Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Bij het begin van borstvoeding is het altijd de vraag of het wel goed op gang zal komen. Zeker als je moet afkolven zonder dat je kindje aanwezig is, is het niet altijd evident. Maar met goede moed ben ik eraan begonnen. De verpleegsters hier op de afdeling verschoten er al gauw van hoeveel melk ik de eerste dagen al had afgekolfd. Goed geluk misschien? Bij Daan is het zo dat ze mijn moedermelk invriezen tot hij ze nodig heeft. Hij heeft gisteren (25-01-2010) voor de eerste keer 1ml melk gekregen en dit zal hij zo'n 6 keer per dag krijgen. Ik had direct zo'n 25ml afgekolfd waardoor ze ook deze hoeveelheid hebben ingevroren. Er gaat dus redelijk wat verloren. Hij krijgt nu al melk, maar dat is vooral voor de darmpjes te laten wennen. Naarmate hij ouder wordt zal hij meer melk krijgen via een infuus. Ondertussen kolf ik al zo'n 100ml af, wat heel veel is voor ons bazeke. Een kindje dan enkele dagen oud drinkt bijlange zoveel nog niet! Maar omdat ik nu al maar elke borst 5 minuten afkolf, mag ik niet afbouwen. Ik moet dus blijven afkolven tot ik in totaal 100ml à 110ml heb in een grote fles en daarna deze hoeveelheid verdelen over 3 kleinere flesjes. Dan kunnen ze het in porties van ongeveer 30ml invriezen. Zo gaat er het minste verloren. Mijn wekker hoef ik 's nachts ook al niet meer te zetten om af te kolven waardoor ik terug wat langer kan slapen. Dat doet deugd! Nu kolf ik wel af met plezier, maar doordat ik mijn melk zo moet zitten te verdelen wordt ik wel een echte melkmachine. Positief bedoelt dan. Het enige wat we nu thuis gaan moeten aanpassen is de vriezer. Hier op neonato hebben ze 2 schuiven voorzien voor mijn ingevroren melk, maar omdat er nog niet zoveel van genomen wordt, zullen die schuiven rap vol zitten. Thuis zal ik dus plaats moeten maken in de vriezer zodat ik daar ook kan gaan stokkeren. Misschien een bordje maken voor op de kleine vriezer beneden: "Voorbehouden voor Daan". Doordat het afkolven zo goed lukt, sterkt het mij wel om er voor te gaan. Ik kan me niet inbeelden hoe ik me zou voelen moest dit nu ook niet goed lukken...
Reacties op bericht (1)
26-01-2010
de zakdoekjes naast mij
Dag Boke, Heb net je blog gelezen en het raakt me tot in het diepste van mijn ziel. Een aantal dingen herken ik van toen ik op 28 weken moest platliggen omdat ik al arbeidsweeën had. Je grootste angst is inderdaad dat je kindje het veel te moeilijk zal krijgen. Wat er dan allemaal door je hoofd gaat... daar mag je eigenlijk niet aan denken. En dan nog eens pech bij de bevalling zelf. Probeer toch wat aan jezelf te denken. Ik weet uit ervaring dat zulk een bloedverlies echt niet te onderschatten is! Je zal trouwens je energie en fysieke weerstand nog goed kunnen gebruiken. Ja, Deyaert zal verschoten zijn, want zij is ondanks alles toch redelijk emotioneel betrokken bij haar zwangere vrouwtjes. Zelf heb ik toen aan haar wel uitleg gevraagd. Ze heeft mij die gegeven, maar de angstaanjagende details weggelaten. En dat is misschien ook wel beter. Daantje ziet er zo kwetsbaar uit, dat de traantjes spontaan opkwamen. Maar het is een vechtertje. Daar ben ik zeker van, want dat zit bij jullie in de familie . Ik heb met je super husband afgesproken dat hij me laat weten wanneer jullie terug wat op jullie plooi zijn. Dan pas waag ik me aan een telefoontje. Verzorg jezelf goed, geef een dikke knuffel aan Bart en de kindjes en hou de moed erin.
Dikke kussen,
Ingrid KBC
26-01-2010 om 19:52
geschreven door ingrid & jean-philippe
