Van Prapic (1513 m) naar de Lac des Pisses (2500)

Woensdag, 1 juli 2015

foto's: https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6166593260688000945

We hebben ons goed voornemen om vandaag vroeg op te staan gerealiseerd. Een laatste zware tocht in de bergen moesten we vroeg beginnen!

Om 7.30 u. loopt de wekker af bij ons (= Philippe en Johan). Eric en Michel zijn (uiteraard) al op. De koffie ruikt lekker en we beginnen al vlug te ontbijten. Het is wel brood van gisteren, maar zo winnen we tijd (en verspillen we geen eten).

Nog nooit startte de auto om 8.30 u. Zijn we cracks of zijn we cracks??! Via de gps bereiken we om 8.55 u. de parking in Prapic op 1485 m hoogte. Het dorpje - slechts enkele oude, mooi bebloemde huisjes - kennen we van gisteren. De weggetjes zijn mooi geplaveid als oude Romeinse heirbanen.

We vinden de start zonder enig probleem. We vertrekken langs een oude, typische hoeve noordwaarts langs een breed pad en langs de Blaizil omhoog. Ach ja: vandaag is er wel zon, maar boven in de bergen dreigen toch enkele wolken... Die zijn eigenlijk welgekomen omdat de zon dan minder onbarmhartig op ons verstand weerkaatst. Trouwens: nagenoeg de ganse tocht waren de wolken van de partij. Na een halfuurtje stappen wordt het pad smaller en hecht zich langs de linkerflank omhoog: niet gevaarlijk, niet te steil, maar toch klimt het pad van hier tot aan ons eindpunt Lac des Pisses. Geen kattepis hoor! We komen dan in het Parc de Ecrins waar geen honden toegelaten zijn. Nu slingert het wandelpad zich krinkel de kronkel naar boven: ofwel steil, ofwel zeer steil. We bewonderen onderweg heel wat grote en kleine watervallen. Van waar komt al dat water??? Er is een gammele brug - bestaande uit slechts enkele boomstammen - om het bergriviertje over te steken. Niet echt gevaarlijk, maar toch zijn we voorzichtig. De schaduwplaatsen zijn schaars en pas dan houden we halt om wat te drinken. Na ongeveer 1.30 u. gaat het nog steiler. De groep splitst zich in twee: Eric - met opnieuw superbenen - (dank je wel Patrick) en Philippe. We zien ze af en toe hoog boven onze hoofden. Amaai dat is nog zo hoog. Het is volop zon en er is geen schaduw meer. Gelukkig is er nog wat wind. De haarspeldachtige wandelbochten geven aan dat er een groot hoogteverschil is.

Michel en ik gaan door op ons eigen gezapig tempo. De andere twee gemzen zijn niet meer te zien: ze stappen vlugger en het landschap onttrekt hen aan ons zicht. We hebben een prachtig zicht op de vallei met in de verte Prapic.

Michel heeft wat miserie om verder te stappen: zijn suiker staat te laag en hij krijgt af en toe een draaiing: te weinig slaap, te weinig eten, te sterke inspanning, te hoog in de bergen, te weinig sportdrank, te weinig Marie... wie zal het zeggen... Hij neemt de wijze beslissing om op ongeveer 1/4 u. van het meer zich neer te vleien in een grasveldje en wat te rusten tot wij hem 'oppikken' op de terugweg. Ons motto is en blijft altijd: safety first, geen risico's.

Ondertussen stap ik verder tot aan het Lac waar nogal wat mensen hun picknick verorberen. Ook Eric en Philippe zitten te genieten van het mooie uitzicht. Zij waren hier aangekomen om 11.40 u. Ik was er een kwartiertje later. Het is 6.8 km stappen geweest en 1000 m hoogteverschil.

Nog even kijken of Michel niet in aantocht was..., maar neen. Hij bleef rustig op zijn grasveldje.

Het is precies 13.00 u. als we de terugweg starten. Onderweg pikken we Michel op, die zich al heel wat beter voelt. In diepe gedachten gezonken en op een redelijke afstand van elkaar zakken we opnieuw naar Prapic. Oppassen geblazen want de 'rolling stones' zorgen soms voor verrassingen. Ikzelf ben heel voorzichtig en toch ben ik drie maal uitgegleden (zonder te vallen!). Michel is weer 'de oude' en heeft geen enkele draaiing meer. Gelukkig maar.

Er is geen liefhebberij om de 'Tombeau du Poète' te bezoeken. Een fris biertje zegt ons meer! Het is nu 15.30 u. Dus in 2.30 u. terug naar beneden. Flink hé.

We houden halt in ons 'vertrouwd' cafeetje - het andere was niet gezellig en teveel volk - waar we met zijn drieën een pint (= 0.5 l) gerstenat drinken. Eric een coca light en een magnum met nootjes. We babbelen nog wat met de vrouw die ons bediende. Zij heeft graag 'les Belges'.

We zijn 'thuis' op een redelijk uur (16.30 u.). Zo kunnen we nog wat rusten, verslag maken, foto's downloaden, bbq klaar maken, brood halen voor morgen, aperitieven en reeds een en ander voorbereiden voor morgen.

Gisteren hebben we entrecotes gekocht die vanavond op de bbq gaan. Michel zorgt voor de macaroni + de couscous-saus met diverse groenten en de twee gekookte eieren. Hij heeft geen trek en eet macaroni met confituur. Wij drie eten met smaak de entrecotes op. Het smaakt!

We ruimen alles op. Eric vult de auto met lege en volle flessen. Vanavond zullen we ook nog wat kuisen: stofzuigen en wat dweilen. Zo sparen we € 50 uit.

Zo: we zijn klaar om in te laden en te vertrekken!

Het was de moeite, we hebben ons gejeund!!!

Johan

01-07-2015, 00:00 Geschreven door eric  
Reageren (0)

Dag 6 - Le Saut du Laïre

Van Prapic (1513 m) naar de Saut de Laïre (1856)

en via Basset (1720 m) terug naar Prapic

Dinsdag, 30 juni 2015

foto's: https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6166195635993931073

Tijdens de nacht controleert Eric geregeld op de pc het opladen van zijn foto's. 's Morgens is hij zelf ook opgeladen - al zijn werk is gedaan, oef - en voelt hij zich klaar voor nieuwe exploten op wandeltocht. Michel en Eric zorgen ook nu weer voor brood van de bakker terwijl Philippe en Johan moeizaam uit bed komen. Maar om 9.30 u. zijn we allen gewassen en gekamd(?), klaar voor vertrek. We stoppen even aan de afvalcontainer waar Philippe met een traan afscheid neemt van zijn oude bergschoenen.

Nu gaat het richting het autovrije dorpje Prapic (hoogte 1479 m) van waaruit we om klokslag 10.00 u. onze dagtocht aanvatten naar de waterval Saut de Laïre. De weg slingert door het dal en stijgt gedurende lange tijd heel gemoedelijk. We genieten van de mooie groene omgeving en houden na een uur stappen halt aan de chapelle de la Saulce waar we even uitblazen op een geïmproviseerd bankje in de schaduw. We ontmoeten er een koppel uit Moeskroen, sympathieke mensen met wie we een tijdje blijven keuvelen. Al snel is er een half uurtje voorbij en volledig verfrist gaan we weer op pad.

Nu gaat het na een tijd ineens stijl bergop. We komen immers in de buurt van de waterwal waar we langs en via een brug over moeten. Om 11.50 u. staan we boven (1880 m) en hebben we niet alleen een prachtig uitzicht over de vallei, maar zien we ook van bovenuit hoe het water zich kolkend in de diepte stort. En dan weer verder via de andere flank van de vallei. We blijven gestaag nog licht stijgen en bereiken om 12.45 u. de plek 'Le Basset' waar als enig kenmerk een ijzeren poortje staat, zomaar, maar wel goed genoeg voor een foto (van Eric). We gooien hier onze rugzakken af en eten onze belegd stokbrood (voor Eric en Philippe o.a. gerookte zalm, mmm lekker). We hebben zowat het hoogste punt van de dag bereikt, 2070 m.

Na nog een superkorte siësta moeten we alweer verder. Het gaat nu glooiend bergaf. De hoogte en de frisse wind maken dat spijts de brandende zon dat de temperatuur draaglijk aangenaam blijft. Het gaat dan ook snel vooruit. Gaandeweg wordt het pad steiler, ruwer en bezaaid met stenen. We zijn dan ook blij wanneer we beneden aan de rivier Le Drac komen. Nog even de weg terug naar het dorp Prapic en om 14.45 u vleien we ons neer op een uitnodigend terrasje onder een boom.

We hebben allen een beloning verdiend (12.230 m gestapt) en houden halt op het dorpsplein van Prapic, onder de bomen van ferme-auberge La Jabiore. Voor Johan, Michel en Philippe is dit een halve liter pint 'bière de l'Abbaye' van het vat. En voor Eric wordt het - hoe kan het ook anders - twee bollen ijs met daar bovenop een torentje slagroom en een appelsap. Na een tijdje vervoegt het koppel uit Moeskroen ons aldaar en we blijven nog even samen gezellig aan de praat. En dan naar de parking (15.45 u.) en met de auto terug naar huis. We stoppen nog aan het winkelke voor de noodzakelijke aankopen en om 16.40 u. zijn we terug thuis. Volgt het gebruikelijke ritueel: elk om beurt douchen, foto's opladen (Eric), verslag schrijven (Philippe), aperitief drinken (allemaal).

Om 19:30 u. trekken we naar het restaurant 'Le Petit Ours' beneden in het dorp Orcières. Vanavond worden we bediend door de patron (met de slechte tanden). Eric en Michel gaan voor een steak stierenvlees. Johan kiest voor lamsribbetjes en Philippe bestelt een sole meunière; dit alles overgoten met rozé en witte wijn.

Finaal krijgen we nog een glaasje Génipi aangeboden, een plaatselijke digestief.

Om 21.40 u. zijn we terug in het chalet. Tijd om nog even na te praten bij een glas... génipi (gekregen van onze huisbaas) of pastis.

Stilletjes trekt de een na de ander zich terug om te gaan maffen. Morgen wacht een zware dag.

Philippe

30-06-2015, 22:28 Geschreven door eric  
Reageren (0)

Dag 5: Maandag, 29 juni 2015

Le long du Tourond

Van 'Les Borels' (1270 m), via le hameau des Formons (1365 m)

naar de refuge du Tourond (1712 m) en de cascade de la Pisse (1775 m)

foto's: https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6165949378868766513

Na de zware dag van gisteren mochten we vandaag wat langer slapen. Ik houd het in bed vol tot 7.25 u. en dan snel opnieuw naar de laptop. Ik wil eerst en vooral onze burgemeester Martine een gelukkige verjaardag wensen met haar 50ste verjaardag. Ik kan er helaas vandaag niet bij zijn en mis ook de gemeenteraad. Niets aan te doen, onze reis was reeds gepland vóór ik gemeenteraadslid werd in maart.

Toch goed geslapen wegens het minder goede nieuws. Iedere zondagmorgen ontvang ik een politiebericht met wat er is gebeurd: diefstallen, ongevallen... Op de nota stond te lezen dat er een tiental fietsen waren gestolen. Toen ik gisterenavond naar Bea belde was er ook minder goed nieuws. Ook mijn fiets is uit het tuinhuis verdwenen. Dat inderdaad minder goed nieuws.

Michel is ondertussen ook al druk in de weer; koffie zetten, eieren koken,... Hij heeft een boodschappenlijstje klaargemaakt. Hij wil deze avond voor ons een koude schotel bereiden.

Michel is ondertussen ook al druk in de weer; koffie zetten, eieren koken,... Hij heeft een boodschappenlijstje klaargemaakt. Hij wil deze avond voor ons een koude schotel bereiden.

Tegen 8.20 u. zijn Michel en ik opnieuw in de 'Sherpa'. Het is zoeken naar de juiste ingrediënten. De sla is niet fris genoeg naar Michels normen, de bananen worden een per een geïnspecteerd, de datum op de verpakking grondig gekeurd...

Na het ontbijt en het klaarmaken van onze picknick kunnen we om 10.35 u. vertrekken. De zon brandt in alle hevigheid. Eigenlijk hebben we ons chalet verkeerd gekozen, we zitten helemaal boven in het skistation en moeten dus telkens 6 km naar beneden rijden.

De schoenen van Philippe zijn tot op de draad versleten en we moeten dus eerst op zoek naar een schoenwinkel. We rijden op advies van Annie, de vrouw des huizes, naar 'Pont de Fossé'. We komen er aan om 11.15 u. en vinden snel een mooie sportwinkel. De maat wordt genomen en de keuze is snel gemaakt.

Zo bereiken we de parking even buiten het hameau 'Le Borels'. Om 11.40 u. kunnen we straten op een hoogte van 1294 m. We nemen de richting 'hameau des Fermonds'. We zijn snel in het gehucht, wandelen voorbij een prachtige kapel en kunnen dan voortdurend klimmen, doorheen bospaden, met links van ons de stromende en naar beneden donderende Torrent. Vooral naar het einde van de wandeling zitten stevige klimpartijen, en vooral de brandende zon zorgt ervoor dat het zweet naar beneden druipt.

Om 12.50 u. bereiken we de refuge de Tourond. We hebben een hoogte bereikt van 1712 m en hebben in 1.10 u. toch 4130 km afgelegd. Toch een goed wandelgemiddelde voor ons, aangezien bij de start 1.30 u. aangeduid stond.

We nemen er plaats op een bank in de schaduw. Een wat onvriendelijke heer, die met een zelfschap op een andere bank zit, is wat ontstemd omdat we twee rugzakken wat hadden verplaatst die naast de lege bank stond. Eric trekt de refuge binnen en besteld er drie appelsappen en een glas melk voor Philippe. We werken een deel van onze picknick naar binnen, kwestie van nieuwe krachten op te doen.

Om 13.30 u. trekken we verder naar de waterval. Het is een smal pad, met af en toe verraderlijke hindernissen. We moeten er met ons gedacht zeer goed bij zijn, want één misstap is genoeg om naar beneden te donderen. Geregeld moeten we ook tegenliggers dwarsen, en op dat smalle pad is dat niet altijd even gemakkelijk. Zo bereiken we na 20 minuten de 'cascade'. We hebben 5,200 km op de gps-teller staan op een hoogte van 1775 m. Het water dondert van duizelingwekkende hoogte naar beneden. Na een vijftal minuten vatten we reeds de terugweg aan, want het is er niet comfortabel staan voor die gapende afgrond.

Om 14.15 u. zijn we reeds terug aan de refuge, zonder halt te houden dalen we nu aan de overzijde van de rivier naar onze startplaats. Af en toe moeten we steenpartijen over, maar het overgrote deel gaat door het bos, 'le forêt communale de Champoléon'. De schaduw van de bomen is meer dan welkom. Om 15.30 u. zijn we in Les Borels. de gps-aanduidingen worden genoteerd door de verslaggever van dienst vandaag, en dat ben ikzelf. 11.500 km - 1295 m. We nemen plaats op een van de vele zitbanken die er zijn opgesteld. We rusten even uit, genieten van de omgeving en stappen dan nog een paar honderd meter verder tot aan de parking waar de auto staat. We hebben vandaag, op deze rustige dag, 12,240 km gestapt.

Met de airco krijgen we Toyota snel p temperatuur, maar de binnengedrongen vliegen naar buiten krijgen is een ander paar mouwen.

Bedoeling is nog even halt te houden aan de winkel in Orcières, kwestie van die sla te vinden die nodig is voor de koude schotel. We hebben pech, de winkel is op maandag dicht. Maar precies op dat moment doen ze een poging om een nieuwe diepvries de winkel binnen te rijden. Vier mannen als wij zijn als bij God gezonden om te helpen. De leverancier heeft snel door dat we Belgen zijn en spreekt ons in gebroken Vlaams aan. Van geboorte is hij afkomstig uit Menen, zijn moeder was een Vlaamse, zijn vader een Fransman. Als dat geen toevaltreffer is. Nu, met de kennis die Michel heeft van transpaletten en met de nodige steun van ons vieren geraakt de diepvries binnen. (Ik heb wel even de vriezer losgelaten, kwestie dat we toch ook een foto hadden om aan onze thuisgebleven echtgenotes te bewijzen dat het niet allemaal zo gemakkelijk gaat op vakantie). Als dank mogen we allemaal een fris drankje of pint nemen uit de winkelfrigo. Maar sla, helaas.. die is er niet.

We rijden opnieuw 6 km omhoog en rijden nogmaals tot aan de Sherpa. Misschien is er daar reeds verse sla geleverd. Neen, wel nog een pakje voorverpakte sla, maar Michel heeft al snel gezien dat die reeds 4 dagen over datum is. Maar eigenlijk oogt de sla nog fris en met de opmerking van Michel krijgen we die met 50% korting.

Tegen 17.00 u. komen we aan in onze chalet. Iedereen vat zijn werkzaamheden aan, t.t.z. om buurt douchen... Ikzelf heb het druk om de foto's van gisteren en vandaag af te werken... en Michel maakt vier kunstige koude schotels. Hoe mooi die zijn, daarvoor kan je niet anders dan de foto's bekijken.

Zo is het 22.45 u. geworden. En deze nacht kunnen de foto's dan van de twee laatste dagen opgeladen worden om ze morgenvroeg online te plaatsen voor het thuisfront.

Eric

29-06-2015, 00:00 Geschreven door eric  
Reageren (0)