Dag 6 - Le Saut du Laïre

Van Prapic (1513 m) naar de Saut de Laïre (1856)

en via Basset (1720 m) terug naar Prapic

Dinsdag, 30 juni 2015

foto's: https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6166195635993931073

Tijdens de nacht controleert Eric geregeld op de pc het opladen van zijn foto's. 's Morgens is hij zelf ook opgeladen - al zijn werk is gedaan, oef - en voelt hij zich klaar voor nieuwe exploten op wandeltocht. Michel en Eric zorgen ook nu weer voor brood van de bakker terwijl Philippe en Johan moeizaam uit bed komen. Maar om 9.30 u. zijn we allen gewassen en gekamd(?), klaar voor vertrek. We stoppen even aan de afvalcontainer waar Philippe met een traan afscheid neemt van zijn oude bergschoenen.

Nu gaat het richting het autovrije dorpje Prapic (hoogte 1479 m) van waaruit we om klokslag 10.00 u. onze dagtocht aanvatten naar de waterval Saut de Laïre. De weg slingert door het dal en stijgt gedurende lange tijd heel gemoedelijk. We genieten van de mooie groene omgeving en houden na een uur stappen halt aan de chapelle de la Saulce waar we even uitblazen op een geïmproviseerd bankje in de schaduw. We ontmoeten er een koppel uit Moeskroen, sympathieke mensen met wie we een tijdje blijven keuvelen. Al snel is er een half uurtje voorbij en volledig verfrist gaan we weer op pad.

Nu gaat het na een tijd ineens stijl bergop. We komen immers in de buurt van de waterwal waar we langs en via een brug over moeten. Om 11.50 u. staan we boven (1880 m) en hebben we niet alleen een prachtig uitzicht over de vallei, maar zien we ook van bovenuit hoe het water zich kolkend in de diepte stort. En dan weer verder via de andere flank van de vallei. We blijven gestaag nog licht stijgen en bereiken om 12.45 u. de plek 'Le Basset' waar als enig kenmerk een ijzeren poortje staat, zomaar, maar wel goed genoeg voor een foto (van Eric). We gooien hier onze rugzakken af en eten onze belegd stokbrood (voor Eric en Philippe o.a. gerookte zalm, mmm lekker). We hebben zowat het hoogste punt van de dag bereikt, 2070 m.

Na nog een superkorte siësta moeten we alweer verder. Het gaat nu glooiend bergaf. De hoogte en de frisse wind maken dat spijts de brandende zon dat de temperatuur draaglijk aangenaam blijft. Het gaat dan ook snel vooruit. Gaandeweg wordt het pad steiler, ruwer en bezaaid met stenen. We zijn dan ook blij wanneer we beneden aan de rivier Le Drac komen. Nog even de weg terug naar het dorp Prapic en om 14.45 u vleien we ons neer op een uitnodigend terrasje onder een boom.

We hebben allen een beloning verdiend (12.230 m gestapt) en houden halt op het dorpsplein van Prapic, onder de bomen van ferme-auberge La Jabiore. Voor Johan, Michel en Philippe is dit een halve liter pint 'bière de l'Abbaye' van het vat. En voor Eric wordt het - hoe kan het ook anders - twee bollen ijs met daar bovenop een torentje slagroom en een appelsap. Na een tijdje vervoegt het koppel uit Moeskroen ons aldaar en we blijven nog even samen gezellig aan de praat. En dan naar de parking (15.45 u.) en met de auto terug naar huis. We stoppen nog aan het winkelke voor de noodzakelijke aankopen en om 16.40 u. zijn we terug thuis. Volgt het gebruikelijke ritueel: elk om beurt douchen, foto's opladen (Eric), verslag schrijven (Philippe), aperitief drinken (allemaal).

Om 19:30 u. trekken we naar het restaurant 'Le Petit Ours' beneden in het dorp Orcières. Vanavond worden we bediend door de patron (met de slechte tanden). Eric en Michel gaan voor een steak stierenvlees. Johan kiest voor lamsribbetjes en Philippe bestelt een sole meunière; dit alles overgoten met rozé en witte wijn.

Finaal krijgen we nog een glaasje Génipi aangeboden, een plaatselijke digestief.

Om 21.40 u. zijn we terug in het chalet. Tijd om nog even na te praten bij een glas... génipi (gekregen van onze huisbaas) of pastis.

Stilletjes trekt de een na de ander zich terug om te gaan maffen. Morgen wacht een zware dag.

Philippe