Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Carnavalstoet in Aarschot, het is weer eens belevenis en verzetje. Je ziet er allerlei mensen rondlopen; grote gezinnen, kleine gezinnen, ganse families, bejaarden, jongeren, personen met een handicap, mensen zonder kindjes,... Maar allemaal komen ze voor hetzelfde, namelijk plezier maken en nog belangrijker de snoepjes vangen. Tegenwoordig krijg je blijkbaar alles naar je hoofd geslingerd, zo hebben we hier appels en suikerwafels gezien, natuurlijk ook de kleine snoepjes en lekstokken, sleutelhangers en allerlei andere kleine prullen en zelfs pluchen beren. Spijtig genoeg hebben we hier wel geen serpentines of confetti gezien. Ik heb zelfs de indruk dat de praalwagens vroeger (toen ik klein was) mooier waren en toen deden de mensen die ertussen liepen nog een dansje op de muziek. In Leuven was er toen zelfs een praalwagen met een confetticanon! Als ouder zal dit misschien minder aangenaam zijn, maar als kind vond ik dit geweldig. Spijtig dat ze nu de mensen proberen te lokken met het snoepgoed dat uitgedeeld wordt in plaats van met hun creativiteit. Waar is de tijd dat mensen zelf verkleed naar de stoet gingen en zelfs met een kapotte paraplu die dan ondersteboven werd gehouden snoepjes probeerden te vangen. Toen draaide het om het plezier en een paar snoepjes vangen, nu stonden alle kindjes al met een grote zak klaar en sommigen hielden die zelfs gewoon open en verwachtte dat de mensen er dan wel snoepjes zouden in steken. Lopen achter de snoepjes en snoepjes vangen was er nog wel, maar in mijn ogen veel minder. Is het bij alle stoeten zo geworden of stonden we gewoon in de verkeerde gemeente. Het belangrijkste is wel dat we ons geamuseerd hebben, buiten de enkele regendruppels die op het einde van de stoet naar beneden daalden. Als al de kindjes in hun bedje lagen kon ik rustig vertrekken naar Daan. Hij was heel rustig aan het slapen en lag er heel lief bij. Je ziet al goed aan zijn armen en zijn stuit dat hij wat dikker aan het worden is. hij begint al wat meer vet te kweken. Vanaf gisteren hebben de supervisor en artsen beslist om afwisselend de dieetvoeding met moedermelk te geven. Hij kreeg gisteren dus 1ml dieetvoeding en twee uur later 1ml moedermelk. Stilletjes aan zullen ze de hoeveelheid beginnen opdrijven. Ook zijn twee uurtjes zonder CPAP heeft hij goed gedaan, maar wanneer ze naar drie uur gaan weet ik nog niet. Ik heb hem nog even op schoot genomen zodat ik hem weer eens goed kon bewonderen. Je moederhart smelt toch telkens weer als je hem zo vast hebt en soms krijg ik het dan weer moeilijk en verlang ik zo hard naar het moment dat hij naar huis mag. Ondertussen ligt hij er al een goede zeven weken en ik heb nog geluk dat de tijd een beetje vooruit gaat. Met al die andere kindjes hier in huis worden mijn gedachten toch regelmatig eens verzet en dat is goed. Ik denk dat ik er anders al onderdoor zou zitten, maar mijn kindjes en mijn man houden me wel recht tijdens deze moeilijke weken. Zelfs de lieve berichtjes die ik al ontvangen heb en de reacties op mijn blog zijn een hart onder de riem. Dank jullie wel allemaal!!
Reacties op bericht (1)
19-03-2010
idee?
Misschien dan eens een ideetje om af te zakken naar Halle, waar we al die dingen nog wel hebben. Confettikanon, prachtige praalwagens, supermooie kostuums, dansende carnavalisten van de groepen tussen al die praalwagens, en ja heel wat verklede mensen die naar de stoet komen kijken. Hier ben je zelfs een buitenbeentje als je niet verkleed bent. Kom maar eens naar de site kijken en dan kan je u een idee vormen. <BR> alvast ook nen dikke proficiat voor uw blogje. lieve groet.
