Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Verkouden, verkouden en nog eens verkouden. Het wordt hier precies erger met de dag en ik dacht dat het juist zou beteren. Vandaag heb ik dan maar mijn verstand laten spreken en was het dus een blitzbezoek bij Daan. Ik zou hem niets willen doorgeven van ziekte ofzo en daarom ben ik slechts een tiental minuten bij hem binnen geweest. Ik heb hem ook niet op schoot genomen en had een mondmaskertje aan zoals de vorige twee dagen. Ik wil echt geen enkel risico nemen, al doet het wel pijn om hem maar zo kort te zien. Hij was deze morgen zelfs 100gr bijgekomen en zit nu dus op 1.750gr. Eigenlijk is dit redelijk veel en bestaat de kans dat hij vocht ophoudt. Het kan ook zijn dat hij de vorige dag niet goed gewogen is en dat het daarom opeens zoveel is. Er was vandaag al een foto gepland van zijn longen en daar hebben ze toch geen vocht op gezien. Meestal houden die kindjes dan vocht op in hun longen. Ze hebben ook een bloedstaaltje genomen omdat ze vonden dat hij er nogal bleek uitzag en ze willen geen enkel risico lopen natuurlijk. De uitslag daarvan was goed, er zat een kleine verhoging op de waarden die op een infectie wijzen, maar er wordt nog geen antibiotica gestart. De verpleegster heeft ondertussen een urinestaaltje en een staaltje van zijn snottepieten naar het labo gestuurd voor alle zekerheid. Ook de oogarts is vandaag nog eens langs geweest en had geen zorgwekkend nieuws. Ze blijft hem wel alle weken opvolgen, maar voorlopig is er geen sprake van een laserbehandeling en hopelijk blijft dat ook zo. Ik heb van de tegenslag dan ook ene deugd gemaakt en ik ben nog wat inkopen gaan doen voor Pasen. Normaal ligt dat hier al een maand op voorhand klaar, maar dit jaar is het nog op de laatste momenten alles gaan halen. Nu dat alles daarvoor thuis ligt, is het toch al een zorg minder en hopelijk ben ik morgen weer wat beter zodat ik terug wat langer bij Daan kan vertoeven. Het was vandaag dus wel zo'n beetje het snotterdagje, de tisseus voor de neus en de zakdoek voor de ogen... Dat doet mij spontaan denken aan een Vlaams liedje van vele jaren geleden, maar vraag me de titel niet of wie het zingt, en het gaat als volgt; "ik mis je elke dag een beetje meer, het gevoel alleen te zijn, dat doet zo'n zeer,..."
Reacties op bericht (1)
30-03-2010
snotter
hallo debora jij kent mij wel niet zo goed maar ik ben de buurvrouw van oma en opa vis mijn naam is josephine ondertussen ben ik u en uw gezinnentje al beter leren kennen want van in het beging volg ik jullie daantje op de voet wel debora ik heb heel veel respect en bewondering voorjullie ik vind daantje een heel mooi manetjeik hoop dat hij flink verder doe en dat wij in de hof nog een stemmentje bij horen ik zou zeggen doe zo verder wij duimen mee groetjes aan bart en de pagadders ps dat liedje is van luc steno
josephine
30-03-2010 om 15:16
geschreven door alaerts josephine
