Dit nieuwe museumcomplex voor kunst en geschiedenis in de streek van Luik bestaat uit vijf afdelingen : wapens, archeologie, sierkunsten, glaswerk, religieuze en Maaslandse kunst.

"Grand Curtius", musea in het historische hart Hors-ChâteauDe Grand Curtius viert het prachtige verbond tussen het voorwerp en de maatschappij.
 
In de Grand Curtius bevinden zich een grote hoeveelheid uitzonderlijke collecties die getuige zijn van de grandeur van Luik. Deze voorwerpen zijn de uitdrukking van een artistieke en technische expertise verbonden met de opmerkelijkste pagina's uit de geschiedenis van de stad, van het prinsbisdom en van het land van Luik. Deze collecties zijn een uiting van een stad die openstaat voor de wereld. De collecties stellen een geheugen voor die de moderne mens helpen te begrijpen waar hij vandaan komt en wie hij is.

Het Grand Curtius is een schitterend complex waar diverse interessante musea gevestigd zijn. De verzamelingen van het wapenmuseum, het archeologisch museum, het museum van decoratieve kunsten en glas en het museum voor religieuze en maaslandse kunst vinden onderdak in dit statige rode pand met opvallende witte ramen. Het wapenmuseum stelt zwaarden en vuurwapens van prehistorie tot heden tentoon. In het archeologisch museum leer je vooral veel over de prehistorie, Romeinse en Frankische tijd aan de hand van voorwerpen die gevonden zijn op Place Saint-Lambert. Het glasmuseum is een van de rijkste en meest volledige in zijn soort. Ontdek hetz elf in het Grand Curtius in het centrum van Luik. Tip: het Grand Curtius is iedere eerste zondag van de maand gratis toegankelijk.

De kerk ‘Saint-Barthélemy’ bevat één van de absolute meesterwerken van de romaanse beeldhouwkunst en wordt beschouwd als één van de zeven Belgische wonderen: De Doopvont van messing (1107-1118) van de ‘Notre-Dame-aux-Fonts’, het vroegere baptisterium van de stad. Deze kerk die destijds aan de kathedraal ‘Saint-Lambert’ werd aangebouwd, is eind van de XVIIIde eeuw samen met de kathedraal vernietigd.

Dit kunstwerk is een kuip van messing getooid met haut-reliëfs met het doopsel als thema en ondersteund door 10 (vroeger 12) ossen. Om deze kuip te vervaardigen werd de verlorenwastechniek gebruikt. Deze doopvont wordt beschouwd als een waar kunstwerk in een stijl die het midden houdt tussen de Byzantijnse kunst en de stijl die eigen is aan de Maasstreek.

Aartsdiaken Hellin van de Notre-Dame aux Fonts-kerk gaf de opdracht voor deze doopvont, die tussen 1107 en 1118 in het katholieke gebouw werd opgesteld. Tijdens de Luikse Revolutie werd de Onze-Lieve-Vrouwekerk vernietigd, waarna de doopvont werd verborgen zodat ze gedeeltelijk kon worden bewaard: alleen het deksel en twee van de twaalf ossen die de doopvont ondersteunen, zijn verdwenen. Later werd de doopvont naar de collegiale Sint-Bartholomeuskerk overgebracht.

Waar dit kunstvoorwerp vandaan komt, blijft een raadsel. Verschillende hypothesen worden geopperd, maar geen enkele is doorslaggevend. De ontwerpers zouden Lambert Patras, metaalbewerker uit Dinant, of Renier, edelsmid uit Hoei, kunnen zijn. Voor sommige historici zou het werk tot de kunst van de Maasstreek moeten worden gerekend en zou het in onze regio vervaardigd zijn. Voor anderen dan weer zou dit meesterwerk op het einde van de 10de eeuw wel eens in Rome gecreëerd kunnen zijn door Byzantijnse kunstenaars, op bevel van Keizer Otto III. Het Luikse leger zou het hebben bemachtigd en naar onze contreien hebben gebracht. Volgens de derde hypothese werd de kuip in de Maasstreek samengesteld, onder de invloed van Byzantijnse kunstenaars.

Uit analyses is gebleken dat het lood in de messing wellicht uit Spanje of Sardinië afkomstig is. Deze informatie volstaat echter niet om te bepalen welke van bovenstaande hypothesen de juiste is.

De doopvont is rondom volledig met een haut-reliëf versierd, dat uit vijf taferelen bestaat: het doopsel van boetvaardigheid, dat door Johannes de Doper werd gepredikt en het doopsel in de Heilige Geest aankondigt; het doopsel van Christus; de bekendmaking van Zijn goddelijkheid door God de Vader; de verschijning van de Heilige Geest en de heiligverklaring van de aardse wereld (doopsel van de centurio) en de geestelijke wereld (doopsel van de filosoof).

De kuip wordt door twaalf ossen (nu nog tien) gedragen, in groepen van drie – één voor elk van de vier windstreken. De ossen symboliseren de twaalf apostelen en hun evangelisatieopdracht. Bovendien verwijzen ze naar de ossen die de koperen zee van de tempel van Salomo, in het Boek der Koningen, ondersteunen.

Voor meerdere informatie en de geschiedenis van de Doopvont kan je hieronder de bijlage aanklikken.

Bijlagen:
Doopvont Luik.pdf (68.6 KB)   

De collegiale kerk van St. Bartholomeus, in het historische hart, Hors-Château

De kerk wordt in het begin van de 11de eeuw gebouwd en in 1015 door prins-bisschop Balderic II ingewijd. In de loop van de eeuw daarna krijgt de kerk grotere afmetingen, wanneer de “westbouw” wordt opgetrokken (westelijke bouwsel van een kerk met een tweede koor, wat kenmerkend is voor de Ottoniaanse en Carolingische stijl). Het interieur dateert van de 18de eeuw.

Na de Luikse Revolutie, die tegelijkertijd met de Franse Revolutie plaatsvindt, wordt de Sint-Lambertuskathedraal vernield, omdat die wordt gezien als het symbool van de macht van de prins-bisschoppen. Hetzelfde gebeurt met de kerk die ernaast staat: de Notre Dame Aux Fonts. Van deze kerk erft de Sint-Bartholomeuskerk de beroemde doopvont. Dit kunstwerk zou uit 1107 dateren. Jarenlang blijft de doopvont verborgen, maar uiteindelijk komt ze terecht in de Sint-Bartholomeuskerk, waar ze ook vandaag nog te bezichtigen is.

Deze doopvont wordt beschouwd als een van de 7 wonderen van België. Maar de kerk heeft nog meer bezienswaardigheden: het Merklin-orgel, de beiaard en de polychrome gevels.

Voor meer informatie klik op de onderstaande bijlage.

Bijlagen:
St-Bartolomeuskerk.pdf (71 KB)