Zoals de kippen opstaan bij de opkomende zon, staat Eric eveneens op. Om kwart voor zes is hij het nest uit. Ik heb eveneens mijn ogen open gedaan, maar dacht, ik blijf nog een halfuurtje liggen. Philippe en Johan gaven nog geen teken van leven. Eric was druk bezig zijn reisverslag aan het maken van de eerste dag. Intussen heb ik, zoals vorige keer, zijn kleerkast in orde gemaakt. Hij had alles op een hoop erin gekieperd.

Na het drukke werk nam ik een douche en tegen die tijd was het dan de buurt aan Eric. Om 8 uur zijn we boodschappen gaan doen in de Sherpa. De twee andere lagen nog altijd in het pierenland. Wat een slaapkoppen!!

In de winkel kochten we zeven stokbroden, een potje confituur, smeermargarine, eieren, tomaten, hesp, een doosje la Vache qui rit, geitenkaas, kaasjes Babybel, suikervrije cola life en gewone cola voor de langslapers. Daarmee konden we ons ontbijt nemen en de dag doorkomen op tocht. Voor Philippe en Eric bak ik eieren voor hun picknick.

Tegen 8.30 u. was iedereen aan tafel om van het ontbijt, met nog warm stokbrood, te kunnen genieten en de picknick klaar te maken. En dat duurde zelfs tot 9.30 u.

Om 9.47 u. is eindelijk iedereen klaar en kunnen we uit de chalet vertrekken naar het startpunt van onze eerste wandeling.

Het was opnieuw zoeken en vragen om ons startpunt te vinden. Om 10.12 u. kunnen we eindelijk onze wandeling aanvatten, op een hoogte van 1.845 m. Het was onmiddellijk een sterke klim met prachtige vergezichten. In de hoogte zagen we een kudde schapen. De tocht leidde dwars doorheen de kudde. Aan de 'Chalets Roche Rousse' (2290 m) bemerk ik eigenaardige huisjes en ben zo nieuwsgierig om er in te gaan koekeloeren. Op weg naar de eerste lac, de 'Lac des Sirenes' (4,5 km) zagen we de eerste marmotten van de streek. Het zijn zeer schuwe diertjes en bij het minste geluid duiken we hun hol in. Op een hoogte van 2386 m hebben we een eerste hapje naar binnen gewerkt.

Op weg naar Lac des Estaris loopt Eric even voorop om een foto te nemen van de achterop komende genieters. De drie Musketiers nemen de weg via de 'Lac Long' (2487 m). Eric die voorop was, wil niet meer terug keren en zet zijn weg alleen verder. Het is een zeer sterke klim en door de grasveld banen we onze weg naar de hoofdweg. Ondertussen was Eric reeds aangekomen aan het hoogste punt, de 'Grand Lac des Estaris'. Eric stond te zwaaien vanuit de hoogte naar ons, terwijl wij zochten om een pad te vinden om er te geraken.

Johan en Eric bekijken even de wandelkaart om een andere terugweg te vinden. Eric vindt, kijkend door zijn verrekijker, dat het pad er heel gevaarlijk bij ligt en liever dat niet neemt. Johan had echter een vrouw gezien aan het meer die zei dat het te doen was. Ze besluiten dan toch het pad te nemen naar de 'Sommet Drouvet'.

Aan het 'Grand Lac des Estaris', hoogte 2560 m hebben we reeds 6,600 km geklommen. Eric was er aangekomen om 12.45 u., en wij pas om 13.00 u. Het si tijd om er wat te rusten, te picknicken en foto's te nemen...

We zetten om 13.40 u. onze tocht verder via het gevreesde pad. Het was zeker de moeite waard om dat pad te nemen. Het zicht is er overweldigend, de bloemenpracht zorgde voor een kleurig decor. Op sommige plaatsen was het toch wel even opletten waar we de voeten plaatsen, schuin aflopend pad, veel steenpartijen... Maar het is een lust voor het oog om er prachtige foto's te nemen. Plots zien we links van ons een enorme sneeuwpartij. Philippe neemt er middenin plaats en kan het niet nalaten om met sneeuwballen te gooien.

Om 14.50 u. bereiken we de 'Sommet Drouvet', 2655 m. Twee schilders waren afsluitingen aan de chalets aan het oliën. Johan vraagt of er een mooie terugweg is naar Merlette, anders dan de weg die we op de beklimming namen.

We starten er om 15.00 u. Op de wegwijzer stond aangeduid '7.3 km, 1.50 u.'. Het is zoeken om een goede terugweg te vinden. Nergens staat er enige aanduiding. We volgen een pad naar beneden en dwarsen af en toe een weide om de bochten af te korten. Gelukkig zien we voortdurend in de diepte het station Merlette liggen. We dalen, zoekend naar paadjes die naar onze auto leiden, verder naar beneden. Eric neemt zelfs een verboden pad, speciaal aangelegd voor mountainbikers.

Johan en Eric trekken door een afgesloten zone, de kortste, maar steilste weg naar de auto. Philippe en ikzelf doen dat niet en plaatsen ons langs de weg tot Eric en Johan er voorbij komen gereden. We hebben 17.100 km afgelegd en Eric en Johan bereikten de Toyota om 16.55 u.

Op de terugweg naar ons chalet stoppen we nog even aan de Sherpa (naam van de superette). Hoewel de winkel reeds is gesloten, is de verkoper blij dat er klanten zijn in deze periode. Omdat ze aan de winkel aan het werk waren, mochten we toch gaan uitkiezen wat we nodig hadden. Op de barbecue willen we worsten bakken. We kopen aardappelen, tomaten, een doos suikerboontjes en krijgen gratis zijn niet verkochte brood. Anders had hij het aan de dieren gegeven.

Terug in het chalet aangekomen zien we dat de nieuwe auto van Patrik en Annie is geleverd, een Renault Capture. Ze zouden net een eerste ritje maken. Wij genieten van een fris pintje, een aperitief en een verfrissende douche. Zo heeft ieder zijn bezigheid: verslag schrijven, worstjes bakken, afwassen, aardappelen koken, de afwas doen...

Om 7.30 u. nemen we buiten plaats aan de picknicktafel en laten het avondmaal smaken. Het niet verkochte brood was wel nog lekker.

Groeten en tot morgen met een nieuwe fotoreeks en een verslag.

Michel