ik mag me hier niet druk over maken, maar ik eh...gisteren ging ik op die verdomde weegschaal staan en toen? toen stond er ineens 35 kilo. ik gloeide van trots, maar ik geloofde mijn weegschaal niet. ik klikte verder in het menu, en toen? ik woog dus 47.5 kilo. hellup! ik ging naar onder en at een ijsje, een have zak cornflakes, daarna nog een tosti en daarna nog een mega grote chocolade letter. een half uur later stond ik op de kop en ik kotste alles uit. een vieze bruine chocosmurrie. maar ik was niet tevreden. maar ik kon enkel niet meer doen dan dit. vanmorgen at ik een droge witte boterham en ik kotste hem uit. ik heb maar drie snoepjes tegen de vieze smaak gepakt. dat kon denk ik ook niet zuperdeluxe veel kwaad. hahaha. maar eh. mijn ooit beste vriend heeft mij in mekaar proberen te slaan. maar ik ga mij niet concentreren daarop, ik ga mij concentreren op ana. mijn beste vriendin. liefs lynne
overkant aan de oever die aan de overkant als de dag van morgen weet ik dat alles beter is groener gras zonder doorns alleen voor jou en mij als medicijn voor de eeuwige pijn
hoooooooooooooooooooi. ijk mij eens aan. het gaat goed met mij. ik zit zonder eten. ik moet slanken. ik heb anorexia. ik weet het. maar geeft het iets? ik weeg 36 kilo. ik vind mijzelf te dik. van die man op de musearsstichting moet ik maamdag naar een dokter. gewoon. een psyciater. voor mijn eetgedrag. de twee personen in mijn lelijke kop. jullie moeten weetn. ze bepalen mijn leven. maar ik kan niet meer zeggen. liefs lynne
een slecht excuus had ik om niet te eten, maar mijn moeder zechtdat ze daar schijt aan had. vanbinnen wist wat voor gevaarlijkpad ik nu beliep. ze zou tegen mijn psychiater waarmee we nog intake gesprekken hadden zeggen van mijn eetprobleem.zondagzat ik met mijn vingers in de snoeppot, nu was eten een bedreiging voor haar dochter. gisteren heb ik maar liefst 22 en een half uur niet gegeten. ik glom van trots, het was mijn mooiste presentatie ooit. gna gna. maar ik zal vertellen. met mij het slecht. ik heb het gevoel dat iedereen slechte dingen tegen mij gaat zeggen. ja hulp, ik denk te zwart op wit. ik luister de hele dag liedjes die mij nog droeviger maken dan ik al was. maar ikren in circels, ik weet niet of ik ooitterecht kom, of ik eigenlijkwel verdriet heb om iets ik heb zo'n rotgevoel, maar ik heb geen reden daarnaar toe. vreselijk ben ik....misschien moet ik dan tochmaar jeweetwel...of toch niet? steeds als ikaan een ziekenhuis denk word ik warm vanbinnen. raar he? ik wildaar in een bed liggen. huilend van de pijn. maar dat lukt niet. nu niet, morgen niet, nooit niet. liefs van een meisje met een lege maag, kus lynne en ana.
