus omhoog en omlaag door de bossen. Vanmorgen zagen we opeens een groep everzwijnen. Wel 20 gewoon voor onze voeten. Spijtig genoeg geen foto maar wel mooi. Tegen elf uur waren we op ons verblijf. De rest van de dag is het rust. Dirk heeft hier een bad genome en straalt weer. Onze was hebben we kunnen doen en op de middag kregen we nog eten. Petatjes met boontjes en gebraad. Zalig!
We zitten hier in een soort centrum waar scholen of groepen kunnen verblijven en er was eten over. Weeral een prachtverblijf. Straks nog een pizza en zeker twee Leffe's.
Morgen definitief Belgie uit en een maandje Frankrijk. Vanaf het weekend wordt er regen voorspeld. Hopelijk valt dit wat mee.
Zo, nog wat rusten en morgen vroeg op!
Slaapwel allemaal...
Jacques zette ons vanmorgen op de juiste weg en gaf ons nog wat goede raad mee. Nog een dag langs de Maas, enkel de juiste bruggen nemen voor de kortste weg. Op de middag aten we onze meegekregen picknick aan een grote sluis. Na 30 km stappen kwame we in Givet en zijn dus even in Frankrijk. Morgen steken we de grens weer over en overmorgen definitief Frankrijk. Jacques had ons verwittigd dat er in Givet geen overnachting is, enkel dure hotels. Tevergeefs trokken we na het avondeten verder, we zouden wel iets vinden. Dirk zag opeens een leegstaand kapelletje dat kon dienen. Een harde vloer en frisjes maar het ging.
Na het doorkruisen van Namen kwamen we aan de oever van de Maas die ons rechtstreeks naar Anhee zou leiden. Mooie natuur. Eenden, ganzen, beginnende bloesems en dan nog de zomerse temperaturen. In Anhee werden we goed ontvangen door Christine en Jacques. Jacques is een echte stapper en gaf ons heel wat tips over onze route. Zelfs onze was werd gedaan en het eten was voortrefelijk. De gastvrijheid van deze mensen, dat zie je niet veel en wij zijn erg blij om hen te leren kennen.
Na een lekkere Leffe als afsluiter werd het weer bedtijd.
Morgen de Franse grens over. We zijn benieuwd.
ps: bedankt voor de reakties allemaal!
Om via de gsm de blog aan te vullen is onhandig en beperkt. De keren dat we over een pc beschikken, zal ik proberen om de berichten langer te maken. De reakties kunnen we enkel lezen via een pc. Ondertussen zijn we vijf dagen ver. We beseffen heel goed dat het nog ver is maar wat we ondertussen geleerd hebben is dat de mensen onderweg heel gastvrij zijn. Een tasje koffie hier en daar of een leuke babbel. Onze gastgezinnen zijn "super" mensen en zijn zeer begaan met ons exploot.
Wat er verder komt zullen we wel zien. We leven van dag op dag en zien waar "God" ons brengt.
Na een stevig ontbijt toonde Christianne ons de kortste weg naar Ravel 2, een oude spoorwegbedding die van Hoegaarden tot Namen loopt. Deze volgden we tot kort voor Namen om via de gewone baan naar ons verblijf te gaan. Weeral meer km dan verwacht ondanks de kortste weg. Hopelijk wordt dit geen dagelijkse gewoonte. Ons verblijf was weer dik in orde. Deze luxe zal zeker niet blijven duren.
Deze morgend waren we al om 8.30 uur op pad. Vroeg voor Dirk maar hij had zijn horloge al op zomeruur gezet. Maar voor mij geen probleem. Normaal een etappe van 29 km! Het werden er 36. Een beetje misgelopen. Niet getreurd, onderweg Guy van de dierenkliniek (VTM) ontmoet, thee gedronen bij mensen thuis en een babbel met een ex pelgrim. Tegen 16 uur op onze slaapplaats. Douche drie gangan menu en koffie. Na een leuke babbel, moe maar voldaan naar bed. Bedankt Christiane voor ons luxe verblijf!
Nadat we afscheid namen van onze vrouwen, vrienden en sympathisanten van onze wandelclub "De Dauwstappers", vertrokken we stipt om 10:00 uur aan de Brusselpoort richting Leuven. Eens naast de vaart, bleven we deze volgen tot Leuven. Geen moeilijke weg maar wel wat eentonig. Gelukkig was er het prachtige weer, volop zon en de ontluikende natuur.
Mijn been en rug verdroegen de eerste 26 km goed. Hopelijk blijft het zo.
We mogen vernachten bij de broeders Dominicanen in Leuven. Een kamer voor ons alleen met douche. Luxe dus.
Straks gaan eten en op tijd naar bed. Morgen naar Enines.
Na een weekendje rustig stappen hebben we besloten om vrijdag te vertrekken zoals gepland. Het wandelen gaat goed en als we het rustig aan doen, kan het lukken. Misschien lukt het ons niet en zijn we vlugger terug dan verwacht maar dan hebben we het toch geprobeert. De rugzak is geladen en weegt 10 kg. Of we het tentje meenemen is nog onzeker want dan komt er nog een 2 kg bij.
Toen ik in het ziekenhuis was voor een infiltratie, sprak ik wat met een dame over de geplande tocht. De dame zei "Als God het wil dat je vertrekt zal je vertrekken, als God het niet wil, zal je niet vertrekken". Dan maar hopen dat we van hier boven de nodige steun krijgen.
Het zal nog een drukke week met drukke avonden worden. Afscheid nemen van verschillende vrienden en familie. Afscheid nemen van mensen die je nauw aan het hart liggen. En niet te vergeten van mijn trouwe hond, Maeko, die al tien jaar deel uitmaakt van het gezin. Drie maanden van alles weg is lang, zeer lang. Maar "de tijd vliegt", zegt men en daar zit waarheid in.
Dit zal tevens het laatste bericht zijn voor ons vertrek. Het eerstvolgende bericht zal vanuit Leuven gepost worden, waar we mogen overnachten bij de Paters Dominicanen.
Onderstaande komt uit het bezinningsboekje voor de Compostela-pelgrim van het Vlaams genootschap van Santiago de Compostela.
Pelgrim zijn is onderweg zijn met een lege broodzak en je toch rijk voelen, terug thuis komen met een rugzak vol onvergetelijke herinneringen.
