Om 6.30 u. springt Eric uit bed, recht naar de laptop, om zijn dagelijkse krantenberichten te doorbladeren. Hij is werkelijk 'accro' (lees: verslaafd) aan dat 'machien'. Michel volgt om 7.00 uur. Zo goed heeft hij niet geslapen nu zijn bedgenoot nogal wat boompjes heeft omgezaagd tijdens de nacht. Vlug onder de douche en dan de kamer opruimen, want voor Michel hoort dat zo (hé Eric!).
Johan en Philippe steken hun (slaap)kop buiten tegen 7.40 u. Dan staan Eric en Michel reeds bijna klaar om naar het winkelke te gaan om brood en andere benodigdheden. We zijn daar trouwens de enige klanten, gezien er absoluut nog geen toeristen zijn opgedaagd in dit 'winter'-station. Tegen 8.45 u. zitten we aan het ontbijt. Michel heeft een straf kopje koffie gemaakt. Er wordt wat gediscussieerd over de manier hoe de oude 'pain flute' - van gisteren - weer 'nes' kan worden gemaakt. Michel demonstreert. Bravo.
Wanneer ook de bokes (boterhammen) klaar zijn en de voeten ingewreven, vertrekken we (9.50 u.) richting 'Base de Loisir', beneden Orcières dorp, langs de rivier le Drac (hoogte 1310 m). Vanaf daar vatten we om 10.25 u. onze dagtocht aan. Philippe stelt vast dat zijn stapschoenen hun beste tijd hebben gehad. De zool van zijn rechterschoen zit 'los'...
We wandelen gezapig langs het water, meestal in de schaduw van de bomen. Gelukkig, want het belooft een zeer warme dag te worden. Na enige tijd begint het pad te stijgen, richting Serre-Eyraud, een 'hameau' met 25 zielen (hoogte 1430 m). Daar ontmoeten we de eigenaar-uitbater van een pension (le Melezin) waar grote groepen terecht kunnen. Eric toont zich direct geïnteresseerd om eventueel met de school op zomerreis te komen en krijgt uitgebreide info. Hij doet ook samen met Michel even de toer van het dorp (5 minuten) en ontdekt enkele authentieke oude huisjes. Foto's!
Na drie kwartier trekken we om 12.30 u. opnieuw verder, richting 'l'arbre qui pisse' (een advies van de pensionuitbater), langs een asfaltweg dat zich slingert tussen de bomen. Om 13.15 u. vinden we deze aangename plek (Aire des Plaines - 1664 m), waar diverse picknicktafels en een paar barbecues staan opgesteld. Er zijn nog mensen en er wordt gebarbecued. Wij spreken er onze knapzak aan en rusten wat uit.
En dan terug op pad. Het is 14.00 u. geworden. We volgen verder de weg en komen langs het dorpje Archinard en vervolgens in Les Audibert. Het is 14.55 u. (hoogte 1460 m). Nu nog de weg terug naar ons vertrekpunt. Het is een beetje zoeken, maar we komen er uit zonder omweg te maken Aankomst in 'Base de Loisirs) om 15.35 u. We hebben in totaal 14,5 km gewandeld.
Even drinken en de voetjes bevrijden. En dan met de auto terug naar Orcières-dorp op zoek naar een sportwinkel. Kwestie van een paar bergschoenen te kopen voor Philippe. Helaas, het seizoen is nog niet begonnen en er is in de buurt geen sportwinkel te vinden die open is. Intussen doen we inkopen met o.a. enige verswaren die rap in de koelkast moeten (o.a. entrecotes voor vanavond op de bbq). Dus rijden we naar ons vakantiehuisje (de bergschoenen kunnen wachten. Philippe heeft een tube superglu gekocht om de ergste nood te lenigen... We zien wel).
Thuisgekomen voltrekt zich het dagelijks ritueel. Eric vliegt op zijn laptop, douche nemen elk om beurt, aperitiefjes drinken (vandaag heeft de whisky-cola groot succes). Michel zorgt voor een hapje bij onze drankjes. En rond 19.20 u. begint het vlees op de bbq te ruiken, de patatjes (in de pel) worden gekookt. Vlug de tafel zetten.
Onze gastheer komt langs en maakt een praatje. Intussen wordt het vlees op de bbq omzwermd door vliegen. Een ware invasie. We maken nog een foto van ons aan de tuintafel, eten en drank op tafel, en dan rap, rap de vlucht naar binnen.
Oef. Onze entrecootjes zijn gered en smaken heerlijk, de rode patatjes eveneens en er is ook appelmoes. Dit alles overgoten met een glaasje rozé. Als dessert, na de afwas, krijgen we nog een kommetje kersen. Om maar te zeggen dat we ons opperbest aanpassen aan de omstandigheden.
En de avondactiviteiten gaan verder: skypen met de thuisgebleven ACR-vriend Roland en Norette, Johan bekijkt de wandeling voor morgen en onderneemt een poging om coördinaten van de startplaats Champoléon in de gps van de Toyota te krijgen (tot het lukte)... Michel skypt met Marie en geeft me uitleg over de werking van een tablet en Eric is naarstig het parochieblad aan het opmaken voor volgende week en is teksten aan het maken bij de foto's, door vrienden uit het thuisfront toegestuurd, voor Het Nieuwsblad. Om 23.00 u. worden alle lichten gedoofd.
Zoals de kippen opstaan bij de opkomende zon, staat Eric eveneens op. Om kwart voor zes is hij het nest uit. Ik heb eveneens mijn ogen open gedaan, maar dacht, ik blijf nog een halfuurtje liggen. Philippe en Johan gaven nog geen teken van leven. Eric was druk bezig zijn reisverslag aan het maken van de eerste dag. Intussen heb ik, zoals vorige keer, zijn kleerkast in orde gemaakt. Hij had alles op een hoop erin gekieperd.
Na het drukke werk nam ik een douche en tegen die tijd was het dan de buurt aan Eric. Om 8 uur zijn we boodschappen gaan doen in de Sherpa. De twee andere lagen nog altijd in het pierenland. Wat een slaapkoppen!!
In de winkel kochten we zeven stokbroden, een potje confituur, smeermargarine, eieren, tomaten, hesp, een doosje la Vache qui rit, geitenkaas, kaasjes Babybel, suikervrije cola life en gewone cola voor de langslapers. Daarmee konden we ons ontbijt nemen en de dag doorkomen op tocht. Voor Philippe en Eric bak ik eieren voor hun picknick.
Tegen 8.30 u. was iedereen aan tafel om van het ontbijt, met nog warm stokbrood, te kunnen genieten en de picknick klaar te maken. En dat duurde zelfs tot 9.30 u.
Om 9.47 u. is eindelijk iedereen klaar en kunnen we uit de chalet vertrekken naar het startpunt van onze eerste wandeling.
Het was opnieuw zoeken en vragen om ons startpunt te vinden. Om 10.12 u. kunnen we eindelijk onze wandeling aanvatten, op een hoogte van 1.845 m. Het was onmiddellijk een sterke klim met prachtige vergezichten. In de hoogte zagen we een kudde schapen. De tocht leidde dwars doorheen de kudde. Aan de 'Chalets Roche Rousse' (2290 m) bemerk ik eigenaardige huisjes en ben zo nieuwsgierig om er in te gaan koekeloeren. Op weg naar de eerste lac, de 'Lac des Sirenes' (4,5 km) zagen we de eerste marmotten van de streek. Het zijn zeer schuwe diertjes en bij het minste geluid duiken we hun hol in. Op een hoogte van 2386 m hebben we een eerste hapje naar binnen gewerkt.
Op weg naar Lac des Estaris loopt Eric even voorop om een foto te nemen van de achterop komende genieters. De drie Musketiers nemen de weg via de 'Lac Long' (2487 m). Eric die voorop was, wil niet meer terug keren en zet zijn weg alleen verder. Het is een zeer sterke klim en door de grasveld banen we onze weg naar de hoofdweg. Ondertussen was Eric reeds aangekomen aan het hoogste punt, de 'Grand Lac des Estaris'. Eric stond te zwaaien vanuit de hoogte naar ons, terwijl wij zochten om een pad te vinden om er te geraken.
Johan en Eric bekijken even de wandelkaart om een andere terugweg te vinden. Eric vindt, kijkend door zijn verrekijker, dat het pad er heel gevaarlijk bij ligt en liever dat niet neemt. Johan had echter een vrouw gezien aan het meer die zei dat het te doen was. Ze besluiten dan toch het pad te nemen naar de 'Sommet Drouvet'.
Aan het 'Grand Lac des Estaris', hoogte 2560 m hebben we reeds 6,600 km geklommen. Eric was er aangekomen om 12.45 u., en wij pas om 13.00 u. Het si tijd om er wat te rusten, te picknicken en foto's te nemen...
We zetten om 13.40 u. onze tocht verder via het gevreesde pad. Het was zeker de moeite waard om dat pad te nemen. Het zicht is er overweldigend, de bloemenpracht zorgde voor een kleurig decor. Op sommige plaatsen was het toch wel even opletten waar we de voeten plaatsen, schuin aflopend pad, veel steenpartijen... Maar het is een lust voor het oog om er prachtige foto's te nemen. Plots zien we links van ons een enorme sneeuwpartij. Philippe neemt er middenin plaats en kan het niet nalaten om met sneeuwballen te gooien.
Om 14.50 u. bereiken we de 'Sommet Drouvet', 2655 m. Twee schilders waren afsluitingen aan de chalets aan het oliën. Johan vraagt of er een mooie terugweg is naar Merlette, anders dan de weg die we op de beklimming namen.
We starten er om 15.00 u. Op de wegwijzer stond aangeduid '7.3 km, 1.50 u.'. Het is zoeken om een goede terugweg te vinden. Nergens staat er enige aanduiding. We volgen een pad naar beneden en dwarsen af en toe een weide om de bochten af te korten. Gelukkig zien we voortdurend in de diepte het station Merlette liggen. We dalen, zoekend naar paadjes die naar onze auto leiden, verder naar beneden. Eric neemt zelfs een verboden pad, speciaal aangelegd voor mountainbikers.
Johan en Eric trekken door een afgesloten zone, de kortste, maar steilste weg naar de auto. Philippe en ikzelf doen dat niet en plaatsen ons langs de weg tot Eric en Johan er voorbij komen gereden. We hebben 17.100 km afgelegd en Eric en Johan bereikten de Toyota om 16.55 u.
Op de terugweg naar ons chalet stoppen we nog even aan de Sherpa (naam van de superette). Hoewel de winkel reeds is gesloten, is de verkoper blij dat er klanten zijn in deze periode. Omdat ze aan de winkel aan het werk waren, mochten we toch gaan uitkiezen wat we nodig hadden. Op de barbecue willen we worsten bakken. We kopen aardappelen, tomaten, een doos suikerboontjes en krijgen gratis zijn niet verkochte brood. Anders had hij het aan de dieren gegeven.
Terug in het chalet aangekomen zien we dat de nieuwe auto van Patrik en Annie is geleverd, een Renault Capture. Ze zouden net een eerste ritje maken. Wij genieten van een fris pintje, een aperitief en een verfrissende douche. Zo heeft ieder zijn bezigheid: verslag schrijven, worstjes bakken, afwassen, aardappelen koken, de afwas doen...
Om 7.30 u. nemen we buiten plaats aan de picknicktafel en laten het avondmaal smaken. Het niet verkochte brood was wel nog lekker.
Groeten en tot morgen met een nieuwe fotoreeks en een verslag.
Onze tweejaarlijkse wandelweek in de bergen is er opnieuw aangekomen. Deze keer hebben we een chalet gevonden midden de bergen van Orcières-Merlette. Een zeer gekend skioord. Ook de 'Ronde van Frankrijk' kwam er vier maal aan. De eerste beklimming vond plaats in 1971. Louis Ocana was de grote winnaar en werd leider, Merckx werd vierde op een minuut. In 1972 won Lucien Van Impe en werd Eddy Merckx er leider. Ook in 1982 en 1989 werd de aankomst lijn er getrokken.
Reeds van 3.45 u. wip ik het bed uit. We hebben afgesproken te vertrekken om 5 u. We hebben meer dan 900 km voor de boeg en willen onderweg ook al een eerste wandeling maken. Ik heb nog heel wat werk te verrichten: een verfrissende douche nemen om klaar wakker te worden, nog een paar mails beantwoorden, een foto van tekst voorzien en doorsturen naar Het Nieuwsblad, picknick maken... Wat vliegt de tijd snel voorbij. Johan en Linda bellen reeds aan en ik moet nog snel wat eten.
Ik haast me, we plaatsen de bagage in de koffer en rijden snel naar Wijk Ten Dale om er Michel p te pikken. Hij staat, samen met zijn vrouw Marie, reeds te wachten aan de voordeur. Vandaag gaat het dan naar Philippe. Wonder o wonder, hij staat ook reeds met pak en zak klaar aan de voordeur; Nu is het moment om alles mooi te schikken in de koffer. Met enige moeite krijgen we er alles in. Ja, de Belgische bieren die we bij hebben, nemen toch ook wat plaats. We houden nog even halt aan de benzinepomp in de Dronckaertstraat om de tank tot op de rand te vullen. In Frankrijk is de diesel immers heel wat duurder.
5.13 u. Dat is het uur waarop we officieel van start gaan en waarop we vandaag onze tijd zullen berekenen.
Onze reisweg hebben we als volgt gepland: Rekkem - Arras - Reims - Troyes - Dijon - Lyon - Grenoble - richting Gap, maar linksaf richting Orcières.
5.47 u. - 61 km - Arras: we nemen een ticket.
7.00 u. - 210 km - péage te Courcy (Reims) - het is zoeken hoe dat spel werkt om te betalen met de bankkaart. We zijn zo onhandig dat we zelf niet weten hoeveel we voor die eerste rit hebben betaald. We zullen het moeten zien op ons rekeninguittreksel achteraf. Ondertussen is het kwik reeds opgeklommen naar 14° C.
713 u. Na twee uur rijden hebben we 230 km afgelegd, goed voor een gemiddelde van 115 km per uur. En, we houden ons perfect aan alle opgelegde verkeerssnelheden. We hebben immers ook de krant gelezen en goed in onze bol geprent dat ze er streng controleren in Frankrijk. We maken dus dankbaar gebruik van onze cruisecontrole. We stellen die telkens netjes in op 130 per uur. Er is heel weinig verkeer.
Van 8.04 u. tot 8.16 u. houden we halt op de 'Aire de Charmont'. We hebben 330 km gebold en het is tijd om even van chauffeur te wisselen. Michel neemt het stuur over van Eric. We werken een hapje naar binnen en vervolgen onze weg.
9.13 u. Na vier uur rijden hebben we 440 km op de teller staan, een gemiddelde van 110 km per uur. Gewoon schitterend. We kunnen inderdaad voortdurend 130 km per uur aanhouden.
10.58 u. - 11.07 u. - 658 km - Aire de Dracé. Ondertussen is het kwik gestegen tot 23 °C. We vullen een beetje diesel bij, 20 l., genoeg om voorbij Grenoble te geraken. Diesel is in een warenhuis immers veel goedkoper dan langs een snelweg. Michel maakt er een ware fotosessie van. De sterk bevuilde ruiten, waar honderden insecten tegen plakken, worden grondig verwijderd. Aangezien we nu in de auto een cameraatje hebben geplaatst, willen we immers wat propere beelden van diverse streken.
11.19 u. - 678 km - Péage in Limas. Opnieuw miserie. Nu weigert het toestel mijn bankkaart. Gelukkig heb ik ook nog een Visakaart. Oef, het toestel is nu wel akkoord. We hebben het bankkaartensysteem onder de knie. En hebben er ook een ticket weten uit te toveren. 41,50 euro
11.39 u. Péage in Gare de la Bousse - 2,20 euro
11.55 u. - 712 km - we nemen ticket in Saint-Quentin
12.10 - 12.45 u. - 767 km - Aire de Ponteray: lunchstop - Na 7 uur rijden, na stopt en tankbeurt, hebben we nog steeds een snelheidsgemiddelde van 110 km per uur. Fantastisch goed!
13.02 u. - 803,5 km - Péage Voreppe - 10,40 euro.
Eenmaal voorbij Grenoble moeten we nu een gewone weg nemen richting Gap. Nu vordert het heel wat minder. Wanneer een vrachtwagen naar boven kruipt, is het geduldig achter rijden en hopen eens voorbij te kunnen steken.
13.45 u. We zien op onze weg een Intermarché waar de diesel aan 1,179 euro/l is geprijsd (ja, dat is zelfs goedkoper dan in Rekkem). We laten de tank vollopen en meteen schiet er opnieuw een fotosessie in gang: tanken met op de achtergrond de bergen.
14.50 u. - 905 km - We verlaten de hoofdweg die naar Gap leidt, richting Orcières.
Ons plan was om in Chabottes een eerste wandeling te maken. Zodra we Chabottes bereiken, gaan we op zoek naar de startplaats. We rijden het dorp rond op zoek naar de ''Chemin des Vilettes'. Niet te vinden. We komen uiteindelijk opnieuw waar we startten. Philippe gaat even de weg vragen aan. De dame maakt duidelijk dat we in 'Chabottes La Plaine' zijn, en nog niet in 'Chabottes Village'. Ze rijdt met de wagen voor ons tot we de juiste richting hebben. We rijden de smalle straatjes van 'Chabottes Village' door op zoek. Maar ook nu is het rijden, draaien en zoeken... en niet vinden. Opnieuw vraagt Philippe de weg aan een bejaarde man die we er zien. Die is zo vriendelijk en stelt voor dat hij zijn wagen neemt om voor te rijden. Zo bereiken we inderdaad de startplaats van heel wat wandelingen.
Het is 15.27 u. - 917 km afgelegd.
Wandeling 'Les côtes de Buissard'
We parkeren onze auto aan een boerderij. De varkens in de stal maken een hels lawaai. Blijkbaar worden er ook ezels verhuurd. We trekken onze bergschoenen aan. Om 15.40 u. kunnen we onze wandeling starten. We bevinden ons op een hoogte van 1100 m. We vinden nergens het bord met de nummer 9, zoals in onze tekst beschreven. Dan voor alle zekerheid maar even navragen aan een dame aan de boerderij. Ja, we hebben de juiste richting. Even verder vinden we inderdaad een paal met de 9. Maar eenmaal aan een eerste splitsing is het opnieuw van dat, geen 9 te vinden. Wel een koppel met een ezel die er aankomt. Ze weten het ook niet zo goed, ze zijn het met ons eens dat de markeringen veel te wensen overlaten. Het is een afwisseling van geasfalteerde wegen en onverharde paden. En toch zien we af eb toe een paal met het nummer 9. Eenmaal in het dorpje Buissard is het opnieuw raden en zoeken. Een plan op de muur maakt het ons toch wat duidelijker. We moeten nog heel wat klimmen. We zitten reeds op meer dan 1200 m. In het bos wordt een kapel gerestaureerd. Meer dan 25.000 euro zal die restauratie kosten. Boeren zijn hun hooi aan het binnenrijden, andere boeren zijn die nog aan het samenbundelen. Zo bereiken we het gehuchtje Serre. Aan een boerderij stroomt water uit een kraan. Een bejaard koppel is er op stap. We vragen of het water drinkbaar is. 'Natuurlij', zegt de man, 'ik drink er al 80 jaar van!' We moeten nu nog een tweetal km dalen naar Chabottes. Zo bereiken we om 17.40 u. opnieuw onze Toyota. Onze wandelgps duidt 7,5 km aan. Het was een leuke wandeling met prachtige vergezichten op de toppen van de bergen.
Precies om 18.00 u. bereiken we Orcières. Straatnamen bestaan er niet, enkel weten we dat ons chalet het nummer 273 draagt en dat het in het begin van het dorp ligt. Met de foto in de hand zoeken we naar een woning die er op lijkt. Philippe gaat opnieuw zijn licht opsteken aan een dame die in haar moestuin aan het werken is. We moeten nog 6 km stijgen tot Merlette. En dat doen we dus, nog 6 km steil klimmen, de berg op. Zo bereiken we inderdaad het skioor Merlette. Dat is inderdaad een zware beklimming voor de wielrenners. Maar nu is het opnieuw raden waar die woning staat. En nog maar eens wordt info gevraagd aan een bejaarde man. We staan vlakbij de woning, vijftig meter terug. En inderdaad. We hebben de wagen nauwelijks geparkeerd of daar komt Annie, de dames des huizes, op ons afgelopen. Ze heet ons hartelijk welkom. We betreden het chalet en we worden een zakje met streekproducten aangeboden; het bevat twe potjes honing, wat koekjes en twee lekstokken. Ondertussen is haar echtgenoot Patrick aangekomen. Wij bieden hem wat Belgische bieren aan o.a. een Duvel,Floreffe,... en de beschrijving van het bier. Hij is er echt mee opgetogen. We vragen ook waar we kunnen eten. Blijkbaar zijn alle restaurant nog gesloten. Enkel een Vietnamees restaurant is open.
We kunnen ons installeren. De dame zorgt dat we ook op het internet geraken. Voor mijn heel belangrijk. Ik moet hier nog het parochieblad opmaken en doorsturen. Er zijn jubilees in het weekend. Vrienden maken voor mij de foto's, maar ik moet ze kunnen ontvangen, teksten maken en doorsturen naar de krant. Kortom, ik zal hier tijd te kort komen om foto's van de dag te verwerken, verslag te schrijven... We gaan het bij korte nachten moeten houden. Ondertussen zijn mijn wandelvrienden aan het aperitief toe.
19.45 u. Tijd om het restaurant te gaan opzoeken. We rijden het skioord door. Blijkbaar zijn we hier de enige toeristen. Alle parkings zijn leeg. Al snel vinden we het Vietnamees restaurant 'la Baie d'Along'. We worden er hartelijk ontvangen. De baas des huizes geeft ons de uitleg bij de verschillende gerechten. Hij stelt voor om twee verschillende voorgerechten te serveren, zo kunnen we er twee proeven. En dan kiezen we allen dezelfde hoofdschotel. We bestellen ook een Vietnamees biertje. Alles wordt overheerst met veel sla met munt. De dame uit de keuken toont ons hoe we de stokjes in onze handen moeten houden en hoe we met de vinger moeten scharnieren. maar voor alle veiligheid vragen we toch een vork en een mes. Het eten smaakt. Na zo'n rijkgevulde dag mag het wel. Als slot krijgen we nog een 'digestif van het huis' aangeboden. Leuk detail: onderaan het druppeltje zie je door de drank heen een naakte vrouw. Eenmaal de druppel uitgedronken is de dame totaal onzichtbaar. Tot slot vraagt de heer iets in zijn gulden boek te schrijven. Er zijn al heel wat bekende figuren langs geweest. Ik doe het dan maar en dat is meteen ook de laatste foto voor vandaag.
We komen terug aan in het chalet. Het is 21 u. geworden. Johan trekt het eerst naar bed. Philippe en Johan delen de kamer en hebben een eenpersoonsbed. Michel en ikzelf houden het vol tot 23.30 u. We vinden het dan ook tijd om naar bed te gaan. Wij slapen samen in een tweepersoonsbed. Het is eens iets anders dan naast Bea te liggen en Michel naast zijn Marie. Slaapwel.
We staan opnieuw klaar voor een nieuwe wandelweek in de bergen. Deze keer zijn we opnieuw te gast in Frankrijk. Het is misschien leuk even het geheugen op te frissen en te zien wat we de vorige jaren reeds hebben afgehaspeld.
1996: Holzgau Oostenrijk, Tirol, Lechtal 20 tot 28 juli: Eric - Johan - Nestor - Philippe gasthuis bij Frau Knitel 1998: Pfunders Italië, Süd-Tirol 18 tot 26 juli: Bernard - Eric - Johan - Nestor - Philippe pension Erlenau bij fam. Volgger 2000: Les Haudères Zwitserland, Walis 19 tot 26 augustus: Eric - Johan - Nestor - Philippe gasthuis bij de familie Follonnier 2002: Gündlischwand Zwitserland, Berner-Oberland 20 tot 27 juli: Eric - Johan - Luc - Nestor - Philippe gasthuis bij mevr. Rickhaus 2004: Saint-Dalmas-le-Selvage Frankrijk, Alpes Maritines 14 tot 21 juli: Eric - Johan - Nestor - Philippe gastkamer in Auberge de l Etoile 2006: Bruck Oostenrijk, Zillertal 22 tot 29 juli: Eric - Johan - Philippe Gasthof Eberleiten 2008: Saint-Gervais Frankrijk, Haute-Savoie 13 tot 20 juli: Eric - Johan - Philippe B - Philippe Vld mobilhome 2011: Sarre Italïe, Aostadal 30 juli tot 6 augustus: Eric - Johan - Piet - Philippe chalet 2013: Seelisberg Zwitserland, kanton Uri 2 tot 9 juni: Eric - Johan - Michel - Piet - Philippe hotel Tell 2015: Orcières Frankrijk, Hautes-Alpes 25 juni tot 2 juli: Eric - Johan - Michel - Philippe chalet Le Mourre Froid, fam. Sarlet
2 x Oostenrijk Holzgau, Bruck 2 x Italië Pfunders, Sarre 3 x Zwitserland Les Haudères, Gündlischwand, Seelisberg 3 x Frankrijk Saint-Dalmas-le-Selvage, Saint-Gervais, Orcières
Bernard Provost (1998) Eric Vanthournout (1996, 1998, 2000, 2002, 2004, 2006, 2008, 2011, 2013, 2015) Johan Van de Walle (1996, 1998, 2000, 2002, 2004, 2006, 2008, 2011, 2013, 2015) Luc Geskière (2002) Michel Six (2013, 2015) Nestor Vandecasteele (+) (1996, 1998, 2000, 2002, 2004) Philippe Bauduin (1996, 1998, 2000, 2002, 2004, 2006, 2008, 2011, 2013, 2015) Philippe Vanlangendonck (2008) Piet Van de Walle (2011, 2013)
Dag 3: Zaterdag, 27 juni 2015
Dag 2: vrijdag, 26 juni 2015
Dag 1: donderdag, 25 juni 2015
Beste,
