Onze foto's vindt u op www.photobucket.com/compostela1
Voor deel 2, klik op "show albums"
Patrick en Dirk te voet van Mechelen naar Santiago de Compostela.
Vertrek op 23 maart 2012
11-04-2012
Dag 19: Bessy sur Cure - Vezelay (24 km)
Het avondeten viel heel goed mee en ik kreeg zelfs een gratis ontbijtje. Vandaag verliep de dag zoals vorige dagen. Verkeerd lopen en soms vloeken. Maar toch weer wat geluk gehad. Op een bepaald ogenblik zag ik de kathedraal van Vezelay en ben ik op kompas gelopen.
De kathedraal ligt op een berg en het laatste stuk is steil naar boven. Dan sta je opeens voor de imposante kathedraal en het raakt je wel.
Vezelay is de afsluiting van het eerste deel.
Slapen doe je hier in een pelgrimshuis met slaapzaaltjes. Vannacht lig ik met twee nederlanders, een fransman en er is nog een Belgisch koppel uit de buurt van Gent. Er is een keuken ter beschikking en vanavond heb ik nog maar eens spaghetti gemaakt.
Morgen en overmorgen rustdag.
Om het uur werd ik wakker door een waterpomp die opsprong en telkens veel lawaai maakte. Om vijf uur dan maar opgestaan en een uurtje later was ik op weg. De maan lachte naar mij maar een uurtje later kon ik genieten van een mooie zonsondergang. Het terrein blijft nog steeds vlak met af en toe een heuveltje. Gelukkig ben ik vandaag niet mis gelopen en kwam ik vlot in Saint Florentin. De kerk zat vol voor een huwelijksviering en het touristisch bureau was gesloten voor pasen. De hotels waren veel te duur voor mij. Dan maar verder richting Potigny waar een Maison de France is. En ja, ik had geluk. Onmiddelijk een kamer en douche op de gang, enkel geen eten wel een keukentje. In het dorpje zelw was een kleine kruidenier die open was en straks eet ik ravioli met een baguette.
Ben nog even langs de abdij geweest. Enorm groot en mooi maar geen brouwerij.
Ondertussen heb ik mijn wasje in de lavabo gedaan. Straks eten maken en vroeg naar bed. Die houten bank van gisteren was een beetje hard.
De grote stad Troyes verlaten en terug de juiste weg vinden bleek iets moeilijker dan gedacht. Maar met wat vragen lukte het. Dirk had sinds gisteren al wat pijn aan het scheenbeen en deze werd vandaag nog erger zodat hij bijna niet meer kon stappen. In Sommeval heeft Dirk dan besloten om te stoppen,geen gemakkelijke beslissing maar nodig om niet alles erger te maken. Als het scheenbeen ontstoken is,duurt het weken eer het genezen is. Vanavond komt mijn zus om Dirk op te halen. Vanavond ben ik dus alleen op weg naar Compostella,Vezelay ligt op 4 dagen stappen. Daar zal ik beslissen of ik doorga. In Vezelay neem ik een rustdag. Onze vrouwen en nu ook Dirk komen naar daar,er was al een B&B geboekt.
Slapen doe ik vannacht in een simpel wandelkotje op een houten bank. Er is wel een wc,verwarming en een kookplaat. Dat volstaat.
Na een sober ontbijt vertrokken we via het kanaal van de Haut Seine naar Troyes. Het kanaal is 44 km lang en we hebben er elke cm van gezien. Enkel de laatste 6 km waren gewone wegen.
Als je denkt dat de kathedraal van Troyes makkelijk te vinden is, vergeet dat maar. Drie kerken zijn we gepasseerd eer we de juiste hadden. Stempel halen, slaapplaats zoeken, eten en rusten. Meer fut zit er vandaag niet in.
Vandaag weer een lange etappe maar gelukkig een vrij vlakke. De kilometers vlogen voorbij en voor we het wisten waren we aan het kanaal van de Haute Seine. We liepen nog een uurtje langs deze waterweg tot we aan het dorpje Mery sur Seine waren. Op de kerktoren van dit dorp prijkt een groot beeld van Jeanne d'Arc. Hier verblijven we in een gite van de Marianist broeders. We kunnen hier zelf koken en morgenvroeg mogen we ontbijten bij hen thuis. Heel vriendelijke mensen. Voor de rest gaat alles zijn gewone gangetje, stilletjesaan worden we aan het ritme gewoon.
Nadat we in de mis nog een zegening ontvingen en daarna lekker ontbeten, was het al 9.30 uur voor we konden vertrekken. Aangezien het een korte etappe was kon het geen kwaad. Het terrein is terug vlakker en het stappen ging veel beter dan gisteren. Onderweg kregen we onze eerste regen, gelukkig maar enkele druppels. Sezanne kwam al vlug in zicht en in het dorp kwamen we een nederlandse pelgrim tegen die ons de weg wees naar onze slaapplaats. Daar aangekomen bleek dit een rusthuis te zijn. Hetzelfde waar Arnout Houben van man bijt hond ooit sliep op zijn weg naar Compostela. Een lieve zuster ontving ons en we kregen onze kamer. Ze zorgde nog voor soep, brood, een slaatje, een tafelbiertje en nadien nog koffie. Weeral met ons gat in de boter gevallen. In de namiddag zijn we nog een nieuwe pot confituur gaan kopen en in een cafeetje een Guinness gaan drinken. Met al dat eten en drinken zou je denken dat het een pleziertochtje is maar we kunnen jullie met zekerheid vertellen dat dit niet zo is. Het is op vele momenten zwaar en als de kans er is dat we even kunnen genieten, doen we dat.
Voordat de school begon, vertrokken we uit het dorpje Mardeuil. Aangezien we midden in het dal van Epernay zaten, moesten we er ook terug uit. Stevige klimmetjes tussen de druivengaarden. Stapje voor stapje en dat 's morgensvroeg. Na een half uurtje bergop konden we bijna niet meer. Hijgend en puffend, meter per meter klommen we uit het dal. Vandaag was voor ons beiden een zware dag. Vermoedelijk omdat het van op het begin van de wandeling al zo vermoeiend was en we al vlug op ons tandvlees zaten. Onderweg konden we toch nog genieten van de natuur. Hier staan de bomen al in bloei en we zien overal mooie bloemen. Vanavond slapen we in een klooster. Morgenvroeg naar de mis en na 't ontbijt terug op weg.
Toen de ochtendspits van Reims begon, maakten wij ons stilletjesaan uit de voeten om de Champagnestreek in te gaan. Gisteren avond nog kennis gemaakt met drie Belgische pelgrims die dezelfde route volgen. Hopelijk wordt dit geen probleem voor slaapplaatsen te vinden die al zo karig zijn. Of je moet veel geld hebben. Hoe dichter we Epernay naderden, hoe meer druivenranken we zagen. We passeerden gerenomeerde champagneboeren, vooral in het dorp Cumieres. Het is indrukwekkend om al die druivenvelden te zien en de champagneboeren zijn natuurlijk blij met het droge, zonnige weertje dat hier al weken stand houdt.
Onze route is licht gewijzigd en we zijn nu in een klein dorpje, Mardeuil. We overnachten in een schooltje maar moesten zelf zorgen voor eten. Onderweg in het laatste dorp was een supermarktje maar zoals veel hier in Frankrijk was het op maandag dicht. Zo ook de bakker in Mardeuil. Maar deze mensen zijn hier zo enorm gastvrij, ze hadden voor ons nog eten van op de middag en een paar frans broden. Een echte meevaller dus! Momenteel zit ik hier op het gemeentehuyis waar ik op de pc mocht en ben nu dus de berichten van de laatste drie dagen aan het typen. We kregen hier zelfs een boek speelkaarten als herinnnering aan ons bezoek in het dorp. Net kwam de burgemeester himself me een hand geven en wenste ons nog een goede tocht naar Compostela. Dat is pas gastvriendelijkheid.
Voor ons middagmaal elke dag kopen we 's morgens een baguette als we een bakker tegenkomen en hij dan nog open is. Konfituur kopen we om de zoveel dagen. Zo is het elke dag een picknick rond de middag. Maar het smaakt ons lekker.
Met ne goeie Leffe is 't gedaan maar niet getreurd, we zijn in het land van de Pastis.
Om 06:00 uur vertrokken we voor een lange etappe. Kilometers lange wegen door de Franse graanschuur die het al hard te verduren krijgt van de droogte. Het terrein blijft vrij vlak, af en toe een kuitenbijtertje. Onderweg hebben we onze eerste twee reeën gezien. De kathedraal van Reims zie je al van 20 km ver liggen en tijdens het stappen op stoffige en droge wegen komt ze niet echt dichterbij. Toen we dan toch in de voorsteden van Reims aankwamen, was de spoorwegbrug dicht , ook voor voetgangers en moesten we een ommetje maken van een kilometer of drie maken. Na ongeveer 44 kilometer stonden we dan toch aan de machtige kathedraal van Reims. We werden er ontvangen en kregen onze stempel. Onze langste etappe tot Vezelay zat er op. 't Was geen zondagswandelingeske en hopelijk verteren we dit goed.
Slapen doen we in het klooster. We zijn naar de wasserette geweest om onze was te doen. Echter vonden we niet goed hoe hier alles werkt en hoe we waspoeder konden nemen. Dan maar zonder waspoeder. Er komt toch niemand aan ons ruiken...
Gisteren toch een goede slaapplaats gevonden. Een vriendelijke mevrouw die voor ons nog eten maakte en we konden douchen. Slapen moest echter in een dubbel bed. De eerste keer dat ik met een man slaap. Maar Dirk was braaf. Alhoewel, soms zegt hij "chouke" tegen mij. De vrouw heeft de hele avond getatert, er was geen houden aan. Het was wel veel over hetzelfde maar ze zag haar familie niet veel en ze was blij dat ze wat kon praten. Ze had een paar maanden haar heup gebroken en liep nu met een heupprothese. Kranig en lief vrouwtje.
Het landschap is ondertussen helemaal veranderd, geen grote bossen meer maar weidse velden, allemaal landbouwgrond. Zo liepen we richting een heuvel terwijl mijn mp3 speler opstond. Toen we bovenkwamen blies de wind ons om de oren en in alle richtingen zag je een oceaan van groentinten. Op dat moment speelde op mijn mp3 speler het liedje van de film Titanic. Toeval? Wel heel speciaal en emotioneel.
Om 15:00 uur waren we op onze volgende bestemming. Hier is een gemeentelijke refuge voor pelgrims. Niet speciaal maar gewoon wat stapelbedden en douche. Straks even naar de winkel en eten, dan rusten en slapen. Morgen wordt een zware dag.
