|
Ik
ben net thuis na een spannende avond. Missiaen was inderdaad aanwezig op het
openingsconcert van het Festival van Vlaanderen. Ik glimlachte een paar keer
naar hem en daarna kwam hij op me af. Gelukkig was ik onherkenbaar door de
pruik en de contactlenzen. Hij zag mij waarschijnlijk als een onafhankelijke
callgirl en dat kwam goed van pas. Ik gebruikte Hélène als schuilnaam. We zijn
samen Japans gaan eten in Brussel, in de Galeries. Tijdens het dineren liet ik
met opzet mijn armband op de parketvloer vallen. Als een echte heer dook hij
onder tafel om deze voor me op te rapen. Ondertussen greep ik mijn kans om het
laxerend poeder over zijn eten te strooien. Denise had me verteld dat het
hooguit een uur duurde voor het werkte.
Na het eten vroeg hij me wat we zouden doen en ik verklaarde dat ik hem naar
huis zou brengen. In de auto begon het spul zijn werk te doen. Hij werd
krijtwit, zweette en bewoog raar om krampen tegen te gaan. Hij stelde voor om
nog iets te gaan drinken in Gent vooraleer we naar Brugge zouden gaan. Om wat tijd
te winnen, miste ik opzettelijk de afslag op de autostrade.
Plots beval Missiaen dat ik de auto moest stoppen. Dat deed ik, maar voor hij
uitstapte confronteerde ik hem met het proces van mijn buurtbewoonster. Ik werd
kwaad en liet hem toen uitstappen. Ik keek hem even na en zag dat hij te laat
was; zijn kleren waren besmeurd. Ik stapte uit de auto met een alarmpistool en
schoot twee keer in zijn richting. Toen ik dichter bij hem stond, sloeg ik drie
keer met de loop van mijn pistool op zijn hoofd. Hij zakte toen ineen.
Na deze feiten begaf ik mij naar Gent en ging ik een luidruchtige frituur
binnen. Daar sloeg ik een zekere Flip aan de haak en bedreven we de liefde.
Morgen komt Walter terug naar huis. Ik ben blij dat ik hem weer zal zien. Ooit
zal ik weer naar het Hof van Beroep gaan om te zien hoe het met Missiaen
gesteld is. Dankzij hem heb ik toch een avontuur beleefd toen mijn echtgenoot er niet was. En wat voor
avontuur!
|
