Julie pov.

Na een snelle douche, liep ik dromerig naar de keuken want ik begon nu toch echt honger te krijgen. De tafel was gedekt en Max sprong recht om naar de douche te gaan. Bij het passeren schonk hij me nog een knipoog en toen was hij weg. Ik kreeg kriebels in mijn buik en met een lachje ging ik aan tafel zitten. Het duurde even voordat ik besefte dat de rest me aanstaarde.
“Wat?” zei ik, mijn wangen begonnen al te gloeien. Freya draaide met haar ogen en keek me met een veelzeggende blik aan.

“Wat is dat tussen jou en Max?” vroeg ze. Ik keek ze , zogezegd, verbaasd aan.

“Niks?!” zei ik. Natuurlijk had iedereen me al lang door. Het enige wat ik als antwoord kreeg was een lag.

“Dus zo noem je dat.” zei Sam, hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.

“Zo noem je wat?” vroeg ik.

“Jullie 'niks' in de keuken.” beantwoordde hij me. Mijn maag gromde en ik begon nu echt honger te krijgen.

“Heus, er is niks aan de hand, we maakte gewoon pannenkoeken en toen..,” hoe ging ik me hieruit helpen? “ en toen viel de bloemsuiker.” besloot ik. Ik nam snel iets te eten en hoopte dat ik niet meer bestookt zou worden met vragen. Gelukkig voor mij, liep Max toen de kamer terug in. Zijn zwarte haar nog nat en zijn bruine ogen vol glinsteringen.

Freya pov.

Ik was blij voor Julie. Dat ze na Lucas iemand anders had gevonden. Het geluk werd haar zomaar toe gegooid, maar met Sam en ik vorderde het maar niet. Of dat dacht ik toch.. Want na het eten kreeg ik onder tafel een briefje in mijn handen gedrukt. Verbaasd keek ik op en keek in de ogen van Sam. Hij knipoogde en stond daarna recht en liep weg. Niemand had het gezien. Ik stopte het briefje in mijn broekzak en stond toen ook recht. Ik liep regelrecht naar mijn kamer en opende het papiertje.
“Kom straks om 14:00 naar het zwembad. Xsam” Meer stond er niet op, maar het was meer dan genoeg. Ik keek naar mijn horloge. Shit nog 1 minuut. Ik stond snel recht en liep richting het zwembad, maar in de gang werd ik al tegengehouden door Julie, Cindy en Max.
“Waar ga je heen?” vroeg Julie. Ik werd rood en probeerde mijn gezicht zo goed mogelijk te verbergen.

“Naar het zwembad.” zei ik.

“Leuk, we gaan wel met je mee.” zei Max met een lachje, maar ik schudde mijn hoofd. Ik dacht het niet.

“Nou eigenlijk, is er een keuken dat op jullie wacht.” zei ik. Max lachte niet meer wat het alleen maar grappiger maakte. Maar Cindy was er nog steeds.
“Goed dan ga ik wel met je mee. Bye losers.” ze zwaaide even naar Max en Julie en liep daarna samen met mij de gang door. Pas voor de deur van het zwembad durfde ik iets te zeggen.

“Euh.. Cindy.. Ik euh.. zou liever alleen gaan.” zei ik. Ze trok een pruillipje.

“Waarom?” vroeg ze. Ik had werkelijk geen idee, hoe ik dit moest uitleggen. Ik twijfelde, maar ik wist dat er maar een oplossing was. Ik toonde haar het briefje. 'ooh' vormde ze met haar lippen.

“Nou goed dan. Veel plezier.” zei ze. Ik zuchtte en wachtte tot ze de hoek om was, daarna draaide ik me om en liep de kamer binnen.

11-12-2012 om 20:19 geschreven door xJulie  

Freya pov.

Zoals ik verwacht had, zat Sam aan het zwembad met zijn voeten in het water. Hij keek op toen hij het geluid van de deur hoorde en lachte.

“Hey” zei hij met een zachte stem. Hij bleef me aankijken. Plots leek de grond veel interessanter, maar ik liep naar hem toen en ging naast hem zitten. Het water was lekker warm.
“Hey” zei ik terug, ik lachte halfjes.
“Dus, hoe gaat het?” zei Sam dan maar en alsof het was afgesproken was de ongemakkelijke stilte opeens voorbij.

“Best goed,” ik grijnsde en keek naar hem, “en met jou?”

“Buiten het feit dat ik hier vast zit, gaat alles best prima. Vooral omdat ik dit meemaak samen met jou.” Mijn hart stopte , sloeg een slag over en begon toen snel te kloppen. Mijn adem stokte in mijn keel. En Sam keek me veelbetekenend aan. Maar toch bekroop er me een onbehaaglijk gevoel. Wat als Lucas niet de enige was, die meehielp aan dit gestoorde gedoe?

“Hoe werd je eigenlijk een begeleider op Panasonic?” De geluiden en de harde wind waren natuurlijk verdwenen. Sam keek me ietwat geschrokken aan. Hij had de vraag niet zien aankomen en dacht even na over het antwoord.
“Ik heb meegedaan aan een soort van spoedcursus. Ik had gedacht dat ik mensen de stad moest laten zien, maar blijkbaar ging het over dat eiland. In een week hielpen ze ons om de plattegrond van Panasonic van buiten te leren. Ze leerden ons ook over de gevaren, maar van de camera's enzo wist ik niets. Echt waar. En ik had het ook niet verwacht van Lucas. Hij was altijd zo aardig en hij was een goede vriend.” legde Sam uit. Ik liet de woorden tot me doordringen en even bleef het stil. Geloofde ik hem? Ik keek naar Sam die me bijna smekend aankeek. Ik moest wel, mijn hart wou het, op de een of andere manier.

“Ik geloof je.” Hij zuchtte opgelucht en keek me weer met een zelfzeker lachje aan.
“Maar we zijn hier niet om over mij te praten.” zei hij. Ik lachte.

“Waarom zijn we hier dan?” vroeg ik. Ik verwachtte dat hij me zou kussen maar in plaats daarvan duwde hij me, met mijn kleren aan, in het zwembad.
“Om te zwemmen!” riep hij, zijn stem klonk zacht onder het water, maar ik was niet van plan om naar boven te komen. Hij had niet geweten dat ik vroeger zwemlessen volgde en dat ik mijn adem minutenlang kon inhouden. Ik wachtte en wachtte en zoals verwacht sprong er toen iemand anders in het water. Sam, natuurlijk. Hij trok me naar boven en keek me met wijd opengesperde ogen aan.

“Alles goed?” vroeg hij geschrokken. Ik lachte.

“Tuurlijk en weet je. Ik heb zwemlessen gevolgd.” ik knipoogde naar hem en spatte water in zijn gezicht, waarna ik snel weg zwom. Nadat hij terug helder kon nadenken , schudde hij zijn hoofd en zwom hij me achterna.

“Die krijg je nog terug!” riep hij, voor hij onder dook en vlak voor mij terug bovenkwam. Ik zwom niet meer weg en keek hem onderzoekend aan. Zijn ogen, ze waren zo mooi en dat is ook het enige wat ik zag voordat ik zijn lippen op de mijne voelde. Eindelijk..

13-12-2012 om 19:12 geschreven door xJulie  

22

Cindy pov.

22

Cindy pov.

Ik dwaalde door heen de gangen van het huis. Nog nooit had ik me zo verveeld. Freya en Sam maakte het gezellig in het zwembad en Max en Julie hadden besloten de keuken op te ruimen. Er restte nog maar een persoon, die misschien wel tijd voor me had. Kjell. Een gedachte aan hem vrolijkte me helemaal op. Ik begon zelfs bijna te huppelen, terwijl ik elke kamer inkeek. Uiteindelijk vond ik hem in de danszaal. Hij zat gehurkt over een soort van tekening gebogen. Zachtjes liep ik naar hem toe, ik wou hem niet laten schrikken. Hij zuchtte, tekende iets en stond weer recht.

“Hi,” zei ik, “wat doe je?” Hij draaide zich om en lachte lief naar me.

“Ik, maak een platte grond voor ons.” zei hij trots, maar ik begreep er geen snars van.

“Waarom?” vroeg ik. Ik onderdrukte een lach.

“Wil je niet weten waar alles is en hoeveel kamers we nu eigenlijk wel niet hebben?” zei hij licht verbaasd. Ik lachte en keek hem aan.

“Wat jij wil.” grijnsde ik. “Mag ik helpen?” Hij grijnsde ook en knikte.

“Tuurlijk!” we gingen samen op pad en om de 5 stappen tekende Kjell iets op zijn tekening. Het was best goed gelukt. Ik had geen idee dat hij zo kon tekenen.

Julie pov.

Toen we de keuken inkwamen, kreeg ik bijna een hart attack. Het leek veel erger dan we het hadden achtergelaten. Langzaam draaide ik mijn hoofd naar Max, die hetzelfde leek te ervaren.

“O-oh” zei hij. Ik lachte en trok hem de kamer binnen.

“Goed, waar beginnen we?” zei ik. Om eerlijk te zijn leek het me sterk dat we dit tegen morgen opgeruimd zouden krijgen.

“Ergens.” antwoordde Max. Ik moest even nadenken wat ik hem ook al weer gevraagd had, maar toen sprong het me weer te binnen en schudde ik mijn hoofd.

“Misschien moeten we eerst schoonmaak spullen zien te vinden.” zei ik. Ik keek rond, opende verschillende kasten, maar buiten eten of drankjes vonden we niets.

“Wat zoeken jullie?” zei een bekende stem plots. Ik schrok me haast dood bij het horen van Kjells stem.

“Schoonmaak spullen.” antwoordde Max. Kjell lachte en keek grijnzend naar Cindy.

“Zie je wel dat het van pas zou komen.” Cindy schudde haar hoofd.

“Je kan er vinden op het einde van de gang rechts.” vervolgde Kjell.

“Oki” riep ik en ik snelde me de deur uit. Ik had geen idee waarom ik zo'n haast had, maar ik wou gewoon snel zijn. Even later kwam ik terug met dweilen en ander materiaal. Cindy en Kjell waren al verder en Max wachtte me op.

“Klaar?” vroeg ik. En Max knikte. We hadden nog een lange dag voor de boeg!

Ik dwaalde door heen de gangen van het huis. Nog nooit had ik me zo verveeld. Freya en Sam maakte het gezellig in het zwembad en Max en Julie hadden besloten de keuken op te ruimen. Er restte nog maar een persoon, die misschien wel tijd voor me had. Kjell. Een gedachte aan hem vrolijkte me helemaal op. Ik begon zelfs bijna te huppelen, terwijl ik elke kamer inkeek. Uiteindelijk vond ik hem in de danszaal. Hij zat gehurkt over een soort van tekening gebogen. Zachtjes liep ik naar hem toe, ik wou hem niet laten schrikken. Hij zuchtte, tekende iets en stond weer recht.

“Hi,” zei ik, “wat doe je?” Hij draaide zich om en lachte lief naar me.

“Ik, maak een platte grond voor ons.” zei hij trots, maar ik begreep er geen snars van.

“Waarom?” vroeg ik. Ik onderdrukte een lach.

“Wil je niet weten waar alles is en hoeveel kamers we nu eigenlijk wel niet hebben?” zei hij licht verbaasd. Ik lachte en keek hem aan.

“Wat jij wil.” grijnsde ik. “Mag ik helpen?” Hij grijnsde ook en knikte.

“Tuurlijk!” we gingen samen op pad en om de 5 stappen tekende Kjell iets op zijn tekening. Het was best goed gelukt. Ik had geen idee dat hij zo kon tekenen.

Julie pov.

Toen we de keuken inkwamen, kreeg ik bijna een hart attack. Het leek veel erger dan we het hadden achtergelaten. Langzaam draaide ik mijn hoofd naar Max, die hetzelfde leek te ervaren.

“O-oh” zei hij. Ik lachte en trok hem de kamer binnen.

“Goed, waar beginnen we?” zei ik. Om eerlijk te zijn leek het me sterk dat we dit tegen morgen opgeruimd zouden krijgen.

“Ergens.” antwoordde Max. Ik moest even nadenken wat ik hem ook al weer gevraagd had, maar toen sprong het me weer te binnen en schudde ik mijn hoofd.

“Misschien moeten we eerst schoonmaak spullen zien te vinden.” zei ik. Ik keek rond, opende verschillende kasten, maar buiten eten of drankjes vonden we niets.

“Wat zoeken jullie?” zei een bekende stem plots. Ik schrok me haast dood bij het horen van Kjells stem.

“Schoonmaak spullen.” antwoordde Max. Kjell lachte en keek grijnzend naar Cindy.

“Zie je wel dat het van pas zou komen.” Cindy schudde haar hoofd.

“Je kan er vinden op het einde van de gang rechts.” vervolgde Kjell.

“Oki” riep ik en ik snelde me de deur uit. Ik had geen idee waarom ik zo'n haast had, maar ik wou gewoon snel zijn. Even later kwam ik terug met dweilen en ander materiaal. Cindy en Kjell waren al verder en Max wachtte me op.

“Klaar?” vroeg ik. En Max knikte. We hadden nog een lange dag voor de boeg!

25-12-2012 om 14:30 geschreven door xJulie