Morgen eerste afspraak bij onze eigen gynaecologe... Wellicht enkel bloedafname. Hopelijk ben ik immuun voor toxoplasmose! Het hangt af van de dokter in Gent (Gynaecologisch centrum) wanneer we starten. Als we nog eens moeten gaan om een dossier aan te maken voor mij (Anke), dan starten we eind september met de eerste KID. Als hij zegt dat het niet direct nodig is om nog een afspraak te maken op voorhand (omdat hij in principe onze gegevens heeft), dan héél misschien begin september... Maar dit zien we nog wel... Gisteren floepte Lien dat eruit, in een zotte bui, waarop ik heel enthousiast reageerde... En dan is het niet meer uit da kopje hier te krijgen ;-) We verlangen er alletwee zoooo hard naar! En willen, als het aan ons ligt, direct starten... Ik begrijp dat mensen daar niet echt bij kunnen, zo snel na zo'n groot verlies terug zwanger worden... Maar het is en blijft ons toekomstbeeld! Broertje(s) of zusje(s) voor Mattis. Onze parkwieg staat hier gestationneerd in de living, daarnaast de luiertafel. Kamertje in orde en combi-wandelwagen in de kast...
We hopen dat het deze keer ook snel lukt, maar we houden er wel rekening mee dat het misschien pas eind dit jaar zal lukken...
Klein boeleke klein lief schoon boeleke lieve, kleine, nog tengere Mattis ons zoontje, ons kleinkind, ons petekind, ons metekind, ons neefje met de naam die al zo lang in alle stilte werd gezegd met het snoetje van een lernoetje, door onze tranen heen zijn we je zo dankbaar voor die vijf maanden vol intens geluk die jij ons allen hebt geschonken
met je handjes en voetjes, met je hele lijfje liet je ons voelen dat je er was, een atleetje in wording wellicht... vele handen op één bolle buik die je helaas te vroeg verlaten moest
moeke, mama, koester me verder in gedachten fluister me verder die lieve woordjes toe en ween niet langer om mij
ik ben er nog steeds in alles wat je voor mij met zoveel zorg, met zoveel liefde en tederheid hebt klaargezet en weet: straks komt er weer de échte zonneschijn niet alleen op tante en nonkels trouwfeest maar veel meer nog en vooral als m'n broertje of zusje er komt of - wie weet - broertjes of zusjes
maak weer plaats voor rust in jullie hart dat hart dat ik voelde en hoorde kloppen een hart als een koekebrood
en moeke, mama, en allen die jullie met liefde omringen laat mijn hartje nu verder kloppen in jullie herinnering
Een klein liefdesventje kwam in jouw leven in jullie leven en bracht jullie zo veel verwondering verlangen verwachting
te klein voor deze wereld kwam het afscheid nemen veel te snel - veel te vroeg zoveel vragen zoveel pijn...
Mondje en neusje had hij van moeke Lien Armpjes en lange beentjes om met mama Anke te stoeien Tenger, teder, tof jongetje Tranen te kort bij dit afscheid maar In jullie hart een blijvend plekje voor een Sterretje aan de eeuwige hemel
An angel wrote down in the book of life a baby's birth and whispered as she closed the book: "Too beautiful for earth"...
Als ik naar de hemel kijk, zie ik een kleine ster. Hoe het zou geweest zijn, zal ik nooit weten, maar het uitkijken naar jouw komst zal ik nooit vergeten... Rust zacht kleine, lieve Mattis
Leuk, al die kaartjes, al die steun... Het doet ons deugd.
Verder zijn we vooruit aan het zien. Plannen aan het maken. Onze tweede jongensnaam staat al vast... Het zou maar eens moeten lukken, nog een schattig ventje op de wereld zetten...
Ik had een tijdje terug akelige voorgevoelen. - Altijd al zag ik ons tweetjes samen met 2 meisjes die hier nog zouden rondhuppelden... Toen Lien zwanger was, dan dacht ik net het omgekeerde: "het zal een jongetje zijn," zei ik toen plots. Mijn vermoeden werd bevestigd. Wat zou het toch freaky zijn moesten we nog 2 meisjes op de wereld zetten, hé... Dan lopen we hier inderdaad rond met 2 kleine meisjes... Mattis zal van boven een oogje in het zeil houden... - Ook had ik zo'n bang voorgevoel dat Mattis er heel vroeg zou komen. Eind augustus moest alles in orde zijn, om mij ergens 'gerust' te stellen, hij zou er toch eens moeten zijn in september, 2 maand te vroeg! De uitgerekende datum was 28 november, veel te vroeg dus, september... Maar mama wilde per se alles heel vroeg in orde... Nu, daar staan we nu, met onze geboortelijst en ons doopsuiker-idee... Nooit gedacht echter dat hij er zo vroeg zou zijn. - Een vriendin van ons moest in juli bevallen. Ik dàcht van een zoontje en ik had een groot, bang vermoeden dat het wel eens een Mattisje zou kunnen zijn. 24 juli was hij er, Mattis, zoontje van Vanessa! Ik had er zelfs over gedroomd. Dat was voor ons toch wel een shock. En dan nog exact hetzelfde geschreven! - Op reis, de laatste 3 dagen had ik een akelig voorgevoel, ik wilde naar huis, voelde een enorme angst toen we bij de B&B toekwamen, angst voor ons kleintje. Heb Lien dan ook die 2 nachten super goed vastgehouden... Wilde haar beschermen, dacht dat ik dat ergens moést doen... Vreemd hé ... Pff.
Och, die stomme voorgevoelen... Hopelijk heb ik er binnenkort nog eentje, maar dan iets positiever...
