De kerk Saint-Barthélemy bevat één van de absolute meesterwerken van de romaanse beeldhouwkunst en wordt beschouwd als één van de zeven Belgische wonderen: De Doopvont van messing (1107-1118) van de Notre-Dame-aux-Fonts, het vroegere baptisterium van de stad. Deze kerk die destijds aan de kathedraal Saint-Lambert werd aangebouwd, is eind van de XVIIIde eeuw samen met de kathedraal vernietigd.
Dit kunstwerk is een kuip van messing getooid met haut-reliëfs met het doopsel als thema en ondersteund door 10 (vroeger 12) ossen. Om deze kuip te vervaardigen werd de verlorenwastechniek gebruikt. Deze doopvont wordt beschouwd als een waar kunstwerk in een stijl die het midden houdt tussen de Byzantijnse kunst en de stijl die eigen is aan de Maasstreek.
Aartsdiaken Hellin van de Notre-Dame aux Fonts-kerk gaf de opdracht voor deze doopvont, die tussen 1107 en 1118 in het katholieke gebouw werd opgesteld. Tijdens de Luikse Revolutie werd de Onze-Lieve-Vrouwekerk vernietigd, waarna de doopvont werd verborgen zodat ze gedeeltelijk kon worden bewaard: alleen het deksel en twee van de twaalf ossen die de doopvont ondersteunen, zijn verdwenen. Later werd de doopvont naar de collegiale Sint-Bartholomeuskerk overgebracht.
Waar dit kunstvoorwerp vandaan komt, blijft een raadsel. Verschillende hypothesen worden geopperd, maar geen enkele is doorslaggevend. De ontwerpers zouden Lambert Patras, metaalbewerker uit Dinant, of Renier, edelsmid uit Hoei, kunnen zijn. Voor sommige historici zou het werk tot de kunst van de Maasstreek moeten worden gerekend en zou het in onze regio vervaardigd zijn. Voor anderen dan weer zou dit meesterwerk op het einde van de 10de eeuw wel eens in Rome gecreëerd kunnen zijn door Byzantijnse kunstenaars, op bevel van Keizer Otto III. Het Luikse leger zou het hebben bemachtigd en naar onze contreien hebben gebracht. Volgens de derde hypothese werd de kuip in de Maasstreek samengesteld, onder de invloed van Byzantijnse kunstenaars.
Uit analyses is gebleken dat het lood in de messing wellicht uit Spanje of Sardinië afkomstig is. Deze informatie volstaat echter niet om te bepalen welke van bovenstaande hypothesen de juiste is.
De doopvont is rondom volledig met een haut-reliëf versierd, dat uit vijf taferelen bestaat: het doopsel van boetvaardigheid, dat door Johannes de Doper werd gepredikt en het doopsel in de Heilige Geest aankondigt; het doopsel van Christus; de bekendmaking van Zijn goddelijkheid door God de Vader; de verschijning van de Heilige Geest en de heiligverklaring van de aardse wereld (doopsel van de centurio) en de geestelijke wereld (doopsel van de filosoof).
De kuip wordt door twaalf ossen (nu nog tien) gedragen, in groepen van drie één voor elk van de vier windstreken. De ossen symboliseren de twaalf apostelen en hun evangelisatieopdracht. Bovendien verwijzen ze naar de ossen die de koperen zee van de tempel van Salomo, in het Boek der Koningen, ondersteunen.
Voor meerdere informatie en de geschiedenis van de Doopvont kan je hieronder de bijlage aanklikken. Bijlagen: Doopvont Luik.pdf (68.6 KB)
Categorie:Luik
|