Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Deze morgen stond ik er sinds lange tijd weer alleen voor. De papa moest vanaf vandaag terug gaan werken en is naar gewoonte om iets na 6uur al vertrokken. Met een bang hartje toch maar naar de wekker geluisterd om op tijd klaar te zijn met afkolven zodat ik daarna Andreas zijn flesje kon geven. Tegen dat Andreas zijn flesje gedronken had was het alweer tijd om de andere kindjes uit bed te halen. We hadden ons wel al de avond voordien goed georganiseerd. De kleren lagen al klaar in de badkamer zodat we daar al geen tijd mee verloren. Boven was de tafel al mooi gedekt door de papa en waren de boterhammetjes voor school ook al gesmeerd. Deze mama moest niet veel meer doen deze morgen tot haar grote opluchting. We waren ruimschoots op tijd klaar zodat de kindjes nog wat konden spelen voor de bussen arriveerde. Morgen zullen we het op dezelfde manier doen, zo hoeft niemand zich af te jagen om op tijd klaar te zijn. Eens Yari en Rayanne vertrokken waren heb ik ook geen tijd meer verloren en heb ik Andreas zijn kleedjes aangedaan zodat we daarna direct konden vertrekken naar oma vis. Bij Daantje was alles in orde, hij woog deze morgen 1.460gram en doet het voor de rest ook heel goed. Zo zal hij stilletjes aan wel naar 1.500gram klimmen. Hij lag zonder CPAP toen ik arriveerde zodat ik zijn gezichtje heel goed kon zien. Om te kangoeroeën hebben ze hem wel terug aan de CPAP gelegd omdat het anders te vermoeiend zou zijn. Daarna konden we weer eens die band uitproberen. Deze keer had ik een hemd aangedaan zodat ik die kon open kon zetten en de band eronder kon aandoen. Zo lig je toch iets minder bloot dan wanneer je enkel je bh aanhoudt. Tegen de middag kwam de papa ook toe, zijn halve dag werken zat erop zodat hij ons kon komen vergezellen. Momenteel heeft hij halftijds ouderschapsverlof zodat hij in de namiddag tot aan het ziekenhuis kan komen of indien nodig nog wat helpen in huis. Na schooltijd zijn we Rayanne nog eens te voet gaan halen aan de schoolpoort. Het zonnetje scheen zo goed en het was zo aangenaam buiten dat we niet getwijfeld hebben om de koets te nemen. Rayanne was ook heel blij om ons te zien aan de poort, ze had immers deze morgen zelf gevraagd of we haar konden komen halen. Morgen wilt ze wel terug naar het Kliekske (buitenschoolse kinderopvang) om daar nog wat met haar vriendinnetjes te spelen. Thuisgekomen heeft ze eerst nog gewacht tot Yari zijn bus aankwam. Daarna hebben ze nog wat gefietst en geschommeld. Na het eten hadden ze zin om met de Playmobil te spelen. Ik heb hun de grote bak Playmobil gegeven zodat ze aan de slag konden gaan. Niet veel later stonden ze al terug boven omdat ze de huisjes niet in elkaar kregen. Dat is een klus voor de mama en die doet dat met plezier. Eerst de manege, daarna de brandweerkazerne en dan nog het safarihuis. Voor ik het wist waren we al één uur verder en bleef er voor te spelen niet veel tijd meer over. Toch hebben ze hun wel al geamuseerd door mee te helpen met mij en mee de 'verloren' stukjes te zoeken. Morgen kunnen ze dan echt beginnen met hun fantasiespel, maar ik weet dat ik volgende keer de boekjes er terug bij haal van hoe het allemaal in elkaar moet steken.
Reacties op bericht (1)
06-03-2010
superbelangrijk die goede organisatie!
Ik ondervind het ook dat als alles op voorhand is klaargezet s'avonds dat je je dan s'morgens minder gestresst voelt. Ik heb er maar 2 maar met 4 kindjes kan je niet meer zonder degelijke organisatie. ik ben blij te lezen dat Daantje toch goed bijkomt! Chapeau hoe je het allemaal doet. Ik ken je niet persoonlijk,maar ik denk dat je een sterke madam bent!
