Ik wil hier eerst een woordje uitleg plaatsen. Ik heb jaren in op en neer dalende depressies gezeten, heel veel meegemaakt, zoals meerder mensen onder ons. Ik wilde niet echt geholpen worden denk ik, ik wilde niet terug in het verleden graven alleszins. Maar plots vond ik een therapie die echt bij me paste en was ik er ook echt klaar voor om geholpen te worden. Ik maakte een verslag van mijn therapie-sessies en wil die graag delen omdat ik denk dat veel mensen hier iets kunnen uithalen.

Heel veel moed, omdat ik in je geloof!

woensdag 19 december 2007

 Dat zijn de woorden van een vriend die me steunt op een manier die ik niet had verwacht.. en waarvoor ik hem zeer dankbaar ben, bedankt Paul,. En ook mijn dank aan familie en andere dierbare mensen in mijn leven. Dank omdat ze achter me staan, dank omdat ze me steunen, dank omdat ze echt willen dat ik beter word..

Na jaren ups en downs, heb ik dan eindelijk hulp gezocht. Ik wilde dit eerst niet, ik kon het wel allemaal alleen, niemand kon me helpen.. Daar heb ik me eindelijk over gezet. Ook over de schaamte naar de buitenwereld toe...

Twee weken geleden mijn intakegesprek en eerste educatieve sessie gehad. Vandaag zijn we dan echt begonnen. Om half 10 had ik een afspraak met de gedragsconsulente, waarna ze me heeft meegenomen naar Maastricht (ze is vandaar afkomstig) en waar we in een taverne in ontspannen sfeer het werk hebben aangevat (en geloof me, er is wel degelijk werk aan mij).  Ik doe cognitieve gedragstherapie, wat vooral betekent je oude (negatieve) denkpatroon te leren veranderen. Aan het verleden wordt er niet gewerkt, wat voor mij positief is, heb geen zin om dat telkens opnieuw op te rakelen. Het zal ook geen therapie zijn van jaren aan een stuk een uurtje per week. Nee, er wordt wel degelijk gewerkt, dat betekende vandaag dus 5 uur aan een stuk zweten. Maar hier thuis begint het pas allemaal echt: ik heb een waslijst "to do" dingen meegekregen, een stappenplan, een geheugensteuntje van de reden waarom ik het allemaal doe. Er zal ook gewerkt worden aan iets wat voor ieder mens een fundering zou moeten zijn, namelijk weten dat je gelijkwaardig bent!  Je kan je misschien wel eens minder waard VOELEN, dat betekent niet dat je het BENT. Er zijn me een aantal dingen opgelegd, waarvan verwacht wordt dat ik er aan werk, zoals een uur sporten per week (binnen twee weken terug therapie en dan moet ik een sport effectief aangevat hebben), gezonder eten, een vaste babysitdag inschakelen zodat ik tijd voor mezelf heb (wat ik ondertussen al heb geregeld, dank u mama) en een schrift bijhouden waarin alle gedachten en gebeurtenissen worden genoteerd. Ik moet ook tussendoor contact houden, mag mailen en bellen op elk moment dat het even niet gaat, maar moet een keer per week mailen om opgevolgd te worden. Dus op mijn luie krent zitten wil en kan ik me niet permitteren, het kost bovendien genoeg geld om het te verwaarlozen.

Eerst geloven en dan zien!

(Dus niet eerst zien en dan geloven)

woensdag 09 januari 2008

 Vorige week had ik mijn tweede therapie- sessie. Het centrum werkt niet op de gewone manier, dus we trokken naar een gezellige taverne waar we nog een Nieuwjaarsattentie aangeboden kregen (een lekker jenevertje). Ik bestelde een warme chocolademelk en we namen plaats in een zetel. Nu, het klikt wel tussen haar en mij, we praten voluit. Ze heeft zelfs  tips (zie tips om je goed en gelukkig te voelen) van mij aangenomen, die ik vond op het net, omdat ze die zo goed vond.

We overliepen de voorgaande weken en de vorderingen die ik maakte, ook de dingen waar ik niet uitraakte, ik had alles genoteerd in een schrift. Ik moet vooral nog aan mijn eigenwaarde werken, mezelf goed proberen te voelen, zonder de goedkeuring of bevestiging van anderen. Makkelijk is dat niet, want meestal voel je je goed, als je weet dat je andere mensen een goed gevoel geeft of als anderen je zeggen dat ze fier op je zijn, je bedanken enz... Volgende keer komt ze naar mij, en gaat ze een kwaliteitenspel meebrengen, om me de kwaliteiten van mezelf doen te ontdekken.

Voor de rest vind ik van mezelf dat ik heel wat vorderingen heb gemaakt sinds ik ben begonnen. Door een planning te maken, elke dag opnieuw, krijg ik de dingen gedaan die ik wil doen, met de nodige inspanning uiteraard.

Ik laat me niet meer zo hangen als ik me eens wat minder voel, en dat komt vooral omdat ik heel hard bezig ben om mijn gedachten te sturen. Want je denken bepaalt je gevoel. Makkelijk is dat niet. Als ik 's avonds in mijn bed lig en begin te piekeren, dan neem ik die negatieve gedachte, schuif ze opzij en denk een positieve gedachte in de plaats. Ik kan je verzekeren dat dat echt vechten is, maar ons denken is nu eenmaal niet gewoon van het goede op de voorgrond te zetten. Toch lukt dat met veel oefenen ( ik schrijf ook vaak gedachten op en dat maakt het makkelijker om te zoeken hoe je die gedachte kan omdraaien) en er op te vertrouwen dat alles goed komt.

Als je gelooft dat je het niet verdient om gelukkig te zijn, dan wordt je nooit gelukkig. Als je denkt: "dat is toch niet voor mij weggelegd" dan krijg je dat ook niet. Als je denkt: "Ik word altijd maar opnieuw gekwetst", dan word je gekwetst.

En wat zeggen we dan? "Zie je wel!".

Tja, het universum luistert naar jou en trekt aan wat je vraagt, dus denk eens: "Ik verdien het om gelukkig te zijn, ik ga een job krijgen die bij me past of een lief tegenkomen waar ik me goed bij voel (maar zeg niet: : een lief dat me niet kwetst, want dan neem je weer dat negatieve woord in de mond)....

Ik ben er alvast heel hard mee bezig om me te trainen in die gedachten en ik vertrouw er op.

Want wat je gelooft, dat krijg je!

 Je eigenwaarde bepaal je zelf !

maandag 21 januari 2008

 Ze is net vertrokken: de dame die me helpt terug mijn leven op de rails te krijgen.

Dit keer was de therapie aan huis. De twee vorige keren spaken we af aan het CC in Lanaken (waar ook mijn eerste educatieve sessie in groep doorging) en reden we door naar een taverne. Ditmaal was het de bedoeling een kaartenspel te doen en dat kan je moeilijk op café. Dat kaartenspel hield in dat ze mijn hele keukentafel bezaaide met positieve kwaliteiten en eigenschappen en dat ik er 10 moest uitkiezen, die ik voor mezelf waar vond. Voor mezelf, dus niet omdat anderen dat van me vinden.

En net dat was de bedoeling van die hele bedoening. Eens kijken waar je zelf waardevol in bent en je daar goed bij voelen, zonder dat je bevestiging nodig hebt van de buitenwereld. Het is iets waar ik het nogal eens moeilijk mee heb: met eigenwaarde.

Nu, iedereen heeft graag bevestiging van anderen

maar dat moet een meerwaarde zijn, niet je levenskwaliteit bepalen.

We hebben samen alle eigenschappen geanalyseerd en besproken.

Ik ben bv behulpzaam, maar als je iemand helpt, dan krijg je daar dankbaarheid van en dat geeft je een goed gevoel.

Dus in welke eigenschappen voel ik me echt mezelf goed, zonder anderen..

Ik heb ze ontdekt!

En ik ga ze voor mezelf houden, want het maakt me niet uit of anderen ze leuk vinden, nè!

 Mijn huistaak is nu: elke dag iets noteren wat mezelf een goed gevoel heeft gegeven.

Binnen een maand komt ze terug.

De sessie worden korter, de tijd ertussen langer... Ik ben goed bezig!

 Zelfvertrouwen is geloven dat je een kracht bezit

sterker dan je angst !

woensdag 05 maart 2008

                                                                                                                                                                                                                                                       Vorige week maandag had ik weer therapie. Het was de week voordien al gepland, maar toen voelde ik me echt slecht. 

Het gekke is dat de dagen dat het me totaal niet gaat, ik niet aan mezelf wil werken, me gewoon laat hangen, maar het is dán net dat ik het nodig heb..

Ze heeft me geleerd dat je nét in die momenten moet doorbijten en verder strijden. Maar soms heb ik het gevoel dat ik al mijn hele leven aan het strijden ben. Wel, zei ze , dan is dat nu het moment om door te zetten, want als je telkens opgeeft, dan moet je uiteraard iedere keer weer opnieuw beginnen te strijden.

Dus niet opgeven, ook niet in de moeilijke momenten en dan komt het einde wel in zicht!                                                                                                                                                                        

Wat ze me ook leerde is ongezonde emoties om te zetten naar gezonde emoties. Gezonde emoties, daar kan je beter mee omgaan.

 Kwaadheid bv omzetten in irritatie, ze zijn beiden niet positief, maar vanuit irritatie ga je anders handelen dan uit kwaadheid.                                                                                

Ook is er een verschil tussen feiten en gedachten!  Als je denkt dat mensen je niet lief vinden, is dat een feit of een gedachte?  Heb je er een bewijs voor dat dat niet zo is? Dan is het een feit. Maar het moeten wel échte bewijzen zijn.

Dikwijls denken we dingen, maar blijkt dat helemaal niet waar te zijn.

Iedere mens heeft negatieve gedachten. Oefen eens om die laten voorbij te trekken, als een wolkje. Meng je niet in die gedachte, oordeel er niet over en probeer niet op vragen te antwoorden. Accepteer dat ze bestaan en laat ze weggaan.

Probeer je aandacht te richten op andere dingen, dat is echt iets wat je kan leren.

Aan de slag blijven, activiteiten plannen (ook al heb je er geen zin voor), buiten komen, zijn allemaal dingen die het "malen" in je hoofd minder maken. 

Ook lichaamsbeweging geeft de negatieve denkprocessen minder kans.                              

Als er problemen zijn in je leven, op welk vlak dan ook, noteer dit probleem eens op een blaadje. Probeer er dan eens alle mogelijke oplossingen voor te bedenken ( Hoe ging je in het verleden met soortgelijke problemen om, hoe denk je dat je het probleem zou oplossen als je je minder depri zou voelen, hoe lossen andere mensen dit op of zou iemand anders dit aanpakken. Welke bronnen of mensen kun je inschakelen om je eventueel te helpen met dit probleem..?).

Kijk dan je lijstje met oplossingen eens kritisch door en selecteer een paar oplossingen die je het reëelste lijken, noteer bij elke oplossing de voor- en nadelen.

Dan kan je op grond van jouw evaluatie een oplossing uitproberen.

Als deze oplossing je teveel lijkt, splits hem dan op in kleinere stappen.

Na een oplossing te hebben geprobeerd, bekijk je in hoeverre deze je geholpen heeft de omgang van je probleem kleiner te maken. Dan kan je nagaan of je nog verder stappen moet ondernemen of verder kan gaan met het aanpakken van een ander probleem.

Niet eindeloos denken (piekeren), maar DOEN dus!               

Na een oplossing te hebben geprobeerd, bekijk je in hoeverre deze je geholpen heeft de omgang van je probleem kleiner te maken. Dan kan je nagaan of je nog verder stappen moet ondernemen of verder kan gaan met het aanpakken van een ander probleem.

Niet eindeloos denken (piekeren), maar DOEN dus!               

Zo, dat was een hele boterham en meteen ook mijn laatste keer therapie, ze vond het niet nodig een nieuwe afspraak vast te leggen, omdat ik goed vorderingen heb gemaakt en voldoende middelen heb om verder te kunnen. We hebben nog een paar specifieke dingen waar ik mee zat uitgebreid besproken en aangepakt en ik kan altijd bij haar terecht, als ik het gevoel heb niet vooruit te kunnen.

Ik heb inderdaad héél veel bijgeleerd !!!                                

Hierbij nog eens een speciaal dankwoord aan mensen die me hebben gesteund, geholpen en bijgestaan en vooral... aan degenen die écht in me geloven en me niet lieten vallen in de moeilijke periodes van mijn leven!