Deze laatste dag in Santiago de Compostella en tevens reisdag was anders dan alle voorgaande dagen. Onze fietsen waren gisteren reeds veilig ( dat hopen we toch) opgeborgen in onze vrachtwagen. Vandaag geen zorgen voor onze fietsen, maar een bus stond klaar om nog een bezoek te brengen aan het pelgrimsoord, enige Km. verwijderd van ons Apostel-hotel. We bezochten er enkele merkwaardige gebouwen, o.a. het prachtige en luxueuse Parador Hotel en natuurlijk ook de Kathedraal. Om 9 uur was er nog bijna geen mens te bespeuren in de straten en konden we rustig de oude straatjes bezoeken. Om 9.30 u gingen de deuren van de kathedraal open en om 10 uur zat de kathedraal afgeladen vol. Alle talen kon ge er horen van de vele pelgrims uit gans de wereld. We hebben daar de hoogmis gevolgd in de plaatselijke taal maar met veel gregoriaanse gezangen. Zo konden we goed volgen. De H. Mis was een Hoogmis, gezongen met een gekend Kyriale. Het werd vertolkt door een jeugdig meisjeskoor dat prachtig zong. Meerdere priesters gingen deze eucharistieviering voor. Voor de mis, toen er nog geen volk op het grote plein stond, is er nog een groepsfoto genomen met de katedraal als achtergrond. Wat schrijf ik: één foto? Neen, dat moet zijn: iedereen van onze groep die een fototoestel aanbood aan 'n Duitstalige pelgrim werd op zijn wenken bediend. Hij vond het tenslotte ook nog plezant dat er aan zijn voeten zoveel apparaten op een hoopje lagen. Het verblijf te Santiago vonden velen van ons toch wat te kort. De bus voerde ons daarna ook naar de luchthaven. En wie op de Baskische hellingen haantje de voorste was, was nu haantje de laatste! En G. en L. hebben dan maar hun spurterskwaliteiten laten zien om R. te gaan zoeken. En zweten dat de eerste deed! Hoeveel zakdoekjes had ze wel niet nodig om er een beetje menselijk uit te zien. Daardoor duurde alles wat langer en kon de chauffeur niet zo gemakkelijk meer de parking verlaten. Allé hij deed zijn best onderweg om nog op tijd in de luchthaven te zijn. Ons vliegtuig in Santiago had vertraging, zodat we om 14.50u. de lucht in gingen i.p.v. 13.35 u. Zouden we onze aansluiting in Madrid nog halen?? Normaliter vertrok daar ons vliegtuig om 16.00u. Vlak na ons vertrek belanden we in een mistzone maar dra kwamen we boven de wolken uit. Ook onze piloot heeft onderweg zijn best gedaan om tijd in te winnen. Na 45 minuten zette hij zijn toestel in Madrid aan de grond (normaal is dat meer dan een uur). En de luchthavenautoriteiten hadden het ook goed begrepen! dat er haast bij was. We konden van de ene gate naast de andere in het vliegtuig voor Madrid stappen. Na een tiental minuten zaten we er allemaal veilig en wel in, ongeveer 150 reizigers. Tussen hen ook nog een aantal mensen uit Sint-Katelijne-Waver en omgeving. Even na 16 uur stonden we in de file op de startbaan, zodat we pas om 16.24u. van grond gingen om toch precies om 18.24 u. te landen in Zaventem. De hete zon die we nog hadden in Madrid konden we helaas niet meebrengen naar Vlaanderen. Wel onze ervaringen en mooie herinneringen. Hopelijk komen we daar later nog op terug met nieuw fotomateriaal om ons verbaal verhaal wat te ondersteunen. In Zaventem nog rap afscheid nemen want nu wilde iedereen zo vlug mogelijk thuis zijn. Een mooie reis waar we lang naar uitgekeken hebben was voorbij en tot een goed einde gekomen.
We zijn met zijn allen, uitgezonderd Jan en Willy met de vrachtwagen nog onderweg, aangekomen in Zaventem. Daar ging iedereen zijn eigen weg. In de loop van de dag (lees maar avond) volgen nog foto's en een uitgebreider verslag. Tot straks!
Vandaag was onze laatste fietsdag en kwam het einddoel in zicht. We vertrokken met grijs en heel fris weer. Heel de dag was grijs en soms erg koud. Uiteindelijk kwamen we aan ons hotel met tijdens de laatste Km regen.Van Saria tot Compostella was een trip van 120 km. Omdat de winkels maar open gaan om 9.30u en de keuken ploeg nog moest winkelen. Konden we maar veel later vertrekken dan de fietsers.Wij verbruiken per dag minsten 30 bananen, 4 stokbroden en nog 3 andere,7 liter soep,3 wafels of andere koeken per persoon, liters frisdrank,water en koffie, yoghurt of rijstpap, kaas,vlees enz. We hadden een koelkast bij maar die was uitgevallen dus konden we geen voorraad inslagen. Zodat we alle dagen aankopen moesten doen en in een frigobox bewaren. En eten dat die fietsers kunnen !! En nu het eigenlijke ritverslag, meer in detail. Naast de koude moesten we ook nog de sterke wind trotseren en tijdens de buien soms venijnige windstoten. Toch zijn we er heelhuids geraakt. Sommigen reden zelfs in alle haast enkele tientallen meters te ver. Maar enkele attente personen hadden het opgemerkt en produceerden enkele voor mij niet verstaanbare kreten. Maar het hielp en dat is het belangrijkste! Bij het vertrek hadden we direct al enkele 'kuitenbijters' Ons gemiddelde lag toen slechts rond de 13 Km. per uur . Aan Km. 27, even na Portomarin hadden we kettingbreuk bij Ettiënne. Gelukkig was de Gilbert dicht in zijn buurt en de pechleider had zijn gerief bij, dus technisch mankement was snel verholpen. Rustplaats 1 was nauwelijks 1 km. verder en dus alles terug samen. Na een doortocht van 'n Spaans dorpje, waar de tijd even is blijven stilstaan, hielden we 'n korte plaspauze (4 op 'n rij).Dan maar verder naar Rosario, terug op de grote baan, waar de felle zijwind op ons inbeukte. Even verder had ons keukenteam op een zijweg een eigenaardig bouwsel gevonden , een paar muren rond een put, met trappen, een waterkraan ( zonder water) en een gootsteen. Waarvoor zou dat ooit hebben gediend ? (zie bijgevoegde foto) In ieder geval zaten we heel goed uit de wind en de gevoelstemperatuur was zeker 5 graden warmer! Even daarvoor was er zelfs ene gestopt om zich op te warmen door zijn handen hevig op zijn corpus te slagen. Daar hebben we onze 5 'vrijbuiters' nog even gezien, die ''n sneller traject wensten af te leggen. In die buurt ontwaarden we meerdere 'horrerios', een soort van smalle houten bewaarplaats op een stenen muur om te beletten dat de knaagdieren van de maïs zouden eten. Deze gebouwen komen in Galicië veelvuldig voor. Intussen had zich spontaan een extra-sportieve ploeg aangediend, 'de canondale ploeg'.En ze lieten zich niet onbetuigd Rond Ferreros was het tweede rustpunt, waar de laatste caloriën werden bijgevuld om ons hotel te bereiken. Dat gebeurde uiteindelijk na 116 Km. in een regenbui, die ons de eerste maal een nat pak bezorgde. Tot een volgende.
Op voorhand was het aangekondigd dat we een half uurtje langer mochten slapen, dus vertrekken om 9 uur. De temperatuur was wel iets minder in de ochtend: amper13 graden. Tijdens het ontbijt werd er lezing gegeven van de reacties op onze blog en er werd aandachtig geluisterd en bekommentariëerd. Vandaag verjaarde de Rik en daarom kreeg hij aan tafel vele kussen en andere felicitaties. Ook onderweg werd er gestopt aan zo'n kersenkraampje en smaken dat het deed! En zingen, hij genoot! En deze avond... maar dat weet hij nog niet. Straks meer daarover, want het is bijna etenstijd.Rond de middag reden we Lugo in Galicië binnen. In Cebreiro, op 'n hoogte van 1300 meter was ons middagmaal. Dat smaakte na zo'n zware klim ! 20 Km. voor Sarria, het slot van de rit was onze tweede ruststop. Na 102 Km. kwamen we toe om 17.00 u. Gemiddeld haalden we nog ruim 19 Km. per uur. En nu gaan eten, we beginnen om 19.30 u met 'n receptie!! Straks misschien nog meer, als we niet te diep in 't glas gekeken hebben! Vandaag hebben we de fietsers goed kunnen volgen langs de Camino.Waar we nog meer pelgrims tegen kwamen dan tevoren. We naderen stilaan Santiago de Compostella. We trokken eveneens de bergen in maar geen probleem Jan heeft het rijden in de bergen heel goed beet.We reden weer door een prachtig landschap met veel groen en veel wilde bloemen en veel panorama's.'s Middags in Cebreiro was het wel erg koud en was er veel wind. Gelukkig hadden we eens tomatensoep gevonden. Want veel keus in soepen is er niet te vinden in Spanje. Cebreiro is een klein bergdorp op een hoogte van 1300 meter met typische stevige huizen. Nu zijn er natuurlijk de nodige "albergues" voor de pelgrims en de souvenir winkels. Een wandeling door het dorp was de moeite waard. In Sarria kregen we weer een mooi modern hotel Carris Alfonso IX, heel rustig in het midden van de stad en aan een rivier met een wandel boulevard. Hier hadden we de winkels vlak in de buurt waar we natuurlijk snel naartoe gingen, vermits we wat te vieren hadden.Rik werd 77 jaar. En Karel maakte van de gelegenheid gebruik om sommige mensen te bedanken. Nadien smaakte het eten weer lekker en zoals we al gewend waren ook de wijn. Want elke avond was er wijn en water op tafel. Vanavond was er ook eens tijd om een wandeling te maken in het stadje.
Nog altijd geen regen gehad en prettig fietsweer, vandaag iets frisser in de voormiddag en vooal in de bergen. Hier moesten we een beklimming doen van de 1500 m. hoge berg. Er zou in de moeilijke afdaling ook onze EERSTE bandenpech voorgedaan hebben. De Jos zou de gelukkige geweest zijn! Pardon, mijnheer Jos, nietwaar? Dit was de rit van Leon naar Ponferrada over 118 Km. Via La Milla kwamen we door Nistal. Even verder de bekende plaats 'Foncebadon'. Dit was het eindpunt van een lange en zware klim. Daar stond de kamion ons op te wachten. Iedereen werd gefotografeerd en werd beloond met iets fris en een of meerdere hapjes. Bovendien lag er voor iedereen zijn jasje klaar voor de afdaling. En 't was dik nodig om ons te beschremen tegen de koude wind tijdens de lange afdaling. Onderweg passeerden we ook nog Cruz de Ferro. Dit is een ijzeren kruis boven op een een soort telefoonpaal geplaatst. Hier word door vele pelgrims een kei geofferd of een ander persoonlijk aandenken, zoveel dat er alle jaren een groot deel moet verwijderd worden. Onderweg hadden we ook nog een nederlander 'opgevrijd'. Hij luisterde naar de naam Jan Peter. Hij fietste met pak en zak tot in Astorga en vader Gijs volgde hem met de auto. Gijs heeft Hubert nog naar boven gebracht met zijn wagen zodat ook hij tijdens de afdaling kon fietsen.Wat hem ook goed gelukt is. Proficiat Hubert ! In de lange afdaling van enkele lijnen terug was men aan 't asfalteren en daarom was het zo moeilijk, vraag het maar aan Jos en Paul.Uiteindelijk zijn we toch allen heelhuids aangekomen in Ponferrada, na veel Km. en hard labeur. Maar nen echte pelgrim hoor je niet al te rap klagen hé! In Ponferada zaten we in een speciaal hotel "Temple" aan de rand van de stad. Langs buiten precies een burcht. Binnen waren alle versieringen in het kader van de Tempeliers. Iedereen was goed op tijd en zonder problemen aangekomen behalve Paul. Die was niet door een rood licht geraakt en zo achter gebleven. Hij wist niet naar welk hotel we reden. Dan heeft hij de politie ingeschakeld die niks van hem verstonden.De politie belde eerst de nummers die elke fietser bij had maar noch Paul noch de politie wisten dat het landnummer ervoor moest komen. Ze hebben alle hotels afgebeld en Paul werd dan onder politie begeleiding naar het hotel Temple gebracht. Bedankt voor de hulp politie! Dit zal Paul nooit meer vergeten.
Even na het vertek aan km 7 kregen kregen we een keienstrook ven 9 km te verwerken.Tot op heden hadden we nog geen platte band te noteren.Gilbert vond dit niet erg maar Pastoor Jan zou jaloers zijn als hij dit leest. Na 31 km was de eerste stop in een klein dorpje San Nicolas waar in een bar een groot stuk kaas konden kopen en waar weer twee Vlamingen zaten.'s Middags aten we in Bercianos ,een dorp waar veel pelgrims kwamen, op een grasveld aan een school.Waar we veel belangstelling kregen van de kinderen. Na ruim 85 km was onze volgende stop in een dorpje met de lange naam Villanueva de las Monzanas. Dan verder naar de grote stad Leon waar we de kathedraal bezochten. Vanaf de laatste rust reed Heidi mee met de fiets. Jan en Dine moesten langs een grote ring rond de stad om het hotel te bereiken. Gelukkig waren we snel ter plaatse. Het hotel was een heel modern gebouw met ondergrondse parking. Helaas kon onze vrachtwagen er niet in en moesten we op de baan parkeren om te lossen en te laden en later ergens een parking zoeken. Hier hadden we weer veel problemen om op internet te geraken en na veel gezoek waren we erin gelukt. Pech : plots viel het internet uit en was ons werk verloren. Dus komt dit verslag veel later.
Onder een stralende zon werd het vertrek sein gegeven even voor 8.30 u. Na vele kilometers door het park van Burgos te fietsen, waar het precies gesneeuwd had. Die sneeuw was afkomstig van de pluisjes van bomen. Nadien brachten we een bezoek aan de Kathedraal. De temparatuur was opgelopen tot 25 gr C. Hubert fietste mee tot in Burgos waar de camion zijn fiets kwam afhalen. Het keukenteam moest nog boodschappen doen ,maar de winkels gingen open om 10.00u en waren ver buiten de stad. Daardoor ging er veel tijd verloren ,was het moeilijk om in de stad te geraken en was de communicatie niet goed. Heidi en Dine gingen dan zelf op zoek naar de groep en plots zagen ze Felix,Pierre,Gaby,Lucienne en René die de bewuste fiets bij hadden en ons aan het zoeken waren. Ondertussen was de rest van de groep al vertrokken en de vijf reden dan zelf op de GPS van Pierre een eigen route. Door een onderbreking in de baan kwam de camion in moeilijkheden om uit de stad te geraken en reden daarom door tot de afspraak plaats van het middag eten in Castrojeriz. Als we bezig waren met het eten kregen we bericht dat we niets moesten uitladen want iedereen had al gegeten.Maar dat was al gebeurd en we hadden zelfs tonijnsla klaar gemaakt. Castrojeriz is één van de kleine dorpen op de camino van Santiago, waar de pelgrims allen komen eten en slapen. Daar hadden we enkele aangename gesprekken met Vlamingen,die een Belgische auto hadden opgemerkt, een jonge fietser die al op terugweg was en een man die op 17 april vertrokken was in zijn dorp. Veel vermoeide pelgrims,te voet of met de fiets kwamen ons daar voorbij en allen groeten heel vriendelijk en wensten ons" bueno camino". Rond 13.00u waren de vijf gestrand in Precensio waar ze lekker aten op een terras van een bar: broodjes met queso en jamon met veel groenten erbij. Om 15.00u kwamen de vijf aan in Castrojeriz waar ze eindelijk het keukenteam vonden. Een tijdje later kwamen de anderen ook aan. Na een snelle bevoorrading reden ze verder en wij ook. Zo waren we allen terug samen. In Fromista was de volgende stop aan sluizen die diende voor een irrigatie systeem van de omgeving. Daar in de buurt stonden ook verschillende vierkante torens met op elke hoek een ooievaarsnest. Na een uurtje fietsen kwam iedereen aan in Carrion de los Condes. Daar kwamen we terecht in hotel Real Monasterio San Zolio, een prachtig oud klooster,gelegen in een tuin. We werden verwelkomt met Gregoriaanse muziek in het zeer rustig, aangenaam en groot kloosterhotel. Maar internet was nog niet tot daar geraakt. We logeerden voor iets in een klooster ! We kregen ook de kans het gebouw met grote trappen,prachtige zalen,oude meubels en kloostergangen te verkennen.
Vandaag vertrokken we in 2 groepen tot Sante Domingo. Dat was toch de bedoeling. maar de snelle groep reed enkele km. meer dan voorzien en de eerste groep was gaan vliegen. Geen nood, de reünie voltrok zich nog voor het middagmaal te Villalomez, na nog 'n fel klimmetje; vraag dat maar aan Lucienne. Eerlijk toegegeven, nog maar weinig plat gezien in Spanje. Goed werk van ons kookteam deed veel van onze fietsinspanningen vergeten. En dat was ook nog te merken tijdens de afwas. De Pierre en Lucienne gaven meerdere liedjes aan en de rest volgde uit volle borsten!( bewijzen morgen?) Even na 'n bocht stond Gaby met haar voorwiel te zwaaien. Het wiel eruit krijgen was niks, maar er terug in krijgen!! Dat was andere koek. H. Gabriëlla bid voor haar! Even verder, in San Juan de Ortega brachten we nog een bezoek aan het klooster en zijn omgeving. Kort daarna kwamen we toe in ons hotel, Camino de Santiago, rond half zes. Het eten weerom om 20 uur was 'n 3 gangenmenu, maar kon beter. Voor het eten bood Karel nog 'n geschenkje aan Pierre voor de efficiënte tussenkomst van enkele dagen terug. Schitterend fietsweer vandaag! Tijdens de 125 Km. lange rit kregen we bovendien nog 1125 hoogtemeters te verwerken en hadden we 2100 caloriën verbruikt Tot 'n volgende!
Vandaag ging de tocht van Puente la Reine tot Badaran. Omdat het zondag was konden we geen boodschappen doen. Alleen brood is Heidi met de fiets gaan halen. We reden door een prachtig landschap met heel grote graanvelden, veel papavers en andere bloemen. Heel groen en de de vele heuvels en het weidse landschap waren een waar genoegen om door te rijden met de camion. Algauw waren we aan de eerste stopplaats waar we een tijd moesten wachten op de fietsers.'s Middags hadden we een mooie plek gevonden aan een kerkje met kerkhof in Navarrete. Het begon te regenen maar geen probleem onder het afdak van de kerk konden we het eten enz. klaar zetten. Helaas was er een misverstand over de plaats en de fietsers waren 15 km ervoor aan het wachten op ons. Dit werd dan een late picknik waardoor iedereen grote honger had. De soep, de kazen, het brood,yoghurt en fruit waren zo op. Wij waren zoals het hoort de eersten aan het hotel te Badaran. Nadat de bagage gelost was, konden we gebruik maken van de heel moderne en comfortabele kamers. Het avondeten werd geserveerd in de mooie ingerichte kelder en was heel overvloedig met lekkere wijn erbij. Pech maar op internet geraken was niet mogelijk en dus zijn we achter met het verslag. Vervolg van een fietser: We zijn gestart om 10 min. voor 9 u met een bezoek aan Puente la Reine. Puente betekent brug en deze werd gebouwd in de 11 de eeuw om de pelgrims toe te laten de andere kant van de rivier droog te bereiken. Nadien reden we door een mooi park in de buurt van Logrono. Het weer was ondertussen opgeklaard.Na het middagmaal reden we door een sterk heuvelend landschap met heel wat korte beklimmingen en dito afdalingen. De streek waar we doorreden was enorm prachtig en heel rustig en bijna zonder bebouwing. Zonder moeilijkheden bereikten we ons hotel in Badaran op het afgesproken uur.
Voor het vertrek werd er door de hotel eigenaar een groepsfoto genomen. Door bandenpech en nadien een rit door de bergen kwamen we laat aan de eerste stopplaats. We hebben daar in Puerto de Ibaneta, na de grens met Spanje, onze eerste picnick gehouden. Op die plaats moesten we ook wachten op de reparatie wagen. Om 18.30 u waren ze daar en 10 min later konden we al vertrekken.
Vooreerst enkele instructies van Willy, onze begeleider: Alle dagen opstaan om 6.30 u., de vrachtwagen laden om 7.00 u., eten om 7.30 u. en vertrek om 8.30. Gisteren was het verslag erg kort, maar dit had een reden. In het hotel was er geen internet, maar na enig aandringen trok de hotelbaas met ons naar een gemeentegebouw, waarvan hij de sleutel bezat. Hij bleef wel pal achter ons staan en wekte bij ons een argwanend gevoel op. Beter iets dan niets was onze leuze! En ook de late aankomst te Saint Jean Pieds de Port zat er voor iets tussen. Om iets na half negen dan zijn we weggefietst met een afdaling van 100 meter, waarna het stelselmatig omhoog ging tot aan Km.25 De laatste 7 km. met een stijgingspercentage van 6 tot 9 %, meteen de zwaarste helling van de dag, van 200 naar 1057 m. Ieder op eigen tempo naar boven Dat leverde een tijdsverschil op tot een half uur. maar boven werd er op iedereen gewacht dat was meteen de gelegenheid om sommige onbekenden plots tot BV's te maken. Zo beschikken we over 'n drietal Waaslandse' ladies' die vandaag hun specialiteiten hebben tentoon gespreid . De ene kon betoverend zingen, de andere vrolijk fluiten en de derde kon geweldig bergop en aeero-dynamisch omlaag fietsen! Ruim 2 Km. na de top was de eerste tussenstop voorzien, maar de vrachtwagen liet het afweten. Na 'n tijdje kwamen we er achter waarom. Ernstige bandenpech! Enige tijd later kwam ons 'rijdend' restaurant toe en besloten we maar om daar te middagmalen. En met de hulp van allen was alles rap OK.Als compensatie bood OKRA ons achteraf 'n extra traktatie aan, Dank U OKRA. Na de berg en het middagmaal reden we langs een mooi 'licht heuvelend 'landschap om rond 18 uur aan te komen aan ons pelgrimshotel te Puenta la Reina. Daar hadden we nog ruim de tijd om onze fietsen te stallen in een afgesloten stalling en nog wat bij te praten. Onze vrachtwagen liet immers op zich wachten tot 19.30 u. 6 uur wachten voor een klus die amper 'n kwartiertje duurde! Ondertussen waren de 2 begeleidende dames van de Jan omgedoopt tot 'ladies tom-tom' en gooide hij zijn elektronische rommel overboord. Dus die weten wat ze moeten doen om aan boord te mogen blijven! Den Bernard kennen ze nu ook allemaal. Omdat zijn prestaties niet recht evenredig waren met zijn leeftijd heeft hij er niets beter op gevonden dan zijn rechterbeen 'vol' te smeren met kettingsmeer. Tot op heden is ons rijdend restaurant goed meegevallen.Het werd geprezen door onze tweewielers. In de andere eet-en slaaphuizen was de eerste dag 'gewoon 'en de tweede was uitstekend. Dit verslag is geschreven op de PC van het hotel. Tot de volgende keer! We bolden, de fietsers toch, 102 km aan gemiddeld 17 tot 19 per uur. Ons hotel was gelegen in een rustig dorp vlak bij de kerk ,de mairie en typisch voor het Baskenland een pelotebaan. Zie foto.
Alles is verlopen volgens de planning. Stipt vertrokken om 8.33u in Brussel-zuid.En in ons hotel aangekomen om 19.30u. Direct een drie gangen menu gekregen, nadien aanwijzijng van de kamers. We zitten in een rustig hotel en in een mooie omgeving. Maar door omstandigheden kunnen we nu geen lang verslag maken. Dus tot morgen na de eerste fietsrit. Iedereen kijkt er naar uit.
Met de trein vanuit Mechelen om 7.21 u. zijn we naar Brussel gereisd. Om 8.33 vertrek vanuit Brussel-Zuid richting St.-Jean Pied de Port Alvast enkele sfeerbeelden vanuit Mechelen en Brussel.
Hier kun je nog enkele foto's bekijken van onze laatste dag.
Beste lezers,
Vandaag was onze laatste fietsdag en kwam het einddoel in zicht. We vertrokken met grijs en heel fris weer. Heel de dag was grijs en soms erg koud. Uiteindelijk kwamen we aan ons hotel met tijdens de laatste Km regen.Van Saria tot Compostella was een trip van 120 km.
Even na het vertek aan km 7 kregen kregen we een keienstrook ven 9 km te verwerken.Tot op heden hadden we nog geen platte band te noteren.Gilbert vond dit niet erg maar Pastoor Jan zou jaloers zijn als hij dit leest. Na 31 km was de eerste stop in een klein dorpje San Nicolas waar in een bar een groot stuk kaas konden kopen en waar weer twee Vlamingen zaten.'s Middags aten we in Bercianos ,een dorp waar veel pelgrims kwamen, op een grasveld aan een school.Waar we veel belangstelling kregen van de kinderen. Na ruim 85 km was onze volgende stop in een dorpje met de lange naam Villanueva de las Monzanas. Dan verder naar de grote stad Leon waar we de kathedraal bezochten.
Voor het vertrek werd er door de hotel eigenaar een groepsfoto genomen.
Vooreerst enkele instructies van Willy, onze begeleider: Alle dagen opstaan om 6.30 u., de vrachtwagen laden om 7.00 u., eten om 7.30 u. en vertrek om 8.30. Gisteren was het verslag erg kort, maar dit had een reden. In het hotel was er geen internet, maar na enig aandringen trok de hotelbaas met ons naar een gemeentegebouw, waarvan hij de sleutel bezat. Hij bleef wel pal achter ons staan en wekte bij ons een argwanend gevoel op. Beter iets dan niets was onze leuze! En ook de late aankomst te Saint Jean Pieds de Port zat er voor iets tussen.
