Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Gaat het dan nooit stoppen? Die onderzoeken en testen om te achterhalen waarom Daantje niet sneller bijkomt... En waarschijnlijk leiden ze tot niets en zal hij gewoon een klein manneke blijven. Maar dan is er natuurlijk nog de mogelijkheid om op 4 jaar met hormonen te beginnen. Vandaag een ecg en echo van zijn hartje genomen, maar daar was niets op te zien. Alles in orde met zijn tikkertje, maar toch vinden ze het raar dat hij niet meer in gewicht toeneemt terwijl hij wel goed eet. Hij weegt nu 6.500gr en is 72cm, dat ik inderdaad klein en fijn voor een manneke van 18 maanden, maar hij doet het voor de rest zo goed. Hij gebruikt nu eindelijk voor een korte afstand de 'normale' kruiptechniek en begint zich zelfs al recht te trekken aan alles wat boven zijn hoofdje uitsteekt. Dus binnen 2 weken mag ik terug naar het ziekenhuis om met een diëtiste zijn eetgewoonte te bespreken (moet gedurende een dag of 4 alles nauwgezet opschrijven wat hij eet per dag) en die dag ook nog een zweettest. Dit is een test die ze uitvoeren om na te gaan of je kindje aan Mucoviscidose lijdt. Niet dat dat bij hem zo us, maar ze willen het gewoon uitsluiten. Niets wijst erop dat hij deze ziekte zou hebben, maar ze sluiten het liever uit met een test. Ze zullen waarschijnlijk weer inkomsten nodig hebben om hun nieuwe gebouwen te sponsoren die als paddenstoelen uit de grond rijzen. Eind september dan nog eens bij de kinesist en op de algemene raadpleging. Waarschijnlijk zal er dan ook een afspraak gemaakt worden op endocriene afdeling, zodat ze hem daar nu al kunnen opvolgen voor als we (ooit) zouden starten met hormonen. Dat betwijfel ik ten zeerste, tenzij er grondige medische aanwijzingen zijn, omdat we dat zelf niet zo zien zitten. In de loop van de komende weken zal ik ook nog een afspraak krijgen voor een NMR van zijn hersenen. Dat is zowat het laatste wat ze nog kunnen testen. En waarschijnlijk zullen ze er dan achter komen dat het gewoon genetisch aangelegd is. Mijn oudste zoon eet porties als een volwassene en is ook maar een stekkebeentje. Mijn dochter, mijn man en ikzelf zijn zelf ook niet van de dikste. Enkel Andreas is volgens de curve een 'normaal' gebouwde jongen. Soms heeft een mens gewoon goesting om te zeggen "kust ze" en ik doe mijn ding, foert met al die onderzoeken en testen, steek ze waar ze het zonlicht niet zien... MAAR dan spookt het toch weer door je achterhoofd: "er zou maar iets moeten zijn, iets kleins, maar iets..."