Het was in het Griekse Korinthe, tegenaan het gelijknaminge kanaal .
Ik had aan de hotelbalie zo om een uur of 9, gevraagd als ze een taxi konden bellen, die ons, zegge, ik, mijn madam, en nog een koppel uit Asse, die we daar hadden leren kennen,  dan een 30 tal km het binnenland wilde inrijden om de plaatselijke cultuur te leren kennen, naar een autentiek dorp, en ons dan  tegen de avond zou terug ophalen.
Zo gezegd zo gedaan, wij kwamen in een dorp ter grootte van Snaaskerke, dus laat ons zeggen een scheette groot of  4 voetbalvelden, met een cafe , een winkeltje, en een eethuis, en een tweetal straten met oude huisjes, in totaal misschien een hondertal, of wat ervoor kon doorgaan.
Dit was gelegen aan zee, hoog in de bergen.
Mens,  je waande je terug in de tijd, wel zo'n 200 jaar terug, na daar een wandeling in de omtrek gedaan te hebben, zagen wij een oud typisch huis met de achterkant tegen de rand van van de stijle rotswand , er stak zelf een stuk van het huisje over de rand, dat was dus de plaatselijk kroeg.
Achteraf zei ons vrouwelijk gezelschap dat dit uitstekende deel het wc was, en je zo door de wc pot de zee, enkele tientallen meters lager kon zien.
de drollen sierden zelfs een deel van de rotswand, kakken met je gat in de wiend, uniek zou ik zeggen.

Wij binnen in het cafétje, en met poten en oren legden wij uit dat we iets wilden drinken, want buiten hun grieks sprak geen mens daar een andere taal.
Maar ze begrepen het toch, wij dronken daar het geestrijke vocht die hun bier zou moeten voorstellen, hoog tijd dat ze even naar Vlaanderen kwamen om de stiel te leren. 
Nu, daarna en nog een paar raki's en ouzo's, tot ik dacht dat we bij vrienden thuis zaten, en al aardig grieks kon brabbelen.
Als wij daar toekwamen met de taxi, zat er een drietal mensen in het cafétje, en na een half uur zat waarschijnlijk het volledige dorp er, allemaal mannen, en ook enkele kinderen.
Vrouwen, buiten de vrouw van moustache, want de patron had onder zijn al opvallende reukorgaan een al even opvallende snor, waren er geen, en zagen wij  'ze' ook verder niet.
Wij waren net aliëns, we werden bekeken, gewikt en gewogen, en iedereen wilde wel iets vragen of praten , uiteraard in het grieks met ons.

Terwijl de patron zijn uiterste best deed ons te verstaan, en wij hem , was er steeds meer ambiance, en er werd gelachen dat het een lust was.
Wij vonden het ook plezant en zoals wij het gewoon waren was het al vlug van onze kant, Tourné generale.

Dat hadden ze daar nog nooit gehoord denk ik, die witte bleekscheten die een zwaai gaven voor het ganse café, laat staan dat er in hun dorp al ooit vreemde gasten aangekomen waren.
Aangezien  wij daar een vol café konder trakteren voor de prijs van 3 pinten thuis, lieten wij het niet aan ons hart komen, en de raki liep bij de moustache zoals hij nog nooit had gelopen.
Moustache had stilaan ook al een zinder op, want met veel gezwaai en een glimlach tot achter zijn oren, die zijn voluminiuese snor net niet kon verbergen, zei ie dat hij iets zou fiksen wat we nog nooit hadden gedronken , allé dat had ik eruit verstaan.
Hij,  op een soort duivel stoofje, smeet nog enkele blokken hout op , en begon dan als een virtuoos met koperen kannetjes met wel erg lange houten steeltjes te zwaaien, ondertussen daverde het boetiekske op zijn grondvesten, want ze waren al bezig hun griekse nationale liederen, met bouzouki begeleid, te zingen, ongelofelijk wat die stokoude man toverde uit zijn driesnarig bolletje, maar kwik was ie wel hij wipte evenveel als de jonge kerels.

 Ondertussen vulde moustache zijn stulpje zich met een zware koffiegeur en met de rook van zijn niet zo up to date stoofje , niet dat het stoorde, maar je zag een lichte mist in het kroegje hangen die de sfeer nog beter onderstreepte.

Hij goot een redelijk dik zwart stroopachtige goedje van wel 80 cm hoog in smalle hoge kopjes , die hij per vier stuks in zijn hand hield.
Hoe hij niet morste , of dat hete spul niet op zijn handen terecht kwam, is mij, nu nog,  een raadsel.
Het moet aan dat overdadig gebruik gelegen hebben van die mengelmoes aan lokale dranken, en de paar keer dat ik tegen de vlakte ging tijdens het oefenen van de sirtaki, samen met de bende mannen,  dat de patron het nodig vond 'zijn' koffie te presenteren.

Kijk, dat was koffie, en zoals hij al probeerde ons wijs te maken, was het ook zo...het was een sterk en  zoet iets, redelijk dik van consistentie, en...super heerlijk.
Hij keek ons fier aan, wees naar zichzelf en zei : .....Theophilos, .....Theophilos, waar de puntjes staan voor iets dat ik, ten eerste niet begreep, en al lang weer vegeten ben maar waarschijnlijk de naam van zijn kunst was, en kunst, dat was het zeker, daar kan Panamarenko een punt aan zuigen
 Theo dat hadden we wel ogenblikkelijk mee, en toe was het van Theophilos hier en Theophilos daar.,  we hebben wel honderd maal zijn naam gelald.
De koffie was van het huis, en hij bleef ze steeds opnieuw maken en uitgieten, waar zowel hij, wij als alle aanwezigen plezier aan beleefden.

Ook wilden ze allemaal op de foto, want die andere mensen die met ons meewaren, hadden een fototoestel mee, denk zelf dat en het dorp geen enkel fototoestel was, en hij moest daar een volledig rolletje film verschieten voor ze tevreden waren.
Hij zou ze dan opsturen vanuit Belgie, en dus werd de naam van moustache, de straat van het cafe en het dorp opgeschreven.
Als wij de rekenig vroegen stonden wij verwonderd hoe weinig drachmen we moesten betalen.
Echt om te lachen, ook toen wij aandrongen om nog eens te tellen bleef hij erbij dat het juist was.
Lag het aan zijn gulle bui, aan zijn meedrinken met ons zodat zijn karmikkele bic niet zo goed meer zijn handen kon volgen, of dat het werkelijk zo goedkoop was in het dorp, dat zullen we wel nooit weten.

Toen wilden wij wel eens iets stevigs tussen de tanden, en wij konden bij een andere aanwezige griek gaan eten, dat was een eind verder in de straat, voorbij een bocht in straat.
Daar stond dus het enige eethuis van het dorp, het stond alleen, met ernaast een plein die in de natte periode waarschijnlijk een weide moest zijn, maar nu een stoffige vlakte was, daarop liep een ezel die duidelijk zijn beste jaren al lang achter de ezelsrug had.
Wij naar binnen, en de man kwam kwam met de kaart, het was meer een schoolschrift die wij in handen kregen gestopt, er stonden een tiental gerechten op,met de hand geschreven, dan nog een aantal dranken, maar begint dat maar eens te lezen, ik begreep er geen snars van, of toch, de ouzo en rakki had ik wel al gevonden,, moet zeggen, ben een fijne in het herkennen van welke soort drank dan ook.

Dus wij met gebarentaal, alsof je in een stuk vlees snijdt, en saladi, etommatto  en wat nog meer van zelfbedachte esperanto, maakten wij duidelijk dat hij karte blanche had.
En dat had hij dus letterlijk genomen, na een uur was hij daar met de borden, een lap vlees erop die bijna over de rang ging , twee vingers dik, en je hoor, de saladi en etomatto waren ook van de partij, zelf aardappelen in de pel.
Ondertussen hadden wij daar al enkele flessen wijn soldaat gemaakt.
Een wijn die hij , met zijn duim hoog in de lucht aangeraden had, en die sterk smaakte naar noten, zelf was ik er niet zo gek van, maar die triene's van vrouwen vonden het net de max, en na enkele flessen begon ik het al Calvados te vinden..
Wel , volgens de taaiheid van de megasteaks ben ik zeker dat hij die ezel van op het plein daarnaast naar een betere wereld had geholpen.
Je moest al mini stukjes van de maxi snijden om het nog behoorlijk te kunnen kauwen.
Wij zijn natuurlijk verwend , hier bij ons, altijd van die malse steaks, maar zonder smaak meestal.
Wel, de smaak was voortreffelijk, zeker voor zo'n oude snaak van een ezel, god hebbe zijn ziel, ten andere, toen wij een uur later buiten gingen was diene ezel nergens meer te bespeuren.
 Denk dat den griek zijn zeldzame klanten niet wilde ontgoochelen en zijn trouw lastdier maar opgeofferd had om een diplomatiek incident te voorkomen, want volgens zijn eerder aziatische  buigingen hield  hij ons voor buitenlandse regeringsleiders, dacht ik bij mijzelf.

En weer was de rekening een formidable tegenstelling met het formaat van de biefstukken, en weer wilde die enkel de prijs die hij vroeg, toen hebben we maar met en rode kop, ik laat nu in het midden of het van de drank, of van schaamte was, aan de kleine gastjes die daar hielpen, ze waren zeker geen 6 jaar, hun elk een vette fooi gegeven om niet als bloedzuigende kapitallisten te worden aanzien.
Je moet in het buitenland nog uw land een beetje hoog houden zeg ik maar.
Zal het maar stoppen, want zou nog uren kunnen doorgaan ..
Roy,

23 novermer 2009

Oostende boomplantdag VREDESBOS 2009

De boomplantdag stond dit jaar in het teken van vrede en aandacht voor de opwarming van de aarde, en een stad als oostende , kind van de zee, kan dit niet aan zich laten voorbijgaan.

De boompjes werden door een groep echte natuurminnaars en mensen met aandacht voor het welzijn van onze blauwe  planeet, in een  stormachtig weer, maar  met veel plezier in  de drassige kleigrond gestopt in het stadsrandbos naast de autostrade Oostende Brussel.

Burgemeester Jean Vandekasteele  van Oostende kwam er aan met de fiets, zijn haren wiebelend van links naar rechts, en begon zonder verpozen boompjes aan te slepen die hij samen in de grond pootte met de schepen.

Andere politiekers waren er niet, als er gewerkt moet worden dan zijn de meeste van de aardbol verdwenen, zelfs nu, als het om diezelfde aardbol gaat..zo zie je maar hun intresse voor het welzijn van de medemens en de natuur...
In de Karperstraat zag je al van ver dat je goed zat.
De vlaggen en een tent zag je al van ver blinken en met de schop in de hand  kwamen ze allen aan het aanplantland.

Ik maakte een fotoverslag van de naarstige mannen , en dames uiteraard, die onder een stralende zon en stormachtige wind, die, toen ik vertrok omsloeg in een stevige winterbui, en de planters deed ploeterden in de vette vlaamse polderklei.

Kliedernat als een Hippopotamus die net een bad heeft genomen, en met het water tot in de schoenen reed ik op mijn mobielscootertje huiswaarts, maar wel met een reeks leuke foto's van de mannen vrouwen en kinderen met een hart voor het milieu.

Deel 2

Vredesbos Oostende karperstraat nov.2009

 zie ook deel 3

Vredesbos oostende nov.2009

deel 3

 zie ook deel 4

Deel 4   Vredesbos karperstraat oostende nov.2009

Deel 5  Vredesbos oostende nov.2009

Deel 6 karperstraat vredesbos nov. 2009

 Deel 7   Vredesbos oostende nov.2009

Formidabel dat de familie van schepen Yver Miroir steeds paraat is om de duizenden bomen te helpen planten, niet enkel om toezicht houden, maar daadwerkelijk de handen uit de mouwen te steken, en er hoeft geen fotograaf bij te zijn, lang nadat die verdwenen zijn, zijn ze nog steeds bezig..chapeau voor zoveel natuur respect van deze socialistische schepen van Oostende.

Het viel mij op dat al deze mensen bijzonder opgewekt en vol enthousiasme de grond omwoelden om de boompjes hun plaats in het nieuwe bos te geven.
De wind kon hen niet deren, en de vlot aangeplantte bomen zag je stilaan vorm geven aan de kale vlakte, klaar om in het voorjaar uit te schieten naar nog een nieuwe groene long voor Oostende.
Leuk als je binnen pakweg 10 jaar kan zeggen, ik heb mijn steentje bijgedragen aan dit bos...
Terwijl velen dan kunnen zeggen, toen zat ik voor mijn televisie... nu, ze zijn toch ook even, onmerkbaar, op deze wereld geweest ;-)

Augustus 2010

Op het Pier en pol plein was er de lancering van het Lappersfort - zuurstofbos in Oostende mede door Friends of the earth.
Oostends Schepen Miroir Yves, samen met andere natuur en mileu activisten tekende mee het charter voor Oostende, die een bos van 10 hectare of 10.000 m2 toevoegt aan het stadsrandbos. zeg maar de groene gordel om de stad aan zee.

De enige echte groene jongen, Schepen van de stad Oostende, Miroir Yves tekent het charter voor het zuurstofbos Lappersfortbos in het stadsrandbos.

Schepen Ives is wel de meest groene jongen in de stad Oostende, in de letterlijke zin van het woord, want waar er moet groen bijkomen of beschermd moet worden staat hij op de eerste rij, mede door zijn inspanningen is Oostende zo maar eventjes 10.000 meter zuurstofbos rijker.

 André Vandekerckhove. Als milieuactivist van het eerste uur

Deel 2

Ondertekening door Andy Vermout, van het Charter lappersfortbos zuurstofbos Oostende

 Op naar de aanplant van het lappersfort zuurstofbos op het grondgebied van Oostende, voorzien voorjaar 2011 aan de stuiverstraat.

 5 mei 2011

Boomplantdag Deel 1
lappersfortbos Oostende Stene.

De harde kern was weer van de partij, om in een schrale koude wind het Lappersfortbos of zuurstofbos, achter de kinderboerderij meer bomen en struiken te geven.

Ik heb het grootste respect voor die mensen die in de zware polderklei met het eerder kleine groepje zo maar eventjes 1.650 bomen aanplantten tijdens deze namiddag.
Maar foto's zeggen meer dan woorden, en met een kwinkslag en grap tussendoor, hadden de planters het meeste plezier aan dit werkje, die, zonder dat velen er bij stilstaan,  ten goede komt aan ieder levend wezen op deze planeet.

 Ga naar deel 2

5 maart 2011

Deel 2 van de aanplant in Oostende tegenaan de stuiverstraat en Gistelsesteenweg van het Lappersfortbos - Zuurstofbos.

De onvervaarde mannen vrouwen en kinderen met een groot hart voor de natuur in al zijn vormen.

 Andy hielp er de moed in houden met zijn grappen en grollen..

Een overzicht van het veld die aangeplant werdt door deze actieve natuurliefhebbers

Nog even enkele wetenswaardigheden meegeven..

In 1987 kocht Fabricom 18 ha van het Lappersfortbos  in Brugge. nog geen drie jaar later werden de plannen bekend gemaakt om het bos te kappen en er een KMO-zone aan te leggen.

 Dankzij een bosbezetting in  juli 2001 tot oktober 2002 werd 14 hectare van de vernietiging gered. De Vlaamse Gemeenschap en de stad Brugge kochten in 2008 het bos aan.
De actievoerders van het Lappersfort en vele natuurvrienden staken de koppen bijeen om het gedeelte bos van pakweg 3.2 ha. alsnog zelf aan te kopen en ze startten daarvoor een campagne op.

Het Franse GDF Suez wilde wel verkopen, ...voor de fabelachtige som van 1.6 miljoen euro,  de vrienden van het bos haalden met steun uit verschillende hoeken zo een 36.000 euro op, zeker te weinig voor hun doel..
Hun droom viel aan diggelen, maar niet getreurd, als doorzetters zoals we ze kennen, zetten zij zich in om op een andere plaats met dat geld een bos aan te planten.
De keuze viel op Oostende bijna een zusterstad van Brugge, en, met zijn tien bomen, arm aan bosgebied.
Mede door de goede contacten die de bezetters met Ives Miroir  schepen van de S pa Oostende, het stadsbestuur, al van bij het begin steunpilaar van de bezetters, met open armen aanvaard.
Gisteren was dan de dag aangebroken om met het aanplanten van jonge bomen, het Lappersfortbos als zuurstofbos in de polders van Oostende waar te maken.
Ondertussen is er al 50 hectare bos als stadsrandbos omheen Oostende, met het Geboortebos ,het Vredesbos en het lappersfortbos-zuurstofbos

Op de link hier onder kan je nog even de foto's zien bij de ondertekening van het charter over de geboorte van het Lappersfortbos in Oostende op 15 augustus tijdens de paulusfeesten, het Lappersfortbos die in oostende zal ontwikkeld worden in de schorren van SteneDorp.
Alle voorgaande acties van het zuurstofbos waren een samenwerking met onder andere Andy Vermout van fiends of the earth, de ex bos bezetters , zoals Pompier, Lassie en Dita, Buitengoed Oostende, Het Groene Gordel Front, en de vereniging Bos In Vlaanderen.

http://oostende-ingeblogd.skynetblogs.be/archive/2010/08/...

 Schutters in de klemskerke straat ??

Deel 4

Schepen van Oostende Ives miroir.

En natuurlijk, altijd aanwezig op alles wat met natuur te maken heeft, Guido van VZW Buitengoed.

Jongeren als planters, omdat er ook nog morgen is.

Deel 5

Deel 6

Deel 7

De foto's zijn opgedeeld in meerdere blokken, om hopelijk het laden te vergemakkelijken van de foto's.

Deel 8;   Aanplant nieuw bos in Vlaanderen Stene Oostende.

Met z'en allen naar de kinderboerderij voor een warme opkikker..

Binnenkort is deze polder kleivlake veranderd in een groene en zuurstofrijke omgeving, met de sfeervolle herfstkleuren zoals de foto's hierboven, waar het aangenaam verpozen zal zijn.

Zoals medegedeel door Buitengoed, was er de volgende dag al weer een aanplant, en dit door een klas van de H.Hartschool.
Tot maart zullen regelmatig scholen meewerken aan het bijplaatsen van bomen in het Lappersfort-zuurstofbos.

 deel 9

Het zuurstofbos in de schorren van Oostende. Deel 9

Bij een koude wind was er vandaag de aanplant van plantgoed op een veld voorbij de kinderboerderij te Stene Oostende, om het , enkele jaren terug, ontstolen en gekapte Lappersfortbos te Brugge, terug aan te leggen.
Veel natuurminnaars waren opgedaagd om hun bijdrage aan de natuur in daden om te zetten.
 Gewapend met spade en miniatuur boompjes gingen ze vol goede moed aan de slag in de zware, van water zwangere klei om de groene long omheen de stad eOostende en gezicht te geven.
Niettegenstaande de minister belast met deze materie, mevrouw Schauvliege er niet erg van wakker ligt, subsidie's terugschroeft, zelf meerdere malen beloften breekt, waren er toch natuurliefhebbers in grote getalle opgedaagd, die uiteraard onbetaald , haar werk in daden omzetten..
In een samenwerking met VZW Buitengoed en gesteund door de oostendse schepen Ives Miroir, fiends of the earth en nog vele anderen, in hun " Caoutchouc botten "  vlogen ze erin, hier al enkele foto's...

De vorige foto's van de aanplant van het Vredesbos, aangeplant in  nov.2009, zijn nog altijd hier ergens te vinden...be/archive/2009/11/...

deel 10

 In de achtergrond de lange schuur, de kinderboerderij van oostende, binnenkort omgeven van een mooi en zuurstofrijk bos, mede door deze harde werkers hier op de foto's..

Deel 11 mei 2011

Een welgekomen opwarmertje was voorzien voor de medewerkers aan de bosaanplanting in de kinderboerderij de lange schuur .

Ik reed met mijn scootmobiel even op de heuvel van het mountainbike parcours om de omgeving van het pas aangelegde bos vast te leggen.