"Ma, ik moet u iets vertellen."

Chris had al een hele tijd in 't snotje dat haar dochter met muizenissen zat. Ze stopt even met eten, houdt mes en vork stil in de hand en kijkt Estelle aan.

"Voor de dag ermee, meiske. Wat scheelt er? Is er iets met Jean-Jacques?"

Jean-Jacques De Coninck. Beloftevol FDF-schepen in Oudergem en sinds drie maand de wettige echtgenoot van de bekoorlijke Estelle.

"Hoe weet gij dat?"

"Schatje toch, ik ben 52 en uw moeder. Vooruit, zeg mij maar waar ge mee zit."

"Mama, ik denk dat ik niet meer van hem hou."

"Van wie? Van Jean-Jacques?"

"Van wie anders? Van de paus of zo?"

"En waarom denkt gij dat?"

"'k Weet niet... Ik hou gewoon niet meer van hem."

"Is de sex tussen jullie niet goed?"

"Zeg ma,... Gij flapt het er ook nogal uit."

"Als ge wilt klappen moet ge doorklappen."

"Awel, 'k zal 't u zeggen zoals het is : de sex met Jean-Jacques is nooit ne vette geweest maar sinds onze trouw is 't nog erger geworden. Eigenlijk komt het er op neer dat we zo goed als niet meer met elkaar vrijen."

Estelles stem begint te trillen en haar ogen worden vochtig.

"Is da normaal, ma?"

Chris legt haar bestek terzijde en streelt haar bedroefde kind zacht over de hand.

"Neen, mijn lieve schattebout, da's langs geen kanten normaal."

Een eerste traan wrikt zich los en rolt Estelle over de wang. Er volgen er nog enkele.

"Mama, ik ben zo ongelukkig."

Chris staat op, gaat naast haar mistroostige meisje zitten en trekt haar eens dicht tegen zich aan. De jonge vrouw legt het hoofd op haar moeders schouder en barst nu onbedaarlijk in snikken uit. Ze beseft dat talrijke voorbijgangers kijken, maar de emoties zijn te sterk.

"Wat doe ik toch verkeerd? Waarom heeft hij geen trek in mij?"

"Rustig maar, mijn poes. 't Komt allemaal in orde."

Chris weet in feite al langer waar het schoentje nijpt. Jean-Jacques is homo. Waterdichte bewijzen heeft ze niet, maar als vrouw van de wereld ziet ze zulke dingen gewoon. De maniertjes, de wijze van lopen, praten, zich kleden... Die vent zit gewoon nog in de kast maar wil het voor zichzelf niet geweten hebben. Gelukkig hebben ze geen kinderen en is er dus op heden geen man overboord.

"Meiske, 't kan hard klinken, maar ik ga niet rond de pot draaien. Dump die ket en ga door met uw leven. Nen typ die ge niet heet krijgt moet ge inwisselen voor nen anderen. Zo simpel is 't."

Als had ze zonet een korte en efficiënte shocktherapie ondergaan, houdt Estelle à la seconde op met wenen en staart ze haar moeder met half verwonderde, half vragende ogen aan.

"Peist ge...peist ge dat dat...dat dat de juiste oplossing is?"

"Ik péis dat niet, mijn honnepon. Ik weet dat zeker. En eet nu maar wat van die heerlijke pizza."

(Wordt vervolgd, ten laatste op vrijdag 4 april 2014).  

Michiel schraapt even zijn stem, legt zijn hand liefdevol op de hare en kijkt haar ernstig aan.

"... Ik vind u een lief en beeldmooi meisje. We kunnen leuk met elkaar praten. Een relatie met u, da's iets waar ik zeker voor wil gaan. Maar... wij zijn geen pubers. Mezelf constant verbergen om toch maar niet samen met u gezien te worden, daar pas ik voor. Al moet ik zeggen dat ge de plekskes wel weet uit te kiezen."

"Au Vieux Spijtigen Duivel" is inderdaad een markante locatie. Dit eeuwenoude Brussels staminee is gelegen aan de drukke Alsembergsesteenweg te Ukkel en bevindt zich aldus een heel eind van het toeristische stadscentrum, alsook van de multiculturele wijken in Anderlecht en Molenbeek. Historische figuren als Karel V, de schrijver Victor Hugo en de dichter Charles Baudelaire zouden hier volgens de overlevering ooit tot de stamgasten hebben behoord. Op vandaag zorgen de pittoresk-ouderwetse inrichting, de planken vloer en de authentieke houtkachel voor een apart maar gezellig en charmant kader. Het is hier dat de tortelduifjes op deze snikhete namiddag hebben plaats genomen aan een tafeltje in de koelte van de gelagzaal.

"Ik ben het gewoon om mij weg te steken. Als ik met Yasmine een keer wil praten bij een lekker glaasje wijn, dan moeten wij er voor oppassen dat we niet worden opgemerkt. Als moslimmeisje op café gaan, op de koop toe zonder mannelijke chaperon en om er iets van alchohol te nuttigen, da's in onze gemeenschap volstrekt uit den boze. Alors, à BX, moi je connais tous les petits coins cachés."

"Verdorie, is 't zo erg? Zijt ge dan niet bang om betrapt te worden?"

"Echt wel. Maar ik wil vooruitstrevend zijn. Baanbrekend. Ik ben èn gelovig èn vrouw èn modern. Niemand houdt mij tegen."

"Girlpower!"

"You bet."

"En een relatie met "un belge", hoe zit het daar mee?"

"Dat vormt een groot probleem. Maar problemen zijn er om opgelost te worden, niewaar?"

Verliefd van kop tot teen kijkt de geneeskunde-student zijn moedige Marokkaanse prinses een wijl vol bewondering aan.

("Wat een poes!")

(Wordt vervolgd, ten laatste op donderdag 27 maart 2014.)