Dag familie, vrienden, kennissen en volgers!

Aan de vooravond van ‘THE DAY’ vind ik het wel leuk om nog eens een berichtje te posten…

Ik heb er bewust voor gekozen om de voorbije weken niets te posten. Niet zozeer omdat ik niets te vertellen had, maar wel omdat het ongelooflijk zware weken zijn geweest. Ik had nogal wat last van “moodswitches” waardoor ik beter even kon wachten met schrijven ;-)

Eerst en vooral kom je thuis in een leeg huis… Dat is gewoon niet fijn als je weer een tijdje samen bent geweest.

Maar daarbij kwam natuurijk alles wat er bij een verhuis komt kijken… En dat is heel wat, zeker bij een verhuis naar ‘de andere kant van de wereld’, zoals de mensen dat zo mooi kunnen zeggen ;-)

“Verhuis-verkoop”

De facebookers onder jullie zijn wellicht bijna zot geworden van de hoeveelheid foto’s die ik gepost heb gedurende mijn evenement… Sorry daarvoor! Maar, ik heb wel echt heel veel van mijn spulletjes kunnen verkopen! De restjes heb ik uitgedeeld onder vrienden en collega’s, naar spullenhulp gebracht,.. Maar er zijn ook dingen die ik echt nog veel te goed vond om weg te doen en die heb ik netjes naar mijn ouders gebracht. Wie weet kunnen ze ooit nog dienen :-)

Graag wil ik nog even iedereen bedanken die me is komen helpen! Alleen had ik dit echt niet kunnen doen! Dus:  papa, Debbie, Kim, Lindsay en Jessie een welgemeende dikke MERCI!

En natuurlijk een grote dank aan alle kopers! Ik ben blij dat mijn spullen op heel veel verschillende manieren toch nog een betekenis krijgen :-)

Ik kan jullie wel vertellen dat ik na een week in mijn pop up store gewoond te hebben, heel blij was toen mijn living op zondagavond terug een living was!
Daarbij een grote dank aan Cindy, die me een hele dag is komen helpen om alles weer netjes te krijgen! Een goede tip: Als je ooit verhuist, bel haar! Ze is een kei in inpakken! :-)

“Papierwinkel”

 1 woord: VRESELIJK!

Fernand Costermans zegt altijd: “Man, man, man! Miserie, miserie, miserie!”
Awel, ik kan het niet beter zeggen.
Wat een gedoe! Ik had de boel bijna neergegooid… Ik had het echt helemaal gehad…!
Het ergste vond ik nog dat ik 3x naar dezelfde instantie heb moeten bellen in Brussel omdat ik de uitleg op de website echt niet begreep. En die mevrouw wilde me gewoon echt niet helpen… Ik werd echt zo boos van haar houding dat ik een heel onbeleefd antwoord heb gegeven! Dat had ze echt wel verdiend!
M: “Madammeke, de uitleg staat op de website!”
K: “Maar mevrouw, ik begrijp het niet, kan u me a.u.b. verduidelijken naar welke instanties ik nu allemaal moet gaan met mijn papieren?”.
M: “Ik heb u net gezegd dat het allemaal duidelijk op de website omschreven staat. En anders belt u maar naar de dienst van de Overheid voor meer uitleg.”
K: Ik ga niet schrijven wat ik geantwoord heb ;-)

Begrijpen jullie mijn frustratie?

Maar dus… de papierwinkel…
Al onze officiële documenten moeten gelegaliseerd worden. Maar ze moesten dus eerst nog vertaald worden door een beëdigd vertaler. Daarna moesten ze naar Tongeren en nadien nog naar 3 verschillende instanties in Brussel.
Mijn diploma’s moesten dus eerst vertaald worden, afgestempeld door de vertaler, dan naar de rechtbank in Tongeren, dan naar de ‘Vlaamse overheid’, dan naar ‘Buitenlandse zaken’ en als laatste naar het consulaat van de Verenigde Arabische Emiraten.
Die laatste doet heel moeilijk als het op papieren aankomt, dus het kon maar beter in orde zijn…

Kostenplaatje voor een paar stempels: €260!
Niet alleen mijn diploma’s moesten gelegaliseerd worden, ook mijn medisch dossier want als dat niet gelegaliseerd is dan kan je het beter weggooien. Ze zijn daar heel erg streng op.

Eer dat ik wist waar ik overal naartoe moest met mijn papieren waren we alweer een dag verder… Leve de hulpvaardigheid van de dienst FOD in Brussel. Ik ben er nog steeds boos om!

Gelukkig is Stephan zo lief geweest om met heel mijn papieren naar Brussel te gaan, want ik was nog even op weekend met ‘De meisjes’ :-) Je moet prioriteiten stellen in het leven hé ;-)
Net als vorige keer is hij ook 2 keer naar Brussel kunnen rijden… De eerste keer stond hij voor een gesloten deur wegens vakantieregelingen! Nog meer frustratie! ;-)

“Inpakken en wegwezen”

Uiteindelijk hebben we beslist om onze spullen niet met de container te verschepen maar ze mee op de vlieger te nemen.
Ik heb op voorhand verschillende offertes aangevraagd maar via Emirates zelf is het nog het goedkoopst en het handigst. We hebben op voorhand alles moeten doorgeven (lengte, diepte, hoogte) van alle dozen, kaders,… en het geschatte gewicht. Op basis daarvan krijg je dan een prijsberekening. Ik vermoed dat we een dikke €500 euro moeten betalen voor alles. Het is veel geld maar ik betaal liever €500 dan een maand op mijn spullen te moeten wachten… We hebben MAAR 161kg aan verhuis ;-)
Stephan is vandaag al alles gaan wegbrengen zodat het morgen met ons de vlieger op kan en hij is dan ook maar meteen doorgereden naar die geweldige instanties voor mijn papierwinkel. Dit keer met meer geluk ;-)

Morgen om 15u vertrekt onze vlieger richting Dubai…. Het komt dus wel heel dichtbij nu!
Vandaag stond er nog een hele waslijst op mijn to-do-lijstje en ik heb gelukkig alles netjes kunnen afwerken!
We zijn ondertussen ook uitgeschreven als inwoners van België… Vreemd hoor!

“Emoties”

Ik ga het heel kort beschrijven… Het is ontzettend zwaar geweest. De voorbereidingen, afscheid nemen van familie, vrienden, collega’s, kennissen…
Ja, het is onze keuze geweest maar dat maakt het niet minder zwaar.
Het doet me ook heel erg veel pijn om te weten dat anderen echt verdriet hebben omwille van ons vertrek.

Ik weet dat mijn beestjes in goede handen zijn bij Stephanie en Bart, maar ik heb het enorm moeilijk met het feit dat ik ze ga achterlaten… Een kindje laat je toch ook niet zomaar achter als je op reis gaat of als je gaat verhuizen?

Maar we hebben dit beslist in functie van de beestjes, niet voor onszelf, want dan namen we ze zeker mee! Harvey zou de reis niet overleven door de stress… En presley… Dat is een echte Elvis!

Het feit dat zowel Stephan als ik dingen alleen moesten voorbereiden heeft ook heel zwaar doorgewogen. Er is een dag geweest dat ik echt de wanhoop nabij was, dat ik het hele avontuur niet meer zag zitten… Gewoon omdat ik echt even helemaal leeg was. Er kwam zoveel op me af, ik wist gewoon niet meer waar te beginnen…
Gelukkig heb ik de dag erna even naar mijn vriendinnen en zus geluisterd en heb ik een dag voor mezelf genomen! Dat had ik nodig…

Ook Stephan wist niet meer wat eerst te doen. Op zijn werk waren de collega’s op verlof dus dat kwam er ook nog eens bij, plus de voorbereidingen in het huis die ik niet meer had kunnen afwerken… Hij was echt ontzettend blij toen hij dinsdagochtend op de vlieger zat richting België! Alleen wist hij toen nog niet welk werk er hier nog op hem wachtte… Arme jongen ;-)

“Wist je datjes…”

Wist je dat:

- ik niet precies weet welk adres we hebben? Ze weten het daar zelf niet! Ik ga dus 3 verschillende envoloppen schrijven in de hoop dat 1 van de 3 zal aankomen.
- we woensdag of donderdag een autootje gaan kopen voor mij? :-)
-mijn opleiding zondag 14 augustus al begint? 

- de carrefour in “The Emirates Mall” zo groot is als de hele M2? 

- ik in september 3 extra dagen verlof heb… en het daarmee moet doen tot kerstmis? (Als ik dan al verlof krijg… nog een groot vraagteken)

- we in december een week vroeger in verlof gaan dan het onderwijs hier?
- we dan (als ik effectief verlof krijg) eindelijk op ‘huwelijksreis’ gaan!
- we daarna doorvliegen naar België voor de feestdagen?
- het tweede trimerster begint op 2 januari?
- we onder het allerheiligenverlof ons eerste bezoek krijgen?
- ik vanaf mogen niet meer bereikbaar ben op mijn huidig nummer? (Telenet wordt afgesloten) Dus wie graag wil whatsappen, laat het me even weten via messenger en dan stuur ik je mijn nieuw nummer door!

Bedankt allemaal voor jullie lieve en positieve reacties! Het stimuleert me om deze blog te blijven schrijven!

Groetjes,

Kristel