Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Kerstavond-dag, zo'n dag dat je liever niet gaat werken, maar je eens goed laat verwennen. Kapper, manicure, gezichtsmassage,... Deze keer niet voor mij weggelegd. Deze mama mocht vroeg uit haar bed om nog een half dagje te gaan werken, ook de kinderen hadden een halve dag les. Dat wilde zeggen: als de sneeuw geen roet in het eten gooit natuurlijk... De voorbije dagen had het al goed gesneeuwd, maar wat er nu uit de lucht gevallen was, hadden ze niet voorspeld. Maar liefst 20cm of misschien zelfs meer op 1 nacht tijd. Bart had me al aangemaand om thuis te blijven toen hij vertrok richting station, ook bij zijn aankomst bij de trein had hij me opgebeld om te vragen om thuis te blijven. Ik zou wel gewild hebben, maar mijn verlof was op en de mensen hebben hulp nodig. Dus om iets voor 7u toch maar stilletjes vertrokken richting voorschoolse kinderopvang. Daar wel de beslissing genomen om Yari niet naar school te laten gaan. Ik durfde hem gewoon niet op een bus zetten en dus kwam hij gewoon mee naar oma samen met Andreas en Daantje. Rayanne heb ik wel afgezet, haar school is op wandelafstand van de opvang. Nu nog weg raken op de parking... Na een aantal minuten vooruit en achteruit schakelen kwam er een helpende hand tevoorschijn. Een aardige, oudere man die eerst wat nieuwsgierig buiten kwam neuzen en koekeloeren heeft de auto toch een duwtje in de goede richting kunnen geven. De grote banen lagen er ook ontzettend slecht bij, maar al bij al was ik toch rond 8u30 bij oma. Twee keer zo lang gereden als anders, niet slecht voor zo'n besneeuwd wegdek en enkele zomerbanden. Een kwartiertje later stond ik bij de oudere dame die me door de omstandigheden niet verwachtte, maar wel blij was me te zien. Gelukkig is het winkeltje daar op slechts enkele meters van de deur om de boodschappen te doen. Ook haar eten werd met volle overtuiging klaargemaakt zodat ze het week-end door komt. De voormiddag was nog rapper voorbij dan ik gedacht had. Na wat slippartijen en gewoel in de diepe sneeuw kon ik de kindjes veilig ophalen bij oma mobi. En dan rustig naar huis, nog eens stofzuigen, kindjes wassen, zelf douchen, telefoon van de papa dat zijn trein vertraging had... Daarna terug telefoon van de papa dat hij op de verkeerde trein zat... Dat was maar een grapje, hij zat in de auto van opa vis die hem gaan halen was in Leuven. Het feestje van kerstavond ging dit jaar door bij mijn broer en schoonzus in hun nieuwe huis. Omdat ze in een klein straatje wonen, eerder een godvergeten weggetje, hebben we het risico niet genomen om er met onze auto door te rijden. Opa mobi kon de jeep gebruiken van vrienden van hun die momenteel op vakantie waren en dus hebben wij onze auto geparkeerd op een parking in de buurt. Dan konden we zo met z'n allen overstappen in de jeep. Ik moet er wel bij vertellen dat er enkel een zetel in stond voor de bestuurder en passagier. Al de kindjes en ikzelf zaten in de grote kofferbak gezellig opeengehoopt bij de wasmanden die gevuld waren met pakjes. Oma mobi had de jeep wel wat comfort gegeven door op de achterbank (kofferbak) wat kussentjes te leggen... Het werd een heel gezellige avond met veel pakjes en blije gezichtjes. Yari en Rayanne lagen op het einde van de avond uitgeteld in de zetel en de twee kleinsten konden het comfort vinden in de reisbedjes. Een zeer geslaagde Kerstavond!!
