Ik weet dat er op een reis als deze altijd wel minstens één moeilijke dag komt. Wel, vandaag had ik er zo één. Het probleem was niet het weer of het uitzicht want dat was dik in orde. Geen wolk aan de lucht en dus op-en-top genieten van de prachtige zichten die het Oostenrijkse  Alpenlandschap te bieden heeft. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De eerste 20 Km was er nog helemaal geen probleem. Tot Landeck liep het als een trein. Daarna draaide ik het Oberinntal in, terug naar het zuiden. Wel,… volgens mij zijn de klokken deze morgen vertrokken richting België om daar zeker op tijd aan te komen en hun eitjes op tijd te droppen. Zelfs al sik stil stond, suisde de wind nog langs mijn oren. En hij kwam duidelijk vanuit Italië. En aangezien het overmorgen al Pasen is …

Wind-op dus. Op de vlakkere stukken richting Reschenpass haalde ik nog nauwelijks 16 km/h. En als het wat bergop ging stond ik op mijn kleinste verzetje.  Een beetje vóór Pfunds leek het plots of er in lijn knie iets scheurde. Eventjes was het erg pijnlijk en daarna zat er precies terug vocht in mijn knie. En dan moest het eigenlijk allemaal nog beginnen. Gelukkig is de Reschenpass niet de zwaarste. Het moeilijkste stuk is normaalgezien de zes kilometer aan 7% tussen Martina en Norbertshöhe. Maar deze keer was dat niet zo. Net daar, tussen de bomen en tegen de berg, stond geen wind. Het moeilijkste stuk van de dag was tussen Nauders en de Reschensee. Boven op de pas is er helemaal geen bescherming tegen de wind. Ik haalde geen 12 km/h meer. Aan het stuwmeer gekomen was de miserie bijna vergeten. Het uitzicht daar is zo mooi! Echt ongelofelijk. Had mijn knie daar ook geen pijn meer gedaan, dan was het geweldig geweest. Het probleemis niet echt het fietsen zelf, maar als ik even stop, bijvoorbeeld om een foto te maken, en ik moet dan terug vertrekken duurt het vijf minuten voor de pijn wegebt. En het fietspad naast de Reschensee is zo mooi dat ik iedere vijf minuten gestopt ben om er een foto van te nemen en van het uitzicht te genieten. En aangezien ik gestopt ben in St. Valentin auf der Haide (net voorbij de Reschensee), vertrek ik morgen terug met dat mooie uitzicht waar ik vandaag bijgestopt ben. Hopelijk kan een nachtje rust en het feit dat het morgen bergaf gaat, de knie pijn toch wel wat verminderen.  Morgen wil ik graag naar Meran en daar blijven met Pasen.