lieve ik...hee, ben ik eigenlijk wel lief genoeg? ach wat doet het er toe? er zit mij zoveel dwars. ten eerste. mijn vreselijke gedachten. vreselijker dan vreselijk. toch wil ik zo graag dood. de neiging zal binnenkort boven de top van het lef hebben komen. ik zal voor de trap staan. de leunig zal mijn enigste steunpunt zijn. de trap is hoog, en aan het einde is de gang. ik zal mijn voeten optillen en voorover vallen terwijl ik de leuning loslaat. de punt van het kastje op de statige gang zal mijn hoofd doorboren. mijn gedachten drijven weg met het bloed op de grond...mijn nog altijd lege maag zal volstromen met bloed. ketchup...en ik zal sterven in de armen van de jongen die ik leuk vind. heb ik dat lef lezers? ik zal veel mensen pijn doen. ze zullen even hard huilen als ik al die jaren in mijzelf. terwijl mijn tweede persoonlijkheid die geen borderline heeft lacht. ja. vrienden, familie, hulpverleners. dat was mijn buitenkant. ik noemde mijzelf ook ooit eens cashwenootje. een knapperig, soms lelijk korstje, met een zachte, kwetsbare pinda aan de binnenkant. aangenaam. mijn naam is pinda. je ziet mijn buitenkant, mijn binnenkant kun je pas bereiken als je genoeg hamert. het korstje zal pas breken als ik mijn rust, liefde en genezing gevonden heb. zal ik die ooit vinden? ik heb er zoveel weinig vertrouwen in... de hulpverleners helpen mij niet genoeg...stel je voor. er zijn genoeg meisjes, jongens met mijn stoornissen. weten die allemaal hoe de rest van hun leven zal gaan? nee. dat weet het soort mensen als ik niet. we zullen dood gaan aan anorexia. aan ana, de andere stemmen in hun hoofd. we zullen sterven aan de vreselijke trauma's die we hebben opgelopen. en niemand die ze precies weet. behalve onze ouders. als we die nog hebben. ik ga ze kwijtraken. ik lynne. ik ga uit huis. vanwege omdat? ik ben een vreselijke driftkikker. en als mijn hele kamer dan weer kapot is, mijn moeder jankend voor mij staat. dan heb ik altijd twee keuzes. de ene: - je sluit je in de armen van je moeder. kijk ze jankt. je moet stoppen. slecht kind! en dan heb je de borderline. datgenen dat de borderline overschrijden gaat. datgene waar ik dan voor ga kiezen. ik stamp op de grond en ren op sokken weg. midden in de koude winter vorig jaar. de pijn van de bevrorenheid joeg nog twee dagen door mijn schrijdende voeten. het trauma was voor altijd in mijn geest....liefs van een emotieloze lynne.
Meet me halfway, right at the borderline That's where i'm gonna wait, for you I'll be lookin out, night n'day Took my heart to the limit, and this is where i'll stay I can't go any further then this I want you so bad it's my only wish black eyed peas, meet my half way
kijk. ik ben lynne he? ik ken jullie niet, maar ik wil jullie wel kennen. zo bedoel ik, ik wil mijn gevoelens kwijt. het zijn vreselijke gevoelens, gedachten. of misschien worden die gedachten vandaag zelfs nog feiten. wat mij dus nu dwars zit? ik word gek. de twee personen in mijn hoofd praten maar. niet eten...en wat doe ik? rara. precies. ik eet niet meer. vannacht was ik zo depressief. en nu heb ik mijn plannetje al klaar liggen. een vreselijk plannetje..willen jullie het weten? oke. houd je vast. maar ik heb bedacht om van de trap af te springen. op het moment rollen de tanen over mijn wangen...nee lezers. ik weet niet of ik verder kan leven met een overstreden lijn. mijn vrend, mijn vijand borderline. ik ben verdomme veertien! help mij dan...want ik ga anders gauw van mijn gedachten een feit maken. ik zit nu in de kantine. op een afstand van amper vijf meter zit mijn groep ex vriendinnen. afgepakt door de sluwer dan sluwerste vriend. vriend. je moet weten dat je niet meer voor mij bestaat. weet je lezers? ik snap niet hoe anderen mij zo'n pijn kunnen doen. ik dacht, iets wat ik ook ingenomen had trouwens dat i alleen mijzelf pijn mocht doen. geen anderen. ik ben toch diegenen die gestrafd moet worden voor de feiten die men waar maakt? toch? stem dan toe mensen in mijn hoofd. jullie zeggen toch ook, jouw ichaam moet verder leven. voor die jongen die jij zo leuk vind, maar jouw geest. zij is enen slechte persoon. die is jij. en jij bent vreselijk. en ik. hoe dom ik ook ben...ik neem hun aanbod aan. ik ga van de trap af kukelen. laat mij vergaan onder aan de trap. liefs lynne
wat je ook doet of hoe je ook voelt je wenst dat je een steen was de buitenkant verraad de rest dan hoef je de woorden niet te zeggen, schrijven doe het toch maar zegt de een. de gedachten. ze zijn een knoop. je zult ze.... vertellen
ik ken jullie niet, maar jullie kennen mij ook niet. toch wil ik dat jullie mijn leven weten, mijn bedenkingen, mijn problemen. ik zal mijzelf maar eens voorstellen...ik ben lynne, veertien jaar, woon in nederland en... nou ja, lees mijn gedicht maar...ik heb een aantal problemen, ten eerste, borderline en een angststoornis, ruzie met al die vrienden op mijn klote school waar ik enkel word gepest en voor mijn gevoel word ongeaccepteerd. en dan de liefde voor een jongen, dj, knap, maar mij niet liefhebbend. ja...aangenaam. ik ben lynne, vriendloos, vriendjes loos en twee personen in mijn diepe binnenste. de ene zecht...eten, terwijl mijn vriendin in mijn geest ana ( afgeleid van anorexia ) zegt, niet eten, vooral niet, kijk die calorien. en dat, terwijl ik weet dat ik te dun ben. ik ben lelijjk, althans, zo zie ik mijzelf...thuis is een f*cking hell, de ruzie's mijn zusje steffanie die voorgetrokken word....en niet te spreken van school. mijn beste vriend die mijn vriend niet meer is, iedereen die mij raar vind vanwege mijn afwijkingen. ik wil een hand van hulp, ik zal hem spoedig krijgen, volgende week woensdag, negen december 2009 krijg ik deze. nu nog even vooral opletten dat een stem niet zegt: zelfmoord, zelfmoord. jullie helpen mij vast wel, liefs lynne
de woorden ze liggen op je zoute lippen van de waarheid, terwijl de mijnen echter dan de wreedste leugens. ik wil die hand degene van j. niet enkel de j. van jou of de j. van j'ai voudrais. terwijl dat juist is de reden van het vluchten voor het leven, ana en de overtreden lijn dat is mijn vriend, vijand dat is mijn borderline
