Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Ontwaken en zien dat er een mooi wit sneeuwtapijt ligt... Het heeft iets idyllisch, maar voor wie er met de auto door moet is het een ramp. Vandaag toch nog even van de positieve kant profiteren en nog niet denken dat we er ons morgen weer een weg door moeten banen met de wagen. Met slee en handschoenen in de hand trokken we naar buiten. Enkel papa en Daantje bleven knus binnen zitten nabij de gezelligheid van de kerstboom. Andreas en ik hebben ons bezig gehouden met het maken van een sneeuwman. Yari en Rayanne hebben dan weer met hun slee op de berg hier voor de deur gespeeld. Terwijl ik de bal aan het rollen was voor het lijf, moest ik telkens kleine balletjes maken voor Andreas. Hij deed niets liever dan ermee gooien, al een geluk steeds de andere kant van mama op. Na het plaatsen van de drie sneeuwballen, zijn Yari en Rayanne op zoek gegaan naar armen, neus, mond en ogen voor onze sneeuwpop. In de tuin stonden nog verslenste takken van wat ooit Dahlia's geweest waren. Niet meer mooi voor in de tuin, maar ideaal voor de armen van onze sneeuwman. Voor de ogen en mond zijn ze even bij de buren een paar kiezeltjes gaan halen en voor de neus hebben we een takje van onze buxus genomen wegens gebrek aan een wortel. Nog rap even binnen in de kast neuzen of er geen sjaal en muts op overschot lag en dan nadenken hoe we hem zouden noemen. Felix is geboren, maar hoe lang hij zal leven dat weten we nog niet...