Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Toen ik gisteren in de namiddag belde om te horen hoe hij gedronken had was het niet zo goed. Zijn flesje van 12u was slechts 10ml en zijn flesje van 15u slechts 20ml. Op de vraag of het kwam door de verandering van voeding kon de verpleegster niet antwoorden. Zij had hem namelijk niet verzorgd en dus heeft ze mij de verpleegster doorgegeven die voor Daantje zorgt. Blijkbaar hebben de artsen toch beslist om geen gewone voeding te geven, maar blijft hij Nutramigen krijgen. Ze vinden het risico te groot en willen dat hij tot 6maanden Nutramigen drinkt. Konden ze dat geen twee weken eerder ook al zeggen? Ik zit al meer als twee weken te vragen of ze gaan veranderen van voeding, maar het was wel altijd iets. Eerst moest hij nog bijkomen, dan had hij die motilium gekregen en moesten ze dat eerst evalueren. Ze konden toen toch al zeggen dat ze niet wilden overschakelen omdat het risico te groot is! Aan telefoon met de supervisor kregen we dan ook te horen dat hij onder curve zit qua gewicht en dat hij dus iets meer moet bijkomen. Ze nemen een gemiddelde van 150gr. per week en daar komt Daan niet aan. Dat is dus ook het eerste wat we daarvan hoorden, want elke verpleegster zei dat zijn gewicht goed was en dat het enkel wachten is tot hij zijn flesjes goed drinkt. De papa heeft hem dus eens goed laten horen aan telefoon en duidelijk gemaakt dat de communicatie tussen arts, verpleging en ouders beter kan. De periode dat hij die flesje drinkt kan een week duren, maar kan evengoed 3 weken duren. Hetgeen eerder gezegd is geweest, dat hij begin mei naar huis zou kunnen, leggen we nu dus naast ons neer. Ik vind wel dat ze dan zo geen uitspraken mogen doen als het nog evengoed 3 weken kan duren. Het is een beetje spelen met de gevoelens en het is zo al moeilijk genoeg. Deze voormiddag heeft Daan genoten van zijn badje en heeft hij zijn flesje heel goed gedronken, hij had zelfs 5ml meer gedronken. de arts heeft dan ook beslist om zijn voeding naar 45ml te veranderen omdat hij deze nacht blijkbaar ook 45ml gedronken had. Hopelijk blijft het nu zo goed gaan en drinkt hij nu elk flesje leeg, of toch zo goed als bijna leeg. Ik heb de arts ook nog eens aangesproken over zijn curve en hij zit dus onder de gemiddelde curve, maar hij blijft wel zijn eigen curve mooi volgen. Hij komt bij, maar het gaat stilletjes aan. Vandaag zat hij net onder 2.400gr. Dat wil zeggen dat hij maar 15gr. is bijgekomen tegenover gisteren en ze zouden dus graag hebben dat het eerder zo'n 20gr. per dag is. Ach, ik ben al blij dat hij zijn eigen curve volgt en dat hij bijkomt. Kleine kindjes worden uiteindelijk toch ook groot.
Reacties op bericht (3)
29-04-2010
zucht
pffff! Wat een miserie...
Mjah, de manier waarop wij Gitte meenamen was ook een beetje zo, elke dag kregen we ook te horen dat ze niet goed dronk en niet genoeg bijkwam (maar daar konden zij niets aan veranderen, lag aan de nutramigen, ze zijn nog eens overgeschakeld op milumil soya maar een dag later zat ze alweer met bloed in de stoelgang, dus nutramigen moèst het zijn, bah!), thuis kon ik tenminste op elke mogelijke manier proberen om er 'iets' in te krijgen.
Op een dag hebben wij de maxi cosi meegenomen naar het ziekenhuis en gezegd dat we Gitte meewilden, na een paar uur discussie hebben ze uiteindelijk haar ontslag ondertekend en mochten we ons pruts eindelijk mee naar huis nemen.
Ook thuis is het drinken nooit goedgegaan, we hebben alles geprobeerd: flesjes, spuitjes, pipetjes, lepeltjes, ... En het kind is ook groot geworden, nog nooit op de p3 curve geweest maar ze is wel gezond nu!
Ze woog 6.5 kilo op 1 jaar, en nu is ze bijna 6 en weegt 15.5 kilo en ziet er absoluut niet magertjes uit, 't is zelfs een goede eter geworden, wat we nooit hadden durven denken!
Laat jullie niet doen! Jullie zijn en blijven de ouders! De dokters onderschatten de impact vaak en vergeten dat je thuis ook nog een gezin te runnen hebt.
succes!
29-04-2010 om 23:28
geschreven door Vinke
hallo
Debora , ik leef zo met je mee. Die communicatie in het ziekenhuis hé , je zou je haren er van gaan uittrekken. Hou moed meiske , Daan volgt zijn eigen weg en wie voelt wat het beste is voor het lichaam , de persoon zelf. Daan komt er wel , hij doet het gewoon op zijn eigen tempo, ook al zou je natuurlijk hem graag mee naar huis nemen. Nog eventjes , je gaat zien , het zal sneller daar zijn dan dat je denkt om hem mee te nemen. Kop hé , en laat de traantjes maar eens goed lopen , dat lucht op. Weet dat ik er voor je ben hé. Dikke knuffel , Els xxx
29-04-2010 om 20:39
geschreven door Els Vermaelen
teleurstelling
Communicatie kan inderdaad pakken beter. En jullie zagen zo naar begin mei uit. Het zal nog tanden bijten zijn In ieder geval doet Daan het eigenlijk toch heel goed en dat is hetgene dat telt. Misschien dat die extra weken toch voor een gerustere thuiskomst zorgen. We leven met jullie mee
In ieder geval doet Daan het eigenlijk toch heel goed en dat is hetgene dat telt. Misschien dat die extra weken toch voor een gerustere thuiskomst zorgen. We leven met jullie mee
