De Naiaden zijn in de Griekse mythologie waternimfen, en waarschijnlijk dochters van de potamiden, de riviergoden. Ze personifieerden en bewaakten volgens de Grieken alle rivieren,meren, moerassen, fonteinen en bronnen. De Naiaden zijn vooral verwant aan het zoete water, hoewel er overlappingen zijn met de Oceaniden.

Plaats:Pont de Fragnèe
.

Bij de ingang van Park Avroy vormt Charles Rogier met een vrouw een symbool van België. Provocerend, en trots, vertoont het haar gulle ronding. Het werd geacht door sommigen als de meest mooie dochter van Luik.

Hubert Josephe Walthère Frère-Orban (Luik, 24 april 1812 - Brussel, 1 januari 1896) was een Belgisch liberaal politicus die zijn stempel heeft gedrukt op de eerste halve eeuw onafhankelijkheid van België.

Walthère Frère die in een kleinburgerlijk milieu opgroeide, behoorde tot de doctrinaire strekking van de liberale familie waarvan hij tijdens de jaren 1870 de onbetwiste leider was. Walthère Frère studeerde in Parijs en te Luik waar hij zich als advocaat vestigde tot 1840. In 1835 trouwde hij met de dochter van de grote Luikse industrieel Orban. In 1840 werd hij tot gemeenteraadslid van Luik verkozen, een functie die hij tot in 1893 zou bekleden, en begint in het politieke leven een steeds aanzienlijker rol te spelen. De besluiten van het Liberaal Congres van 14 juni 1846, dat een einde maakte aan het Unionisme, werd door hem geïnspireerd. Hij werd Minister van Openbare Werken in 1847, van Financiën in 1848 en van zijn bedrijvigheid in de ministeries bleven duurzame sporen bestaan: de uitvoerrechten werden afgeschaft (1849), alsook de beweegbare schaal, toegepast op de graanhandel (1850), de Nationale Bank werd opgericht (1850) en een reeks handelsverdragen werden gesloten. Hij trad in 1852 af, kwam vijf jaar later weer aan het bewind en zat een langdurig ministerie voor (1857-1870). Uit die periode dateren de stichting van het Gemeentekrediet (1860), van de Spaar- en Lijfrentekas (1865), de afschaffing van de Octrooien (1860), de vrijmaking van de Schelde (1863) en de zaak der spoorwegen van het Groothertogdom Luxemburg (1868). Hij was tweemaal eerste minister van België (van 1868 tot 1870 en van 1878 tot 1884) en tweemaal minister van Financiën (van 1848 tot 1852 en van 1857 tot 1870). In 1861 werd Walthère Frère-Orban benoemd tot minister van Staat.

In 1870 raakte hij weer in de oppositie, maar nam het roer opnieuw in handen van 1878 tot 1884, ten tijde van de ‘ongelukswet’. Tijdens zijn tweede premierschap in 1878 voerde hij de secularisering in van het onderwijs, wat leidde tot de verbreking van de diplomatieke betrekkingen met het Vaticaan. Na het verlies van zijn regering bij de verkiezingen van 1884, kwam hij in de oppositie terecht en bleef de Liberale Partij leiden tot in 1894. Gedurende zijn hele parlementaire carrière en tot aan zijn overlijden bleef hij zich verzetten tegen de progressieve liberalen die ijverden voor het universeel stemrecht.

Opschrift:A FRERE_ORBAN
            1812-1896


Plaats:Boulevard d'Avroy

André Ernest Modeste Grétry (Luik, 8 februari 1741 - Montmorency, 24 september 1813) was een meer Luikse dan Franse componist die voornamelijk bekend is door zijn talrijke komische opera's.

Opschrift:
André Ernest Modeste
 GRETRY
 
1741-1813


Plaats:Place de la République Française

Trekpaard (in de betekenis van het trekken of jagen van een schip) Vaak werd voor het trekken een paard gebruikt, ook dan heet de voerman die naast het paard liep de jager. De jager liep over het jaagpad langs het vaarwater. Aan een, of soms beide zijden van vaarwegen, bevonden zich direct langs het water smalle voetpaden. Hierop liep de jager met zijn paard, of ook vaak zelf in het touw.

«Het trekpaard» of “Het paard van de binnenschipper en zijn menner” op «les terrasses» .

Dit museum is ondergebracht in de bijgebouwen van het klooster en stelt een parcours voor doorheen de kunst en de geschiedenis van het vroegere prinsdom Luik. Het grootste gedeelte van de Schatkamer is afkomstig uit de nu verdwenen kathedraal ‘Saint-Lambert’, waaronder twee XIeeuwse gebeeldhouwde ivoren stukken en twee meesterwerken van de edelsmeedkunst : de relikwiebuste van Sint-Lambertus (begin XVIde eeuw) en het schrijn aangeboden door Karel de Stoute (XVde eeuw).

De kunstschat van de kathedraal
 
Het museum is gevestigd in het klooster dat u bereikt langs een grote poort in de kathedraal. In acht zalen zijn unieke kunstobjecten tentoongesteld. Zij vertellen de geschiedenis van het Prinsbisdom Luik. De buste van Sint-Lambertus, die dateert van vóór 1700, het Ivoor met de Drie Verrijzenissen, uit de 11de eeuw en een reliekhouder van Karel de Stoute uit 1467 zijn drie van de onvergetelijke stukken die de collectie rijk is.

Deze waardevolle brug, die men vindt bij de samenvloeiing van Maas en Ourthe, heeft door een recente restauratie zijn oorspronkelijke pracht en praal herkregen, met zijn vergulde snaakshoofden en rijke decoraties van planten, zijn beeldhouwwerken van Tritons (zeemonsters die op een schelp blazen) en de veel hoger geplaatste "Renommées" (engelen die op een trompet blazen).

's Avonds is de brug op een zeer originele en toverachtige manier verlicht.

Een verbluffende 155.000 liter aan zee- en zoetwater uit alle hoeken van de wereld, 46 bassins en 250 verschillende soorten vis, vormen het aquarium om tot een boeiende omgeving die niemand onverschillig laat.

Naast het Aquarium vind je het zoölogisch museum. Ook het Maison de la Science (Huis van de Wetenschap) en het Musée de la diversité du Règne Animal (Museum van de diversiteit van het Dierenrijk) zijn hier gehuisvest. Een ideale combinatie voor een dagje vol wetenschappelijke verrassingen.

Zowat 2500 exemplaren van 250 vissoorten uit de oceanen, zeeën, meren en rivieren uit de hele wereld bevolken 46 bassins van het Aquarium en ongeveer 20.000 opgezette dieren uit alle werelddelen worden in het Museum tentoongesteld.Voor de officiele site van het museum hieronder klikken.

De geschiedenis van het stadhuis begint in de 13de eeuw. De Prins-bisschop is in die tijd een machtige figuur, maar de magistraten wensen meer autonomie ten overstaan van deze religieuze overheid.

Daarom vergaderen ze in een burgerhuis aan het plein. Dit huis staat bekend onder de naam La Violette.

De hogere ambtenaren van de stad zullen nooit meer van vergaderplaats veranderen. La Violette wordt meermaals vernield en weer opgebouwd en het huidige stadhuis wordt in 1714 op dezelfde plaats opgetrokken.

De architectuur aan de buitenkant is sober en klassiek, terwijl de ontwerpers zich voor het interieur laten verleiden door een eerder rococodecoratie. Riga, Smitsen, Counet, Fisen, Panhay de Rendeux, Vasalli zijn de namen van enkele kunstenaars die bijdroegen tot de schoonheid van de verschillende kamers.

Momenteel is de grote hal toegankelijk voor bezoekers. Het originele beeldhouwwerk “Les Trois Grâces” van Del Cour vindt u hier (oorspronkelijk boven op de zuilenfontein).

Station Liège-Guillemins is een hypermodern treinstation en werd in 2009 geopend. Het station ligt op ongeveer 2 kilometer ten zuidwesten van de binnenstad van Luik en komt van de hand van architect Santiago Calatrava. Het station beschikt over 9 sporen en 5 vertrekperrons (drie van 450 meter en twee van 350 meter). Alle sporen rond het station zijn gemoderniseerd om een hoge snelheid van aankomst en vertrek te kunnen realiseren. Station Liège-Guillemins is vervaardigd uit staal, glas en wit beton en levert door de golfbeweging en knappe constructie een schitterend aanzicht op. De koepel in het dak staat op de monumentenlijst en is maarliefst 200 meter lang en 35 meter hoog. Een hoogstandje dat zeker de moeite van het bekijken waard is.

Dit nieuwe museumcomplex voor kunst en geschiedenis in de streek van Luik bestaat uit vijf afdelingen : wapens, archeologie, sierkunsten, glaswerk, religieuze en Maaslandse kunst.

"Grand Curtius", musea in het historische hart Hors-ChâteauDe Grand Curtius viert het prachtige verbond tussen het voorwerp en de maatschappij.
 
In de Grand Curtius bevinden zich een grote hoeveelheid uitzonderlijke collecties die getuige zijn van de grandeur van Luik. Deze voorwerpen zijn de uitdrukking van een artistieke en technische expertise verbonden met de opmerkelijkste pagina's uit de geschiedenis van de stad, van het prinsbisdom en van het land van Luik. Deze collecties zijn een uiting van een stad die openstaat voor de wereld. De collecties stellen een geheugen voor die de moderne mens helpen te begrijpen waar hij vandaan komt en wie hij is.

Het Grand Curtius is een schitterend complex waar diverse interessante musea gevestigd zijn. De verzamelingen van het wapenmuseum, het archeologisch museum, het museum van decoratieve kunsten en glas en het museum voor religieuze en maaslandse kunst vinden onderdak in dit statige rode pand met opvallende witte ramen. Het wapenmuseum stelt zwaarden en vuurwapens van prehistorie tot heden tentoon. In het archeologisch museum leer je vooral veel over de prehistorie, Romeinse en Frankische tijd aan de hand van voorwerpen die gevonden zijn op Place Saint-Lambert. Het glasmuseum is een van de rijkste en meest volledige in zijn soort. Ontdek hetz elf in het Grand Curtius in het centrum van Luik. Tip: het Grand Curtius is iedere eerste zondag van de maand gratis toegankelijk.

De kerk ‘Saint-Barthélemy’ bevat één van de absolute meesterwerken van de romaanse beeldhouwkunst en wordt beschouwd als één van de zeven Belgische wonderen: De Doopvont van messing (1107-1118) van de ‘Notre-Dame-aux-Fonts’, het vroegere baptisterium van de stad. Deze kerk die destijds aan de kathedraal ‘Saint-Lambert’ werd aangebouwd, is eind van de XVIIIde eeuw samen met de kathedraal vernietigd.

Dit kunstwerk is een kuip van messing getooid met haut-reliëfs met het doopsel als thema en ondersteund door 10 (vroeger 12) ossen. Om deze kuip te vervaardigen werd de verlorenwastechniek gebruikt. Deze doopvont wordt beschouwd als een waar kunstwerk in een stijl die het midden houdt tussen de Byzantijnse kunst en de stijl die eigen is aan de Maasstreek.

Aartsdiaken Hellin van de Notre-Dame aux Fonts-kerk gaf de opdracht voor deze doopvont, die tussen 1107 en 1118 in het katholieke gebouw werd opgesteld. Tijdens de Luikse Revolutie werd de Onze-Lieve-Vrouwekerk vernietigd, waarna de doopvont werd verborgen zodat ze gedeeltelijk kon worden bewaard: alleen het deksel en twee van de twaalf ossen die de doopvont ondersteunen, zijn verdwenen. Later werd de doopvont naar de collegiale Sint-Bartholomeuskerk overgebracht.

Waar dit kunstvoorwerp vandaan komt, blijft een raadsel. Verschillende hypothesen worden geopperd, maar geen enkele is doorslaggevend. De ontwerpers zouden Lambert Patras, metaalbewerker uit Dinant, of Renier, edelsmid uit Hoei, kunnen zijn. Voor sommige historici zou het werk tot de kunst van de Maasstreek moeten worden gerekend en zou het in onze regio vervaardigd zijn. Voor anderen dan weer zou dit meesterwerk op het einde van de 10de eeuw wel eens in Rome gecreëerd kunnen zijn door Byzantijnse kunstenaars, op bevel van Keizer Otto III. Het Luikse leger zou het hebben bemachtigd en naar onze contreien hebben gebracht. Volgens de derde hypothese werd de kuip in de Maasstreek samengesteld, onder de invloed van Byzantijnse kunstenaars.

Uit analyses is gebleken dat het lood in de messing wellicht uit Spanje of Sardinië afkomstig is. Deze informatie volstaat echter niet om te bepalen welke van bovenstaande hypothesen de juiste is.

De doopvont is rondom volledig met een haut-reliëf versierd, dat uit vijf taferelen bestaat: het doopsel van boetvaardigheid, dat door Johannes de Doper werd gepredikt en het doopsel in de Heilige Geest aankondigt; het doopsel van Christus; de bekendmaking van Zijn goddelijkheid door God de Vader; de verschijning van de Heilige Geest en de heiligverklaring van de aardse wereld (doopsel van de centurio) en de geestelijke wereld (doopsel van de filosoof).

De kuip wordt door twaalf ossen (nu nog tien) gedragen, in groepen van drie – één voor elk van de vier windstreken. De ossen symboliseren de twaalf apostelen en hun evangelisatieopdracht. Bovendien verwijzen ze naar de ossen die de koperen zee van de tempel van Salomo, in het Boek der Koningen, ondersteunen.

Voor meerdere informatie en de geschiedenis van de Doopvont kan je hieronder de bijlage aanklikken.

Bijlagen:
Doopvont Luik.pdf (68.6 KB)   

De collegiale kerk van St. Bartholomeus, in het historische hart, Hors-Château

De kerk wordt in het begin van de 11de eeuw gebouwd en in 1015 door prins-bisschop Balderic II ingewijd. In de loop van de eeuw daarna krijgt de kerk grotere afmetingen, wanneer de “westbouw” wordt opgetrokken (westelijke bouwsel van een kerk met een tweede koor, wat kenmerkend is voor de Ottoniaanse en Carolingische stijl). Het interieur dateert van de 18de eeuw.

Na de Luikse Revolutie, die tegelijkertijd met de Franse Revolutie plaatsvindt, wordt de Sint-Lambertuskathedraal vernield, omdat die wordt gezien als het symbool van de macht van de prins-bisschoppen. Hetzelfde gebeurt met de kerk die ernaast staat: de Notre Dame Aux Fonts. Van deze kerk erft de Sint-Bartholomeuskerk de beroemde doopvont. Dit kunstwerk zou uit 1107 dateren. Jarenlang blijft de doopvont verborgen, maar uiteindelijk komt ze terecht in de Sint-Bartholomeuskerk, waar ze ook vandaag nog te bezichtigen is.

Deze doopvont wordt beschouwd als een van de 7 wonderen van België. Maar de kerk heeft nog meer bezienswaardigheden: het Merklin-orgel, de beiaard en de polychrome gevels.

Voor meer informatie klik op de onderstaande bijlage.

Bijlagen:
St-Bartolomeuskerk.pdf (71 KB)