0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:over de blog
29-03-2014
wat een avonduur
Ja, ik heb wat meegemaakt. De hond van mijn grootmoeder is ontsnapt. Ik rende hem achterna, het punt (deelgemeente geel) door en bike- jacingde mijn broer. Toen ik hem had ingehaalt kwamen wij bij een grote weide. Er was een weiland en een vijver. Er zaten +/- 50 Grote Canadeese Ganzen. Ik gok 1/3 poppetje, 3/4 mannetje en 2/5 kuiken. Wat mij opviel was dat aan de kuikens makkelijker te zien is of het een mannetje of een poppetje is. De kuikens bestonden uit 3/4 mannetjes. Ik kwam dichter en de ganzen gingen dichter naar de vijver toe. Ik dacht als ze op de vijver zitten kan ik ze rustig inspecteren. Er was 1 gans die niet zo ver naar achter ging. Het was een tamme gans. Hij zag wit. Ook was er een Indische gans(die hier ook voorkomen). De meeste mensen zullen die streepkopgans noemen. Buiten enkele kievitten die goedendag kwamen zeggen viel mij iets op. Ik wist direct dat het geen vogel was die hier leeft. Hij moest vast uit één of andere voliére ontsnapt zijn. Ik kwam dichter en zag het was een soort IBIS. Ik moest 2 keer kijken om het te geloven. Toen ik dichter kwam zag ik dat hij een wit lijf had en een zwarte kop en snavel. Een zwarte ibis bleek het al niet te zijn. Ik keek goed en het was een heilige ibis. Zo een heilige ibis leeft vooral in Egyptische streken. Maar dus ook in voliéres. hier wat meer info:
. Grote Canadeese gans
Omschrijving
De grote Canadese gans is een zeer grote gans, die
door het formaat en het verenkleed eenvoudig te herkennen is. Het zwart-witte
verenkleed lijkt enigszins op het verenkleed van de brandgans
en de rotgans. De witte vlek op de keel
ontbreekt echter bij de rotgans, terwijl de vlek bij de brandgans ook over het
voorhoofd loopt. De grote Canadese gans onderscheidt zich ook van de brandgans
door de witte borst en door het verenkleed dat meer bruin bevat.
De grote Canadese gans komt oorspronkelijk uit het noorden van de Verenigde Staten
en Canada, maar heeft zich de laatste decennia met name door uitzettingen in
toenemende mate in Europa gevestigd. De vogel broedt met name in Groot
Brittannië en Scandinavië, maar tegenwoordig broeden jaarlijks meer dan duizend
broedparen in Nederland. Ook een groot gedeelte van de Scandinavische vogels
overwintert in Nederland, zodat de vogel steeds vaker gezien wordt.
Indische gans (streepkopgans)
De gans is 68 tot 78 cm lang, dat is zo groot als een toendrachtrietgans maar deze gans oogt niet grauwbruin, maar zeer lichtgrijs en lijkt in vlucht zelfs grotendeels wit. Van dichtbij is te zien dat de gans een zwarte hals heeft (alleen van achter) en een donkere streep die tot halverwege de kruin loopt, met twee dwarsstrepen, waarvan de bovenste loopt tot aan het oog. Poten en snavel zijn geel en de snavel is relatief klein.
Het opvallende verenkleed van de Indische gans maakt de vogel makkelijk
herkenbaar. Het verenkleed is licht van kleur, iets wat met name in de vlucht
opvalt. De kop is voornamelijk wit met op het achterhoofd een tweetal zwarte
strepen. De snavel is kort en geel, met een zwarte punt.
Het
oorspronkelijke verspreidingsgebied van de Indische gans beperkt zich tot de
hoogvlakten van Mongolië en China. In Nederland wordt de vogel in gevangenschap
gehouden. Ontsnapte of losgelaten exemplaren hebben zich in het wild weten te
handhaven. In 1977 broedde de vogel voor het eerst ook in Nederland. Momenteel
zijn er jaarlijks ongeveer 100 broedparen, maar dit aantal lijkt snel toe te
nemen.
Naam : De Indische gans Wetenschappelijke
naam : Anser Indicus Leefplaats : De soort broedt van nature in
het Himalaja-gebergte maar vertoeft een groot deel van het jaar in het noorden
van India. In Azië broedt zij alleen in de koude, boven de 5000
meter-grens. Grootte : --- Kenmerken : Twee zwarte
strepen op de witte kop en de zwarte streep over hals en nek. De romp is
overwegend grijsachtig, andere kenmerken zijn de orange poten en gele
snavel. Broedtijd : 28-30 dagen Eieren : 4-8 eieren /
wit Kuikens : --- Opmerking : Bij ons zal de neiging tot broeden
meestal in hartje winter vallen. Is dat bij u het geval red het broedsel dan van
de vriesing door ganzen en eieren in een vorstvrije, onverwarmde schuur onder te
brengen
kievit
De kievit is een forse weidevogel van ongeveer 28 tot 31 cm groot en heeft een spanwijdte van 67 tot 76 cm.[2][3] Het gewicht is tussen de 150 en 300 gram.
De rug is recht en in de zomer is deze donkergroen met een paarse en koperen gloed, wat ook voor de bovenkant van de vleugels geldt tot aan het uiteinde met de witte toppen. In de winter is de rug groener met gelige randen aan de veren. De stuit is wit en heeft een zwarte vlek met een witte rand aan het uiteinde van de staart.
Langs de flanken heeft de kievit een zwarte rand. De onderkant van de brede afgeronde vleugels zijn deels wit. Aan het uiteinde heeft de vleugel een witte rand. Vanaf daar tot een derde van de vleugel zijn de veren zwart gekleurd.
De buik is wit met onder de staart een rode vlek. Van borst tot keel heeft de mannelijke kievit een zwarte band die doorloopt als een zwarte streep onder het oog en over de zwarte korte snavel. De keel is bij het vrouwtje gespikkeld zwart-wit. Op de wang heeft de kievit een witte vlek.
De nek is zwart tot grijs. De kievit heeft een hoog voorhoofd en een zwarte kap die overgaat in de voor de kievit zo karakteristieke zwarte kuif. Deze kuif is bij de vrouwtjes korter dan bij de mannetjes. In de winter is de kuif van het mannetje korter dan in de zomer.
Als exoot komt de heilige ibis ook voor in West-Europa. Een grootschalige introductie heeft plaatsgevonden in Frankrijk. Vogelpark Avifauna in Alphen aan den Rijn heeft een grote groep dieren vrij rondvliegen waarbij enkele wilde exemplaren zijn aangesloten die waarschijnlijk van Franse dieren afstammen. Hetzelfde geldt voor de meeste andere groepen heilige ibissen in de Benelux, al komen ook ontsnappingen bij particulieren voor. In Nederland zijn tussen 2005 en 2008 zeven tot 12 in het wild broedende heilige ibissen aangetroffen.
Hallo,Zoals jullie weten was het vogelweekend van natuurpunt. Ook oog in oog met de vogels heeft getelt. Bij ons was de Huismus het meest aanwezig. Hier zijn onze uitslagen:
De huismus die toch al op de rode lijst staat blijft het goed doen. Ze stonden vorig jaar ook al in de top 3. We hoopten met z'n allen op de terugkeer van de staartmees, maar die is bij ons niet komen opdagen. Ook de rest van de mezen doet het niet goed. slechts 1 kuifmees en 2 pimpelmezen. De mussen doen het ook niet goed, behalve dan onze huismus. De typische vogels in de tuinen doen het dus niet goed: de pimpelmees,de kraai,de kauw,de ekster, de houtduif, het roodborstje, het winterkoningkje,... De burgemeesters doen het dan weer heel goed. Vooral de kleine burgemeester. De merel en de spreeuw doen het redelijk, maar niet super. De canadeese gans is ook aan een terugkomst bezig. En vooral... De winaar vorig jaar (de vink) is niet gespot, oei, oei, oei!
De nationale uitslag:
1. De Huismus
2. De koolmees
3. De Vink ← winaar vorig jaar Dit weekend hebben al meer dan 10.000 mensen in ruim 7500 tuinen vogels geteld tijdens Het Grote Vogelweekend van Natuurpunt. De resultaten lopen nog volop binnen via www.vogelweekend.be, maar na 200.000 getelde vogels is het nu al duidelijk dat het uitblijven van de winter voor verschuivingen heeft gezorgd in de samenstelling van het Vlaamse tuinvogelbestand.
Zo zaten er volgens de voorlopige resultaten in de gemiddelde Vlaamse tuin 28 vogels. Dat is flink minder dan tijdens andere jaren (vorig jaar waren het er 37). Maar ook wat de rangschikking van de soorten betreft, is het een en ander veranderd.
Uit de eerste resultaten blijkt dat voor het eerst sinds 2011 niet de vink, maar wel de huismus terug de meest getelde vogel in de Vlaamse tuinen is. Op twee staat de koolmees. De vink zakt weg naar de derde plek. Een verklaring daarvoor is het milde weer en het goede notenjaar: die twee factoren hebben ervoor gezorgd dat de schuwere vinken genoeg voedsel vinden in het bos, waardoor ze wegblijven uit de tuinen.
Net als vorig jaar is de merel de vogel die in het grootste aantal tuinen gezien werd. In 86 procent van de getelde tuinen werd die soort gezien, dat is iets meer dan vorig jaar.
Deze cijfers zijn nog maar een voorlopige uitslag. Mensen kunnen hun telling nog doorgeven tot maandag 10 februari 2014 via www.vogelweekend.be. Daarna worden de gegevens gecorrigeerd door de experts van Natuurpunt, onder meer op onwaarschijnlijke aantallen en andere meldingen.
Met Het Grote Vogelweekend wil Natuurpunt wetenschappelijke gegevens verzamelen over de toestand van onze tuinvogels. Met enkel professionele biologen zou het onmogelijk zijn om de honderdduizenden gegevens te verzamelen. Tegelijkertijd wil de natuurvereniging mensen de schoonheid van de natuur in hun tuin laten ontdekken.
Ook dit jaar organiseert Natuurpunt het grote vogelweekend. Oog in oog met de vogels telt ook. Overal in de tuinen en in parken kan je vogelspotters tegen komen. Doen jullie ook mee? vorig jaar won de vink.
De kerkuil is de vogel van het jaar. Ook hij viert dus feest met de feestdagen. Volgend jaar word hij dus extra gespot. De staartmees en de gaai werden 2de en 3de. Hier wat uitleg over deze wedstrijd door de organizators: Vogelbescherming Vlaanderen.
En de Vogel van het Jaar 2014 is...
Vogelbescherming Vlaanderen is altijd verheugd als ze de nieuwe Vogel van het Jaar mag aankondigen. Na het ontleden van 3.324 stemmen werd al snel duidelijk dat de Kerkuil deze overwinning met glans zou binnenhalen!
Deze uiterst sierlijke nachtroofvogel blijft blijkbaar tot onze verbeelding spreken. Op plaats twee en drie pronken respectievelijk Staartmees en Gaai. De in Vlaanderen bedreigde Geelgors grijpt uiterst nipt naast het podium. Een verscheiden top 3 dus met zowel nachtactieve als dagactieve soorten, zowel soorten met een verborgen levenswijze als soorten die maar al te graag jouw tuin opzoeken en zowel soorten die zich vertonen als vrolijk kwebbelende bendes als meer rustig observerende types.
Met 23% van het totaal aantal stemmen of 646 fans haalde de Kerkuil (Tyto alba) zijn overwinning binnen. Een bijna even overtuigende winnar ten opzichte van de IJsvogel die vorig jaar met 25% van de stemmen ging lopen. Een duidelijk signaal. De Kerkuil is Hot! Op de tweede plaats: de Staartmees (Aegithalos caudatus) met 521 stemmen of 18%. Deze gevederde bolletjes met lange staart zijn zeker geen onbekenden voor mensen die vogels voeren in de winter. Je kan er niet naast kijken als ze met zn zessen aan één voederbol hangen te bengelen, één warrelende massa veren. Ze kondigen hun komst immers ook al van ver aan met druk getsjirp en zijn meestal na een korte voedersessie alweer verdwenen. Vrolijke drukdoeners waar je niets anders dan sympathie voor kan voelen.
Het zitje van de derde plaats werd een moeilijkere strijd. Geelgors (Emberiza citrinella) en Gaai (Garrulus glandarius) sprongen haasje-over-gewijs door de ranking. Op het allerlaatste nippertje sprong de Gaai met 10 stemmen meer dan de Geelgors naar de derde plaats. Het doet deugd om te zien dat de Geelgors, die in Vlaanderen fel achteruitgaat, nog lang niet vergeten is. Maar het is ook een goed teken dat de Gaai, een vogelsoort die als lid van de kraaiachtigen ten onrechte een slechte reputatie kreeg, toch zo bewonderd wordt. Wie hem met een open blik bekijkt, ziet immers vooral zijn prachtig gevarieerd verenkleed en uiterst snugger gedrag. Jaar na jaar staat hij in voor het ontspruiten van een nieuwe generatie eiken. Het aantal eikels dat de Gaai zorgzaam plant als appeltje voor de dorst in de winter, is zeker niet te onderschatten. Het is alleszins een resultaat dat haaks staat op het feit dat de Gaai onder bepaalde voorwaarden nog altijd kan worden bestreden.
Extra aandacht De Kerkuil kwam in het verleden al regelmatig aan bod in Mens & Vogel, het tijdschrift dat driemaandelijks uitgebracht wordt door Vogelbescherming Vlaanderen. Bij tijd en stond vind je een update van het uitstekende werk van haar afdeling, de Kerkuilwerkgroep Vlaanderen. In de jaren 70 stond de Kerkuil immers op de Rode Lijst van de met uitsterven bedreigde broedvogels in België. In 1982 was Vlaanderen nog amper 23 broedlocaties rijk. Anno 2013 schat men dat er terug meer dan 1.000 broedparen in Vlaanderen aanwezig zijn.
Naast het voorzien van nestgelegenheid en het opvolgen van de kerkuilbroedsels speelt de Kerkuilwerkgroep Vlaanderen ook een belangrijke rol in allerhande wetenschappelijk onderzoek. De informatie die we hierdoor verkrijgen, helpt ons om beter te verstaan welke factoren nefast of juist onmisbaar zijn voor het overleven van de Vlaamse kerkuilpopulatie.
Vogelbescherming Vlaanderen heeft grootse plannen voor de Kerkuil. Ze formuleert concrete voorstellen om de Kerkuil en zijn leefomgeving extra te beschermen, tracht beleidsmatig veranderingen door te voeren en zal aandacht besteden aan het in gevangenschap houden van Kerkuilen en het nadelige effect ervan op de natuurlijke, inheemse populatie. Woon jij in een landelijke omgeving, heb jij een hoge schuur, zolderruimte of stal ter beschikking en wil jij de Kerkuil een handje helpen? Laat dan een kerkuilkast plaatsen of plaats ze zelf. In een geschikte kerkuilkast staat een tussenschot om een donker broedgedeelte te garanderen. Hang de kast binnen in het gebouw met de invliegopening rechtstreeks tegen een opening in de muur. Indien de Kerkuil via een openstaand raam de schuur kan binnenvliegen, hang je de kast in een hoge, beschutte en donkere hoek. Breng Vogelbescherming Vlaanderen op de hoogte als je een kast hebt geplaatst zodat hun medewerkers de jonge Kerkuilen kunnen voorzien van een wetenschappelijke pootring.
En dus hier is ook van ons een beetje uitleg over de kerkuil:
Nummer 1: Kerkuil (Tyto Alba)
Vraag aan Jan-met-de-pet om het geluid van een uil te imiteren en je krijgt oehoe te horen. Toch klinkt de zang van de Kerkuil heel anders. Het mannetje laat als lokroep een lange, doordringende, trillende schreeuw horen waarvan de haren in je nek gaan rechtstaan.
De Kerkuil is veruit de meest gekende uilensoort bij de bevolking. Het prachtige verenkleed met de opvallende, hartvormige gezichtssluier is onmiskenbaar. Een witte schim die bij nacht gracieus voorbij glijdt. Hij patrouilleert boven akkers, weilanden en bermen, op zoek naar prooien. Soms zie je hem bidden, met typisch afhangende poten, voordat hij toeslaat om zijn prooi te pakken. Hij heeft dus open landschappen nodig om te foerageren. Hij is dol op extensief landbouwgebied met de aanwezigheid van vele kleine landschapselementen.
Vraag aan Jan-met-de-pet om het geluid van een uil te imiteren en je krijgt oehoe te horen. Toch klinkt de zang van de Kerkuil heel anders. Beide geslachten laten een lange, doordringende, gorgelende of trillende schreeuw horen die de haren in je nek doen rechtstaan. Ze werden niet voor niets screech owl (schreeuwuil) genoemd. Hiernaast maken ze knappende geluiden door de onder- en bovensnavel stevig dicht te slaan. Ze maken ook klikkende of snurkende geluiden. De jongen in het nest maken dan weer sissende geluiden als ze zich bedreigd voelen of ze gooien zich op de rug waarbij hun klauwen in de lucht zwaaien.
Voedsel:
· Woelmuizen, spitsmuizen en andere kleine knaagdieren.
· Kikkers, grote insecten, kleine zangvogels en eventueel een vleermuis.
Opvallend aan de outfit:
· Slank lichaam met lange vleugels en poten.
· Bovenzijde grijzig met okerkleurige tinten (varieert qua kleurintensiteit)
· Onderzijde varieert van sneeuwwit tot vuilwit naar geeloranje (sterk regio gebonden).
Nestbouw:
· Van origine tegen rotsen, kliffen en steengroeven.
· Tegenwoordig in nestkasten in kerktorens, schuren, hoge zolderruimtes.
· Maken een ondiep kuiltje in houtmolm of in resten van braakballen.
Aantal eieren: 4 tot 7 eieren
Broedduur: 30 tot 37 dagen
Nazorg buiten het nest:
· De jongen vliegen na ongeveer 60 dagen uit, na een tiental weken zijn ze volledig zelfstandig.
In de toekomst komt er nog meer informatie op deze blog over de kerkuil want de vogel van het jaar van de vogelbescherming vlaanderen is
Omdat er veel uilen zijn die s' nacht jagen word dat wel eens gezegt maar eigenlijk zijn het dag-roofvogels. Ook deze ondergroep word ingedeelt in groepen:
De arenden ook wel adelaars genoemt zijn de misschien wel majestueuste groep van alle roofvogel ondergroepen. De Amerikaanse zeearend die door sommige ook wel zwart-witte zeearend word genoemt is de bekendste. Volgens onze manier van werken is de zwart-witte zeearend volledig fout,alleen Amerikaanse zeearend is juist. De arende groep bestaat uit 32 rassen. De kleinst (kleine havikarend) weegt minder dan 900 gram. De grootste(de vechtarend) weegt wel 7 kilogram. Ook de ondergroep: Arenden is nog onderverdeeld. Die groepen zijn zo:
De zeearenden tellen maar tien rassen. Ze eten overwegend vis. Hij is bereid om kopje onder te gaan voor een vis. De slangenarenden tellen 22 rassen en ze eten het meeste slangen, ook hagedissen,kikkers,andere reptielen,kleine zoogdieren,vissen en krabben zijn een mogelijk menu. De harpijen zijn een zeer kleine groep met maar 4 rassen. Het zijn de grootste arenden. Ze eten grote vogels,zoogdieren die in het bos leven en reptielen. De visarend is de speciaalste: hij is eigenlijk geen arend maar kan ook niet bij de andere ondergroepen dus is het een buitenbeentje van de arenden.Ook hij eet vis maar gaat daarvoor niet onder water.
Roofvogels zijn volgens Robbe de mooiste vogels die je maar kunt tegenkomen. In één van zijn uitspraken zei hij: Vogels zijn de slimste dieren op aarde. Roofdieren zoals leeuwen en hyena's willen meer macht,maar die krijgen ze niet altijd en daardoor hebben ze niet meer macht en ook geen leven meer als ze het verliezen en erbij omkomen. Vogels doen dat niet,ze weten dat ze niet kunnen winnen dus maken ze zich niet druk. Ze kunnen vliegen en worden daarom niet zo vaak gepakt dus eigenlijk zijn ze heel slim, maar roofvogels zijn nog slimmer en hebben misschien wel een beter leven. Ze eten vlees,zijn sterk,kunnen vliegen en zijn snel. Roofvogels zijn ook nog eens verdeelt onder groepen. Ze behoren tot:
de roerdomp geeft een lange nek,niet zo lang als die van een reiger maar toch. de roerdomp heeft een dik verenpak over zijn hele lichaam. hij is bijna niet meer te vinden in België. in natuurgebied "De Zenne" hebben ze er al een paar keer eentje gezien. er is zelf een roerdompstraat aangelegt. hij leeft in riet- en moddergebieden. als hij zich laat horen dan is dat 5 km verder nog te horen. hij word 65 - 80 meter groot en zijn spanwijte bedraagt tussen 100 en 130 meter.hij legt per jaar 6 eieren.
de roodhalsgans,de Grote canadeese gans,rietgans,de dwerggans,de kolgans,de kleine rietgans,de brandgans,de grauwe gans, de rotgans en de nijlgans zijn u waarschijnlijk wel eens opgevallen. het zijn stuk voor stuk ganzen behalven de nijlgans,daar is iets speciaals mee. de nijlgans is een eend die tot de gansachtige behoord. ganzen zijn vogels die heel veel voorkomen in europa. de meeste van hun kunnen heel luid schreeuwen. het zijn trekvogels en daarom kunnen ze de sterke vleugels en dikke veren pakken goed gebruiken. ook zijn het uitstekende zwemmers. de mensen verwarren zich wel eens met hun neven:de zwanen. sommige ganzen behooren tot de famillie waar zwanen ook bijhoren:Anatidae. maar het blijven ganzen.
Eiders zijn een soort eenden. ik zeg eiders en niet eidereenden omdat een eidereend een soort eider is. de eidereend heeft een snavel die een beetje wigvormig is,dat is een grote hulp als hij onderwater duikt naar de bodem waar hij zijn eten zoekt. de mannetjes is wit in het broedseizoen. hij heeft dan een zwarte vlek op de kop en zwarte flanken(zijkanten). het poppetje is heel het jaar bruin. boeren verzamelen eiderdons dat is ook waarmee de poppetjes de kuikens warm houden. de konigseider heeft een rode snavel en aan elke kant van de kop een gele bolvormige vlek. de rest van zijn kop is grijs-groen. onder zijn kop drijft hij persies op een kussen,een dikke vetlaag zorgt er voor dat hij blijft drijven zonder iets te doen. zijn vleugels zijn zijn zwart zijn lichaam wit. dat allemaal bij het mannetje in de winter,in de zomer is het net als het poppetje bijna kleurloos. het vroutje is eerder gevlekt in de winter en zijn kop is ronder. net als de koningseider en de eidereend is de stellers eider één van de eiders die in europa leven. hij heeft een grijze snavel en een zwarte vlek rond zijn oog. zijn lichaam is wit maar zijn vleugels zijn zwart met een beetje wit. zijn staart is donkerzwart.
hallo,ik denk dat ik tot 2x toe een korhoen op dezelfde plaats heb gezien. de korhoen staat op de rode lijst. dat is een lijst met vogels die erg bedrijgt zijn in vlaanderen en nederland. De populatie van de korhoen is zeer veel afgenomen. In natuurpark Botrange(op het hoogste punt van Begië) in de hoge venen waren er ooit HONDERDEN. De laatste keer dat er getelt is zijn er maar 14 paren teruggevonden. en al-hoe-wel ze zich zeer goed kunnen verstoppen,zijn het er veel te weinig.er zij gebieden afgebakend tijddens hun broedperiode.
In DE GAZET VAN ANTWERPEN staan schokkende beelden. Onze vogels worden in Egypte opgegeten. Hieronder staan de grootste slachtoffers: 1.Zomertortel, 2.wierewaal, 3.Kwartel, 4.Zwartkop, 5.Nachtegaal, 6.Fitis, 7.Grauwe Klauwier, 8.Tapuit
de keizerspinguïn,de koningspinguïn,de rotspinguïn,de macaronie-pinguïn,de fjordlandkuifpinguïn,de schlegels pinguïn,de snares kuifpinguïn,de grote kuifpinguïn,de witvleugelpinguïn,de dwergpinguïn,de geeloogpinguïn,de adeli-pinguïn,de stormbandpinguïn,de ezelspinguïn,de zwartvoetpinguïn,de humboldpinguïn,de magelhaenpinguïn en de galapagospinguïn dat zijn alle soorten pinguïns. de keizerspinguïn heeft een zwartblauwe rug en kop,een witte buik,lichtgele vlek achter de wangen en op de keel,eet kreefachtige en vissen en ze kunnen ongeveer 20 min onder water blijven. de koningspinguïn heeft een zilvergrijze rug,een zwarte kop,een witte buik,een orange-gele vlek achter de wangen en op de keel,eet inktvissen en vissen en hij is tussen de 90 cm en de 110 cm. pinguïns vliegen niet.
de jan van gent is een vogel met een lange,spitse kop en een lange,spitse snavel. hij heeft een spitse staart aan zijn wite lichaam. zijn vleugelpunten zijn zwart. als hij jaagt duikt hij pijlsnel en loodrecht in het water hij slaagt zijn vleugels langs zijn lichaam. de jan van gent heeft een sterke schedel en een onderhuids luchtkussen om de klap van het duiken niet op te vangen.
heb jij al een zwaluw gezien? ja,dan is het waarschijnlijk een jonge onervaren vogel,want zwaluwen die nu al terug keren zullen sterven. het is te koud voor die vogels en eigenlijk klopt het spreekwoord:1 zwaluw maakt de lente nog niet!!!!
gisteren ben ik(robbe)gaan fietsen en ik zach een valk,hoog waarscheinlijk een torenvalk want die leven in kleine bossen(en langs mijn rechterkant was een klein bosje). s'namiddags zijn wij(ik en mijn broer) samen met luka(en zijn broers) en ook met een vriendje van mijn broer en de kleine broer van luka naar een speeltuin geweest,daar zagen we 2 valken vliegen,een beetje later zagen we allemaal veren van een ekster liggen,we konden makkelijk een verband sluiten. valken leven hoofdzakelijk alleen dus de 2de valk vloog de andere achterna om zijn prooi af te pakken.
oog in oog met de vogels bestaat presies 1 jaar. de blog kwam er later bij. wij zijn heel blijdat we nu nog steeds een clubje zijn en de vogels zullen we nog heel lang beschermen. wij zijn jarig dus de vogels zijn ook een heel klein beetje jarig.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:over de blog
14-02-2013
nieuwe uil
Er is in Indonesie is er door wetenschappers een nieuwe soort dwerguil onddekt. De onderzoekers dachten eerst dat het een gewone dwerguil was maar het geluid is anders. bij de onderzoekers was ook 1 belg. eigenlijk is de MOLUKSE dwerguil(gewone dwerguil). komt de nieuwe dwerguil noemt rinjani, rinjani van de vulkaan op het eiland waar hij onddekt is(Lombok).
_at_Bharatpur_I_IMG_5637.jpg)
