Ik ben Steven
Ik ben een man en woon in lauwe (Belgie) en mijn beroep is Wever.
Ik ben geboren op 07/05/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren,Nicole Kidman en Kylie Minogue fan.
Dit is de vlag van Menen(Lauwe). Klik maar op de foto om informatie van onze woonplaats.
Als grootste toeristische stad van Wallonië bezit Luik talloze te ontdekken rijkdommen.Luik is een stad vol met bezienswaardigheden, stuk voor stuk op loopafstand van elkaar. Vooral mooi zijn de kerken, zoals de Sint-Bartolomeüskerk (prachtig door zijn kleuren, steekt geweldig af tegen een blauwe lucht) die men ook van binnen kan bekijken , de Sint-Maartensbasiliek en de Sint-Pauluskathedraal. Erg leuk is het ook om de Montagne de Bueren te beklimmen, een trap die maar liefst 374 treden telt! Pas op: wel erg vermoeiend!
Voor de website van Luik kan je op de logo klikken in de linkerkolom van ons blog, of op de button onderaan dit artikel waar we de meeste monumenten en bezienswaardigheden voor u hebben samengevat.
Categorie:Luik
21-08-2007
Naïade
De Naiaden zijn in de Griekse mythologie waternimfen, en waarschijnlijk dochters van de potamiden, de riviergoden. Ze personifieerden en bewaakten volgens de Grieken alle rivieren,meren, moerassen, fonteinen en bronnen. De Naiaden zijn vooral verwant aan het zoete water, hoewel er overlappingen zijn met de Oceaniden.
Plaats:Pont de Fragnèe .
Categorie:Luik
Gernika
Guernica (Baskisch: Gernika) is een kleine stad in de provincie Biskaje in de regio Baskenland in Spanje met 15.264 inwoners (2001). De gemeente heet officieel Gernika-Lumo(vroeger bekend onder de Spaanse naam Guernica y Luno). Het dorp Lumo werd in 1882 bij Guernica gevoegd. Hoewel het bestuur van Biskaje in de provinciehoofdstad Bilbao is gevestigd, houdt de provinciale volksvertegenwoordiging, de Algemene Vergadering, haar zittingen in Guernica. Guernica heeft altijd een grote symbolische waarde voor de Basken gehad. Om de Basken, die in de Spaanse Burgeroorlog aan de zijde van de republikeinen streden, op de knieën te dwingen werd de historische binnenstad op 26 april 1937 door de Duitse Luftwaffe platgebombardeerd. Deze gebeurtenis werd afgebeeld door Pablo Picasso op zijn beroemde schilderij Guernica.
Plaats:Parc d'Avroy
Categorie:Luik
Charles Rogier
Bij de ingang van Park Avroy vormt Charles Rogier met een vrouw een symbool van België. Provocerend, en trots, vertoont het haar gulle ronding. Het werd geacht door sommigen als de meest mooie dochter van Luik.
Categorie:Luik
Beroemde claironnantes
De Fragnée brug wordt soms de "brug van de engelen" genoemd. omwille van de "beroemde" vier. "claironnantes", gouden bladeren sculpturen die de bovenkant van hoge kleine graniet kolommen aan elke kant van de brug sieren.
Plaats:Pont de Fragnèe
Categorie:Luik
Perroen
Een perroen (Frans: perron) is een hardstenen zuil met daarop een bol in de vorm van een pijnappel en een kruis. Het Waalse woord perron is een vergrotingsvorm van pierre(steen), een grote steen dus. Perroens zijn te vinden in plaatsen die behoorden tot het vroegere Prinsbisdom Luik, met name in de zogenaamde Goede Steden (of Bonnes Villes). Het is een symbool van vrijheid en autonomie. In veel steden markeerde de perroen de plaats waar recht werd gesproken. De oorsprong van het symbool is duister en wellicht heidens. In de stad Luik markeerde de perron de plaats waar wetten en verordeningen werden afgeroepen. Op den duur symboliseerde de perroen autonomie en zelfstandigheid, eerst van de bisschop en later van de stad. In de 14e eeuw mochten alle Bonnes Villes van het prinsbisdom een perroen oprichten. Hoei had al voor 1235 een perroen. Niet alle plaatsen met perroens zijn Bonnes Villes. Theux bijvoorbeeld werd pas later door het prinsbisdom ingelijfd. Stavelot kreeg een perroen omdat de prins-bisschop van Luik ook soms abt-prins vanStavelot-Malmédy was. Ook Maastricht heeft een perroen, hoewel deze tweeherige stad nooit tot de Goede Steden van het Prinsbisdom behoorde. In de 12e eeuw werd de perroen al afgebeeld op munten van de Luikse prinsbisschop Henri de Leez (ook: van Leyen). In de 14e eeuw werd het symbool opgenomen in het wapen van de stad. Nadat Karel de Stoute Luik in 1467 had verslagen liet hij de perroen afbreken en overbrengen naar Brugge. Na de dood van Karel in 1477 werd de Luikse perroen heropgericht. De perroen van Luik is de bekendste perroen, maar ook in Maaseik, Hoei, Herve, Verviers, Sart (in de gemeente Jalhay), Stavelot, Theux, Wezet, Bilzen, Hasselt, Tongeren,Borgloon, Sint-Truiden, Herk-de-Stad,Montenaken (Gingelom), Maastricht, Stokkem en Bree staan nog altijd perroens.
Monument ter nagedachtenis van Zènobe Gramme, bestaat uit 3 afzonderlijke beelden. Een bronzen beeld, geflankeer door twee stenen beelden die Gramme op 18jarige leeftijd en op 40jarige leeftijd uitbeelden. Zénobe Théophile Gramme (Jehay-Bodegnée, 4 april 1826 Bois-Colombes, 20 januari 1901) was een Belgisch elektrotechnisch ingenieur. Zijn standbeeld staat voor het museum Conservatoire national des arts et métiers te Parijs. Gramme werd in Luik opgeleid tot timmerman. In 1856 vestigde hij zich in Parijs, waar hij voor Heinrich Ruhmkorff werkte, een producent van elektromagnetische apparaten. Hij bouwde verder op de machine van Hippolyte Pixii. Als doe-het-zelver en timmerman werkte hij in 1871 voor zilversmid Charles Christofle. Hij vervolmaakte het prototype van de eerste industriële dynamo. In 1869 vond hij de Gramme-dynamo uit, een gelijkstroomdynamo die in staat was veel hogere spanningen te genereren dan de toen bekende dynamo's. Het tweede prototype van zijn dynamo (1871) werd geëxposeerd in het Maison de la Métallurgie et de l'Industrie te Luik. Met de machine van Gramme kon men door elektrolyse in één uur 600 gram zilver laten neerslaan op bronzen bestekken. Om zijn apparaat in productie te brengen, richtte hij samen met de Franse ingenieur Hippolyte Fontaine in 1871 La Société des Machines magnéto-électriques Gramme op. Deze fabriek specialiseerde zich in dynamo's en elektrische generatoren. De toekomst van de dynamo zou beperkt geweest zijn zonder Fontaines ontdekking dat elektriciteit transporteerbaar was. Op de wereldtentoonstelling te Wenen in 1873 ontdekte Fontaine bij toeval dat men elektriciteit verschillende kilometers ver kon transporteren. Tot dan toe stond de generator daar waar men de elektriciteit nodig had. Nu kon de generator waar dan ook geplaatst worden en dus worden gecentraliseerd. Gramme overleed op 74-jarige leeftijd. Hij ligt begraven op het kerkhof Cimetière du Père-Lachaise te Parijs. In 2005 eindigde hij op nr. 23 in de Waalse versie van de verkiezing van De Grootste Belg.
Plaats:Aan de Pont de Fragnée
Categorie:Luik
Triton
Triton was een zoon van Poseidon en Amphitrite en broer van Rhode, Kymopolea en Benthesikyme. Als Poseidon in een vrolijke bui was, ging hij naar het wateroppervlak met zijn vierspan. Triton, half mens, half vis reed hij over het water met paarden en zeemonsters en blies hij op de kinkhoorn om de golven te bedaren.
Plaats:Pont de Fragnèe
Categorie:Luik
Ruiterstandbeeld koning Albert 1
Plaats:pont de Albert 1
Categorie:Luik
Perseus en Medusa
Perseus (Grieks: Περσεύς) is een figuur uit de Griekse mythologie. Hij was een heros, zoon van Zeus en Danaë. Vooral bekend is zijn optreden tegen de gorgon Medusa. Een orakel vertelde Akrisios, koning van de Griekse stadstaat Argos, dat hij eens door zijn kleinzoon gedood zou worden. Uit voorzorg liet hij zijn enige dochter Danaë opsluiten in een bronzen toren totdat ze te oud was om kinderen te krijgen. Op een dag hoorde hij echter dat ze toch zwanger was. Wat Akrisios niet wist, was dat de oppergod Zeus andere plannen had met Argos. Zeus stond bekend om zijn buitenechtelijke relaties met sterfelijke vrouwen. Maar hij mocht zichzelf nooit laten zien aan een sterfelijke, want dan zou de sterfelijke getroffen worden door bliksem. Om deze reden, maar ook om in de bronzen cel te komen, veranderde hij zichzelf in een gouden stofregen. Hij kwam binnen door het tralievenster in de cel. Danaë kreeg een zoon, Perseus. Akrisios liet haar en haar zoon in een lege geldkist opsluiten, die vervolgens in zee geworpen werd. Ze spoelden aan op het eiland Seriphos, waar Diktys, een vriendelijke visser, hen opnam en verzorgde. Toen Perseus volwassen was vertelde Danaë hem de waarheid. Medousa (Oudgrieks: Μέδουσα) of Medusa (gelatiniseerd) is een monsterlijke chtonische figuur uit de Griekse mythologie. Zij is de dochter van Phorcys en Ceto en is de bekendste van de drie Gorgonen. Medusa had ooit een bijzondere schoonheid. Ze woonde echter, tot haar verdriet, in een land waar nooit de zon scheen. Medusa smeekte Athena haar te laten vertrekken naar zonnige streken. Toen Athena haar dit weigerde, vernederde zij de godin door uit te roepen dat Athena haar niet wilde laten gaan, omdat men anders uitsluitend aandacht voor de schoonheid van haarzelf en niet voor die van Athena zou hebben. In een andere versie van de mythe zou Medusa de toorn van Athena hebben gewekt door in Athena's tempel de liefde met Poseidon te bedrijven. De woedende Athena nam wraak door Medusa's mooie haar in een nest kronkelende slangen te veranderen. Verder zou eenieder die Medusa in het gelaat keek, ter plaatse verstenen. Sindsdien zou het haar taak zijn zo veel mogelijk mensen te doen verstenen. Uiteindelijk wordt ze gedood en onthoofd door de held Perseus, die hierbij onder meer door Athena geholpen werd. Zeus vroeg Athena zijn zoon te helpen. Zij wees Perseus een grot in Libië, waar drie oude vrouwen woonden, de Graiai. Zij wisten waar de nimfen waren die Perseus speciale wapens konden geven tegen de Gorgonen. De Graiai waren zussen van de Gorgonen en weigerden te helpen. Zij hadden samen één oog en één tand. Toen de een het oog doorgaf aan een ander, zodat zij de vreemdeling kon bekijken, pakte Perseus het oog af en dreigde het pas terug te geven als ze hem hadden verteld waar de nimfen woonden. Ze vertelden dat de nimfen bij de Styx in de onderwereld woonden. Perseus gaf het oog vervolgens terug. Hij ging naar de nimfen die hem wapens en andere spullen gaven. Hij kreeg een zak voor Medusas hoofd, een paar gevleugelde sandalen om snel te kunnen vluchten voor haar twee zusters, Stheino en Euryale (die gouden vleugels en bronzen handen hadden) en Hades' helm die onzichtbaar maakte. Hermes, de boodschapper van de goden, gaf hem een sikkel en hielp hem om het schild zo op te poetsen dat het schild spiegelde, zodat Perseus de Gorgonen in spiegelbeeld kon zien via zijn schild en niet zoals alle anderen versteend zou raken wanneer hij hen aankeek. Perseus merkte dat hij dichter bij de Gorgonen kwam, aangezien er steeds meer versteende personen langs de weg stonden. Onzichtbaar door zijn magische helm en kijkend via zijn schild, liep Perseus op Medusa af. Ze was afzichtelijk, met slangen in plaats van haar en een rode tong tussen twee grote slagtanden. Hij onthoofdde haar met één haal van zijn sikkel, stopte het hoofd in de zak en vloog weg. Uit haar bloed werden (als gevolg van een eerdere liefde met Poseidon) het gevleugelde paard Pegasus en de reus Chrysaor geboren. Uiteindelijk werd haar hoofd door Perseus aan Athena geschonken, die het op haar schild plaatste om vijanden mee te kunnen verstenen.
In de Griekse mythologie is Laocoön (Lat.) of Laokoön (Gr.) een Trojaanse priester van Apollon en Poseidon ten tijde van de val van Troje. Zijn verhaal is niet bij Homerus te vinden, maar wel bij latere Griekse en Romeinse auteurs. Laocoön waarschuwt de Trojanen voor het gevaar van het paard; hij heeft de list van Odysseus doorzien. Als hij het paard voor het eerst ziet, zwaait hij zijn lans in de rug van het heilige gevaarte en raakt daarbij één van de Griekse soldaten in het oor. Net als hij de meerderheid van zijn stadsgenoten heeft overtuigd, wordt Sinon de stad binnen gesleept. Deze Griek is zogenaamd achtergelaten door de vertrokken Grieken, en brengt de Trojanen opnieuw aan het twijfelen, tot een gruwelijk voorteken hen van Laocoöns ongelijk overtuigt: twee slangen komen uit zee aangekropen om Laocoön en zijn zoons Antiphantes en Thymbraeus te verzwelgen. Over de betekenis van de slangen bestaat bij de antieke vertellers verschil van opvatting: ze zouden door Poseidon gezonden zijn, als opdracht van Athena dat hij de Trojanen evenzeer haatte als zij, of ze zouden Apollons waarschuwing zijn voor de ondergang van de stad. Volgens Vergilius kropen de slangen door naar de tempel van hun meesteres Athena.
Plaats:Parc d'Avroy
Categorie:Luik
Hermes en Dionysos
De legende Dionysus is de zoon van Zeus en Semele (een kleindochter van Afrodite). Toen Hera erachter kwam dat Zeus een liefdesaffaire had met Semele en Hera wist dat zij het kind van Zeus droeg, haalde ze Semele over om Zeus te vragen in zijn ware gedaante te verschijnen. Bij het aanzien van Zeus' ware gedaante verbrandde Semele onmiddellijk en baarde zij haar ongeboren kind. Hierop naaide Hermes het kind, Dionysus dus, in de dij van Zeus, om het daar te laten volgroeien. Drie maanden later kwam Dionysus ter wereld. Ondanks dat Dionysus eigenlijk een halfgod is (Semele was een sterveling), werd Dionysus toch een god omdat hij drie maanden in de dij van Zeus had gezeten en dus zo de goddelijke kracht had. In het begin werd Dionysus door de zuster van Semele, genaamd Ino, opgevoed. Toen Hera erachter kwam heeft ze Ino en haar gezin ten gronde gericht en liet Zeus de kleine Dionysus door Hermes naar de bergnimfen brengen. De nimfen verzorgden hem en leerden hem de geheimen van de natuur.
Plaats:Parc d'Avroy
Categorie:Luik
Griekse Worstelaars
Plaats:Parc d'Avroy
Categorie:Luik
Frère-Orban Walthère
Hubert Josephe Walthère Frère-Orban (Luik, 24 april 1812 - Brussel, 1 januari 1896) was een Belgisch liberaal politicus die zijn stempel heeft gedrukt op de eerste halve eeuw onafhankelijkheid van België.
Walthère Frère die in een kleinburgerlijk milieu opgroeide, behoorde tot de doctrinaire strekking van de liberale familie waarvan hij tijdens de jaren 1870 de onbetwiste leider was. Walthère Frère studeerde in Parijs en te Luik waar hij zich als advocaat vestigde tot 1840. In 1835 trouwde hij met de dochter van de grote Luikse industrieel Orban. In 1840 werd hij tot gemeenteraadslid van Luik verkozen, een functie die hij tot in 1893 zou bekleden, en begint in het politieke leven een steeds aanzienlijker rol te spelen. De besluiten van het Liberaal Congres van 14 juni 1846, dat een einde maakte aan het Unionisme, werd door hem geïnspireerd. Hij werd Minister van Openbare Werken in 1847, van Financiën in 1848 en van zijn bedrijvigheid in de ministeries bleven duurzame sporen bestaan: de uitvoerrechten werden afgeschaft (1849), alsook de beweegbare schaal, toegepast op de graanhandel (1850), de Nationale Bank werd opgericht (1850) en een reeks handelsverdragen werden gesloten. Hij trad in 1852 af, kwam vijf jaar later weer aan het bewind en zat een langdurig ministerie voor (1857-1870). Uit die periode dateren de stichting van het Gemeentekrediet (1860), van de Spaar- en Lijfrentekas (1865), de afschaffing van de Octrooien (1860), de vrijmaking van de Schelde (1863) en de zaak der spoorwegen van het Groothertogdom Luxemburg (1868). Hij was tweemaal eerste minister van België (van 1868 tot 1870 en van 1878 tot 1884) en tweemaal minister van Financiën (van 1848 tot 1852 en van 1857 tot 1870). In 1861 werd Walthère Frère-Orban benoemd tot minister van Staat.
In 1870 raakte hij weer in de oppositie, maar nam het roer opnieuw in handen van 1878 tot 1884, ten tijde van de ongelukswet. Tijdens zijn tweede premierschap in 1878 voerde hij de secularisering in van het onderwijs, wat leidde tot de verbreking van de diplomatieke betrekkingen met het Vaticaan. Na het verlies van zijn regering bij de verkiezingen van 1884, kwam hij in de oppositie terecht en bleef de Liberale Partij leiden tot in 1894. Gedurende zijn hele parlementaire carrière en tot aan zijn overlijden bleef hij zich verzetten tegen de progressieve liberalen die ijverden voor het universeel stemrecht.
André Ernest Modeste Grétry (Luik, 8 februari 1741 - Montmorency, 24 september 1813) was een meer Luikse dan Franse componist die voornamelijk bekend is door zijn talrijke komische opera's.
Opschrift: André Ernest Modeste GRETRY
1741-1813
Plaats:Place de la République Française
Categorie:Luik
Karel de Grote
Het ruiterstandbeeld van Karel de grote is het werk van Louis Jehotte, opgericht in 1867. In de nissen van de Romaanse voetstuk, 6 beelden vertegenwoordigen de voorouders van de keizer, van oorsprong uit het land van Luik: sainte Begge, Pepijn van Herstal, Karel Martel, Bertrude, Pepijn van Landen en Pepijn de korte. Een Latijnse inscriptie herinnert eraan dat Karel de grote was "grote oorlog, nog groter in vrede."
Plaats:Kruispunt Boulevard d'Avroy en Boulevard Piercot
Categorie:Luik
Over mijzelf
Ik ben Burt
Ik ben een man en woon in lauwe (Belgie) en mijn beroep is Thuishulp.
Ik ben geboren op 12/12/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fan van de tv serie DALLAS en Olivia-Newton John.
Dit is het schild van Menen(Lauwe). klik er maar eens op om de geschiedenis van onze straat te bekijken.
Al eens de piramides van Cairo gaan bezichtigen? Nee! Dan kan je van hieruit een virtuele kijk nemen op de piramides vanuit verschillende punten . Gewoon PRACHTIG!!! Klik op de bovenstaande foto en goede vlucht!
