Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Ik viel gisteren haast achterover toen ik me aanmeldde aan het onthaal van neonato. Ik gaf mijn identiteitskaart af in ruil voor een sleuteltje voor een kastje toen de adjunct-verpleegster het volgende zei: "Ah, hij krijgt promotie, straks verandert hij van box." Ik kon mijn oren niet geloven! Alles gaat zo snel, het zat er wel aan te komen, maar dat het gisteren al zover zou zijn, daar had ik geen flauw benul van. Ik ben rond 11u in het ziekenhuis aangekomen en mocht eerst op zijn intensieve box nog zijn pampertje doen en terwijl zijn voeding doorliep kon ik hem nog op schoot houden. Na zijn voeding hebben we alles verhuist. Eerst de couveuse op de andere box gezet en zijn doos met kleren. Daarna mocht ik hem zelf naar de andere box brengen terwijl ik hem goed in mijn armen had gesloten. Het was zo'n gevoel van opluchting dat hij eindelijk, na bijna negen weken, uit die intensieve box mocht dat ik er de tranen van in mijn ogen kreeg. Voor sommigen lijkt dit misschien niet zo'n groot nieuws omdat hij toch nog steeds op neonato ligt en nog steeds niet naar huis mag, maar voor ons is dit zo'n grote verandering. Ik wist gewoon met mijn vreugde geen blijf en eigenlijk deed het ook wel raar, het werd terug eventjes onwennig in die andere box. Raar hè? De verpleging blijft hetzelfde, de omgeving blijft hetzelfde, het stramien blijft hetzelfde en toch is het anders. Ze hebben hem gisterenmorgen ook nog gewogen en hij was weer een klein beetje bijgekomen, de teller stond op 1.655gr. Het enige minder goede nieuws gisteren was dat de oogarts toch iets gezien heeft aan zijn oogjes dat ze in het oog moet houden. Ze hebben me uitgelegd wat juist hoor, maar het is nogal moeilijk om dat letterlijk te onthouden en te vertellen. Waar het op neer komt is dat als ze maandag ziet dat het erger geworden is, hij waarschijnlijk een laseroperatie nodig zal hebben. Dan doen ze hem even in slaap en moeten ze natuurlijk terug intuberen. Meestal kunnen ze de dag zelf wel de tube er terug uithalen, maar wij hopen dat hij die laseroperatie niet nodig heeft natuurlijk. Ze hadden ons er al voor gewaarschuwd dat dit kon gebeuren wanneer je denkt dat alles juist heel goed gaat, dus het kwam niet uit de lucht gevallen. Gisterenavond heb ik nog eens gebeld en toen stond zijn zuurstof in zijn couveuse op slechts 21% wat heel goed is. Voorlopig had hij nog geen dalingen gedaan behalve als ze zijn pampertje deden, maar dit kon geen kwaad. Ik ben benieuwd of ze vandaag gaan starten met het leren drinken van een flesje en hoe hij dat dan zal doen. Ik ben echt opgelucht dat we weer een stap verder zijn, maar ik zal nooit volledig gerust zijn tot alles achter de rug is...
Reacties op bericht (2)
24-03-2010
knap
Weer een stap dichter bij huis! Ik hoop met jullie mee dat die operatie niet nodig is. Je kindje laten opereren is nooit leuk, maar in deze situatie ligt het nog gevoeliger. In ieder geval heeft Daan al wel bewezen dat hij tegen een stootje kan... Van wie heeft hij dat koppige doorzettingsvermogen???
24-03-2010 om 14:03
geschreven door ingrid
Wat een goed nieuws
Wat een goed nieuws! Ik ben heel blij voor jullie dat jullie Daantje is mogen verhuizen van box. Hopelijk krijgen jullie maandag goed nieuws over de oogjes!
