Dag 1: donderdag, 25 juni 2015
Heenreis: Rekkem - Orcières-Merlette Wandeling in Chabottes Welkom in Merlette Avondmaal in Vietnamees restaurant 'La Baie d'Along'
foto's: https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6164426200121033457
Onze tweejaarlijkse wandelweek in de bergen is er opnieuw aangekomen. Deze keer hebben we een chalet gevonden midden de bergen van Orcières-Merlette. Een zeer gekend skioord. Ook de 'Ronde van Frankrijk' kwam er vier maal aan. De eerste beklimming vond plaats in 1971. Louis Ocana was de grote winnaar en werd leider, Merckx werd vierde op een minuut. In 1972 won Lucien Van Impe en werd Eddy Merckx er leider. Ook in 1982 en 1989 werd de aankomst lijn er getrokken.
Reeds van 3.45 u. wip ik het bed uit. We hebben afgesproken te vertrekken om 5 u. We hebben meer dan 900 km voor de boeg en willen onderweg ook al een eerste wandeling maken. Ik heb nog heel wat werk te verrichten: een verfrissende douche nemen om klaar wakker te worden, nog een paar mails beantwoorden, een foto van tekst voorzien en doorsturen naar Het Nieuwsblad, picknick maken... Wat vliegt de tijd snel voorbij. Johan en Linda bellen reeds aan en ik moet nog snel wat eten.
Ik haast me, we plaatsen de bagage in de koffer en rijden snel naar Wijk Ten Dale om er Michel p te pikken. Hij staat, samen met zijn vrouw Marie, reeds te wachten aan de voordeur. Vandaag gaat het dan naar Philippe. Wonder o wonder, hij staat ook reeds met pak en zak klaar aan de voordeur; Nu is het moment om alles mooi te schikken in de koffer. Met enige moeite krijgen we er alles in. Ja, de Belgische bieren die we bij hebben, nemen toch ook wat plaats. We houden nog even halt aan de benzinepomp in de Dronckaertstraat om de tank tot op de rand te vullen. In Frankrijk is de diesel immers heel wat duurder.
5.13 u. Dat is het uur waarop we officieel van start gaan en waarop we vandaag onze tijd zullen berekenen.
Onze reisweg hebben we als volgt gepland: Rekkem - Arras - Reims - Troyes - Dijon - Lyon - Grenoble - richting Gap, maar linksaf richting Orcières.
5.47 u. - 61 km - Arras: we nemen een ticket.
7.00 u. - 210 km - péage te Courcy (Reims) - het is zoeken hoe dat spel werkt om te betalen met de bankkaart. We zijn zo onhandig dat we zelf niet weten hoeveel we voor die eerste rit hebben betaald. We zullen het moeten zien op ons rekeninguittreksel achteraf. Ondertussen is het kwik reeds opgeklommen naar 14° C.
713 u. Na twee uur rijden hebben we 230 km afgelegd, goed voor een gemiddelde van 115 km per uur. En, we houden ons perfect aan alle opgelegde verkeerssnelheden. We hebben immers ook de krant gelezen en goed in onze bol geprent dat ze er streng controleren in Frankrijk. We maken dus dankbaar gebruik van onze cruisecontrole. We stellen die telkens netjes in op 130 per uur. Er is heel weinig verkeer.
Van 8.04 u. tot 8.16 u. houden we halt op de 'Aire de Charmont'. We hebben 330 km gebold en het is tijd om even van chauffeur te wisselen. Michel neemt het stuur over van Eric. We werken een hapje naar binnen en vervolgen onze weg.
9.13 u. Na vier uur rijden hebben we 440 km op de teller staan, een gemiddelde van 110 km per uur. Gewoon schitterend. We kunnen inderdaad voortdurend 130 km per uur aanhouden.
10.58 u. - 11.07 u. - 658 km - Aire de Dracé. Ondertussen is het kwik gestegen tot 23 °C. We vullen een beetje diesel bij, 20 l., genoeg om voorbij Grenoble te geraken. Diesel is in een warenhuis immers veel goedkoper dan langs een snelweg. Michel maakt er een ware fotosessie van. De sterk bevuilde ruiten, waar honderden insecten tegen plakken, worden grondig verwijderd. Aangezien we nu in de auto een cameraatje hebben geplaatst, willen we immers wat propere beelden van diverse streken.
11.19 u. - 678 km - Péage in Limas. Opnieuw miserie. Nu weigert het toestel mijn bankkaart. Gelukkig heb ik ook nog een Visakaart. Oef, het toestel is nu wel akkoord. We hebben het bankkaartensysteem onder de knie. En hebben er ook een ticket weten uit te toveren. 41,50 euro
11.39 u. Péage in Gare de la Bousse - 2,20 euro
11.55 u. - 712 km - we nemen ticket in Saint-Quentin
12.10 - 12.45 u. - 767 km - Aire de Ponteray: lunchstop - Na 7 uur rijden, na stopt en tankbeurt, hebben we nog steeds een snelheidsgemiddelde van 110 km per uur. Fantastisch goed!
13.02 u. - 803,5 km - Péage Voreppe - 10,40 euro.
Eenmaal voorbij Grenoble moeten we nu een gewone weg nemen richting Gap. Nu vordert het heel wat minder. Wanneer een vrachtwagen naar boven kruipt, is het geduldig achter rijden en hopen eens voorbij te kunnen steken.
13.45 u. We zien op onze weg een Intermarché waar de diesel aan 1,179 euro/l is geprijsd (ja, dat is zelfs goedkoper dan in Rekkem). We laten de tank vollopen en meteen schiet er opnieuw een fotosessie in gang: tanken met op de achtergrond de bergen.
14.50 u. - 905 km - We verlaten de hoofdweg die naar Gap leidt, richting Orcières.
Ons plan was om in Chabottes een eerste wandeling te maken. Zodra we Chabottes bereiken, gaan we op zoek naar de startplaats. We rijden het dorp rond op zoek naar de ''Chemin des Vilettes'. Niet te vinden. We komen uiteindelijk opnieuw waar we startten. Philippe gaat even de weg vragen aan. De dame maakt duidelijk dat we in 'Chabottes La Plaine' zijn, en nog niet in 'Chabottes Village'. Ze rijdt met de wagen voor ons tot we de juiste richting hebben. We rijden de smalle straatjes van 'Chabottes Village' door op zoek. Maar ook nu is het rijden, draaien en zoeken... en niet vinden. Opnieuw vraagt Philippe de weg aan een bejaarde man die we er zien. Die is zo vriendelijk en stelt voor dat hij zijn wagen neemt om voor te rijden. Zo bereiken we inderdaad de startplaats van heel wat wandelingen.
Het is 15.27 u. - 917 km afgelegd.
Wandeling 'Les côtes de Buissard'
We parkeren onze auto aan een boerderij. De varkens in de stal maken een hels lawaai. Blijkbaar worden er ook ezels verhuurd. We trekken onze bergschoenen aan. Om 15.40 u. kunnen we onze wandeling starten. We bevinden ons op een hoogte van 1100 m. We vinden nergens het bord met de nummer 9, zoals in onze tekst beschreven. Dan voor alle zekerheid maar even navragen aan een dame aan de boerderij. Ja, we hebben de juiste richting. Even verder vinden we inderdaad een paal met de 9. Maar eenmaal aan een eerste splitsing is het opnieuw van dat, geen 9 te vinden. Wel een koppel met een ezel die er aankomt. Ze weten het ook niet zo goed, ze zijn het met ons eens dat de markeringen veel te wensen overlaten. Het is een afwisseling van geasfalteerde wegen en onverharde paden. En toch zien we af eb toe een paal met het nummer 9. Eenmaal in het dorpje Buissard is het opnieuw raden en zoeken. Een plan op de muur maakt het ons toch wat duidelijker. We moeten nog heel wat klimmen. We zitten reeds op meer dan 1200 m. In het bos wordt een kapel gerestaureerd. Meer dan 25.000 euro zal die restauratie kosten. Boeren zijn hun hooi aan het binnenrijden, andere boeren zijn die nog aan het samenbundelen. Zo bereiken we het gehuchtje Serre. Aan een boerderij stroomt water uit een kraan. Een bejaard koppel is er op stap. We vragen of het water drinkbaar is. 'Natuurlij', zegt de man, 'ik drink er al 80 jaar van!' We moeten nu nog een tweetal km dalen naar Chabottes. Zo bereiken we om 17.40 u. opnieuw onze Toyota. Onze wandelgps duidt 7,5 km aan. Het was een leuke wandeling met prachtige vergezichten op de toppen van de bergen.
Precies om 18.00 u. bereiken we Orcières. Straatnamen bestaan er niet, enkel weten we dat ons chalet het nummer 273 draagt en dat het in het begin van het dorp ligt. Met de foto in de hand zoeken we naar een woning die er op lijkt. Philippe gaat opnieuw zijn licht opsteken aan een dame die in haar moestuin aan het werken is. We moeten nog 6 km stijgen tot Merlette. En dat doen we dus, nog 6 km steil klimmen, de berg op. Zo bereiken we inderdaad het skioor Merlette. Dat is inderdaad een zware beklimming voor de wielrenners. Maar nu is het opnieuw raden waar die woning staat. En nog maar eens wordt info gevraagd aan een bejaarde man. We staan vlakbij de woning, vijftig meter terug. En inderdaad. We hebben de wagen nauwelijks geparkeerd of daar komt Annie, de dames des huizes, op ons afgelopen. Ze heet ons hartelijk welkom. We betreden het chalet en we worden een zakje met streekproducten aangeboden; het bevat twe potjes honing, wat koekjes en twee lekstokken. Ondertussen is haar echtgenoot Patrick aangekomen. Wij bieden hem wat Belgische bieren aan o.a. een Duvel,Floreffe,... en de beschrijving van het bier. Hij is er echt mee opgetogen. We vragen ook waar we kunnen eten. Blijkbaar zijn alle restaurant nog gesloten. Enkel een Vietnamees restaurant is open.
We kunnen ons installeren. De dame zorgt dat we ook op het internet geraken. Voor mijn heel belangrijk. Ik moet hier nog het parochieblad opmaken en doorsturen. Er zijn jubilees in het weekend. Vrienden maken voor mij de foto's, maar ik moet ze kunnen ontvangen, teksten maken en doorsturen naar de krant. Kortom, ik zal hier tijd te kort komen om foto's van de dag te verwerken, verslag te schrijven... We gaan het bij korte nachten moeten houden. Ondertussen zijn mijn wandelvrienden aan het aperitief toe.
19.45 u. Tijd om het restaurant te gaan opzoeken. We rijden het skioord door. Blijkbaar zijn we hier de enige toeristen. Alle parkings zijn leeg. Al snel vinden we het Vietnamees restaurant 'la Baie d'Along'. We worden er hartelijk ontvangen. De baas des huizes geeft ons de uitleg bij de verschillende gerechten. Hij stelt voor om twee verschillende voorgerechten te serveren, zo kunnen we er twee proeven. En dan kiezen we allen dezelfde hoofdschotel. We bestellen ook een Vietnamees biertje. Alles wordt overheerst met veel sla met munt. De dame uit de keuken toont ons hoe we de stokjes in onze handen moeten houden en hoe we met de vinger moeten scharnieren. maar voor alle veiligheid vragen we toch een vork en een mes. Het eten smaakt. Na zo'n rijkgevulde dag mag het wel. Als slot krijgen we nog een 'digestif van het huis' aangeboden. Leuk detail: onderaan het druppeltje zie je door de drank heen een naakte vrouw. Eenmaal de druppel uitgedronken is de dame totaal onzichtbaar. Tot slot vraagt de heer iets in zijn gulden boek te schrijven. Er zijn al heel wat bekende figuren langs geweest. Ik doe het dan maar en dat is meteen ook de laatste foto voor vandaag.
We komen terug aan in het chalet. Het is 21 u. geworden. Johan trekt het eerst naar bed. Philippe en Johan delen de kamer en hebben een eenpersoonsbed. Michel en ikzelf houden het vol tot 23.30 u. We vinden het dan ook tijd om naar bed te gaan. Wij slapen samen in een tweepersoonsbed. Het is eens iets anders dan naast Bea te liggen en Michel naast zijn Marie. Slaapwel.
25-06-2015, 00:00
Geschreven door eric
Reageren (0)
|