Hier staan we nu, of eigenlijk zitten we al is al zeven uur s'avonds, en we zitten met een dilemma. Hebben juist een mailtje gekregen van Marc zijn schoonzuster, waar hij al 20 jaar geen contact meer mee heeft, met de vraag of we in januari 2011 naar Belgie kunnen komen om de 80 verjaardag van Marc's moeder mee te vieren? Ja voor moeder willen we wel, het arme mens heeft zeven maand geleden een herseninfarct gehad en is nu de helft verlamd, en dit na vier hartinfarcten en éénmaal kanker te hebben overwonnen! Maar het nadeel van dit alles is dat de broers en zusters ook allemaal zullen aanwezig zijn , en dat die al 20 jaar geen contact hebben gezocht met Marc, dan vraag ik mij af wat we daar moeten doen, ik ken ze zelfs helemaal niet laat staan dat ik mijn man kan dwingen om naar Belgie te gaan om een feestje bij te wonen ter ere van zijn moeder? Zelf zegt hij dat het niet eerlijk is tegenover mij, want mijn moeder is onlangs aan het hart geopereerd, en mijn grootouders hebben ook al hun deel van de pech moeten dragen, en daar had ik dan ook veel last mee dat ik niet in Belgie was, ja het leven kan soms hard zijn , en ook al maak je voor jezelf de juiste keuze, je kan nooit goed doen voor een ander? Het kan zijn dat het de laatste keer is dat Marc zijn moeder nog levend ziet, aangezien haar toestand, maar aan de andere kant, kunnen mijn ouders of grootouders morgen ook iets tegenkomen en dat we nooit de kans krijgen om nog afscheid te nemen! Het leven is soms niet eerlijk, maar we hebben nu éénmaal bepaalde keuzes gemaakt en leven volgens onze eigen princiepes, en kan men echt van ons verlangen dat we die twintig jaar vergeten om een verjaardag bij te wonen, of ben ik nu ongevoelig? groetjes Mieke....
