En wederom loopt het zo weer zoals ik het had gedacht. Zucht, het is zoals het is. Het is een rode draad in mijn leven en ik hou er niet van en ga deze draad veranderen. Als ik niet voor mezelf ga dan zal nooit een partner volledig voor mij gaan. Zo dat staat! Het is over. Ik ben er klaar mee. Ga alleen voor het zuiverste en het beste en puurste. Zolang niemand mij dat kan bieden, man of vrouw, dan ben ik dat alleen met mezelf en is dat ook goed!
Ik wilde wederom een blog starten alleen dan niet anoniem ook voor vrienden en familie. Heb het lef nog niet want ik lees mijn eerste geplaatste stuk. Uitgeprint ligt zij voor me..........nee, ik blijf nog in mijn anoniemiteit van dit weblog. Tijden niet gebruikt. Ruim een jaar volgens mij. Best bizar om al die dingen weer terug te lezen en dat ik weer zoveel herkenning lees. Wilde al mijn stukken uitprinten alleen daar kom ik nu niet aan toe en heb er ook geen zin in. Schrijven lijkt voor nu iets magisch, iets wat ik nu gewoon wil doen!
Zucht, vertrouwen, schreef ik in mijn eerste stuk. Vertrouwen dat ik de juiste beslissing heb genomen. Nu achteraf was die dame niet de juiste voor mij en ik niet voor haar. Alleen heel maf gelopen. Hoe zal het nu lopen?
