Van Prapic (1513 m) naar de Lac des Pisses (2500)

Woensdag, 1 juli 2015

foto's: https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6166593260688000945

We hebben ons goed voornemen om vandaag vroeg op te staan gerealiseerd. Een laatste zware tocht in de bergen moesten we vroeg beginnen!

Om 7.30 u. loopt de wekker af bij ons (= Philippe en Johan). Eric en Michel zijn (uiteraard) al op. De koffie ruikt lekker en we beginnen al vlug te ontbijten. Het is wel brood van gisteren, maar zo winnen we tijd (en verspillen we geen eten).

Nog nooit startte de auto om 8.30 u. Zijn we cracks of zijn we cracks??! Via de gps bereiken we om 8.55 u. de parking in Prapic op 1485 m hoogte. Het dorpje - slechts enkele oude, mooi bebloemde huisjes - kennen we van gisteren. De weggetjes zijn mooi geplaveid als oude Romeinse heirbanen.

We vinden de start zonder enig probleem. We vertrekken langs een oude, typische hoeve noordwaarts langs een breed pad en langs de Blaizil omhoog. Ach ja: vandaag is er wel zon, maar boven in de bergen dreigen toch enkele wolken... Die zijn eigenlijk welgekomen omdat de zon dan minder onbarmhartig op ons verstand weerkaatst. Trouwens: nagenoeg de ganse tocht waren de wolken van de partij. Na een halfuurtje stappen wordt het pad smaller en hecht zich langs de linkerflank omhoog: niet gevaarlijk, niet te steil, maar toch klimt het pad van hier tot aan ons eindpunt Lac des Pisses. Geen kattepis hoor! We komen dan in het Parc de Ecrins waar geen honden toegelaten zijn. Nu slingert het wandelpad zich krinkel de kronkel naar boven: ofwel steil, ofwel zeer steil. We bewonderen onderweg heel wat grote en kleine watervallen. Van waar komt al dat water??? Er is een gammele brug - bestaande uit slechts enkele boomstammen - om het bergriviertje over te steken. Niet echt gevaarlijk, maar toch zijn we voorzichtig. De schaduwplaatsen zijn schaars en pas dan houden we halt om wat te drinken. Na ongeveer 1.30 u. gaat het nog steiler. De groep splitst zich in twee: Eric - met opnieuw superbenen - (dank je wel Patrick) en Philippe. We zien ze af en toe hoog boven onze hoofden. Amaai dat is nog zo hoog. Het is volop zon en er is geen schaduw meer. Gelukkig is er nog wat wind. De haarspeldachtige wandelbochten geven aan dat er een groot hoogteverschil is.

Michel en ik gaan door op ons eigen gezapig tempo. De andere twee gemzen zijn niet meer te zien: ze stappen vlugger en het landschap onttrekt hen aan ons zicht. We hebben een prachtig zicht op de vallei met in de verte Prapic.

Michel heeft wat miserie om verder te stappen: zijn suiker staat te laag en hij krijgt af en toe een draaiing: te weinig slaap, te weinig eten, te sterke inspanning, te hoog in de bergen, te weinig sportdrank, te weinig Marie... wie zal het zeggen... Hij neemt de wijze beslissing om op ongeveer 1/4 u. van het meer zich neer te vleien in een grasveldje en wat te rusten tot wij hem 'oppikken' op de terugweg. Ons motto is en blijft altijd: safety first, geen risico's.

Ondertussen stap ik verder tot aan het Lac waar nogal wat mensen hun picknick verorberen. Ook Eric en Philippe zitten te genieten van het mooie uitzicht. Zij waren hier aangekomen om 11.40 u. Ik was er een kwartiertje later. Het is 6.8 km stappen geweest en 1000 m hoogteverschil.

Nog even kijken of Michel niet in aantocht was..., maar neen. Hij bleef rustig op zijn grasveldje.

Het is precies 13.00 u. als we de terugweg starten. Onderweg pikken we Michel op, die zich al heel wat beter voelt. In diepe gedachten gezonken en op een redelijke afstand van elkaar zakken we opnieuw naar Prapic. Oppassen geblazen want de 'rolling stones' zorgen soms voor verrassingen. Ikzelf ben heel voorzichtig en toch ben ik drie maal uitgegleden (zonder te vallen!). Michel is weer 'de oude' en heeft geen enkele draaiing meer. Gelukkig maar.

Er is geen liefhebberij om de 'Tombeau du Poète' te bezoeken. Een fris biertje zegt ons meer! Het is nu 15.30 u. Dus in 2.30 u. terug naar beneden. Flink hé.

We houden halt in ons 'vertrouwd' cafeetje - het andere was niet gezellig en teveel volk - waar we met zijn drieën een pint (= 0.5 l) gerstenat drinken. Eric een coca light en een magnum met nootjes. We babbelen nog wat met de vrouw die ons bediende. Zij heeft graag 'les Belges'.

We zijn 'thuis' op een redelijk uur (16.30 u.). Zo kunnen we nog wat rusten, verslag maken, foto's downloaden, bbq klaar maken, brood halen voor morgen, aperitieven en reeds een en ander voorbereiden voor morgen.

Gisteren hebben we entrecotes gekocht die vanavond op de bbq gaan. Michel zorgt voor de macaroni + de couscous-saus met diverse groenten en de twee gekookte eieren. Hij heeft geen trek en eet macaroni met confituur. Wij drie eten met smaak de entrecotes op. Het smaakt!

We ruimen alles op. Eric vult de auto met lege en volle flessen. Vanavond zullen we ook nog wat kuisen: stofzuigen en wat dweilen. Zo sparen we € 50 uit.

Zo: we zijn klaar om in te laden en te vertrekken!

Het was de moeite, we hebben ons gejeund!!!

Johan