Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Vandaag nog eens een rustige dag om naar Daan te gaan. De grote kindjes naar school en onze kleine spruit bij oma en opa vis. Het is toch leuker om zo ontspannend te kunnen vertrekken in plaats van in alle zeven haasten. Toch moet ik nog altijd rekening houden met de uren dat ik moet afkolven, wat soms al eens de nodige organisatie vergt. Of ik moet hier thuis, bij één van de grootouders of in het kliniek kunnen afkolven. Als je kindje bij u is, kan je je gemakkelijk in de auto zetten, maar met afkolven gaat dit niet zomaar. Ik heb dan wel een afkolfapparaat met batterijen, toch moet ik rekening houden met de bewaring van de melk. Die moet onmiddellijk in de frigo gezet kunnen worden of in de vriezer. Als ik die op kamertemperatuur laat, kan ik ze weg gieten en dat zou ik echt zonde vinden. Deze keer heb ik dus in het kliniek afgekolfd in de daarvoor voorziene ruimte op het verdiep van neonato zelf. Daan lag er vandaag rustig bij en ademde ook heel rustig. De vorige dagen kon je zien dat hij het af en toe wat moeilijk had en meer hapte naar lucht. Het is moeilijk om te omschrijven hoor. Nu was hij regelmatiger aan het ademen zonder dat happen erbij. Ook hebben we al gemerkt dat hij precies liever op zijn buikje ligt, dan op zijn rugje. De verpleging heeft ook de gewoonte om na elke verzorging zijn muziekje op te zetten zodat hij na verloop van tijd weet dat als het muziekje speelt, de verzorging gedaan is en hij dus rustig kan verder slapen. Bij de verzorging van vandaag heb ik Daan rustig proberen houden. Dat doe ik dan door mijn beide handen op zijn buikje en beentjes te leggen zodat hij een gevoel van geborgenheid heeft. Toch werd ik even onwel van de warmte en een waarschijnlijk lage bloeddruk. Het was ondertussen ook al bijna middag waardoor mijn lichaam ook wel nood had aan de nodige suikers en calorieën. Na de verzorging zijn we dan ook gaan eten en terug huiswaarts gekeerd. De namiddag hebben we alle drie al slapend/rustend doorgebracht. Andreas in zijn bedje en mijn man en ik in de zetel. Eventjes genieten van alle stilte en rust kan toch deugd doen... Straks bel ik nog eens naar neonato om te horen hoe Daan de namiddag doorgebracht heeft. Dan ben ik weer gerustgesteld tot morgenvroeg en kan ik nu rustig in de zetel genieten van Grey's Anatomy. Een mens moet toch een beetje zijn gedachten eens kunnen verzetten om te kunnen blijven functioneren. En dat laatste is iets wat we zeker moeten blijven doen, we hebben hier tenslotte nog drie andere pagadders rondlopen die ook een goed functionerende mama en papa nodig hebben.