31 december zijn we naar Plopsaland indoor geweest in Hasselt. Het was een gok of er veel of weinig volk ging eijn, en er was enorm weinig volk. Het was zalig gewoon. Ebony was weer in haar nopjes: Plopsaland en Alessa die meeging. De dag kon voor haar niet meer stuk. Alhoewel ... ... op het einde van de dag zijn ze allebei in slaap gevallen in de auto. We zijn Alessa thuis gaan afzetten en hadden Ebony even laten slapen in de auto. Ze werd wakker op het moment dat we thuis stopten en ze zag tot haar grote verbazing dat Alessa weg was. Amai, tranen met tuiten. Tot een uur erna wel. We moesten maar Alessa haar naam uitspreken en ze begon terug te huilen.
We zullen blij zijn als er een broer of een zusje is voor haar. Dat zal heel goed zijn voor haar. We zijn trouwens een plaatsje op de wachtlijst opgeschoven. Er is eergisteren een toewijzing geweest van een jongen Sipho. Proficiat aan Carian en Bjorn. We staan nu op de 11de plaats.
De twee (b)engeltjes waren braaf aan het wachten tot Bumba op het podium kwam.
En het feesten en cadeautjes uitpakken bleef maar duren. Ebony verjaart namelijk op 26 december en het is dus voor haar een drukke tijd. Maar erg vond ze dat niet hoor. Hoe meer hoe liever. Maar haar lichaam zelf zei wel dat het even genoeg was. Als ze 's morgens op stond had ze vrij hoge koorts, maar zelfs dat kon haar niet temperen. En de kers op de taart: de volgende dag was er nog een feestje met de meter en de peter.
Ik denk dat ik nog eens een chippeke ga eten ...
Mama haar allereerste puzzeltaart. Dat was even spannend, want het moest van de eerste keer lukken (anders tijdsgebrek) en vermits het een feestdag is zijn er geen of weinig winkels open. Maar het is gelukt. En de volgende dag moest er opnieuw één klaar staan. Dus als iedereen weg was, was het terug taart-bak tijd.
En weer zo'n boek die muziek maakt, van K3. Dank u opa.
Die dag was haar koorts bijna volledig weg en kon ze toch een beetje meer genieten van de taart. We hebben haar wel moeten uitleggen dat een vlammetje van een kaars warm is ... ze hing nogal dicht ertegen...
Hallo iedereen. Het is weer een tijdje geleden, dus bijbenen gaat voorlopig nog niet lukken. Maar toch nog wat fotokes van kerstavond bij tante Hilda en nonkel Jos en kerstdag bij de moemoe en vava.
Ondertussen zijn we ook een beetje verder met de procedure: ons dossier is bij FIAC waar ze bezig zijn met de vertaling. Hopelijk kan het nu snel vertrekken naar Zuid-Afrika. Momenteel staan we op de 12de plaats. Laat ons hopen dat er even veel of meer toewijzingen zijn als vorig jaar: toen waren het er 12!!!
En ons Ebony begint al mooie Picasso's te maken.
Moeten er nog balletjes zijn?? Zo moet soep zijn se: balletjes met groenten
En dan was het pakjestijd ... en dat stopte maar niet, ah nee, Ebony dacht dat alles voor haar was en heeft iedereen z'n pakjes open gedaan
Dat boek van Plop maakt muziek, dus dansen maar !!
Ebony haar 'jaja'- in het gezicht' blik, maar eigenlijk wil ze zeggen: 't is al goe zene.
