Annette kijkt haar echtgenoot kalm en kordaat aan. Niet vijandig, niet hysterisch. Gewoon rustig en vastberaden, zoals iemand die de lange en moeilijke weg die moest worden afgelegd, heeft afgelegd. Ze heeft zich losgeworsteld uit de verstikkende greep van deprimerend gepieker, slapeloze nachten en abrupte stemmingswisselingen. Ze is klaar.

"Hoe bedoelt ge?"

"Ik bedoel dat ik wil scheiden."

"Scheiden? Waarom?"

"Omdat ik een man wil die van me houdt."

"Ik hou toch van u?"

"Gij houdt niet van mij. Niet meer. Ooit zagt ge me graag, maar nu gaat uw hart uit naar een ander. Naar Sandra. Ik weet dat, gij weet dat, Sandra weet dat. Parlons vrai et arrangeons les choses."

"Dus voor u is het een uitgemaakte zaak?"

"Voor u ook, tenminste als ge correct zijt met uzelf."

Hij is een zakenman en heeft er doorgaans niet veel moeite mee om het hoofd koel te houden in situaties die gepaard gaan met emoties. Toch voelt Albert van deze keer zijn hartslag versnellen, zijn handen klammer worden en zijn ademhaling stokken. Intuïtief wordt hij gewaar dat er een breekpunt in zijn leven zit aan te komen. Dat het thans menens is.

"Ok. Ge hebt gelijk. 't Is tijd voor de waarheid. Ik heb u liefgehad en da's inderdaad gepasseerd. Définitivement, je crains."

"Even uit curiositeit : is het omdat ik in uw ogen dingen fout heb gedaan?"

"Bwah. Ge zijt niet altijd het meest gezellige wijfke geweest, maar sowieso tracht ik naar iets anders."

"Une black."

"C'est ça."

"En wat trekt u dan zo in hen aan?"

"'k Weet het niet. Les goûts et les couleurs ne se choisissent pas selon des critères rationnels. 't Heeft voor een stuk te maken met levenslust, peis ik."

"Levenslust?"

"Ja. Des africaines rigolent plus. Ze nemen het leven makkelijker op. Weet je, ik ken veel professionele stress. Une fois à la maison, j'ai besoin d'une certaine...légèreté."

"En die had ik niet?"

"Gij maakt u snel zorgen over dit of dat, vaak over futiliteiten. Plus : bij u ligt de lat voor een man behoorlijk hoog. Da's althans hoe ik het ervaar."

"Daar was ik me niet van bewust."

"Soyons bien clairs : ik neem u niks kwalijk. Sandra past beter bij mij. Da's niet uw fout. Het is eenvoudigweg zo. Ik ben veeleer kwaad op mezelf. 'k Had rapper eerlijk moeten zijn, met mijn eigen en met u."

"Tja, beter laat wijs dan nooit wijs. Alors, maakt gij een afspraak bij onze advocaat? Want ik mag toch hopen dat we dit regelen "in onderling overleg"?"

"Da zal ervan afhangen hoeveel ge wilt."