Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Op elke afdeling waar verpleegsters werken, heb je toch grote verschillen van persoonlijkheden. Vandaag hebben we dat ook kunnen ondervinden op neonato. Ze wisselen regelmatig van verpleegster om voor Daantje te zorgen en we zien er dus veel passeren. Tot nu toe hebben we er altijd al een goed gevoel aan over gehouden, maar vandaag was toch net iets anders. Het was in de voormiddag een verpleegster dat we nog niet kende en dat Daan ook nog niet kende. Dat is dan altijd even wennen om elkaar te leren kennen en om te weten welke persoonlijkheid ze heeft. Ze was vriendelijk en zal haar werk zeker wel goed doen, maar toch hielden we er geen goed gevoel aan over. Bij onze aankomst was de saturatie van Daan heel goed (rond de 95), maar net iets voor we dachten te vertrekken zakte de saturatie en bleef hij hangen rond de 80. Omdat hij voor die daling nogal had liggen woelen en met zijn handje wat aan die buis had zitten trekken, vroeg ik of die buis nog wel goed zat. Zonder boe of ba zei ze direct van wel. Nu, het kan goed zijn dat zo'n klein manneke die buis niet wat los kan trekken, maar het is het gevoel dat je naar de ouders toe geeft. Het is volgens mij een kleintje om eventjes moeite te doen om effectief te kijken in de couveuse en daarna te zeggen dat ze nog goed zit. Dat laat bij ons als ouder, een heel ander gevoel na. dan voel je je tenminste gehoord. Nu voelden we ons eerder 'afgescheept' en vonden we haar nogal nonchalant overkomen. Als je je kindje aan de zorgen moet overlaten bij iemand waar je je niet goed bij voelt, moet ik je niet vertellen dat dat een wrang gevoel geeft. Ze zal haar werk goed doen en ze zal zeker wel goed voor Daantje zorgen, maar dat is als verpleegster op neonato niet je enige taak. Je hoort de ouders gerust te stellen en een goed gevoel te geven, zodat ze 'onbezorgd' terug naar huis kunnen. Doe je net het tegenovergestelde, dan ben je volgens mij op dat vlak niet zo goed bezig. Daantje deed het wel flink vandaag. Zijn afbouwschema voor de CPAP hebben ze eventjes stop gezet, behalve bij de ochtendverzorging. Dan wordt hij gewassen en gewogen en mag hij een half uurtje zonder CPAP. Om de 7uur een uurtje zonder CPAP zal nog wat te zwaar geweest zijn voor ons manneke. Zijn antibiotica is nu ook gestopt waardoor het slotje op zijn hoofdje ook weg is. Nu heeft hij dus enkel het buisje van de CPAP en zijn kleine buisje voor zijn voeding in zijn neusje. Ons manneke is eindelijk 'prikvrij'!!!
Reacties op bericht (1)
16-02-2010
bij ons ook...
Weet je Deborah, ook dit is weer heel herkenbaar, er lopen heel veel lieve verpleegsters rond die je nooit meer gaat vergeten (ik ken hen nog bij naam...) Maar eentje zal ik er nooit vergeten in de negatieve zin, 'saskia' heette ze, het zat zo, June mochten wij op den duur zelf verzorgen en voeden, maar aangezien Gitte zwaar ziek was (geperforeerde darmpjes) mochten we haar alleen eventjes vasthouden. Nu zat daar een dagelijkse routine in dat als een van ons beide June voedde (ik ging 4 keer per dag om te voeden), de ander dan Gitte eventjes vasthield. Wij vroegen toen van Gitte uit de couveuse te halen en die Saskia snauwde ons af dat we moesten wachten tot 'zij' daar tijd voor had. Ze heeft toen eerst 4 andere kindjes verluierd en eten gegeven want 'de trein was in gang' zei ze dus werkte ze ze in volgorde af.
Enfin pas na 3 kwartier haalde ze Gitte even uit de couveuse, awel ik ben daar daaagen niet goed van geweest! Hebben het ook gemeld aan de dokter en andere verpleegsters. ze is zich dan wel nog komen excuseren, maar toch, het gevoel dat ik toen had... de onmacht want je kan zelf je kind niet uit die couveuse halen met al die draden en machientjes!!!
Laat je niet doen he! Verpleegsters zijn natuurlijk ook maar mensen en kunnen ook een slechte dag hebben, maar toch ze mogen ook stilstaan bij het feit dat wij als moeder ook onze bezorgdheden hebben!
Hou die saturatiemeter trouwens maar goed in het oog, Gitte heeft er brandwonden aan opgelopen omdat ze vergaten die te verplaatsen naar het andere voetje of handje... Op den duur veranderde ik die zelf zodat ze niet zou verbranden.
