Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Dinsdag was de papa voor de laatste dag thuis voor hij terug voltijds moest gaan werken. We zijn dan ook redelijk lang bij Daan gebleven. Hij lag aan de kant van het raam zodat ook eventueel bezoek hem via het raam kon zien. Dan zouden ze kunnen kijken hoe hij zijn flesje krijgt en hoe hij lekker bij mij komt knuffelen. Zijn flesje had ik terug in de couveuse gegeven en daarna heb ik hem met zijn neusbrilletje bij mij op schoot genomen. Het duurde niet lang voor hij weer in slaap lag. Die avond belde ik zoals gewoonte naar zijn box om te horen hoe hij het nog na ons vertrek gedaan had. Blijkbaar was hij ondertussen verhuist naar een andere box! Normaal hoor je dat als ouder graag omdat dat een teken is dat je kindje het goed doet, maar bij mij kwam het als een donderslag aan. Die andere box is zoveel drukker en daar liggen veel meer 'grotere' kindjes. Ik had het gevoel dat ons Daantje daar eigenlijk nog niet echt thuis hoort. Hij had het voor de rest van de avond wel goed gedaan hoor en de verhuis zou slechts tijdelijk zijn. Voor hoelang konden ze mij nog niet zeggen. Gisterenmorgen heb ik dan maar naar de nieuwe box gebeld, maar hij was die nacht al terug naar zijn box verhuist. Wat een opluchting... Hij begint heel goed zijn flesjes te drinken, maar zijn gewicht wil nog niet echt mee. Misschien dat hij nog redelijk wat energie steekt in het flesje drinken waardoor hij nu niet goed bijkomt. Die avond is oma mobi ook nog eens op bezoek geweest bij Daan en hij heeft zich heel goed gedragen. Hij lag rustig te slapen tot het tijd is voor zijn flesje, dan begint hij stilletjes aan wakker te worden en zie je dat hij begint te zoeken met zijn mondje. Zo schattig om te zien. Deze keer heb ik zijn flesje op schoot gegeven en zonder neusbrilletje. Aangezien de zuurstof in zijn couveuse ook slechts op 22% stond, mocht het van de verpleegster wel eventjes zonder neusbrilletje. Hij had zijn flesje in een wip leeg en heeft amper een schommeling gedaan op zijn saturatie. Weet je dat hij zelfs nog steeds moedermelk krijgt? Ik ben na 6 weken kolven gestopt, maar ik had zo een goede productie dat hij nu nog steeds kan genieten van de moedermelk. Ik denk wel dat het nu zijn laatste flesjes zullen zijn. Hij zou 34ml moeten drinken en drinkt eigenlijk zijn flesje bijna altijd leeg en dat is gevuld met 40ml melk. Na zijn flesje hebben we nog rustig liggen genieten van elkaar om even later weer afscheid te nemen. Al een geluk is dat afscheid maar voor even, want vandaag stond ik in de namiddag al weer paraat. Zijn gewicht begint stilletjes terug toe te nemen (1.850gr) en zijn zuurstof in de couveuse bedraagt nu 21%, hetgeen ook in de lucht zit. Omdat hij het gewicht heeft voor in een bedje te liggen zou het wel eens kunnen dat hij één dezer dagen naar een bedje verhuist. MAAR omdat hij gestaag in gewicht bijwint, kan het ook zijn dat de dokters beslissen om hem toch nog even in de couveuse te laten liggen om eerst daar nog wat aan te dikken. Het is namelijk zo dat hij energie moet steken om zijn temperatuur te behouden en die energie kan hij nu beter in zijn gewicht steken. Toch verlang ik er al naar om hem eens in een badje te steken en om hem eens in een pijama te zien. Zo stilletjes aan komt dat hunkerend moedergevoel dat eventjes weg is geweest terug naar boven.