31 december zijn we naar Plopsaland indoor geweest in Hasselt. Het was een gok of er veel of weinig volk ging eijn, en er was enorm weinig volk. Het was zalig gewoon. Ebony was weer in haar nopjes: Plopsaland en Alessa die meeging. De dag kon voor haar niet meer stuk. Alhoewel ... ... op het einde van de dag zijn ze allebei in slaap gevallen in de auto. We zijn Alessa thuis gaan afzetten en hadden Ebony even laten slapen in de auto. Ze werd wakker op het moment dat we thuis stopten en ze zag tot haar grote verbazing dat Alessa weg was. Amai, tranen met tuiten. Tot een uur erna wel. We moesten maar Alessa haar naam uitspreken en ze begon terug te huilen.
We zullen blij zijn als er een broer of een zusje is voor haar. Dat zal heel goed zijn voor haar. We zijn trouwens een plaatsje op de wachtlijst opgeschoven. Er is eergisteren een toewijzing geweest van een jongen Sipho. Proficiat aan Carian en Bjorn. We staan nu op de 11de plaats.
De twee (b)engeltjes waren braaf aan het wachten tot Bumba op het podium kwam.
En het feesten en cadeautjes uitpakken bleef maar duren. Ebony verjaart namelijk op 26 december en het is dus voor haar een drukke tijd. Maar erg vond ze dat niet hoor. Hoe meer hoe liever. Maar haar lichaam zelf zei wel dat het even genoeg was. Als ze 's morgens op stond had ze vrij hoge koorts, maar zelfs dat kon haar niet temperen. En de kers op de taart: de volgende dag was er nog een feestje met de meter en de peter.
Ik denk dat ik nog eens een chippeke ga eten ...
Mama haar allereerste puzzeltaart. Dat was even spannend, want het moest van de eerste keer lukken (anders tijdsgebrek) en vermits het een feestdag is zijn er geen of weinig winkels open. Maar het is gelukt. En de volgende dag moest er opnieuw één klaar staan. Dus als iedereen weg was, was het terug taart-bak tijd.
En weer zo'n boek die muziek maakt, van K3. Dank u opa.
Die dag was haar koorts bijna volledig weg en kon ze toch een beetje meer genieten van de taart. We hebben haar wel moeten uitleggen dat een vlammetje van een kaars warm is ... ze hing nogal dicht ertegen...
Hallo iedereen. Het is weer een tijdje geleden, dus bijbenen gaat voorlopig nog niet lukken. Maar toch nog wat fotokes van kerstavond bij tante Hilda en nonkel Jos en kerstdag bij de moemoe en vava.
Ondertussen zijn we ook een beetje verder met de procedure: ons dossier is bij FIAC waar ze bezig zijn met de vertaling. Hopelijk kan het nu snel vertrekken naar Zuid-Afrika. Momenteel staan we op de 12de plaats. Laat ons hopen dat er even veel of meer toewijzingen zijn als vorig jaar: toen waren het er 12!!!
En ons Ebony begint al mooie Picasso's te maken.
Moeten er nog balletjes zijn?? Zo moet soep zijn se: balletjes met groenten
En dan was het pakjestijd ... en dat stopte maar niet, ah nee, Ebony dacht dat alles voor haar was en heeft iedereen z'n pakjes open gedaan
Dat boek van Plop maakt muziek, dus dansen maar !!
Ebony haar 'jaja'- in het gezicht' blik, maar eigenlijk wil ze zeggen: 't is al goe zene.
Eindelijk was het zover: een dik pak sneeuw en de slee kon boven gehaald worden. Terwijl velen onder ons de sneeuw graag weg zouden hebben, riep Ebony ons altijd om naar buiten te gaan in de sneeuw. Haar enthousiasme was echter maar alleen voor op de slee, want in de sneeuw zelf gaan vond ze toch niet zo leuk
En lachen dat we gedaan hebben totdat papa een beetje te snel/hard z'n bocht nam en Ebony mee uit de bocht ging. Toen kwamen de traantjes want ze vond het nogal koud.... "Boem, neeuw, heeeeeeeeeuuuuuuuuuhhhhhh". Toen was het al een pak minder... eventjes toch. Vanaf dan als Ebony iets hoort zeggen over de sneeuw, is het altijd "boem, neeuw", en dan grijpt ze naar haar voorhoofd, want daar is ze toen op gevallen. En dan maar even veilig in de armen van papa.
Na even binnen geweest te zijn om op te warmen heeft ze de oma dan zover gekregen om mee de koude te trotseren en hebben ze samen een sneeuwman gemaakt. Dat was iets heel nieuws voor haar en ze vond het dan ook geweldig. Tot ze op een morgen opstond en de sneeuwman weg was ... "neeuwman weg ....." Misschien kunnen we er deze winter nog een maken, maar dan gaan we wel op voorhand proberen te vertellen dat de sneeuwman niet voor altijd blijft staan.
Gewoon een paar foto's van thuis. Ebony is nogal zot van paardjes. Ze was dan ook heel blij toen de opa met dit cadeautje bij ons kwam.
Hey, ineens hebben we een jongetje ... ongelooflijk he hoe Ebony kan veranderen als haar haartjes los zijn.
Mama Ebony aan het werk: baby proper pampertje geven. En dan is het tijd voor baby Ebony om te spelen
De baby moet echt overal mee naartoe: in haar bedje, in de auto, naar de winkel, ... en mee op haar schommel.
Maar ook Mindy zene ...
Even m'n tut wegsteken voor de foto ... of toch maar niet. Ze begint het graag te hebben dat haar foto wordt getrokken: mama/papa, foto, tut weg ... (soms toch dat van die tut ...)
We vallen in herhaling, maar opnieuw gaan we een inhaalmanoeuvre doen. Hopelijk lukt het deze keer, maar we durven het niet beloven. Momenteel zijn we druk bezig met het maken van het fotoboek voor de tweede adoptie. Maar we gaan proberen om ook met de blog bij te geraken.
We gaan terug tot op de jaarmarkt in Duffel, oktober vorig jaar.... Ebony en Alessa hebben samen genoten van de diertjes (in de barre kou) ...
Maar nog meer van de kermis ....
Vriendinnetjes voor het leven zene, die twee!!
De dag erna was een beetje minder leuk voor Ebony. ZE moest bloed laten trekken ... maar het was erger voor papa (en vooral) mama, dan voor Ebony. Ze heeft helemaal niet geweend en was trots op haar 'Tom & Jerry' plakker. Die mocht er niet af zene, en iedereen zou hem gezien hebben.
Het was die dag nog stralend weer en dan heb ik met mijn papa mijn nieuwe schommel naar de tuin gebracht. Bedankt De Bruyntjes en Baetentje voor deze leuke schommel. Ik krijg er maar geen genoeg van ....
Nog snel een yoghurtje en dan naar Genk waar ik m'n eerste photoshoot ga meedoen. De kleedjes werden gemaakt door Martine van Something Strange en de foto's getrokken door de geweldige fotografe Barbara.
Tijdens het wachten ben ik al eens gaan kijken waar de foto's best genomen konden worden en heb ik nog een lekker boke gegeten.
Oei, ze gaan dat bij mij ook doen ...
En dan mocht ik ook mijn mooie kleedje (dat nu ook thuis in mijn kleerkast hangt ) aandoen.
