Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Het is ondertussen al een paar dagen geleden dat ik nog wat ben komen schrijven, maar er is niets ergs aan de hand hoor. Enkel een klop van de zware hamer waardoor ik zelfs de fut niet meer had om iets neer te komen schrijven. En dat is normaal zelf een beetje de uitlaatklep die ik op vele momenten eens nodig heb. Daan doet het heel goed en weegt inmiddels 1.800gr. Stilletjes aan begin ik toch te denken aan het verhuizen naar een bedje (al dan niet verwarmd) zodat hij ook eens zijn uitgebreide collectie pyjama's kan aandoen. In de couveuse zou een body en pyjama nog te warm zijn. Dinsdag ben ik overdag ook alleen naar het ziekenhuis gegaan omdat de papa een virale infectie had opgelopen. Ik mocht Daan al zelf uit de couveuse halen omdat er nu niet zoveel kabeltjes meer aanhangen. En diegene die er aanhangen kunnen ze heel gemakkelijk terug vastkoppelen als ze zouden loskomen. Voor mij is dit weer een stapje dichter om meer zelf te mogen doen. Ook het terugleggen in de couveuse mocht ik zelf doen. Eigenlijk wel een soort van opluchting omdat je dan niet steeds moet wachten tot de verpleegkundige vrij is om te komen helpen. Ik kan nu zelf wat meer bepalen wanneer ik hem op schoot neem en wanneer ik hem terug in de couveuse leg. Dat terug in de couveuse leggen geeft mij een gevoel van wat het moeder-zijn inhoudt. Het voelt ook aan alsof ik hem onderstop in zijn bedje en ondertussen heb ik hem ook eens op een andere manier vast. Een manier dat bij mij puur en echter aanvoelt. Klinkt misschien een beetje raar, maar als je hem op schoot gelegd krijgt en daarna nemen ze hem terug weg op schoot, dan ontbreekt daar ergens een puzzelstukje. Dat puzzelstukje heb ik dinsdag dus gevonden, hem gewoon zelf in en uit de couveuse halen. Het is zelfs een tijdje geweest dat alles een gewoonte werd, zelfs dat hij in het zienhuis ligt. Die gewoonte is steeds meer plaats aan het maken voor gemis. Het zal ook wel één van de zoveel stappen zijn in een proces dat je doormaakt als je iets ingrijpends hebt meegemaakt zeker? Woensdagavond heb ik hem nog eens zijn flesje kunnen geven en dat ging al veel vlotter dan zondag. Hij had maar liefst 20ml gedronken en de resterende 10ml heb ik nog met de spuit via de sonde gegeven. Daarna hebben we nog zalig geknuffeld en heb ik nog wat zitten vertellen. Hij was zo goed wakker en zo alert. Zijn oogjes draaiden alle kanten uit om die grote wereld rondom hem te ontdekken. Hij zal nog verschieten wanneer hij thuis komt, dan staren er maar liefst 5 paar ogen terug. Vandaag zijn we samen naar het ziekenhuis kunnen gaan omdat de papa een dagje verlof had genomen. Ook vandaag heb ik zijn flesje kunnen geven en heeft hij 15ml gedronken. Je merkt echt wel wanneer hij te moe wordt, maar dan gaat de rest van het melkje gewoon via de sonde. De papa heeft Daan vandaag nog eens op schoot genomen na een lange tijd. Hij gunt die momenten meestal aan mij, maar hij mag zichzelf zo niet 'wegcijferen' natuurlijk. En nu we hem zelf al mogen pakken, wisselen we natuurlijk ook af van schoot. Daan zag er vandaag wel wat bleekjes uit en ook zijn linkeroogje zat precies een beetje gezwollen. We hebben het gemeld aan de verpleegkundige van dienst en ze zullen wat oogvocht afnemen om op te sturen naar het labo. De uitslag daarvan zal aantonen of hij oogdruppels nodig heeft of niet. 2 dagen geleden hadden ze ook al eens bloed genomen omdat hij zo bleekjes was, maar toen was er niets aan de hand. Ze wist ook niet exact wanneer de volgende bloedname gepland was, maar we moesten ons zeker geen zorgen maken. Als er iets aan de hand zou zijn, zouden zijn waardes meer schommelen en zou hij meer alarmen doen en dat is nu niet het geval. Nu kijken we uit naar morgen, dan komen de twee oudste kindjes in de namiddag nog eens mee en we zijn wel benieuwd naar hun reactie. Zij hebben hem nog niet zien liggen in de nieuwe box waar het nu veel rustiger is.
Reacties op bericht (1)
04-04-2010
Pasen!
Vrolijk Pasen! Volgend jaar lekker met 4 kindjes eitjes rapen!
Veel succes nog voor de kleinste vriend! Een echte doorzetter!
