Hallo, ik zat onlangs naar een programma te kijken namelijk " Ik vertrek", ik was eigenlijk onder de indruk van een koppel die beweerde dat hun vrienden in nederland nooit vergeten zouden worden, en andersom zij hun ook niet! Ja 20 jaar vriendschap dat wis je zomaar niet uit? Nu moet ik eigenlijk zeggen dat dit "Bullschit"" is, pardon my inglisch? Maar ofwel heb je één koppel op de honderd waar men zeker van is dat die vriendschap blijf bestaan, ook al wonen de koppels meer dan 2000 km uit elkaar! Maar in de realiteit is het "uit het oog is uit het hart", dit ondervinden we niet alléén zelf, maar moeten we ook horen van mede landgenoten.In het begin is het allemaal ,we komen zeker eens bij jullie langs en dan komen ze wel één keer, dan wordt er nog wel gemaild of een kaartje gestuurd en dan .... ja dan niks meer, iedereen heeft het zo druk met zijn eigen leven, dat men geen tijd meer heeft om stil te staan bij dit van een ander? Mens soms hebben mensen zelfs geen tijd om stil te staan bij hun eigen leven, begrijp je waar ik naar toe wil? Opstaan ,eten naar het werk terug eten weer werken ,dan terug eten vlug wat opruimen, en dan nog dodo doen. Terug weekend de kinderen naar de voetbal doen, de garage nog opruimen, mama een bezoekje brengen in het rusthuis, wat voor sommigen meer een verplichting is dan een gunst? Weet je onlangs kreeg ik van mijn vader te horen dat we eigenlijk niet meer meetelden omdat we zover weg woonden, mijn moeder vind dat we er ons gemakkelijk hebben vanaf gemaakt door die stap te zetten, wat moesten we doen blijven ploeteren in Belgie en nooit toegeven aan onze droom? Iedereen heeft dat gevoel, je weet wel gebukt te gaan onder de maatschappij, de druk op het werk vrienden, zelfs van eigen familie, dit moet dat moet enz..... Wij zijn zelf beginnen denken, en wouden ons niet meer meten met andere, die heeft een grotere auto dan mij, betere kleren , meer geld... allemaal materialistiche dingen!!!! Mensen hebben alleen de basis nodig om gelukkig te zijn , zoniet zit je in een "Ratrace" waar soms geen uitkomen meer aan mogelijk is! Hier hebben we geen vaatwasser, geen dure auto, geen dure kleren nodig, en er is dan ook niemand die dat van ons verlangt! Nu kun je zeggen dat ik misschien wat overdrijf? Misschien wel, maar iedereen moet dit voor zichzelf uitmaken denk ik, wat voor hun belangrijker is? groetjes Mieke.....
