Volgens mijn moeder ben ik geboren op een pikdonkere en tamelijk frisse nacht in april. In die tijd klopte het gezegde ‘april doet wat hij wil’ nog want het kon toen in de grasmaand plots sneeuwen of gewoon lelijk koud zijn. Mijn broer had al wekenlang dagelijks een schepje suiker op het balkon achtergelaten voor de ooievaar (zijn geloof in de bloemkool was hij toen al verloren). En blijkbaar hebben die schepjes geholpen want ik kwam nog vrij onverwacht – en met grote haast – op deze wereld. Als ik mijn ouders moet geloven, was dat ook een van de weinige keren dat ik als kind ergens te vroeg was.

Intussen ben ik 52, getrouwd, heb ik twee kinderen (van 26 en 23 jaar) en werk ik als recruitment coordinator bij Arcadis Belgium, een van de grotere studie- en adviesbureaus in Europa. Ik zal uiteraard geregeld vanuit het perspectief van de vader in het rond kijken, maar diep in mij leeft er ook nog een zeventienjarige jongen die het nooit heeft afgeleerd om onbeschroomd naar de samenleving te kijken en die zich blijft verbazen over de immer bedrijvige mierenhoop die het mensdom is. Een jongen die zich vragen stelt bij onze drukdoenerij, ons gedoe met liefde en leven, onze (ver)brandende ambitie om een spoor achter te laten, onze wil om goed te doen voor anderen. Kortom onze al of niet opgelegde keuzes en de consequenties die deze hebben voor onszelf en onze omgeving.

En uiteraard is er ook de volwassen man die zo’n vierendertig jaar geleden zijn geboorteplaats Schiedam in Nederland verruilde voor zijn huidige woonplaats Deurne. In die jaren ben ik de bijzonder trotse vader geworden van een werkende dochter en een studerende zoon. Plus de echtgenoot van een vrouw die zoveel warmte te bieden heeft dat haar aandeel in de ‘global warming’ zeker niet onderschat mag worden.

Het is dus niet alleen de vader of de recruitment coördinator die zich hier zal roeren, maar ook de zeventienjarige die zich afvraagt waarom mensen de dingen doen die ze doen, zowel in hun professionele als in hun privéleven. (Al blijft het de vraag of je werk en privé ooit van elkaar kan of moet scheiden.)

Drie in een. In tijden van geldontwaarding, recessie rn gammele banken is dat een koopje…

29-09-2008 om 23:25 geschreven door Martin Overheul