Vandaag
is Walter vertrokken naar Minneapolis voor het werk. Hij gaat naar een congres
voor chemotherapie, waar hij gaat spreken over verbindingen van allerlei
stoffen die lepra voorgoed uit de wereld zouden helpen. Ik zie hem pas binnen
14 dagen terug en ik weet niet wat doen. Mijn zus Denise heeft amper vrije tijd
omdat ze de apotheek open moet houden. Ik heb ook geen hobbys meer sinds het
slechte nieuws over mijn vruchtbaarheid, en dus zie ik het niet zitten om weer
te gaan tennissen. Ik probeer het verleden achter mij te laten. Toch durf ik
niets nieuws beginnen. Ik voel me nog steeds zo breekbaar en ik heb de indruk
dat ik daar niets aan kan doen.
Misschien ga ik overmorgen een uurtje naar het fitnesscentrum om wat aan mijn
conditie te werken. Ik hoop dat de 2 weken zonder Walter snel voorbij zullen
vliegen. Zonder hem valt er niets te beleven, ik mis hem ontzettend hard
|