Onze foto's vindt u op www.photobucket.com/compostela1
Voor deel 2, klik op "show albums"
Patrick en Dirk te voet van Mechelen naar Santiago de Compostela.
Vertrek op 23 maart 2012
30-03-2012
Dag 8: Rocroi - Signy l'Abaye (33 km)
Gisteren vergeten, in Rocroi hadden ze Leffe Amber van 't vat...
vandaag vroeg vertrokken en daardoor vlug op onze bestemming. Wel zwaar en heuvelachtig maar mooie landschappen. Momenteel een koffie aan het drinken en even genieten. We zijn hier bij iemand van het klooster die voor ons een goedkope slaapplaats wil zoeken. Anders slapen we vandaag wel ergens in een stal. Voor morgen en overmorgen is onze slaapplaats geregeld zo hoeven we ons geen zorgen te maken.
Voor de rest is alles nog in orde met ons. We moeten enkel zien dat we onze dagelijkse rust kunnen hebben om te recupereren.
Vanmorgen weer om 7 uur vertrokken. De eerste 8 km liepen we via een Ravel, steeds lichtjes stijgend. Nadat we Oignies hadden gepasseerd, kwamen we in een groot bos, het Foret dominicales. Eerst nog op brede boswegen maar dan smalle, holle wegen en bospaadjes. Hier hebben we onze buggy moeten achterlaten na bandenpech. Afscheid van een trouwe vriend. Al was hij voor de rest nog in goede staat, de wegen waren zo slecht dat het niet meer ging. Zo hebben we vandaag bijna de hele dag door de bossen geploeterd. Net voor Rocroi stond ook nog een richtingaanwijzing verkeerd met als gevolg nog 2 km extra. In Rocroi direct naar het toeristisch bureau voor onze stempel en dan naar ons verblijf dat we gisteren hadden gereserveerd. De volgende dagen worden ook zwaar. Normaal doe je Rocroi-Reims in 4 dagen, wij gaan voor 3 dagen. Als alles goed gaat zijn we zondag in Reims.
Doordat we gisteren al een stuk van onze etappe hadden afgelegd, moesten we vandaag maar een kleine 20 km stappen. Het landschap is veranderd en het gaat serieus omhoog en omlaag door de bossen. Vanmorgen zagen we opeens een groep everzwijnen. Wel 20 gewoon voor onze voeten. Spijtig genoeg geen foto maar wel mooi. Tegen elf uur waren we op ons verblijf. De rest van de dag is het rust. Dirk heeft hier een bad genome en straalt weer. Onze was hebben we kunnen doen en op de middag kregen we nog eten. Petatjes met boontjes en gebraad. Zalig!
We zitten hier in een soort centrum waar scholen of groepen kunnen verblijven en er was eten over. Weeral een prachtverblijf. Straks nog een pizza en zeker twee Leffe's.
Morgen definitief Belgie uit en een maandje Frankrijk. Vanaf het weekend wordt er regen voorspeld. Hopelijk valt dit wat mee.
Zo, nog wat rusten en morgen vroeg op!
Slaapwel allemaal...
Jacques zette ons vanmorgen op de juiste weg en gaf ons nog wat goede raad mee. Nog een dag langs de Maas, enkel de juiste bruggen nemen voor de kortste weg. Op de middag aten we onze meegekregen picknick aan een grote sluis. Na 30 km stappen kwame we in Givet en zijn dus even in Frankrijk. Morgen steken we de grens weer over en overmorgen definitief Frankrijk. Jacques had ons verwittigd dat er in Givet geen overnachting is, enkel dure hotels. Tevergeefs trokken we na het avondeten verder, we zouden wel iets vinden. Dirk zag opeens een leegstaand kapelletje dat kon dienen. Een harde vloer en frisjes maar het ging.
Na het doorkruisen van Namen kwamen we aan de oever van de Maas die ons rechtstreeks naar Anhee zou leiden. Mooie natuur. Eenden, ganzen, beginnende bloesems en dan nog de zomerse temperaturen. In Anhee werden we goed ontvangen door Christine en Jacques. Jacques is een echte stapper en gaf ons heel wat tips over onze route. Zelfs onze was werd gedaan en het eten was voortrefelijk. De gastvrijheid van deze mensen, dat zie je niet veel en wij zijn erg blij om hen te leren kennen.
Na een lekkere Leffe als afsluiter werd het weer bedtijd.
Morgen de Franse grens over. We zijn benieuwd.
ps: bedankt voor de reakties allemaal!
Om via de gsm de blog aan te vullen is onhandig en beperkt. De keren dat we over een pc beschikken, zal ik proberen om de berichten langer te maken. De reakties kunnen we enkel lezen via een pc. Ondertussen zijn we vijf dagen ver. We beseffen heel goed dat het nog ver is maar wat we ondertussen geleerd hebben is dat de mensen onderweg heel gastvrij zijn. Een tasje koffie hier en daar of een leuke babbel. Onze gastgezinnen zijn "super" mensen en zijn zeer begaan met ons exploot.
Wat er verder komt zullen we wel zien. We leven van dag op dag en zien waar "God" ons brengt.
Na een stevig ontbijt toonde Christianne ons de kortste weg naar Ravel 2, een oude spoorwegbedding die van Hoegaarden tot Namen loopt. Deze volgden we tot kort voor Namen om via de gewone baan naar ons verblijf te gaan. Weeral meer km dan verwacht ondanks de kortste weg. Hopelijk wordt dit geen dagelijkse gewoonte. Ons verblijf was weer dik in orde. Deze luxe zal zeker niet blijven duren.
Deze morgend waren we al om 8.30 uur op pad. Vroeg voor Dirk maar hij had zijn horloge al op zomeruur gezet. Maar voor mij geen probleem. Normaal een etappe van 29 km! Het werden er 36. Een beetje misgelopen. Niet getreurd, onderweg Guy van de dierenkliniek (VTM) ontmoet, thee gedronen bij mensen thuis en een babbel met een ex pelgrim. Tegen 16 uur op onze slaapplaats. Douche drie gangan menu en koffie. Na een leuke babbel, moe maar voldaan naar bed. Bedankt Christiane voor ons luxe verblijf!
Nadat we afscheid namen van onze vrouwen, vrienden en sympathisanten van onze wandelclub "De Dauwstappers", vertrokken we stipt om 10:00 uur aan de Brusselpoort richting Leuven. Eens naast de vaart, bleven we deze volgen tot Leuven. Geen moeilijke weg maar wel wat eentonig. Gelukkig was er het prachtige weer, volop zon en de ontluikende natuur.
Mijn been en rug verdroegen de eerste 26 km goed. Hopelijk blijft het zo.
We mogen vernachten bij de broeders Dominicanen in Leuven. Een kamer voor ons alleen met douche. Luxe dus.
Straks gaan eten en op tijd naar bed. Morgen naar Enines.
Na een weekendje rustig stappen hebben we besloten om vrijdag te vertrekken zoals gepland. Het wandelen gaat goed en als we het rustig aan doen, kan het lukken. Misschien lukt het ons niet en zijn we vlugger terug dan verwacht maar dan hebben we het toch geprobeert. De rugzak is geladen en weegt 10 kg. Of we het tentje meenemen is nog onzeker want dan komt er nog een 2 kg bij.
Toen ik in het ziekenhuis was voor een infiltratie, sprak ik wat met een dame over de geplande tocht. De dame zei "Als God het wil dat je vertrekt zal je vertrekken, als God het niet wil, zal je niet vertrekken". Dan maar hopen dat we van hier boven de nodige steun krijgen.
Het zal nog een drukke week met drukke avonden worden. Afscheid nemen van verschillende vrienden en familie. Afscheid nemen van mensen die je nauw aan het hart liggen. En niet te vergeten van mijn trouwe hond, Maeko, die al tien jaar deel uitmaakt van het gezin. Drie maanden van alles weg is lang, zeer lang. Maar "de tijd vliegt", zegt men en daar zit waarheid in.
Dit zal tevens het laatste bericht zijn voor ons vertrek. Het eerstvolgende bericht zal vanuit Leuven gepost worden, waar we mogen overnachten bij de Paters Dominicanen.
Onderstaande komt uit het bezinningsboekje voor de Compostela-pelgrim van het Vlaams genootschap van Santiago de Compostela.
Pelgrim zijn is onderweg zijn met een lege broodzak en je toch rijk voelen, terug thuis komen met een rugzak vol onvergetelijke herinneringen.
Vandaag
was het Dag van de Pelgrim met pelgrimszegen in Mechelen.
Maar
eerst iets anders. Woensdag 1 februari sloeg het noodlot toe. Met het stom
aantrekken van een broek, heb ik een verschot in de rug opgelopen. Het was zo
pijnlijk en bewegen ging niet meer. Het ging zo slecht dat we naar het
ziekenhuis moesten waar ik drie dagen moest blijven. Na een MR-scan was er niet
zo veel te zien, gelukkig want mijn laatste hernia operatie is toch al tien
jaar geleden en eigenlijk had ik al lange tijd geen last in de rug. Blijkbaar
heeft een zenuw wel lange tijd gekneld gezeten, met de pijn als gevolg en dat
geneest niet zo vlug. Ondertussen zit ik nog altijd thuis. Na twee weken had ik
geprobeerd het werk terug te hervatten maar die ene dag was iets teveel van het
goede. Dus nog twee weken erbij. Lang stappen, trappen doen, lang zitten, het
gaat allemaal niet. Het linker been doet pijn en is op enkele plaatsen voos.
Veel gevoel heb ik er niet in, enkel het gevoel dat ik er zou doorzakken. Komende
donderdag moet ik terug naar het daghospitaal voor de laatste van drie infiltraties.
Kan enkel hopen op beterschap.
Nu is de
vraag natuurlijk of we nog kunnen vertrekken. Tot Vèzelay ligt de planning al
vast en zijn er al verschillende slaapplaatsen geregeld. Onze B&B in
Vèzelay is ook al geboekt en betaald. Uitstellen voor een tijdje kan zo maar niet,
ook voor het werk. De tocht helemaal afblazen? Dan ga ik misschien nooit. Dus
is het bang afwachten, nu. Nog vier weken te gaan en hopen dat er in deze
periode beterschap komt zodat onze tocht kan doorgaan. Als ik één week voor het
vertrek geen drie dagen achter elkaar 20 km kan stappen, dan vertrek ik niet.
Terug
naar de Dag van de Pelgrim.
Na een
goede ontvangst, met koffie, in de Salons Van Dijck, ging het richting St-
Rombouts kathedraal waar we na een mooie viering de pelgrimszegen mochten
ontvangen. Ongeveer 180 pelgrims hebben deelgenomen aan deze zegening. Het is
wel iets speciaal en het hoort ook bij de pelgrimstocht. Voor mezelf geeft het
me hoop en kracht om de tocht toch te kunnen starten.
Nadien
was er een uitgebreide broodjeslunch met achteraf de kans om informatie en
nuttige tips te krijgen van ervaren pelgrims. Dan was het weeral tijd om te vertrekken, kwestie van het been wat te sparen en niet "te" lang te blijven zitten.
Het was
een mooie dag met enkele toffe ontmoetingen van medepelgrims. Ik wens hen allen
een behouden tocht toe.
De wafeltjesverkoop is afgesloten en bij deze wij willen nog eens iedereen die geholpen heeft bij de verkoop en wafeltjes gekocht heeft van ganser harte bedanken. De respons was enorm. Dank u wel.
De trainigen verlopen goed. We wandelen aan een vrij snel tempo, rond de 6,5 km/uur, om meer te hebben van de trainingen. Ondertussen hebben we ons aangesloten bij een wandelclub "De Dauwstappers". Zo zijn we tijdens onze wandeltochten verzekerd. Buiten de wandelingen in het weekend ga ik 's avonds nog stappen, meestal van zeven tot tien uur op de dagen dat er tijd rest. Zo geraak ik soms toch makkelijk aan 100 km per week. In het weekend gaat de rugzak af en toe al mee. Deze is geladen met al het nodige, behalve reservekledij, toiletgerief en wat eten. Het gewicht is nu 8 kg waarvan twee liter water. Bij ons vertrek zal het gewicht rond de tien kilo zijn.
De aansluiting bij het Compostela genootschap is nu ook in orde en ondertussen hebben we ons stempelboekje en geloofsbrief mogen ontvangen. Eigenlijk rest er ons niet meer veel te doen. Nog een beetje slaapplaatsen zoeken en wandelen, veel wandelen.
Nog drie maanden. Het lijkt lang maar de tijd vliegt en we zien er echt naar uit...
Mijn verlof is in orde en de planning kan volop beginnen. Waarvoor dank aan de directie en het PA team. Nu kan het echte werk beginnen. Proberen om nog wat spullen te kopen voordat het wintersport assortiment in de winkels ligt. En natuurlijk véél trainen zodat we de lange afstand aankunnen. Het is niet echt bij de deur, zo'n 2300 kilometer. Zwaar wordt het zeker en niet alleen het stappen, maar het is perfect doenbaar, velen zijn ons voorgegaan.
Aangezien er aan deze tocht een serieus prijskaartje hangt, (uitrusting, eten, slapen, terugreis) zijn we van plan om wafeltjes te verkopen zodat onze kosten toch een beetje lichter worden. Hopelijk kunnen we rekenen op wat steun van familie, vrienden en collega's. Alle beetjes helpen.
De voorlopige planning is ondertussen aangepast en zoals ze nu is zouden we ze moeten kunnen houden. Misschien hier en daar nog een rustdag extra maar dat zien we dan wel.
In grote lijnen is dit de route en de afstanden die we zullen stappen.
Mechelen - Leuven - Namen (RP51) - Rocroi - Reims - Troyes - Vézelay ( Via Lemovicensis) - Limoges - Saint Jean Pied de Port - Dan op de Camino Frances naar Santiago de Compostela. Zie ook bijlage voor de etappes.
Wijzigingen in de dagelijkse afstanden zullen er onderweg zeker gebeuren, veel hangt af van de plaatsen voor onderdak en hoe we ons voelen.
Als alles goed gaat hebben we 90 dagen nodig om tot Santiago de Compostela te geraken. Moest alles goed gaan en we hebben nog tijd, wil ik tot Finisterre stappen. Het zou zonde zijn om dit niet te doen. Wat zijn drie dagen en 100 kilometer op de totale reisweg?
Zaterdag 10 september ben ik naar het Compostelagenootschap te Mechelen geweest. Na een hartelijke ontvangst, met koffie, heb ik heel veel uitleg gekregen van mensen die weten waar ze over praten. Heb er veel van opgestoken. Nu zijn alle nodige kaarten in mijn bezit en kunnen we de weg uitstippelen.
Ooit zou ik naar Santiago de Compostela wandelen. Dat had ik in het verleden al meermaals gezegd. Waarom komt het plan om te gaan nu opeens op? Eigenlijk wou ik wachten tot mijn pensioen maar diverse omstandigheden zoals mijn slechte rug en de artrose in de nek laten het dan misschien niet meer toe. Ik heb het gevoel dat als ik het nu niet doe, het nooit meer zal lukken.
Een week geleden is het nu. Verlof aangevraagd op het werk en al wat routes bekeken. Morgen langs het Compostela genootschap in Mechelen voor meer info en routes uitstippelen. Mijn schoonbroer Dirk zou graag meegaan. Waarom niet? Misschien had ik liever alleen gegaan maar met z'n tweetjes zal het ons hopelijk ook wel lukken.
De juiste vertrekdatum ligt al vast, vrijdag 23 maart. Wanneer zijn we terug? Ten laatste op maandag 2 juli want dan moet ik werken. Hopelijk kunnen we binnen deze tijd de tocht naar Compostela volbrengen en hebben we nog tijd voor de terugreis per bus, trein of vliegtuig.
