Heb ik veel wereldschokkend nieuws te vertellen? Wellicht niet

Dus ik ga proberen jullie een update te geven van de dingen die we hier zoal meemaken…

Om te beginnen…
Mieren! Véééééél mieren! Vreselijk!
Hoe kunnen zulke miezerige kleine scharminkels in zo een grote aantallen aanwezig zijn EN overleven? 

Ik hoop dat de dierenliefhebbers me niet veroordelen maar zelfs al knijp je ze plat met een zakdoekje, ze blijven gewoon leven! Grrrrrrr 

Wellicht zal onze achtertuin (lees: woestijn) veel te maken hebben met de aanwezigheid van onze kleine vrienden! 
Als iemand goede tips heeft om ze te bestrijden (de grove middelen): ik hoor het graag! 

Alvast dank! ;-)

Sri Lanka en België

Stephan heeft verlof! Finallyyyyyy! Hij is ondertussen al meer dan een jaar hier aan het werk in Dubai! Als je daarover nadenkt… Hoe vreselijk ik me voelde een jaar geleden   . En ook dat is weer voorbij gevlogen! Maar dat is altijd gemakkelijker als je nadien terugkijkt op een situatie, toch? 

Als ik zeg dat hij 72 volle dagen aan overuren heeft opgespaard op dit jaar dan zullen jullie me wel op mijn woord geloven dat hij nood heeft aan verlof? ;-)

Om 14u30 (11u30 voor jullie), vertrekt onze vlieger richting Sri Lanka. Het komt er dan toch nog van, onze uitgestelde huwelijksreis! 
Tevens onze (voorlopig) laatste reis met ons tweetjes, en toch zijn we al een beetje met ons drietjes. <3 
Reisbureau ‘Mazur’ heeft ons enkele goede tips gegeven en we gaan dus op 11 dagen tijd Sri Lanka ‘doorkruisen’. We zullen in 5 hotels verblijven om zo dicht mogelijk bij de leukste/mooiste/… plaatsen te logeren.
23 December vliegen we terug naar Dubai waar we een paar uur de tijd hebben om onze koffers te wisselen om dan op 24 december om 8u30 terug op de vlieger te zitten richting België. 
Net zoals iedereen kijken we na een drukke en zware periode uit naar Q-time voor onszelf, om daarna te zijn waar we horen te zijn met de feestdagen… Thuis bij familie en vrienden. 

Vorig jaar waren de feestdagen voor mij persoonlijk heel moeilijk omdat Stephan al weg was. Het ‘gevoel’ was er gewoon niet. Ik kan het moeilijk uitleggen.
Ik heb nog nooit zo uitgekeken naar de feestdagen als dit jaar. En voor het eerst heb ik echt het gevoel dat het gaat om het samenzijn en niet over cadeautjes en elkaar proberen blij te maken. Ik ben gewoon al zo blij dat ik iedereen kan terugzien, daar kan geen enkel cadeautje aan tippen! 
Ik denk dat er veel geknuffeld gaat worden 

Stephan komt vroeger terug naar Dubai omwille van het werk, maar ik blijf wat langer zodat ik meer tijd heb om te doen wat ik nog allemaal wil en moet doen. 

Inderdaad, er zitten ook wel wat ‘moetjes’ tussen ;-) (tandartsbezoek onder andere  )

Mini Poepie

Mijn zus heeft ‘kruimel’ als koosnaampje gekozen voor de baby en dat vind ik best wel een schattige naam 
Kruimeltje is dus ondertussen 20,5 week en doet het goed. ‘Het’ zit perfect op schema en op sommige gebieden zelfs een beetje voorop. 
‘Het’ is een actieveling en tijdens de echo’s laat hij/haar zichzelf van alle kanten bewonderen . Alleen bij de 20 weken echo vond ie het niet zo prettig. Ik denk dat hij/ze de mevrouw niet zo leuk vond. Omdraaien, gezichtje naar beneden en handjes voor het gezicht. ‘Nee, ik wil niet op de foto!’ Nu al een eigen willetje… Beetje weg van de mama??? 

Met mij gaat het ook goed, op de typische kwaaltjes na, dus ik ga en mag niet klagen…
En zij waartegen ik toch klaag… sorry ;-) LOL

Met Kerstmis en de dagen erna verklappen we het geslacht van kruimeltje. We hebben iedereen nu wel genoeg nieuwsgierig gemaakt en lang genoeg in spanning gehouden.
We hebben leuke dingen bedankt voor familie en vrienden… We kijken er naar uit om hun reachties te zien.
De reden waarom we het niet eerder vertelden is omdat dit zowat het enige is dat we persoonlijk aan de mensen kunnen vertellen.  
Tot nu toe is alles via Skype, facetime, facebook,… moeten gebeuren. Dit wilden we dan toch heel graag persoonlijk doen! Niet fijn voor zij die niet willden wachten maar helaas... hihi!

De jacht naar degelijke meubels voor de kinderkamer/park/… verloopt iets minder vlot. 

De kwaliteit van de materialen is echt vreselijk… We gaan dus toch alles in België kopen en per container naar hier verschepen. We hebben nog tijd dus dit keer kunnen we het echt verschepen en niet met de vlieger laten overkomen. Met de boot is het ongeveer een maand onderweg dus dat geeft Stephan meer dan voldoende tijd om alles netjes in elkaar te zetten!  LOL

Een park kennen ze hier trouwens niet… Ze gebruiken hier, omwille van veiligheidsredenen, van die soortelijke reisbedjes. Ze zeggen dat het kind zich hierin leert optrekken, hierin leert rechtstaan,… en dus ook valt. Hout is daarom niet veilig. Het is dus echt niet te vinden. 
Wij willen geen reisbedje in onze living dus we houden ons aan wat wij willen, een traditioneel houten park  ! 

De kwaliteit van de Ikea is hier trouwens ook echt vreselijk. De dingen die we er al gekocht hebben, heb ik in mekaar moeten zetten want Stephan breekt alles af omdat het zo een slechte kwaliteit is, en omdat het hem ook veel te lang duurt ;-)!

Dokters

Ik ben blij dat ik via via een praktijk heb gevonden waar een Nederlandstalige dokter werkt. Het is toch echt gemakkelijk om in je eigen taal je verhaal te kunnen doen. 
Je wordt precies beter begrepen omdat je jezelf beter kan uitdrukken. Ik ben er dus heel blij mee! 
In diezelfde praktijk zit ook een fysiotherapeut, enkele pediaters,… Erg handig! Weer een zorg minder voor als we met kruimel terug hier zijn volgend jaar.


En nu?

Ik krijg veel vragen over de bevalling!
Ja, ik kom thuis bevallen. Ik vlieg begin maart terug naar huis omdat ik max tot 33 weken zwangerschap mag vliegen. 
Mama en papa zijn ondertussen hun uiterste best aan het doen om thuis alles in gereedheid te brengen voor het ons zo aangenaam mogelijk te maken.
Papa heeft al gevloekt (tijdens het in elkaar zetten van meubeltjes)! Om nog maar te zwijgen van de pakjes die thuis allemaal aankomen !  Ze waren daar nu eindelijk vanaf! LOL 

Het zal niet alleen voor ons aanpassen zijn, maar voor hen zeker ook! Ineens terug zoveel volk in huis. Eerst alleen ik, daarna komt Stephan erbij en daarna nog de baby. 
Wanneer ik precies terug naar Dubai kom is nog niet zeker. Het is in de zomer gewoon veel te heet om met zo een kleintje naar hier te komen dus wellicht wachten we af tot de temperaturen wat geminderd zijn. Je kan hier echt niet buitenkomen tijdens de zomer en we vinden het echt zinloos om dan al terug te keren! 
Stephan kan natuurlijk niet zolang thuis blijven… Hij zal een x-aantal weken na de bevalling thuis zijn, maar daarna moet hij weer terugkomen. Het werk blijft niet liggen hé… En nee, dat zal voor hem niet fijn zijn, maar daar slaan we ons ook wel weer doorheen.
Voor mij zal dat in dit geval weer anders zijn omdat ik niet alleen ben. Ik ben er namelijk zeker van dat er voldoende volk om me heen zal zijn  .

Beste lezers, ik ga deze update nu afronden. Ik hoop dat het toch nog een beetje boeiend was. Het is natuurlijk allemaal niet zo interessant meer zoals in het begin maar toch wil ik jullie graag op de hoogte houden van ons leventje hier.

Het is bijna KERSTMIS…
Bij deze, wens ik iedereen, hele warme,
fijne, liefdevolle en gezellige feestdagen toe.
Maak mooie herinneringen en vergeet 
vooral niet te genieten, want ook
deze dagen, zijn zo weer voorbij…

         Merry Christmas

 Stephan, Kristel & Kruimel

12-12-2016 om 00:00 geschreven door Stephan & Kristel  

Hallo allemaal!

Hier ben ik eindelijk met een echte, geschreven update!

Het heeft een tijdje geduurd omdat ik niet zo veel kon vertellen… We hadden namelijk ons geheimpje ;-)
Ondertussen weet iedereen dat MNI-POEPIE onderweg is en kan ik weer vrijuit bloggen.

Deze update gaat dus veel gaan over werk en zwangerschap… En wie weet dagen me nog meer dingen tijdens het typen!

Waar zal ik beginnen?

Mijn laatste update ging vooral over de eerste echte werkweek in de kleuter/peutertuin. Ik ga het kleuter/peutertuin noemen omdat ik niet het risico wil lopen dat ik het Engels woord teveel ga gebruiken want ze moesten de boel maar eens vertalen ;-)

Ik heb toen al mijn eerlijke mening gegeven over het reilen en zeilen tijdens de ontmoetingen met ouders etc…

Ik heb toen ook verteld dat ik Medisch goedgekeurd was ;) Dat is natuurlijk wel zo maar daar is natuurlijk nog een ander resulaat uitgekomen

Op donderdag 25 augustus ging ik dus, ’s morgens heel vroeg, met Stephan op weg naar Abu Dhabi voor mijn ‘Medical exam.’ Die testen waren nodig om ‘Resident’ te mogen worden.
Er wordt een bloedafname gedaan om bepaalde ziekten uit te sluiten en normaal moet je ook een X-ray doen.
Ze vroegen dus: ‘Eerste dag laatste periode?’ Waarop ik zei dat het al lang geleden was maar dat dat heel normaal is bij mij… (ik ga niet in detail treden LOL). Maar uiteindelijk wilden ze de X-ray niet doen omdat, als ik wel zwanger zou zijn, het schadelijk zou zijn voor de foetus.
Ik moet eerlijk zijn dat ik er op dat moment wel op hoopte maar ik had het niet verwacht dus ik had zoiets van ‘Jong doe die X-ray gewoon, anders moet ik in het weekend terugkomen en dat is zoveel tijdverlies,….’
Nee, ze deden hem niet. Gelukkig maar! Ze deden in de plaats een bloedname voor een zwangerschap te bevestigen/uit te sluiten en in de namiddag kreeg ik telefoon…
Hoe ik me voelde kan ik niet beschrijven…Ik geloofde het niet, ik huilde, ik denk zelfs dat ik heb geroepen (van blijdschap!)
Het is natuurlijk niet de meest romantische manier om erachter te komen, maar dit is weer typisch iets voor ons.
Ik heb Stephan gebeld en ik kon geen woord uitbrengen door de tranen dus hij wist meteen hoelaat het was!  Meer dan ‘Och???’, ‘Meent ge dat’ & ‘allez…’ kwam er niet uit  
We waren allebei overdonderd en heel erg blij met het nieuws!

Omdat ik niet wist wanneer ik het op het werk moest vertellen en omdat ik ook geen dokter had, leek het me verstandig om het meteen aan de directrice te vertellen. 

Zij heeft me dan de gynaecoloog aangeraden waar ik dus nu patiënt ben.
Ik ben zeer tevreden over de opvolging hier maar ik moet wel één ding zeggen… Materniteit is peperduur! Gelukkig hebben we een goede verzekering via Stephan zijn werk want het kost stukken van mensen.
Na mijn eerste volledige bloed check-up en echo moesten we maar liefst €450 betalen!

We vielen bijna achterover!
We krijgen het geld wel altijd terug maar moeten het altijd eerst voorschieten…
De NIPT test heeft ons hier €1125 gekost. In België kost hij ongeveer €400…
Nogmaals, we krijgen wel alles terugbetaald… In België is deze test niet gedekt door de verzekering (of maar gedeeltelijk gedekt).

Ondertussen ging ik elke dag gewoon werken…
Met heel veel tegenzin want ik vond het echt niet fijn!
Ik voelde me echt een hele slechte juf omdat ik gewoon geen tijd had om nog maar met de kindjes te spelen. Ik was constant bezig met papierwerk en op de tablet om de dagelijkse en wekelijkse balast bij te werken.
Ik vond het echt vreselijk…

Wij zijn opgeleid met het idee ‘Spelen is leren’. Als je bij 2 jarigen letters en cijfers moet aanbrengen gaan je toch de haren rechtop staan hé? Vreselijk vond ik het om in de kring een letter, een kleur, een vorm en een nummer aan te brengen! Maar ik MOEST me houden aan mijn schema! En ja, je kan dat ook op een ludieke manier brengen… Maar bij 2 jarigen? Ik daag je uit!

Ook heb ik te maken gekregen met een heel gefrusteerd/verdrietig kindje dat me tijdens zijn eerste dag in het klasje gebeten en gestampt heeft. De stamp was echt recht in mijn buik toen ik op mijn knieeën voor hem zat om hem te troosten en te kalmeren.
Op dat moment was ik zo in paniek dat ik niet wist hoe te reageren en zag hij zijn kans om nog een pluk haren uit mijn hoofd te trekken…
Toen wist ik…Dit kan ik niet! IK MOET HIER WEG!
Ik kreeg op dat moment weinig begrip van de directie… Normaal moet er in alle omstandigheden een papier ingevuld worden als er iets gebeurd waarbij iemand ‘gewond’ geraakt. Maar ik mocht geen papier invullen want het was de eerste dag en dat zou toch echt wel heel vervelend zijn voor die ouders om op de eerste dag een formulier te krijgen waarop staat dat de jongen vijandig was geweest.
Ze heeft me wel even de klas uitgestuurd om even op mijn positieven te komen maar daar is het bij gebleven.

Waar ik me ook enorm aan stoor(de) is aan de veeleisendheid van de ouders. Altijd maar eisen maar je nooit eens bedanken!
We moeten bijvoorbeeld elke dag een paar foto’s sturen om ze op de hoogte te houden… Ik stuurde best veel foto’s en uitgebreide rapporten maar ik kreeg er nooit een dank je wel voor. Maar o-wee toen ik een dag afwezig was door griep en mijn vervanging maar 2 foto’s gestuurd had..Toen zat mijn mailbox vol met klachten!

En zo zijn er nog heel veel dingen die ze je op het einde van een werkdag komen vertellen met een glimlach…Maar een bedankje…
1 keer kreeg ik een bedankje… Van een knappe papa nog wel!  Toeval wil ook dat het zoontje een schatje was…

1 Keer dacht ik dat ik mijn biezen kon pakken… (Eigenlijk had ik dat gehoopt). Ik had tegen een jongen ‘stoute jongen’ gezegd. Ik dacht dat ik iemand vermoord had!
Dat mag dus absoluut niet gezegd worden… Zelfs niet als ze elkaar de kop inslaan of de venster bijna aan dingelen slaan. ‘Dat was niet flink’ had ik moeten zeggen of ik had er een andere minder negatieve noot aan moeten geven… het zal wel aan mij liggen zeker?
Het ergste is dat op dat moment de nanny van dat kind erbij was en gewoon van op een afstand toekeek zonder in te grijpen… Ze beaamde wel dat hij idd stout was… LOL
Dit bewuste kind heeft me trouwens de weken die ik er was het leven zuur gemaakt. Ik kon er niet mee om… Geen opvoeding! 2 Nanny’s, papa het land uit, mama altijd feesten en tot in de namiddag in bed liggen… Eigenlijk kan dat kind er niets aan doen… Maar als je zoveel moeite steekt om hem in de klas wel goede manieren bij te brengen en die thuis toch weer verloren gaan… Dat is echt heel frustrerend! Het gedrag negeren was geen optie want kindjes van 2 jaar imiteren elkaars gedrag. We moesten dus elke  keer (lees: de hele dag) ingrijpen. Dat was echt ontzettend vermoeiden!

De telefoontjes doorheen de dag van ouders die naar de camerabeelden kijken bezorgen me ook nog altijd frustraties. Maar daarover heb ik tijdens mijn vorige blog ook geschreven dus ik ga daar niet opnieuw over uitweiden

Ondertussen werd er ook een voorstel gedaan dat ik zou blijven werken tot 23 maart en dat ik dan eind augustus terug zou starten.
Werken tot 23 maart wil dus zeggen dat ik bijna 8 maanden zou zijn vooraleer ik zou stoppen met werken.
Het is hier niet zoals in België… Niet werken = geen loon! Zwanger of niet…
In eerste instantie ging ik ermee akkoord omdat ik er ook niet bij had stilgestaan dat ik dan al bijna 8 maanden zou zijn maar nu weet ik wel beter ;-)

Ik ben nu al thuis vanaf week 9 door vroege complicaties. Er werd me bedrust voorgeschreven voor 2 weken. Dat heb ik gedaan en toen ik terug op controle moest gaan bleek dat het niet veel geholpen had en werd me nog eens 10 dagen voorgeschreven.
Ik heb me er echt aan gehouden want ik wilde natuurlijk geen risico nemen.
Niet bukken, niet tillen, rustig gaan zitten en opstaan, geen stress… Werken in een kleuter/peutertuin is dus onbegonnen werk op die manier.
Ik vond het niet erg om niet te moeten werken maar de dagen duren wel lang als je alleen thuis bent.
Daarom ging ik op zoek naar een andere oplossing om me nuttig bezig te houden.
Ik vond een website met zoekertjes om privéles te geven. Je moet een profiel aanmaken en ouders die dan hulp nodig hebben voor hun zoon/dochter posten een zoekertje waar je dan op kan reageren.
Hierdoor heb ik voorlopig een paar uur werk per week. Het is niet veel maar net genoeg om me zinvol maar toch rustig bezig te houden.

Ondertussen ben ik volledig gestopt met werken in de kleuter/peutertuin. Mijn ziekenverlof werd weer verlengd omwille van gezondheidsredenen en ik kon geen termijn geven. Het leek me het beste om gewoon te zeggen dat ik ermee stopte. Gelukkig zit ik nog in mijn proefperiode en ze hebben er dus ook geen spel van gemaakt.
Ze konden ook niet want ik had van 2 dokters een negatief advies voor te werken. Veel kunnen ze dan niet doen… Normaal had ik een opzeg moeten doen, maar dat gaat nu niet hé ;-)
Jullie hebben wellicht wel door dat ik het helemaal niet erg vind dat ik daar niet meer terug naartoe moet gaan!

Het geeft ons veel meer vrijheid want nu heb ik ook echt vakantie wanneer er in België ook schoolvakantie is.
We kunnen langer op reis gaan en ik kan in januari langer blijven!
Ik voel me echt opgelucht!

Ik hoop wel contact te kunnen houden met de collega's want onder elkaar was het echt wel heel leuk. Met 1 collega en haar man hebben we ook al buiten school afgesproken en dat klikte heel goed.  Het is fijn om toch mensen te hebben om af en toe eens mee af te spreken!

Buiten mijn ontslag en de zwangerschap is er dus niet veel veranderd hier…

De luchtvochtigheid is heel goed afgenomen waardoor de zon ferm kan branden. Het is door de dag zo een 36° en tijdens de nacht kan het erg afkoelen.
Als Stephan om 5u30 naar zijn werk vertrekt dan durft hij te zeggen ‘brrrr het is koud!’ Het is dan zo een 28 graden ;-).

Ondertussen heb ik al de documenten die ik nodig heb om hier in orde te zijn. Ook mijn rijbewijs!
Stephan had me met een driver naar Abu Dhabi gestuurd om dat in orde te maken…
Ik ben maar 6 uur weggeweest… Nadat ik mijn rijbewijs had ging meneer nog wat papieren halen op de bureau en liet me maar liefst 45 minuten in de auto wachten en daarna ging em nog een gebedje doen in de Moskee… Zo typisch

We hebben goede vooruitzichten… In december gaan we EINDELIJK op huwelijksreis.

Beter te laat dan nooit hé
Als we het nu niet doen gaat het er nog lang niet van komen denk ik… Dus we hebben beslist!
We gaan 10 dagen naar Sri Lanka om daarna de feestdagen door te brengen in België.
Ik kijk er naar uit, maaar stiekem toch meer naar de feestdagen ;-)
Ik zal heel blij zijn als ik iedereen kan terugzien!

Ziezo, dat was het dan voor vandaag!
Ik heb geen foto’s om toe te voegen omdat ik regelmatig al foto’s gepost heb op facebook en dubbel posten is ook een beetje te gek hé

Tot de volgende keer!

x

20-10-2016 om 14:16 geschreven door Stephan & Kristel  

Hallo allemaal!

Het is alweer 1,5 week geleden…En morgen zijn we al 3 weken hier.... De tijd vliegt, ook in de Emiraten ;-) LOL

Vandaag gaat mijn update voornamelijk over mijn ervarigen tijdens de opleidingen van afgelopen week en over mijn eerste 2 dagen van het nieuwe schooljaar.
Voor de niet school-geïnteresseerden, geen paniek, ik heb zo ook nog wat te vertellen, alleen niet zo heel veel ;-)

Mijn VISA is eindelijk in orde en ik ben dus ook “RESIDENT”. Het enige dat ik nog moet ontvangen is mijn Emirates ID maar dat zal nog wel een tijdje duren vooraleer ik die krijg. Ik vermoed zo een 2 à 3 weken.
Tot dan kan ik bijvoorbeeld mijn looncheque niet gaan cashen omdat ik geen ID heb. Inderdaad, ik word uitbetaald met een cheque omdat ik nog geen plaatselijke bankrekening heb, omdat ik ook nog geen Emirates ID heb… Idd, een visieuze cirkel ;-)

Medisch ben ik goedgekeurd en ik heb Goddank geen levensbedreigende ziektes! LOL. Donderdagochtend ging héééééél vroeg de wekker af zodat we om 7:00 in Abu Dhabi konden zijn voor mijn medische testen. Normaal kan je als inwonder van Dubai de testen in Dubai doen maar omdat EMW gevestigd is in Abu Dhabi moest ik ze daar uitvoeren.
Donderdag was dus een zeer lange en vermoeiende dag, maar daarna was het weekend dus tijd genoeg om uit te rusten ;-)

Het weer is nog altijd hetzelfde. HEET! We merken wel dat het ’s nachts “afkoelt” naar een 30° en dat merk je vooral ’s morgens. Heerlijk is het dan buiten! Maar door de dag is het echt nog veel te heet.

Ons huis begint toch ook wel als thuis aan te voelen. Vooral omdat ik veel persoonlijke dingen van thuis heb meegenomen. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb want ik kijk toch heel vaak terug naar al de kaartjes, foto’s en boeken die ik heb meegebracht.

Ook de tuin wordt wat aantrekkelijker, het tuinstel staat er, we hebben een giga-bbq gekocht (we moesten maar eens veel bezoek krijgen) LOL ;)
Kortom, de woning is zo goed als een ‘thuis’.

Op school heb ik toch wat meer moeite met me te “settelen”. Het heeft op zich niets met de school te maken of met de collega’s, maar eerder met het curriculum en de zeer hoge verwachtingen van de ouders.

De trainingsdagen zijn op zich goed verlopen, behalve op dag 3 en 4 was het heel lastig voor mij. Het ging toen over de wetgeving omtrent “gezondheid & veiligheid” en ik kan jullie verzekeren, ze hebben werkelijk voor alles een regel of een of andere wet. Er zijn ontelbaar veel documenten die we moeten invullen, alleen al om jezelf in te dekken.
Bijvoorbeeld: een kleuter komt aan met een zichbare blauwe plek. Je moet dan de ouder of de nanny aanspreken om te vragen wat er gebeurd is. Daarna moet je een formulier invullen dat deze ‘verwonding’ niet is opgelopen terwijl jij als leerkracht verantwoordelijk was en dat moet ondertekend worden door de beide partijen…
Ik stel mezelf de vraag: hoeveel kopieën moet ik gaan nemen? Kleuters komen non-stop met zulke ‘verwondingen’ aan op school… Maar zolang wij als leerkracht of nursery maar niet verantwoordelijk zijn is het goed…

Om jullie een idee te geven hoe streng en strikt ze regels en wetten volgen ga ik even iets schrijven over een voorval eerder dit jaar. Helaas heeft dit accident geen goed einde!
Voor alle duidelijkheid, dit was in een andere nursery, maar die is ondertussen gesloten…

De schoolbus pikt een aantal kinderen op. Het verkeer is druk en de chauffeur doet zijn best om alsnog op tijd op school aan te komen.
1 Kleuter valt in slaap tijdens de rit.
Door het haasten zijn ze de kleuters vergeten te tellen tijdens het uitstappen, de kleuter sliep dus nog steeds terwijl er niemand meer in de bus zat.
Eens in de klas heeft de juf natuurlijk gemerkt dat x er niet was. De juf belde niet naar de mama om te vragen of x ziek is en de mama heeft de school niet verwittigd.
Wat blijkt nadien… De kleuter heeft de hele dag in een gloedhete bus gezeten en is helaas overleden…
Wie is verantwoordelijk?
De general manager, de nursery manager, de juf, de buschauffeur, de busverantwoordelijke, de receptioniste en de assistente zitten allemaal in de gevangenis…

Je vindt over dit voorval niets terug aangezien er hier alleen maar goede dingen in de kranten verschijnen over Dubai… De nursery is natuurlijk meteen gesloten aangezien de helft in de gevangenis zit… Erg hé!
Ik wil hiermee gewoon aantonen dat we erg alert moeten zijn voor vanalles en nog wat! 

Kindje niet daar? Receptie bellen met de vraag of de ouders verwittigd hebben. Zo niet, de ouders contacteren. Bij serieuzere incidenten (bult, bijten,…) ouders verwittigen op voorhand zodat ze niet verschieten als ze de kinderen komen halen. Dit bedoel ik als ik zeg dat je altijd in functie van ouders moet denken (schrijf ik een beetje verderop).

De training over het curriculum zelf viel wel mee omdat er toch wel veel gelijkenissen zijn met ons systeem. Alleen is er véél meer papierwerk dan bij ons. Inderdaad, NOG meer papierwerk. Maar hey, daarom hebben ze hier dus 2 assistenten per leerkracht. Er blijft amper tijd over om leuke activiteiten te doen met de kinderen… 

Om jullie een idee te geven van het papierwerk:
- 1 rapport per dag per kind over zijn of haar dag in de nursery
- 2 oberservaties per week per kind met doelen, foto’s en exacte gebeurtenissen
- een planning een week op voorhand van de hele week met de doelen
- een terugblik op de voorbije week met de vooruitblik voor de volgende week
- dagelijkse portie foto’s voorzien van commentaren
- voor elk domein bewijsmateriaal dat hieraan werkelijk gewerkt is (foto’s van de kinderen tijdens een rollenspel, foto’s van werkjes,…) met daarbij de doelen en wat ze precies deden
-…
Begrijpen jullie mijn ongerustheid/frustratie/…

Ben ik blij dat ik part-time werk! Wanneer moet je dit allemaal doen? Ik vraag het me echt af…

En dan komen er nog al die formulieren bij die je door de dag moet invullen als er iets gebeurd waarbij de kinderen vallen, elkaar bijten,…
Ik weet het, ik klink behoorlijk negatief maar het is soms ook even wat veel…

Gelukkig hebben we de trainingsweek afgesloten met een leuke teambuilding actitivteit: Laser Tag!
Echt wel leuk om eens te doen!

Zondag 28 augustus was de eerste dag van het nieuwe academiejaar. De eerste 2 dagen waren oriëntatiedagen waar de ouders en kleuters de klas, de juf, de assistentes en de andere ruimtes kwamen verkennen.

Op zich had ik een vrij goed gevoel bij de ouders maar ik voelde dat ik toch erg nerveus was.
Weet je, als je bij kinderen bent dan gaat alles precies vanzelf. Maar als ouders je de kleren van je lijf vragen over curriculum etc. dan breekt je toch het zweet uit.
Ik heb een paar keer naar mijn woorden moeten zoeken en in alle eerlijkheid eens gezegd dat ik het juiste woord niet vond en die ouders zijn gaan klagen over het feit dat ik geen ‘native-speaker’ ben en dat hun kind dus niets van mij kan leren.
Gelukkig heeft de Nursery manager heel goede ‘parent-problem-solving’ skills en heeft ze gewoon gezegd dat ik deftig getraind ben en dat iedereen wel eens naar zijn of haar woorden zoekt en dat ze me dus een beetje het voordeel van de twijfel moeten geven.
Van de andere ouders heb ik vrijwel allemaal postieve feedback gekregen.

Ik heb het gevoel dat we nog meer dan bij ons moeten denken in functie van de ouders, terwijl zowel het beleid als ikzelf vinden dat de kinderen op de absolute nummer 1 komen. Ik moet precies echt nog een goed evenwicht vinden tussen die 2.
Maar als je je altijd moet verantwoorden, bij elke stap of activiteit… Het doet me gewoon twijfelen aan mezelf.

Ook moet ik erg wennen aan het feit dat we constant gefilmd worden. De ouders hebben constant toegang tot de camerabeelden van de klas. Dat maakt dat je voor werkelijk alles telefoon krijgt. Ouders bellen dan naar de receptie en zij bellen dan naar jou. Ze bellen bijvoorbeeld om te vragen waarom ze hun druiven niet opeten, waarom dat ze met hun rug naar de camera zitten want nu kunnen ze hun kind niet zien. Ze bellen ook om te vragen waarom je iemand aan de kant zet,… Ondenkbaar voor jullie maar het is toch waar… Ook dat zal even wennen zijn.

Het moment waar mijn mond letterlijk openviel moet ik toch echt met jullie delen!
God bewaar me als iemand van de nursery mijn blog laat vertalen…LOL
In elke ruimte hangt er een poster met ‘calm down area’. Kinderen moeten daar even gaan ‘nadenken’ over wat ze gedaan hebben. Het is dus niet echt een straf maar gewoon ook iets waaruit ze kunnen leren.
Toen een ouder die poster zag sloeg ze werkelijk alle kleuren uit. Ze heeft me letterlijk verboden om haar kind te ‘straffen’ want zo voedt zij haar kind niet op… (Ik ga mijn gedachten wijselijk even voor mezelf houden ;-) LOL!!!)
Ja, wat moet je dan? Iedereen die mijn gezichtsuitdrukkingen kent kan zich nu inbeelden hoe moeilijk het was om mijn gezicht op dat moment in de plooi te houden!
Ik wilde echt keihard zeggen ‘Excuse me???’ maar ik ben toch vrij professioneel kunnen blijven en ik ben de uitdaging aangegaan om met de ouder in dialoog te gaan over onze visie van ‘even tot rust komen’ vs. ‘straffen’.
Ze was het niet helemaal met me eens maar omdat ze doorhad dat deze manier van ‘straffen’ toch wel een deel is van de ontwikkeling heeft ze haar toestemming gegeven.
Straf hé!

In ieder geval, de nursery waar ik werk staat heel hoog aangeschreven en wordt door ouders heel hoog in het vaandel gedragen. Ze moeten die standaard dus hoog houden, en dus snap ik dat er veel van ons verwacht wordt. Maar er is toch iets teveel op me afgekomen de laatste dagen…

Na de oriëntatiedagen starten de ‘settle in days’. De klas is in 2 groepen verdeeld en elke groep komt 2 uur per dag naar de klas om stilletjes aan te wennen aan de nieuwe omgeving, aan de nieuwe juf en assistentes.
Vanaf zondag komen ze dan de hele voormiddag. Omdat ik part-time werk heb ik enkel een klas in de VM en slechts 2 kleuters gaan naar de ‘younger afternoon club’ waar een andere juf verantwoordelijk is.
Ik werk tot 15u, en in de namiddag moet ik dus voornamelijk administratief werk doen en mijn werk als SEN coördinator. Ik moet dus kleuters gaan observeren in andere klassen die wel les hebben in de namiddag en daar een rapport over schrijven en een soort van handelingsplan opstellen (als dat nodig is).

We zullen zien hoe dat gaat verlopen ;-) Nog meer rapporten! LOL

Na deze week hebben we een volle week les en daarna zijn er 3 extra vrije dagen vanwege het grote feest na de Ramadan. In juli was er een klein feest met 1 vrije dag en nu is er een groot feest met 3 vrije dagen. Eerlijk gezegd, ze zijn welgekomen! ;-) Even relaxen want zoals jullie wel merken, de voorbije weken wegen toch wel zwaar door!

Er zijn natuurlijk ook al heel veel leuke dingen gebeurd in de nursery! Ik heb leuke collega’s en het management is super!
Ze staan achter je en ze helpen je met alles!
Ook onderling wordt iedereen goed opgevangen omdat bijna iedereen in hetzelfde schuitje zit.
Sommige collega’s hebben net zoals mij niemand buiten hun partner en dat zorgt dat je toch wel meer met elkaar gaat optrekken.

Waar wij wonen is het ook ieder voor zich. Daar hebben we bewust voor gekozen omdat we toch wel graag ’s avonds in rust thuiskomen en niet in de drukte. Anderen zouden onze woonplaats vreselijk vinden maar wij houden ervan om even geen drukte om ons heen te hebben
Dat maakt het dan wel weer moeilijker om buiten de school af te spreken maar het is ook niet dat dat wekelijks gaat gebeuren dus af en toe eens terugrijden richting Dubai Marina is zo erg niet.

Beste volgers, ik ga het voorlopig hierbij laten. Ik hoop dat ik niet al te negatief ben geweest en dat jullie blij zijn met deze update.

Ik wens iedereen gerelateerd aan het onderwijs, in welke vorm dan ook (juffen, meesters, ouders, grootouders, maar vooral de kinderen) aanstaande donderdag een hele fijne 1^ste september toe!
Maak er een mooie en leuke start van!

Groetjes,
Kristel

29-08-2016 om 19:51 geschreven door Stephan & Kristel  

Hallo allemaal!

Ik ga beginnen met een heel leuk nieuwtje! Vanmorgen werd ik om 5u wakker door gestommel in de badkamer. Even later kwam Stephan de kamer binnen en toen hij zag dat ik wakker was, vertelde hij me dat Stijn & Michèlle eindelijk papa en mama zijn geworden!
Ze hebben er lang op moeten wachten en eindelijk kunnen ze hun prinses Camille nu in hun armen houden!
Stijn en Michèlle, een hele dikke proficiat met de geboorte van jullie dochtertje.
Jullie weten dat ik het heel erg vind dat we ze pas binnen enkele maanden kunnen ontmoeten, maar ik ben er zeker van dat we ze kunnen bewonderen via foto’s en skype ! <3

Ik heb eigenlijk niet zo heel veel te vertellen deze keer, mijn vorige post is ook nog niet zo heel lang geleden ;-)

Woensdagavond heb ik eindelijk mijn autootje in ontvangst mogen nemen. Superhappy ben ik ermee! De terugrit richting onze community ging echter niet van een leien dakje. Ik moest Stephan volgen, het was donker, mega-druk verkeer,… Het zweet stond me op mijn rug. Maar het was meteen ook mijn vuurdoop ;-)
Ontspannen rijden is hier niet echt aan de orde en je hebt ogen te kort!
Ze steken hier ook langs 2 kanten voorbij dus je moet echt constant in je spiegels kijken. Ook laten ze je niet invoegen dus soms is het echt op goed geluk en hopen dat de andere bestuurder op tijd remt!
Donderdag kon ik dus voor de eerste keer met mijn eigen autootje naar het werk rijden. Precies een half uur heb ik erover gedaan. Het is natuurlijk iets verder dan van de Oude Baan richting Leut of de Bloemenlaan, maar een half uur valt best wel mee.
Het terugrijden heeft echter wat langer geduurd…. Donderdagavond start het weekend, dus veel drukker verkeer en ook nog eens misgereden en mijn afrit gemist… 1,5 uur later kwam ik dan toch eindelijk thuis aan! Eindelijk weekend!

Ondertussen is het zaterdagnamiddag 4pm en ik heb niets anders gedaan dan ik thuis zou gedaan hebben…Winkelen, het huishouden, werken voor school… Mijn leven is echt gewoon verplaatst naar Dubai, maar dan alleen met ons tweetjes… 

Eerlijkheidshalve moet ik ook zeggen dat ik niet veel anders zou kunnen doen. Het is nog steeds veel te warm buiten, zelfs om nog maar buiten te zitten, dus kan ik me beter nuttig bezighouden, nietwaar?

Mijn eerste week op school was vermoeiend, leerrijk, vernieuwend, verrassend, aangenaam, hartverwarmend,…
Na een paar dagen zat ik al helemaal in de flow van het systeem. Eigenlijk is het goed dat ik nog tijdens het zomerkamp ben kunnen beginnen, zonder al het papierwerk en voorbereidingen. Zo heb ik echt de kans gekregen om er “rustig” in te komen.
Ik word dus klastitularis van de ‘Dolphins class’. Het is Nursery 1A en de leeftijd van de kleuters zal ongeveer een 3 jaar zijn. Het is sterk afwisselend hier qua leeftijd. Sommige kindjes zullen al na een jaar bij mij ‘afstuderen’ en naar de ‘grote school’ gaan en sommigen zullen nog een jaartje naar ‘Pandabears’ of ‘Polarbears’ gaan.
Ik heb een groot verschil gemerkt tussen de kindjes hier en de kindjes bij ons. Een 2,5 jarige bij ons begint pas aan zijn of haar schools avontuur en moet eigenlijk nog alles leren. Hier komen ze al lang naar de Nursery en hebben daardoor al heel veel geleerd op schools vlak. Het opruimen etc is allemaal al gekend en dat merk je toch wel. 
Ze kennen zoveel liedjes, gedichten, woorden, nummers,… Ik moet echt toegeven dat ik tijdens de voorbije week een paar keer erg verbaasd was over hun kunnen.

Morgen begint de trainingsweek. Van zondag t.e.m. woensdagmiddag en in de namiddag hebben we teambuilding. Kijk er wel naar uit want dan leer je iedereen ook op een andere manier kennen. 

Wat staat er op de planning tijdens de trainingsweek?
- Intercultureel onderwijs
- Het kringmoment
- Veiligheid en gezondheid
- Kinderbescherming
- Wetgeving en procedures
- Curriculum training

Een hele boterham dus, en de grootste uitdaging is om overal te geraken. De bijscholingen zijn ook nog steeds op verplaatsing dus ik heb geen flauw idee hoe ik overal moet geraken  Vanavond moet ik dus de route gaan doen zodat ik morgen op tijd kan zijn. Best vervelend en veel tijdverlies maar het is niet anders…

Ik ben wel erg gemotiveerd want ik heb een extra taak gekregen in de nursery. In de voormiddag ben ik gewoon klasjuf maar in de namiddag ben ik een soort van begeleidster voor kindjes met extra zorgen. Best spannend allemaal!
Ze hadden me gevraagd of ze me raad mochten vragen als het ging over kinderen met extra zorgen maar ineens zag ik dat ik op papier sta als coördinator… Ik verschrok zelfs een beetje, omdat ik niet wist dat ze het zo zagen. Anyway, ik ben er wel blij mee! ;-)

Dat was het eigenlijk voor vandaag…
Niet zo heel veel nieuws hé?

Nog enkele wist je datjes…

Wist je dat
- er in elke klas camera’s hangen en ouders van thuis uit kunnen volgen wat je allemaal doet in de klas?
- iedereen een locker heeft en zijn persoonlijke spullen dus beneden moet laten?
- kindjes lunch hebben op school, ook al gaan ze daarna naar huis? Het omgekeerde van bij ons dus…
- de teacher assistants maar 1 dag weekend hebben? Zij moeten op zaterdag werken om alles voor te bereiden voor de nieuwe werkweek. (Ik vind dat eigenlijk echt niet eerlijk, maar kan er ook niks aan doen)
- er 80 verschillende nationaliteiten zijn binnen de nursery?
- veel kindjes  (lees: bijna alle kindjes) een nanny hebben?   

- ik ook hier alweer geld ben aan het uitgeven voor de klas? (En ik had nog gezegd dat ik het niet meer ging doen!) ;-)

- mijn autootje voltanken maar €11 kost

That’s it for today!
See you next time!

Bye bye!

20-08-2016 om 15:20 geschreven door Stephan & Kristel  

Hallo allemaal!

Hier ben ik met een eerste update na ons vertrek.
Ik ga schrijven over de eerste dagen hier zodat jullie je een beeld kunnen vormen van hoe of wat…
Het is een vrij lange tekst dus als je geen tijd hebt dan zou ik het op een ander moment lezen ;-)

9/08: Het vertrek

Het vertrek was vreselijk, afschuwelijk, een beetje sterven!
Ik kan met geen woorden beschrijven hoe pijnlijk het afscheid nemen was…
Daarom ga ik er ook niet teveel over schrijven want tijdens het typen rollen de tranen weer over mijn wangen.
Het is gewoon voor mezelf al zo moeilijk en dan nog zien hoeveel verdriet familie en vrienden hebben… Dat is extra pijnlijk!
Je ziet wel vaker mensen voor een langere tijd niet, maar als je beseft dat het minstens 4,5 maand duurt vooraleer je familie en vrienden terugziet… Dan is het echt heel pijnlijk!

Op zich hebben we een aangename vlucht gehad. Helaas ben ik wel heel ellendig geworden op de vlieger…Ik vermoed dat het aan de emoties lag want normaal gezien kan ik heel goed tegen vliegen.
De koffers hadden we snel en even erna zaten we in de taxi richting ‘Thuis’. Ik schrijf niet graag ‘thuis’ want dit is mijn thuis helmaal niet. Laten we zeggen op weg naar huis en niet op weg naar thuis… 

De eerste foto is die van onze aankopen in de luchthaven... Kwestie van een kleine voorraad aan te leggen hé ;-) Alcohol kan je hier namelijk niet zomaar verkrijgen. In ons geval zal het van de luchthaven moeten komen of we moeten naar Sharjah rijden (ongeveer 1uur rijden) om ginder alcohol te kopen... Vreemd hoor, die Arabieren

De eerste nacht heb ik vrij goed geslapen, het zal wel aan al die tranen gelegen hebben?
Ik mag niet vergeten te vertellen dat Stephan ongelooflijk veel begrip heeft en me ook elke keer troost als de waterlanders weer komen… Hij zegt wel eerlijk dat hij niet had gedacht dat ik het er zo moeilijk zou mee hebben… Maar, alle begin is moeilijk zeker?

10/08: Dag 1

Ik werd al vrij vroeg wakker en omdat Stephan nog sliep had ik helaas tijd om na te denken…
Natuurlijk, …Tranen!

Normaal gezien zijn Harvey en Presley meteen daar zodra ik wakker word… Dan komen ze lekker spinnen en knuffelen… Meteen een harde confrontatie wat mij betreft. Mijn beestjes hebben het supergoed thuis maar ik mis ze toch heel erg L
Gelukkig houdt Stephanie me goed op de hoogte en krijg ik foto’s van ze. Van Linda (de mama van Stephanie) hebben ze ook al een heel mooi nieuw mandje gekregen. (zie foto).

Na het ontbijt zijn we de koffers beginnen uit te pakken en deden we heel wat andere taken…
Ondertussen bleven we maar weer eens geduldig wachten op de poetsploeg… Na verschillende berichtjes naar de eigenaar bleek dat ze maar weer eens niet kwamen. Daar gaan toch je stekels van rechtop staan hé? Dat is echt Dubai-stijl zoiets! Om van kapot te vallen!
Ze waren al eens komen ‘poetsen’ toen ik in België was… Poetsen noemen ze dat! Met 1 emmer water de hele benedenverdieping gedweild, een hoop zand binnen, … De woning heeft maanden leeggestaan, hier moet fatsoenlijk gekuist worden. Man, ik word toch kwaad van die houding. En dan vragen ze zich af waarom de arbeiders hier zo weinig verdienen… (Weining t.o.v. hun geboorteland hé)

Enfin, om een lang verhaal kort te maken, normaal komen ze dan zaterdag poetsen. Ik ben benieuwd ;-)

We konden ook al meteen onze dozen gaan ophalen in het desbetreffende bedrijf. Ook daar weer is het plantrekkerij. Je komt aan, je krijg een kaartje en dan moet je maar uitzoeken waar je naartoe moet…
Op goed geluk ergens naar binnen, dan naar de 1^ste verdieping, dan naar gebouw 3 op de 2^de verdieping etc etc etc om dan toch eindelijk na een uur vast te stellen dat onze dozen en kaders veilig zijn aangekomen en uitgeladen. Oef!
Inladen en wegwezen, een autootje vol ;-)

De rest van de dag is er nog het één en het ander misgelopen… Omdat ik niet al te negatief wil zijn zal ik er niet te uitgebreid over schrijven ;-)
- Ikea  : dikke brol! Echt, de kwaliteit is opmerkelijk minder dan bij ons…
- Internet aanvragen: originele papieren van het bedrijf nodig, geen kopies… dus weer uitstel
- Tv kabel: gekocht en toch nog geen tv, ah nee want de papieren zijn niet in orde…
Je hebt werkelijk OVERAL papieren voor nodig!
- Bankrekening openen? Gaat niet want mijn VISA is nog niet in orde…
….

Gevolg: 2 brokken brustratie aan het einde van de dag…
Even de frustratie wegspoelen onder een douche… Maar met dat het water begon te lopen, stroomden ook de tranen weer over mijn wangen.
De hele dag zo druk bezig geweest, geen tijd om na te denken of te piekeren… Maar tijdens een leeg momentje is het toch weer even moeilijk!

Onze eerste maaltijd in het nieuwe huis viel goed in de smaak. Met dat ik bezig was in de keuken merkte ik meteen dat ik dingen moest veranderen… Kruiden toch in die kast, dit hier en dat daar,… Terug alles naar je hand zetten zodat het koken weer een plezier wordt.
Ook ben ik echt wel blij met mijn gasvuur! Het is even wennen en er zal vast en zeker nog het één en het ander mislopen, maar de eerste maaltijd was lekker én gezond! ;-)

Op naar dag 2!


11/08: Dag 2

Donderdag werd er heel goed gewerkt in het huis. Alle dozen werden uitgepakt, kasten werden ingruimd, het huis kreeg al een persoonlijke toets!
Ook de technieker kwam langs om de vaatwasser, de wasmachine en de droogkast aan te sluiten.
Het is gek hoe moeilijk het is om ineens te werken met andere apparaten! Ik zei nog: ‘wat mis ik mijn eenvoudige Bosch wasmachine’! We hebben nu zo een Amerikaans model en dat werkt toch wel heel anders…
Ook maatwerk kennen ze hier niet zo goed. Bij ons zijn de meeste keukens en toestellen op elkaar afgestemd. Hier dus niet…Papa en Philippe zouden grijze haren krijgen van onze keuken. De vaatwasser steekt een paar centimeter uit vanvoor, het gasvuur staat te laag (of het aanrecht is te hoog), de frigo is te breed en past niet netjes tussen de kast en de deur,…
Ik mag er ook niet teveel over nadenken want normaal kan ik niet goed tegen zo een dingen, maar ik heb niet veel keuze hé? Het is wat het is. Zolang het proper en netjes is zal ik niet klagen! Maarja, proper is het nog altijd niet…Grrrrrr… Morgen Kristel, morgen komen ze poetsen.
Jullie denken vast wel: pak zelf een dweil en begin… We hebben vandaag een paar kamers gedaan en per ruimte hebben we zeker 4 emmers nodig. Er ligt hier zoveel stof van al dat zand, daarbij hebben de verf- en schuurwerken ook hun sporen nagelaten. En juist is juist, we hebben recht op een fatsoenlijke poetsbeurt als nieuwe huurders!
Heb ook een paar vensters ‘gewassen’… Je ziet er amper iets van… Daar moeten ze met een hogedrukreiniger ofzoiets gaan opzitten want heel dat zand zit overal tussen en ingekoekt. Wat wel fijn is: vensters wassen in bikini! LOL!

We zijn ook eens een kijkje gaan nemen bij de plaatselijke Citroën verdeler maar we kamen van een kale reis terug…
Ook hier weer hetzelfde probleem… Papieren! Geen VISA, geen bankrekening, geen financiering… Het komt er dus op neer dat je sowieso bewijs moet hebben van enkele maanden loon op je rekening vooraleer ze je een financiering geven. Aangezien ik nog geen bankrekening heb is dat vrij lastig en moeten we dus naar een andere oplossing zoeken…

Bij de volgende halte haddden we ook geen geluk… Van het bedrijf uit moeten we TV en internet nemen bij “Etisalat” maar waar wij wonen is er een “Du” voorziening. Aangezien de brief van het bedrijf gericht was naar Etisalat konden we niet anders dan wachten tot na het weekend om bij DU een contract te krijgen. Terwijl ik dit typ zijn we al zondag, en ik hoop dat we tegen dinsdag eindelijk TV en internet hebben…

Het leven kan heel schoon zijn hier, daar ben ik van overtuigd, maar toch enkel en alleen als alles in orde is… want momenteel zijn we 2 gefrustreerde poepies bij elkaar ;-)

We hebben toch geprobeerd de dag leuk af te sluiten en zijn nog lekker gaan uiteten om het weekend in te zetten… Want zoals jullie ondertussen weten: het weekend begint op vrijdag!

12/08 Dag 3

Vandaag is het vrijdag en dus de eerste dag van het weekend. We hebben niet al te veel op de planning staan…

Ikea, Pan furniture, de weg naar mijn werk oefenen en de Toyota garage!
We hebben eens opgezocht of er ook garage’s zijn met pre-owned cars. Toyota bleek een aantal van deze wagens te hebben en daarom besloten we om daar een kijkje te gaan nemen.
Opnieuw hetzelfde probleem… De papieren! Maar wat hier wel mogelijk is, in tegenstelling tot in andere garages, ze willen het liefst cash geld! Bij ons moeten we overal verantwoorden waar ons geld vandaag komt. Hier dus niet! De auto cash betalen is dus onze enige oplossing om op een snelle manier een auto te kunnen kopen.

Het volgende probleem? Hoe krijgen we zoveel cash geld hier? Dat kan je niet afhalen, toch?

We slapen er een nachtje over en vragen even raad en hulp aan het thuisfront!

13/08: Dag 4

3 Filipijnse vrouwen staan al vroeg aan onze deur… De kuisploeg, finally!!! Ze hebben hun werk heel goed gedaan en we zijn blij dat we eindelijk een zuivere vloer hebben, naar buiten kunnen kijken,…

Tussen de soep en de patatten zijn we ook nog eens naar mijn werk gereden, zodat ik nog eens kon oefenen. Het lukte me al aardig!

Daarna zijn we terug naar de Toyota garage gegaan omdat er zich een oplossing heeft voorgedaan…

Mijn ouders schrijven het geld over naar Stephan zijn bedrijf. Die transactie duurt een aantal dagen maar ondertussen lenen zij ons genoeg Dirhams om de auto te kunnen kopen, en wij betalen het terug aan onze ouders. Slim hé? Door deze oplossing zal ik maandag mijn auto kunnen gaan halen ipv binnen een paar weken! Je moet de achterpoortjes zien te vinden binnen het systeem hier… Maar het komt goed ;-)
Er kwam toevallig net een auto terug vrij van een mevrouw die geen lening kreeg. Daardoor is het geen witte Yaris maar een zwarte geworden en we hebben een ferme deal kunnen doen. Ik ben er dus heel blij mee!  Het gaat over een demo-wagen, 5 deurs en er is dus helemaal niets aan en heeft maar een paar kilometer op de teller staan. Ideaal om hier in dit druk verkeer rond te crossen!

We maakten er een gezellige avond van maar de nodige tranen kwamen toch opzetten. Het moest wel want vrijdag had ik het goed droog gehouden…
Soms overvallen de emoties mij en dan kan ik het echt niet tegenhouden.

We zijn vroeg gaan slapen maar ik heb toch heel erg slecht geslapen omdat ik best zenuwachtig was voor mijn eerste werkdag! Spannenddddddd!!!

14/08: Dag 5

Om 8u00 werd ik gewekt… Niet door mijn wekker die om 7u00 moest afgaan, maar wel door Stephan die naast mijn bed stond… “Poepie, wat doe jij nog in bed??? Jij moet gaan werken!!!”

Ja lap, mijn eerste dag en mijn wekker is gewoon niet afgegaan!
Als een gek vloog ik uit bed en alles gebeurde aan een high speed tempo. Ondertussen maakte stephan mijn lunchbox klaar en mijn shake ;-)

Gelukkig dat ik mijn auto nog niet had want anders had hij me niet moeten brengen en had hij me dus ook niet kunnen wekken!
Maar ik was stipt om 8u45 op school, en dus mooi op het afgesproken uur aanwezig.
Ik ging ervan uit dat mijn training vandaag zou beginnen. Niets was minder waar… Meteen de klas in, voouit met de geit! Totaal onvoorbereid en met een vrij abstract thema moest ik meteen aan de slag. Topic of the week: “Thinking out of the box”. En dat met 2,5 jarigen??? Tjuuuusssss  Maar ik heb het overleefd! Nu weet ik tenminste dat ik voor de rest van de week nog activiteiten moet voorzien

Ik heb ook kennis gemaakt met mijn TA’s (teacher assistents) en dat komt allemaal wel in orde. De manier van werken zal even wennen zijn maar ik moet zeggen dat ik vandaag toch wel ferm mijn plan heb getrokken, dus dat komt wel goed!

De hele week is er nog summercamp en daarna is de school gesloten voor training. Eigenlijk is het wel fijn dat ik nu kan wennen aan het systeem zonder heel de paperassen en dossiers die erbij komen kijken. Dat gaat nog wat geven in September!

De rest van de dag verliep vrij rustig… Ik ben thuisgekomen van het werk, ik heb gewerkt aan mijn blog, ik heb wat spulletjes gelamineerd… Wat opgeruimd en dan wachten op manlief en de oven eens uitgeprobeerd. Zo een gasvuur is echt wel een luxe! Alleen het schoonmaken is wat omslachtiger dan een keramisch vuur, maar ook dat went wel.

Ondertussen is het half 10 geweest en heb ik nog wat goed nieuws:
Morgen hebben we eindelijk internet en TV!  
Finallllyyyyy!!!

Dan kunnen we naar de BVN kijken ;-) De enige Nederlandstalige zender die hier beschikbaar is… Maar beter dat dan niets hé!

Ik wens jullie allemaal nog een fijne zondagavond! Voor ons is het bijna bedtijd na onze eerste werkdag ;-)


Groetjes,
Kristel

P.s.: De laatste foto heb ik vandaag gemaakt... Ik zag het toen ik boven aan het opruimen was. Vond ik wel mooi om ook even te delen ;-)

14-08-2016 om 20:01 geschreven door Stephan & Kristel  

Dag familie, vrienden, kennissen en volgers!

Aan de vooravond van ‘THE DAY’ vind ik het wel leuk om nog eens een berichtje te posten…

Ik heb er bewust voor gekozen om de voorbije weken niets te posten. Niet zozeer omdat ik niets te vertellen had, maar wel omdat het ongelooflijk zware weken zijn geweest. Ik had nogal wat last van “moodswitches” waardoor ik beter even kon wachten met schrijven ;-)

Eerst en vooral kom je thuis in een leeg huis… Dat is gewoon niet fijn als je weer een tijdje samen bent geweest.

Maar daarbij kwam natuurijk alles wat er bij een verhuis komt kijken… En dat is heel wat, zeker bij een verhuis naar ‘de andere kant van de wereld’, zoals de mensen dat zo mooi kunnen zeggen ;-)

“Verhuis-verkoop”

De facebookers onder jullie zijn wellicht bijna zot geworden van de hoeveelheid foto’s die ik gepost heb gedurende mijn evenement… Sorry daarvoor! Maar, ik heb wel echt heel veel van mijn spulletjes kunnen verkopen! De restjes heb ik uitgedeeld onder vrienden en collega’s, naar spullenhulp gebracht,.. Maar er zijn ook dingen die ik echt nog veel te goed vond om weg te doen en die heb ik netjes naar mijn ouders gebracht. Wie weet kunnen ze ooit nog dienen

Graag wil ik nog even iedereen bedanken die me is komen helpen! Alleen had ik dit echt niet kunnen doen! Dus:  papa, Debbie, Kim, Lindsay en Jessie een welgemeende dikke MERCI!

En natuurlijk een grote dank aan alle kopers! Ik ben blij dat mijn spullen op heel veel verschillende manieren toch nog een betekenis krijgen 

Ik kan jullie wel vertellen dat ik na een week in mijn pop up store gewoond te hebben, heel blij was toen mijn living op zondagavond terug een living was!
Daarbij een grote dank aan Cindy, die me een hele dag is komen helpen om alles weer netjes te krijgen! Een goede tip: Als je ooit verhuist, bel haar! Ze is een kei in inpakken!

“Papierwinkel”

 1 woord: VRESELIJK!

Fernand Costermans zegt altijd: “Man, man, man! Miserie, miserie, miserie!”
Awel, ik kan het niet beter zeggen.
Wat een gedoe! Ik had de boel bijna neergegooid… Ik had het echt helemaal gehad…!
Het ergste vond ik nog dat ik 3x naar dezelfde instantie heb moeten bellen in Brussel omdat ik de uitleg op de website echt niet begreep. En die mevrouw wilde me gewoon echt niet helpen… Ik werd echt zo boos van haar houding dat ik een heel onbeleefd antwoord heb gegeven! Dat had ze echt wel verdiend!
M: “Madammeke, de uitleg staat op de website!”
K: “Maar mevrouw, ik begrijp het niet, kan u me a.u.b. verduidelijken naar welke instanties ik nu allemaal moet gaan met mijn papieren?”.
M: “Ik heb u net gezegd dat het allemaal duidelijk op de website omschreven staat. En anders belt u maar naar de dienst van de Overheid voor meer uitleg.”
K: Ik ga niet schrijven wat ik geantwoord heb ;-)

Begrijpen jullie mijn frustratie?

Maar dus… de papierwinkel…
Al onze officiële documenten moeten gelegaliseerd worden. Maar ze moesten dus eerst nog vertaald worden door een beëdigd vertaler. Daarna moesten ze naar Tongeren en nadien nog naar 3 verschillende instanties in Brussel.
Mijn diploma’s moesten dus eerst vertaald worden, afgestempeld door de vertaler, dan naar de rechtbank in Tongeren, dan naar de ‘Vlaamse overheid’, dan naar ‘Buitenlandse zaken’ en als laatste naar het consulaat van de Verenigde Arabische Emiraten.
Die laatste doet heel moeilijk als het op papieren aankomt, dus het kon maar beter in orde zijn…

Kostenplaatje voor een paar stempels: €260!
Niet alleen mijn diploma’s moesten gelegaliseerd worden, ook mijn medisch dossier want als dat niet gelegaliseerd is dan kan je het beter weggooien. Ze zijn daar heel erg streng op.

Eer dat ik wist waar ik overal naartoe moest met mijn papieren waren we alweer een dag verder… Leve de hulpvaardigheid van de dienst FOD in Brussel. Ik ben er nog steeds boos om!

Gelukkig is Stephan zo lief geweest om met heel mijn papieren naar Brussel te gaan, want ik was nog even op weekend met ‘De meisjes’  Je moet prioriteiten stellen in het leven hé ;-)
Net als vorige keer is hij ook 2 keer naar Brussel kunnen rijden… De eerste keer stond hij voor een gesloten deur wegens vakantieregelingen! Nog meer frustratie! ;-)

“Inpakken en wegwezen”

Uiteindelijk hebben we beslist om onze spullen niet met de container te verschepen maar ze mee op de vlieger te nemen.
Ik heb op voorhand verschillende offertes aangevraagd maar via Emirates zelf is het nog het goedkoopst en het handigst. We hebben op voorhand alles moeten doorgeven (lengte, diepte, hoogte) van alle dozen, kaders,… en het geschatte gewicht. Op basis daarvan krijg je dan een prijsberekening. Ik vermoed dat we een dikke €500 euro moeten betalen voor alles. Het is veel geld maar ik betaal liever €500 dan een maand op mijn spullen te moeten wachten… We hebben MAAR 161kg aan verhuis ;-)
Stephan is vandaag al alles gaan wegbrengen zodat het morgen met ons de vlieger op kan en hij is dan ook maar meteen doorgereden naar die geweldige instanties voor mijn papierwinkel. Dit keer met meer geluk ;-)

Morgen om 15u vertrekt onze vlieger richting Dubai…. Het komt dus wel heel dichtbij nu!
Vandaag stond er nog een hele waslijst op mijn to-do-lijstje en ik heb gelukkig alles netjes kunnen afwerken!
We zijn ondertussen ook uitgeschreven als inwoners van België… Vreemd hoor!

“Emoties”

Ik ga het heel kort beschrijven… Het is ontzettend zwaar geweest. De voorbereidingen, afscheid nemen van familie, vrienden, collega’s, kennissen…
Ja, het is onze keuze geweest maar dat maakt het niet minder zwaar.
Het doet me ook heel erg veel pijn om te weten dat anderen echt verdriet hebben omwille van ons vertrek.

Ik weet dat mijn beestjes in goede handen zijn bij Stephanie en Bart, maar ik heb het enorm moeilijk met het feit dat ik ze ga achterlaten… Een kindje laat je toch ook niet zomaar achter als je op reis gaat of als je gaat verhuizen?

Maar we hebben dit beslist in functie van de beestjes, niet voor onszelf, want dan namen we ze zeker mee! Harvey zou de reis niet overleven door de stress… En presley… Dat is een echte Elvis!

Het feit dat zowel Stephan als ik dingen alleen moesten voorbereiden heeft ook heel zwaar doorgewogen. Er is een dag geweest dat ik echt de wanhoop nabij was, dat ik het hele avontuur niet meer zag zitten… Gewoon omdat ik echt even helemaal leeg was. Er kwam zoveel op me af, ik wist gewoon niet meer waar te beginnen…
Gelukkig heb ik de dag erna even naar mijn vriendinnen en zus geluisterd en heb ik een dag voor mezelf genomen! Dat had ik nodig…

Ook Stephan wist niet meer wat eerst te doen. Op zijn werk waren de collega’s op verlof dus dat kwam er ook nog eens bij, plus de voorbereidingen in het huis die ik niet meer had kunnen afwerken… Hij was echt ontzettend blij toen hij dinsdagochtend op de vlieger zat richting België! Alleen wist hij toen nog niet welk werk er hier nog op hem wachtte… Arme jongen ;-)

“Wist je datjes…”

Wist je dat:

- ik niet precies weet welk adres we hebben? Ze weten het daar zelf niet! Ik ga dus 3 verschillende envoloppen schrijven in de hoop dat 1 van de 3 zal aankomen.
- we woensdag of donderdag een autootje gaan kopen voor mij?
-mijn opleiding zondag 14 augustus al begint? 

- de carrefour in “The Emirates Mall” zo groot is als de hele M2? 

- ik in september 3 extra dagen verlof heb… en het daarmee moet doen tot kerstmis? (Als ik dan al verlof krijg… nog een groot vraagteken)

- we in december een week vroeger in verlof gaan dan het onderwijs hier?
- we dan (als ik effectief verlof krijg) eindelijk op ‘huwelijksreis’ gaan!
- we daarna doorvliegen naar België voor de feestdagen?
- het tweede trimerster begint op 2 januari?
- we onder het allerheiligenverlof ons eerste bezoek krijgen?
- ik vanaf mogen niet meer bereikbaar ben op mijn huidig nummer? (Telenet wordt afgesloten) Dus wie graag wil whatsappen, laat het me even weten via messenger en dan stuur ik je mijn nieuw nummer door!

Bedankt allemaal voor jullie lieve en positieve reacties! Het stimuleert me om deze blog te blijven schrijven!

Groetjes,

Kristel

08-08-2016 om 00:00 geschreven door Stephan & Kristel  

Een beetje sneller dan de vorige keer maar ik heb dan ook iets te vertellen... 

De titel spreekt voor zich, ik heb het contract getekend! Ik heb er echt een goed gevoel bij en ik werd weeral met open armen ontvangen. De directrice (Sarika, zij staat met mij op de foto) was enorm opgelucht en enthousiast, ze heeft me zelfs geknuffeld! Nadien nog een rondje door de Nursery omdat ze het grote nieuws aan iedereen wilde vertellen. Echt wel hartverwarmend! In elke klas kreeg ik een welgemeende 'CONGRATULATIONS!!!' 

Zoals ik gisteren voorspelde: vandaag geen sleutel.  Zo typisch! Gelukkig heb ik een stok achter de deur omdat ze morgen al meubels komen leveren dus ze moeten wel de deur komen opendoen aangezien het contract vandaag ingaat. Dikke pech voor zij die menen dat ik niet van mij afbijt!   

Over meubels gesproken: ook de eetkamer is besteld! Yeeeeeejjjj! Vandaag is het dus een vruchtbare dag (Mag ook eens na heel dat getaffel hier!)  

Ik vertelde gisteren over Arabieren en hun tierlantijntjes... De foto spreekt voor zich ;-) 

 Als jullie willen zien hoe het huis er ongeveer uitziet dan kan je naar deze link gaan: https://www.propertyfinder.ae/en/rent/villa-for-rent-dubai-the-villa-4564551.html 

Voor alle duidelijkheid: het bedrijf zorgt voor de accommodatie, anders konden we dit huis zeker niet huren! 

BTW: morgen voorspellen ze 44° met een gevoelstemperatuur van 49°! Ik denk dat ik toch maar mooi binnen ga blijven, en hopen dat de airco werkt ;-) 

Bye bye!  

xxx

P.s.: De foto van Stephan met dat kindje op de arm zet ik erbij omdat dat zo een grappig moment was! We stonden bij die mensen in de keuken om te gaan kijken voor de frigo en de diepvriezer en ineens stopt die man die kleine in zijn armen. De reactie van Stephan was goud waard! Staat em goed hé!?

13-07-2016 om 00:00 geschreven door Stephan & Kristel  

Hallo allemaal!

Hier ben ik dan eindelijk met een update!  

Ik weet het, ik heb er lang mee gewacht maar het had echt geen zin om eerder iets te schrijven omdat ik ook niets te vertellen had…

Het huis…

Op 1 juli ben ik hier aangekomen en pas op zondag 10 juli hebben we het huis gevonden waarvan we beiden zeggen: “Hier willen we wonen!”

Door de ramadan en de feestelijkheden daarrond werd er in de eerste week van mijn verblijf  amper gewerkt. We hebben dus zeer weinig huizen kunnen zien en die wat we te zien kregen… Daar gaan mijn haren nu nog van omhoog staan!
Niet te begrijpen, zo een mooie huizen en ze niet onderhouden…

Anyway, we hebben een huis gevonden, en dat is wat telt, nietwaar?

Normaal gezien zouden we morgen de sleutel moeten krijgen, maar het zou me niets verbazen als dat niet zo zou zijn… In Dubai kan werkelijk alles ;-)

“Inshallah!”

Tijdens mijn eerste week hier heb ik vooral heeeeeel veel tijd doorgebracht in de “Malls”, op zoek naar meubels. Ook hier liep het vast, tot gisteren
Gisteren heb ik eindelijk een sofa en meubeltjes gevonden die we beiden leuk vinden. (Ik ga door de dag op prospectie en ’s avonds gaat Stephan mee)..
De Arabieren houden van heel veel tierlantijntjes en bling bling, dus vind dan maar iets rustiek/landelijk in combinatie met een beetje modern.
Nou ja, te vinden is het zeker, maar die zijn eerlijk gezegd niet te betalen.

€8000 voor een tafel is me nét wat teveel ;-)

Ik moet enkel nog de eetkamer vinden maar als die er ook niet meteen is, we kunnen wel even zonder hé…

 Gelukkig heb ik enkele serieuze koopjes kunnen doen! Er is een 2^dehandssite (dubizzle) waar ook veel expats hun huishoudtoestellen etc te koop aanbieden wegens een verhuis of welke reden dan ook. 

Via deze weg hebben we toch wel al veel kunnen uitsparen. Het is een op en af gerij, dat wel, maar op die manier kunnen we ons budget ook weer in andere dingen steken, zoals bijvoorbeeld een mooi tuinstel

Arme Stephan, na zijn werk nog Dubai doorkruisen! Maar ja, het is uiteindelijk wel de moeite waard!

Het werk…

 Een dikke maand geleden werd ik gecontacteerd door de directrice van “Toddlertown”, een Britse “nursery” zoals ze zeggen.

Mijn eerste skype-interview…Nerveus dat ik was!!! Het gesprek was met Sarika, de directrice. Ze stelde aanvankelijk eerst allemaal persoonlijke vragen en mijn drijfveer om te solliciteren in Dubai. Het gesprek verliep heel erg vlot en ze zei dat ik meteen door kon naar de volgende ronde maar dat we dat gewoon in hetzelfde interview gingen doen.

De vragen werden wat moeilijker en ik vond niet meteen de juiste woorden. Gelukkig vroeg ze me tijdens de persoonlijke vragen ook achter werkpunten van mezelf en daar heb ik kunnen aangeven dat de taal op dat moment toch nog een ‘handicap’ is.
Ze stelde ook veel vragen over het onderwijssysteem in België, hoe onze scholen eruit zien, naar de vershillende netten,… Néét gemèkkelijk!

Enfin, aan het einde van het gesprek zei ze dat ze nog contact met me zou opnemen over een eventuele volgende ronde. Het zou wel lang kunnen duren aangezien ze nog heel wat interviews had af te nemen.

Die bewuste dag was het vaderdag en ik vond dat ik wel een cavaatje had verdiend na deze toch wel zware voormiddag… (het zijn denk ik wel 3 cava’s geworden.. oeps…;-))
Toen ik na een paar uur mijn mailbox bekeek, zat er een mailtje tussen van Sarika met de vraag of ik binnen een uur het volgende skype-interview kon doen met de “General manager/owner”.
Geloof me, ik wist even niet waar ik het had! Zo een mailtje had ik helemaal niet zo snel verwacht!
Zo gezegd zo gedaan en een half uur later zat ik weer achter mijn computer.
Om een lang verhaal dan nu toch even in te korten: diezelfde avond had ik al een contractvoorstel in mijn mailbox! Eerlijk gezegd begreep ik echt niet waarom ik dat kreeg. Er werd me heel duidelijk gezegd dat ik toch nog een opleiding moest krijgen etc, en toch wilden ze me een kans geven… Ik was helemaal overdonderd en natuurlijk, die nacht sliep ik alweer slecht :-s (positieve energie!)

Ik heb het contract door meerdere personen laten nalezen en alles leek netjes in orde te zijn.
Wat me in eerste instantie zeker tegenstak: de verlofdagen! Slechts 30! OMG…!!!
Bovenop die 30 dagen zijn er natuurlijk ook een paar feestdagen. Een stuk of 12 meen ik.
Waarom zo weinig verlofdagen? Dat komt omdat het een privéschool is en die zijn amper gesloten.
Tijdens de vakantie organiseren ze kampen, en die worden ook begeleid door de juffen en de TA’s. (teacher assistent).
Nog zoiets gek… Elke juf heeft 2 assistentes! Daar kunnen wij in België alleen maar van dromen! De taak van de klasleerkracht is kinderen iets bijleren, dossiers bijhouden,…
Al de rest is voor de TA’s. Je werkt dus bijvoorbeeld een weekschema uit en je zorgt dat alles op voorhand is doorgegeven wat betreft materialen of voorbereidend werk, en zij doen dat voor jou. Raar hé! (Maar wel heel handig!)

In ieder geval, ik had een contractvoorstel
Natuurlijk ging ik niet zomaar een contract tekenen zonder de Nursery eerst bezocht te hebben.
Vorige week dinsdag ben ik er een bezoekje gaan brengen… De kleuterjuffen onder ons: bij het zien van de foto’s van de klasjes en speelruimtes gaan jullie mondjes echt openvallen!
www.toddlertown.ae

--->about

--->see our school

--->JBR branch<

Het is echt wel de moeite om even een kijkje te nemen!

Baby’s vanaf 6 maanden kunnen er naar school gaan en als ze 5 jaar zijn schuiven ze al door naar het voorbereidingsjaar voor de primary school. Het systeem is helemaal anders dan in België dus het zal hoe dan ook even wennen zijn. 

Ik ben in alle klassen geweest en heb met verschillende juffen gesproken om een beter beeld te krijgen van mijn takenpakket, de Nursery zelf,…

Wat voorheen mijn grootste zorg was (de verlofdagen), was na mijn bezoek helemaal geen bekommernis meer. Ik werd er zo warm ontvangen en iedereen was zo vriendelijk… Ik voelde me al helemaal thuis.

Vandaag ben ik gaan “proefdraaien” en ik ben geslaagd voor de test!
Mijn contract ligt klaar, ik moet in principe alleen nog maar tekenen. Hoewel ik eigenlijk weet dat ik deze kans niet moet laten schieten, toch wilde ik er eerst nog een nachtje over slapen…
Het is wel gek om ineens de o-zo bekende liedjes nu allemaal in het Engels te zingen
Gek maar wel superleuk!

Heet, heter, heetst…

Temperaturen van boven de 40°…Ik moet eerlijk zijn, het is echt wel wennen! Ik ben tot nu toe amper buiten geweest, mede dankzij mijn vele bezoekjes aan winkels, maar ook omdat ik gewoon nog niet in deze hitte kan functioneren. In de late namiddag is het een beetje doenbaar om buiten te komen, dan zakt de temperatuur tot een graad of 38.

De luchtvochtigheidsgraad is hier ook heel hoog  waardoor je kleren meteen aan je lichaam plakken. Als je buitenkomt bewasemen de glazen van je bril (net zoals als je de vaatwasser opendoet met je bril op). Echt een grappig zicht!

What’s next?

Ik hoop dat we morgen de sleutel krijgen zodat we een paar dagen flink kunnen doorwerken in het huis. Normaal zou ik vrijdag naar huis komen, maar mijn vlucht gaat wellicht verzet worden naar zondag zodat ik een beetje meer tijd heb om alles in orde te maken.
Er moet ook gewerkt worden hé ;-)

Wist je datjes…

Wist je dat:

- de airco in de hotelkamer erg veel lawaai maakt waardoor ik echt héél slecht slaap?
- ik ondertussen ook al een gsmnummer van hier heb?

- ons toekomstig huis een zwembad heeft? (Ben ik echt wel héééééél blij mee!!)

- onze community heel afgelegen ligt?
- als je ernaartoe rijdt denkt: “Waar zijn we in hemelsnaam beland”?
- als je de community binnenrijdt je gecontroleerd wordt?

- je niet kan afkoelen in de zee aangezien het water zodanig is opgewarmd?
- ik, als Westerse vrouw NIET gesluierd moet zijn en dat ik WEL met de auto mag rijden?

- het weekend hier valt op vrijdag en zaterdag? Yep, zondag is werkdag!

That’s it for now! Thanks for reading...


Bij mijn volgende update zal ik zeker foto’s toevoegen!



Groetjes
Kristel

12-07-2016 om 00:00 geschreven door Stephan & Kristel  

Ik denk dat het tijd is voor een update, er zijn namelijk heel veel mensen die echt geïnteresseerd zijn in ons verhaal

Stephan is inmiddels alweer vertrokken na een 10-tal dagen ‘vakantie’.   

Nu, echt vakantie is het niet geweest voor hem, maar het was toch fijn om weer even bij elkaar te zijn.

Afscheid nemen blijft moeilijk, al merk ik toch dat het steeds minder pijnlijk is. Het is de voorlaatste keer dat ik voor een langere periode alleen ben dus het begint nu echt te korten.

We hebben een aantal knopen doorgehakt en de eerste echte stappen om de verhuis voor te bereiden zijn gezet.

De vraag ‘Wat gaan we doen met ons appartement?’ werd al snel beantwoord na een bezoekje aan Jemar. Er bleek zeker een markt te zijn voor bemeubeld te verhuren en dus werd alles geregeld om het te verhuren via Jemar. 

Zo gezegd zo gedaan, ons appartement verscheen op de site en werd gedeeld op facebook. Na een kleine 2 uurtjes kreeg ik telefoon van mijn meter. ‘Ik ken iemand die je appartement wil huren!’. Ik was met stomheid geslagen, maar ze was heel serieus…
Haar dochter, Stephanie en haar vriend Bart zagen mijn gedeelde advertentie en ze hapten meteen toe. Het mooie is dat ze voorstelden om voor Harvey en Presley te zorgen! Ik verklaarde hen voor gek maar ook zij waren heel serieus!
Ik kan niet beschrijven welke last er van mijn schouders is gevallen, alleen al door te weten dat mijn beestjes in goede handen gaan zijn, en dat ze fijn thuis in hun vertrouwde omgeving kunnen blijven. Dat was, tot nu toe, mijn allergrootste zorg. Nu Stephanie en Bart hun intrek gaan nemen in ons appartement ben ik echt veel geruster! Dus bij deze nogmaals, Stephanie en Bart: Ik ben jullie echt heel dankbaar!

Terwijl ik ging werken heeft Stephan niet stilgezeten. Papieren gaan halen op de gemeente die ondertekend moesten worden op de ambassade in Brussel en op het consulaat… 

File trotseren… 

En dan sta je om 9u aan het loket op de ambassade en zeggen ze: ‘Meneer, die papieren moeten eerst getekend worden door de burgemeester of de schepen.’

Helemaal voor niks naar Brussel. Stephan in alle staten!
Dus de dag erna terug naar Brussel, dit keer met meer succes ;-)

Ondertussen heb ik ook mijn huiswerk gemaakt en ben ik blijven zoeken naar huizen die binnen ons budget liggen en waar we (voornamelijk ik) een goed gevoel bij hebben.
We zijn dus 100% zeker dat we gaan wonen in “The Springs” maar ik kan nog niet zeggen welke woning het precies gaat zijn. Ik kan jullie wel al enkele woningen tonen die in mijn mapje ‘saved properties’ zijn beland.

https://www.allsoppandallsopp.com/property-for-rent/3-bedroom-property-to-rent/type-2m-springs-5-the-springs-dubai/14159

https://www.allsoppandallsopp.com/property-for-rent/3-bedroom-property-to-rent/type-3e-springs-9-the-springs-dubai/14584

Mijn persoonlijke voorkeur gaat toch naar de ‘end unit’ woning omdat je dan opzij ook nog wat ruimte hebt. Naar het interieur moeten we in principe niet kijken want meubel e.d. zijn van de huurders. 

De woning met het gedeelde zwembad met enkele buren is natuurlijk ook heel leuk maar ligt net boven het budget.

Om jullie een idee te geven van ‘The Springs’ deel ik een link over de community. Wie wil kan altijd eens naar het filmpje kijken

https://www.youtube.com/watch?v=VfARES8K3Ec

Vanaf 1 juli gaan we op huizenjacht! Ik vertrek meteen op 30 juni naar Stephan en ik denk dat ik een tiental dagen ga blijven. De temperaturen zullen tegen dan oplopen tot een 48 à 50 graden en ik ben heeeeeeel benieuwd hoe me dat gaat meevallen ;-)

Ondertussen ben ik terug aan het solliciteren. Ik heb het een tijdje laten liggen omdat het nog veraf was en omdat ik niet wist in welke regio we zouden gaan wonen maar nu het steeds dichterbij komt is het toch tijd om werk te zoeken.

Ik heb ondermeer gesolliciteerd bij ‘Jumeirah International Nurseries’, ‘Dromedaris’, ‘GEMS education’,… maar er zijn zoveel sollicitanten, ik vraag me af waar al die leerkachten vandaan komen  

Op werkgebied is er voor mij dus nog geen concreet nieuws maar dat gaat zeker in orde komen, daar ben ik van overtuigd. 

Op facebook kan je trouwens naar de pagina gaan kijken van ‘Jumeirah International Nurseries’. Het lijkt me wel een hele uitdaging om daar in het onderwijs te staan.

Alweer een lange tekst….Sorry! Had me eigenlijk voorgenomen om het wat te beperken maar eens ik aan het typen ben… Ik ben dus niet alleen een prater, maar ook een ‘schrijver’! LOL

Ik hoop dat jullie tevreden zijn met deze update  

Tot snel!
Kristel

29-05-2016 om 00:00 geschreven door Stephan & Kristel  

Het eerste bericht op onze blog gaat een vrij lang bericht worden aangezien ik (Kristel) een aantal dingen wil vertellen  

Ik heb een tijdje getwijfeld om een blog te beginnen over onze uitdaging maar uiteindelijk ben ik toch gezwicht! ;-)  

Enkelen onder jullie zullen niet zo heel veel weten van onze toekomstplannen en daarom nog even een kleine situatieschets... Op 8 december 2015 is Stephan na lang wachten eindelijk naar Dubai vertrokken om er als expat te werken. Hij is er projectleider en moet verschillende grootschalige werken in goede banen leiden. In België deed hij ongeveer hetzelfde werk maar veel kleinschaliger en met veel minder verantwoordelijkheid. Zolang ik hem ken is het zijn droom geweest om in het buitenland te gaan werken maar eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik hem al die tijd heb tegengehouden. Door zijn vastberadenheid is er een moment gekomen waar ik zelf interesse begon te krijgen voor het leven in het buitenland. Na onze vakantie in Dubai & Abu Dhabi in december 2014 is Stephan zijn verlangen weer volop aangewakkerd en toen is de bal aan het rollen gegaan. Hij solliciteerde bij meerdere bedrijven maar er was maar 1 bedrijf waar hij mij, na een proefperiode van enkele maanden mocht laten overkomen. De andere bedrijven stelden een periode van 2 jaar voorop maar dat zagen we niet zitten.  

Momenteel is het zo dat hij eigenlijk 2 maanden volcontinue werkt. De werven liggen nooit stil en draaien dus 7/7 en 24/24. Na die 2 maanden mag hij een maand terug naar huis komen. Van december tot nu is hij welgeteld 10 dagen thuis geweest ;-) Van een verantwoordelijke jongen gesproken hé!? Hij kreeg in December wel bezoek van Tom Mazur, die even een tussenstop maakte voordat hij verder naar België reisde. Ik ben tijdens de krokusvakantie en tijdens de paasvakantie op bezoek geweest en zijn ouders zijn ook al daar geweest. Binnen 11 dagen komt hij weer naar huis voor 13 dagen.

Ik krijg veel vragen over mijn toekomst ginder. Natuurlijk wil ik er gaan werken want altijd maar thuiszitten is niet aan mij besteed. Men zegt dat ik er snel werk zal vinden in het onderwijs maar dat is nog afwachten. Ik wacht nog even met gericht te solliciteren tot ik weet waar we precies gaan wonen.  

Waar ik heel erg naar uitkijk is de zon! Het begint stilletjes aan zomer te worden en het is er nu ongeveer 40 graden. In de paasvakantie was het nog een dikke 30 graden. Af en toe regent het ook en dan is het één grote chaos aangezien de riolering dat water niet verwerkt krijgt. In de zomer loopt de temperatuur op tot 50 graden, dus ik ben benieuwd hoe dat gaat meevallen! ;-)

30-04-2016 om 19:36 geschreven door Stephan & Kristel